Nederlanders.fr

Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!

||  PLAATS BERICHT  ||  PLAATS ADVERTENTIE   || 

't Valt niet mee.

Ik heb een nare ziekte en een meesterlijk goede medicatie.
De ziekte is tot stilstand gekomen en langzaam leerde wij er mee leven.
Ziekte en medicatie nemen ruim 80% van mijn energie.
Dat wil zeggen dat ik van mijn oude taken niets meer kan volbrengen.
Het enige dat ik nog echt goed kon en erg graag doe is autorijden.

=====

En toen ging ik s'avonds een zakje afval naar de composthoop brengen.
Ik zag een hobbeltje over het hoofd en stortte ter aarde.
Met mijn schouder of bovenarm op een verticaal staande plank.
Die brak en ik dacht mijn val gebroken te hebben met mijn rechter hand.
Die brande want hij was in een bosje met brandnetels geland.
De tweede ochtend na de val was de brand over en alles normaal.

Pas weken later begon mijn schouder pijn te doen en het ging maar niet over.
Rose-Marie, mijn huisarts, stuurde mij naar de fysiotherapeut.
Na wat voelen, trekken en au-geroep kwam de beslissing:
Twee keer per week een uur in zijn zwembad oefeningen doen.

Bij mijn kiné is werkelijk alles petieterig, behalve de wachtruimte.
Een zwembadje van 4,5 bij 2,5 schat ik.
Met op allerlei plekken de mogelijkheid om een sterke waterstraal
op de patiënt af te sturen, naar gelang Eric aan de knoppen draait.
Eric propt er regelmatig 5 mensen in.
Daarnaast een WC die zo smal is dat ik heel wat mensen ken die er niet in passen.
De pot is zo laag dat ik "er op val" en er alleen met veel moeite afkom.
De plek om schoenen te wisselen is van het zelfde laken een pak.
Er zijn 3 kleedruimtes, dat is wat weinig als er 5 mensen vertrekken en 5 aankomen.
Dan zijn er nog twee behandelkamertjes die Eric "zaal" noemt.

Eric zelf is naar mijn gevoel de beste kiné van het dal,
hij houdt zich alleen aan god nog gebod.
Tot zijn ergernis ben ik vaak een kwartier voor 14 uur alleen in bad.
Tot mijn ergernis komt hij meestal 20 minuten te laat.
Ik klooi dus een half uur maar wat aan.
Het water is 32 graden en dat is sowieso prettig.

Na 2 maanden stuurde Rose-Marie mij naar de bottendokter.
Die zij bij het eerste bezoek dat hij aan de foto's die ik meebracht niets had.
Ik moest door de scan.
De scan maakte 960 plaatjes en Dr. Horvat zei:
Tja, dat los je met fysiotherapie niet op, dat moet genaaid.

Langs de anesthesist en 3 dames om een kompleet dossier te maken.
Donderdag middag de kliniek in, vrijdag ochtend vroeg de operatie.
In de inslaapruimte kreeg ik bezoek van Jackie,
een Nederlandse die mij een vorig verblijf van 3 weken draagbaar gemaakt had.
Ze kwam toen na haar werk op het blok, dagelijks een praatje met mij maken.
Een buiten gewoon lief mens.

Van de rest van de vrijdag weet ik niet al te veel.
Van de zaterdag ochtend des te meer, wat deed het allejezus pijn.
Wilt u misschien één of twee dagjes langer blijven?
Zeker niet, ik ga naar huis, daar kan ik ook pijn lijden.

Ik had een geweldige taxi bestuurster.
Het was haar eerste rit na een jaar uit de roulatie geweest te zijn.
Ze had taalgevoel, wat voor een Franse heel speciaal is.
Ze verstond mijn gebrabbel en sprak zelf langzaam.
We kletste bijna anderhalf uur aan één stuk door.
En ze aanvaarde met graagte een kop koffie.
Moet je geen handtekening hebben? Neen alles is geregeld.

En nu zit mijn rechter arm dus in een klittenband harnas.
Je billen afvegen met je linkerhand is lastig,
die hand wassen zonder een tweede te hebben ook.
Auto rijden is de eerste maanden taboe, ondanks dat bijna alles automatisch gaat.

Maar twee keer per dag dames bezoek is weer wel fijn.
Florence en Mireille wisselen elkaar af, met twee anderen heb ik nog geen kennis gemaakt.
Mireille is gek van en op Klaas, onze Patou, ze kroelt wat met hem af.
Ik ben naturist en hou wel van een gek grapje.
Ik ging dus in mijn blootje op het badmatje liggen
en maakte duidelijk dat ik ook wel gekroeld wilde worden.

Nou ben ik ruim twee keer zo oud en weeg ik bijna het dubbele van Mireille.
Ze maakte mij gierend van het lachen duidelijk nergens voor in te zijn.
Dat had ik ook niet verwacht.
Maar wat ik ook niet verwacht had was dat overeind komen
nog een heel probleem zou zijn. Het is gelukt.

Maandag morgen belde ik Rose-Marie, mijn huisarts.
De eerste keer dat ik dat zelf deed. Of ze alsjeblief langs wilde komen.
Het harnas zat niet lekker, 
maar erger ik had nu vier pijnstillers en dat leek mij wat veel.

Bij de eettafel werd het harnas bekeken en een recept voor een andere uitgeschreven.
Ik bel de apotheek wel op welke ik bedoel.
In de zithoek had ik de vier pijnstillers uitgespreid.
Hoeveel neem je daarvan?
Ben je nou helemaal, je hebt maar één lever hoor.

Er werd wat heen en weer onderhandeld,
drie pijnstillers om en om iedere drie uur.
Het was acht uur s'avonds, ze had nog twee patiënten.
Morgenochtend, wist ik, begon ze om zes uur in het bejaardenhuis.
Ik weet dat ze haar werk geweldig vind en van geen ophouden weet.

=====

Ondertussen ook met Nathalie en Catty kennis gemaakt.
Catty is een heel klein Catalaans vrouwtje 
dat werkelijk anderhalve kop kleiner is dan ikke. 
En ze ratelt en ratelt, ik kan er geen touw aan vast knopen.
Op een avond verkondigde ze dat ze mij morgen kwam wassen.
Hoe wil je dat doen? Vroeg ik haar.
Met een trapje.
Dat hoorde Janine en die kwam met een drie treedstrapje aan.
Daar moest het mee lukken.
Mag Janine er een foto van maken?
Ja, maar hij mag niet op Facebook!

Tot zover mijn belevenissen.

Dit verhaaltje is uitsluitend geschreven omdat ik schrijven leuk vind,
omdat ik mij stierlijk verveel en .......

Als ode aan het geweldige medische circuit waarin ik terecht ben gekomen.
Specialisten op elk gebied, ook één die zich alleen met pijn bezig houdt.
een ander die zich alleen met medicatie bezig houdt.
De werkelijk geweldige Rose-Marie die op ieder uur komt opdraven
en onbeperkt tijd voor mij uittrekt. Geweldig.
En dan die vier wijkverpleegsters die mij verwennen. Super.

Boudewijn

Weergaven: 2059

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20170419, Ouderverzorging

Reactie van Janny O. op 19 April 2017 op 14.51

Boudewijn, vooral positief blijven, al begrijp ik dat niet echt.

De huisarts heeft het dus verkeerd ingeschat, kan gebeuren, maar om daar nu zo positief over te doen. De fysio was bezig, met wat?? Hij had dus geen idee welk probleem hij aan het verhelpen was.

Ik begrijp dus wel dat de Franse gezondheidszorg wat kost. Kan me niet voorstellen wat die wijkverpleegsters allemaal moeten komen doen.

Ik weet waar ik het over heb. Niet precies wat jouw uiteindelijke medische probleem is, maar wel wat een schouderprobleem kan zijn. Ik ben in het bezit van een omgekeerde schouderprothese. Na één operatie waarbij ze geprobeerd hebben de zwaarbeschadigde humeruskop nog te behouden, werd de tweede operatie (plaatsing prothese) zelfs een opluchting. Bij de eerste heel veel pijn gehad, met 3 dagen aan de morfine. Bij de 2e was dat niet nodig. Alleen paracetamol en een paar dagen tramadol.

Een schouderoperatie is altijd pijnlijk. Maar ik ben na 2 dagen naar huis gegaan. Wij woonden bijna naast het ziekenhuis, dus als het niet goed zou gaan, kon ik zo weer terug.

Thuis alles zelf gedaan, ja zelfs wassen en aankleden. Alleen een rits dichtdoen van een jas lukte niet. Dus begrijp je waarom ik geen idee heb wat die wijkverpleegsters komen doen? En je kunt je wel erg goed voelen dat de huisarts ook alle tijd voor je heeft, maar zoals je zelf al schreef pijn lijden hoort er wel bij en daar kan niemand iets aan doen, of je moet jezelf helemaal volproppen met pijnstillers. (Wat ik zo af en toe ook nog kan begrijpen.)

Ik hoop dat je vertrouwen in je fysio blijft zoals hij is, je zult er waarschijnlijk nog menig uurtje door moeten brengen.

In ieder geval beterschap.

Janny

Reactie van Janny O. op 19 April 2017 op 15.37

@Piet wat heb ik niet goed gelezen? Ik heb juist goed gelezen. Ik heb alleen aangegeven dat ik, na een andere (zzer ingrijpende) schouderoperatie geen thuishulp nodig had. Het "gewoon" zelf opgelost.

Janny

Reactie van Ada op 19 April 2017 op 18.07

Dat is dubbel pech hebben Boudewijn, maar wel fijn dat je hier zo goed verzorgd wordt. Ik vrag me af hoe je dat nu doet met typen? Ik had laatst een onstoken rechterhand en kon dus ook niets! Alles met het linkerhandje, nou dan weer jij het wel, toch? zorgt Janine ook goed voor je?

Groet Ada


Overleden
Reactie van Boudewijn Bolderheij op 19 April 2017 op 18.18
.
Die wijkverpleegsters komen om en om, niet tegelijkertijd.
Ik zie het al voor me, die vier dames gelijkertijd aan mij frunniken.

Volgens iedereen die er verstand van heeft,
heeft mijn schouder niets te maken met de "hoohdziekte".
Gewoon domme pech.

Waarschijnlijk is de ruime zorg ook in verband met wat Janine nog aan kan.
De avond visite hebben we even stop gezet, omdat we vrienden in huis hebben.
Waarvan één met een pak diploma's als verpleger.

Boudewijn

Overleden
Reactie van Boudewijn Bolderheij op 19 April 2017 op 18.27
.
Anita knap dat jij nog geheel voor jezelf kon zorgen.
Zit hem waarschijnlijk, deels, in de beschikbare energie.
Het oplaadsnoertje in mijn iPhone klikken is het maximum.
Of per twee borden tegelijk de vaatwasser vullen of legen.

Dag Ada,
Alles gaat met de linker wijsvinger.
Kom ik in ieder geval door mijn tijd heen :) .

Boudewijn
Reactie van suzywong op 19 April 2017 op 22.21

sterkte hoor Boudewijn, ik hoop dat je weer gauw de oude zult zijn!

Reactie van Marjon op 20 April 2017 op 9.08

Hallo Boudewijn

Wens je ook van harte weer gauw van de pijn af te zijn!

Hou je taai, beterschap!

Reactie van La VV op 21 April 2017 op 7.54

Hoi Boudewijn, niet leuk voor jou maar wel leuk om te lezen. Grappig geschreven... Grt + Sterkte Lie


Overleden
Reactie van Boudewijn Bolderheij op 21 April 2017 op 12.24
.
Sssssst, echt blij word ik van de reactie van Lie.
"" leuk om te lezen. Grappig geschreven... ""

Maar met alle andere reacties ben ik ook blij/tevreden.
Dank jullie wel !

Boudewijn
Reactie van Janny O. op 22 April 2017 op 11.57

Hoe lang is het nu geleden Boudewijn? Was het vorige week? En heb je al een beetje van je medicijnen af kunnen bouwen? 

Veel "plezier" met het oefenen. Het zal je ook nog flink bezighouden. 

Trouwens, wat was nu de diagnose? Of ben ik dan te nieuwsgierig?

Janny

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels. 

Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!

Wordt lid van Nederlanders.fr

GA DIRECT NAAR:

Laatste nieuws uit Frankrijk

© 2024   Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.   Verzorgd door

Banners  |  Een probleem rapporteren?  |  Privacybeleid  |  Algemene voorwaarden