Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
|| PLAATS BERICHT || PLAATS ADVERTENTIE ||
Een studente heeft de leden van dit forum uitgenodigd om deel te nemen aan een enquête ten behoeve van haar eindscriptie. De reacties van sommigen hebben mij verbaasd. Wat is de reden voor verontwaardiging als men een uitnodiging op dit forum leest, die overigens in correcte en beleefde bewoordingen is gesteld, waarin de aanspreekvorm 'jij' is? Is het niet zo dat velen zich op dit forum voorstellen met voornaam en achternaam of zelfs uitsluitend met voornaam? Geeft dat niet aan dat er sprake is van een algehele acceptatie dat berichten en discussies in een informele sfeer plaatsvinden? Is het dan raar of onbeleefd als iemand het gebruik van voornamen als signaal beschouwt dat de formele aanspreekvorm U niet nodig is?
Weergaven: 2546
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
Zodra iemand zich voorstelt met zijn/haar voornaam ga ik ervan uit (behalve als ik met Fransen te maken heb) dat ze getutoyeerd wensen te worden. Zeggen ze, 'Goedemiddag, ik ben mevrouw Jansen,' dan zeg ik u. Dus hoe je benadert wilt worden heb je wat dat betreft in eigen hand!
U of je, mooie discussie. Voor het forum is m.i. heel veel acceptabel.
Alleen als je bijvoorbeeld wilt dat mensen je enquête gaan invullen dan is het handig om die vorm te kiezen waardoor je zoveel mogelijk mensen mee zullen werken. Dus kies voor u of u/je.
Hier in het dagelijks leven is het heel anders. Toen wij voor 20 jaar voor het eerst in ons dorpje (klein dorpje op de Causses) aankwamen hebben wij tegen iedereen u gezegd. En eerlijk gezegd hebben wij daar nimmer spijt van gehad. Het heeft ook wel wat dat je in het kader van het opbouwen van een relatie langzaamaan op het punt komt dat voorgesteld wordt om je te zeggen.
Inmiddels is het je voor 98% van de inwoners, alleen enkele heel oude mensen spreken we nog met u aan.
Maar vreemd genoeg zijn er veel dorpsbewoners die nog steeds u tegen elkaar zeggen. Ik was aan het werk met 2 dorpsvrienden en beiden zeggen je tegen mij maar u tegen elkaar. Later aan één van hen gevraagd en volgens diegene kwam dat door de vorm van de relatie. Hij en ik zijn beiden actieve moestuinders en werken regelmatig samen en volgens hem past bij een actieve samenwerking je.
Een dergelijk iets gebeurde ook op een feestavond. Wij zaten bij een uitermate aardig Frans stel en na enige tijd gingen beiden over van u op je. Tja, wat moet je dan, ook maar je zeggen? Gevraagd of wij het goed gehoord hadden en zij gaven toen als verklaring dat als je mensen (ook bij het eerste contact) erg “sympha” vindt dat je dat dan kan laten merken door over te schakelen op je.
Maar ook wel het omgekeerde meegemaakt bij etentjes. Dat je hoort dat een nieuwe inwoner tegen iemand begint je te zeggen. Regelmatig gehoord dat mensen daar dan gelijk wat van zeggen en duidelijk maken dat ze dit niet willen.
Op regiovergaderingen is het voor mij nog wel eens verwarrend. Heel veel u en soms ineens (heel onverwacht) je.
Wat moeilijk went is dat je in de kerk God aanspreekt met je.
Ik geef djembé lessen en vertel kinderen dat ze je mogen zeggen. Doen ze dan ook keurig maar de volgende week is het gewoon weer u. Als ze wat ouder zijn, vanaf een jaar of 16, dan lukt het meestal wel en gaan ze je zeggen.
Blijft overigens wel vreemd dat jongens en meisjes van bijvoorbeeld 12 jaar wel u zeggen maar mij mailtjes sturen en ondertekenen met “bisous”
Gaat iets verder dan het begrip u en je, maar merk dat als Franse families je accepteren dit ineens toch gevolg heeft dat je van de mannen ook drie bisous krijgt.
Tja, het is heel verschillend en het zal zeker meespelen dat wij een klein dorp hebben (dus iedereen kent iedereen, weet veel van elkaar en je hebt elkaar nodig). William
ben het met Tessa eens. En verder overigens, sinds veel jaren woonachtig in Frankrijk, is het hier absoluut not done om Fransen zo maar direkt te tutoyeren. Ik laat het iniatief vaak aan hen over.
In Nederland vond het tamelijk bizar dat een jong meisje aan de kassa aan mijn 80-jarige moeder vroeg" moet je een tasje"?
deze discussie is al zo oud als de weg naar Rome en zeker niet iets van de laatste tijd, zo gebruikte Wim T Schippers in de 80-er jaren al "you of joe" om (eindeloze) discussie(s) te voorkomen ;-)
Als kind leerde ik : iedereen die ouder is dan jezelf bent wordt met U aangesproken, behalve als de persoon zelf zegt" je mag wel je zeggen" God is ook U. Dan kom je in Frankrijk en zeg je U tegen iedereen die je niet goed kent. Jong of oud. De je ouders zijn je, je grootouders ook en God schijn je ook goed te kennen want die heeft ook recht op toi. Het verbaast me dus als ik een bericht uit Nederland krijg met" Hallo, wat wil je? Dan heb ik zin om te zeggen ik ben je vriendje niet en ook je hond niet. In Frankrijk kun je rustig schrijven Bonjour met de voornaam, maar... met de U vorm. Als een meisje van 20 schrijft "hallo allemaal willen jullie etc. Dan denk ik, ze denkt dat we klasgenootjes zijn. *het komt op mij niet respectvol over. Als de aangesproken persoon zegt, "je mag me best wel tutoyeren", dan is het iets anders, maar zomaar, nee dat vind ik onbeleefd.
Taal leeft en taal verandert. Taal ondergaat ook de invloed van andere talen en van de mondialisering. Het hangt er daarom een beetje van af in welke tijd je bent geboren en grootgebracht en of je van nature behoudend bent of in voor nieuwe gebruiken en omgangsvormen.
Het grappige is dat ook het Engels vroeger een beleefdheidsvorm kende. Het woord voor je/jij was thou. You werd gebruikt om "jullie" aan te duiden, maar you was ook een beleefdheidsvorm. Net als "vous" in het Frans. In de loop der tijd is in het enkelvoud de beleefdheidsvorm als enige overgebleven. Het Deens en het Noors kennen ook een beleefdheidsvorm ("de"), maar die wordt vrijwel niet meer gebruikt. Denen en Noren spreken elkaar in het algemeen gewoon aan met "du". Zie hier. Daarentegen wordt in duitstalige landen nog steeds een duidelijk onderscheid gemaakt tussen du en Sie (met hoofdletter!).
Het beste is natuurlijk om er niet te zwaar aan te tillen. Spreek zoals je zelf, naar gelang de omstandigheden, verkiest en accepteer dat een ander dat ook doet. Vrijheid blijheid. Ik maak één uitzondering: wanneer ik gasten (meestal Fransen) in mijn chambre d'hôte d'étape krijg zeg ik tijdens het welkomstdrankje dat er geen huisregels zijn, behalve één: we tutoyeren elkaar. Fransen vinden dat dolkomisch, al vergissen ze zich af en toe, maar er waren ook franse gasten die mij vertelden dat dat onder lange-afstandwandelaars een vast gebruik is.
Ook in een forum vind ik het heel normaal dat je elkaar tutoyeert. Daar geef ik ook verre de voorkeur aan, maar wanneer iemand per se de u-vorm wil gebruiken vind ik het prima. Wanneer ik forumleden in het algemeen aanspreek, gebruik ik "jullie". Zo zou ik in het kader van het bericht van studente Emma, waardoor deze discussie tot stand is gekomen, gevraagd hebben of jullie misschien even de tijd willen nemen om mijn enquête in te vullen. Dan had niemand zich er aan gestoord.
Maar ja, ik ben in een andere tijd opgegroeid en geen jonge moderne studente.
Graag sluit ik mij aan bij wat Theodora stelt : "Het beste is natuurlijk om er niet te zwaar aan te tillen." Ik hoop dat studente Emma er ook niet te zwaar aan tilt, dat zij met haar - mijns inziens uiterst respectvolle - uitnodiging in tutoyeervorm de verontwaardiging van sommige forumleden over zich af heeft geroepen. Zou het niet jammer zijn als jongeren, zoals Emma, dit forum zouden mijden, uit vrees dat zij oudere forumleden onbedoeld boos zouden maken met het taalgebruik dat past bij hun jongere leeftijd?
Voor de liefhebbers van de Nederlandse taal een link naar een artikel van Genootschap Onze taal :
https://www.nemokennislink.nl/publicaties/u-of-jij-wat-moet-je-nou
Desondanks, m'n waarde @Zip, beschouw ik uw bijdrage als een compliment, waarvoor mijn dank.
Ik vraag me af waar we ons druk over maken. Er is m.i. ander schokkender nieuws in de wereld dan een studente die de jij-vorm gebruikt in de uitnodiging om haar enquête in te vullen. Ik sprak mijn ouder en mijn groot-ouders als kind met je en jij aan. Voor mij is het dus heel normaal om de jij-vorm te gebruiken. Ik heb me dan ook in het geheel niet aan haar bericht gestoord. En ..... kun je er niet mee omgaan, laat het dan gewoon voorbijgaan. Sterkte allemaal, Kees
Kees, dit bericht was alleen de aanleiding om op algemene wijze hierop in te gaan. het meisje doet maar en jij ook. Ik ken je niet, dus in mijn manier van denken zou het dus U moeten zijn. het is gewoon sociologisch gezien laten we zeggen een opiniepeiling. Daar lijkt me niets mis mee, zelfs als er ergere dingen in de wereld zijn. In een krant is naast het allerergste nieuws toch ook plaats voor meningsuitingen? Ik zie het zo.
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.
Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr