Ik stel mij voor

Berichten in deze discussie

Permalink Antwoord van Gonny Kruisdijk op 1 September 2013 op 13.30

Hai Rob,  Mooi begin van een Frankrijk avontuur.

Het verschil tussen eenzaam en alleen zijn vind ik best groot.  Als ik naar mezelf kijk, kan ik het goed voorstellen, dat het gewoon zoveel leuker is met z'n tweeën. Het is een groot avontuur en er zijn vrienden genoeg om je ei kwijt te raken over het fantastische leven hier. Maar dat is anders dan echt delen...!  Wat ze je vertelden over eenzaamheid snap ik niet zo goed. Want dat hoeft helemaal niet zo te zijn. Ik hoor echter wel vaak dat Nederlanders hier niet  naar toe willen komen, vanwege de angst dat het zal vervelen, ze eenzaam worden, of ze nederland gaan missen.   Ik zou zeggen, het verschilt van mens tot mens.  Het alleen zijn is een heel ander verhaal. HEt is nou eenmaal lastig om in dit grote land, een loslopend exemplaar te vinden, met de bereidheid ook  zijn hart te geven aan het wonen in Frankrijk. 

Permalink Antwoord van Rob op 1 September 2013 op 13.40

Ha Gonny, ik snap wat je bedoelt. Het woord eenzaamheid wordt soms ook niet uitgesproken, het is meer een kwestie van tussen de regels door lezen. Verhalen over dat Fransen toch anders sociale contacten onderhouden, grote afstanden tussen vrienden zodat er weinig contact is, etc. Het komt er ongeveer op neer dat het in elk geval anders is dan men het zich voorgesteld heeft, en ik denk dat er op deze site toch ook wel mensen zijn die het herkennen. Ik heb dat soort verhalen in elk geval vaak gehoord, maar iedereen is inderdaad anders en generaliseren is natuurlijk verkeerd.
En laten we niet vergeten dat je als alleenstaande Nederlander in Nederland ook eenzaam kunt zijn, als sociale contacten weinig diepgang hebben kan men zich met een druk sociaal leven nog alleen voelen.
Maar ik wil dit niet te zwaar maken, het is voor mijzelf in elk geval tot nu toe een van de redenen geweest om de stap nog niet te zetten.

Permalink Antwoord van Gonny Kruisdijk op 1 September 2013 op 13.54

Dat kan ik me best voorstellen. En als ik het over mocht doen, zou ik eerst een partner zoeken voor ik naar Frankrijk zou vertrekken. Maar het leek me tijdverdrijf, ook nog uit te zoeken, of  je die overstap samen kunt maken. Ik ben dus maar vast gegaan....en heb daar geen spijt van. 

Wel is het inderdaad zo, dat je niet met iedereen de diepte in kan gaan, zeker niet met fransen, maar ook niet met landgenoten. Die je wel treft zijn dan erg goede vrienden. Door gemeenschappelijke interesses vind je die hier zelfs eerder dan in Nederland.  Alles heeft zijn voordelen. Uiteindelijk is de stap zetten, de enige die je zeker weet.

Permalink Antwoord van wilma op 1 September 2013 op 15.22

Met dat "zeker niet met fransen" ben ik het helemaal niet eens ...

De fransen zijn vaak (vind ik) veel diepgaander, alleen ... niet meteen !  Je moet er eerst een bepaalde "relatie" mee krijgen voordat ze het achterste van de tong laten zien. En hun opvoeding verbiedt ze vaak om meteen, zoals nederlanders dat steeds menen te moeten doen, hun mening ergens over te spuien. 

Verder zou ik zeggen "la peur n'empêche pas le danger" ... volg je hart en ga !

Permalink Antwoord van Rob op 1 September 2013 op 15.28

Haha, dankjewel, dat laatste is een goed advies.
En er zijn veel verschillende Nederlanders en veel verschillende Franssen, maar het is wel iets om over na te denken als je een bestaande sociale omgeving opgeeft om er een nieuwe te moeten opbouwen vanuit het niets.

Permalink Antwoord van wilma op 1 September 2013 op 16.45

Achter laten wat je kent en opnieuw beginnen, heel veel leren, de spanning voelen van het onbekende ... super sexy Rob, als je je het kunt permiteren : GAAN met die banaan !

Permalink Antwoord van Ghislaine Dory op 1 September 2013 op 17.23

Hallo Rob,

Zin om af en toe te mailen?

Om af en toe elkaar minder eenzaam te zijn, wie weet... om vriendschap op te bouwen....mijn mail adres is ghislainedory@gmail.com

Bonne fin de journée!

Ghislaine

Permalink Antwoord van Patricia van den Boogaart op 2 September 2013 op 6.54

Hoi Rob,

Wat leuk! Ik woonde zelf zes jaar in Frankrijk en kan je daar best een hoop over vertellen. Ik wil dan ook ooit weer terug...

Je kunt mij mailen om het e.e.a. uit te wisselen op pvdb68@hotmail.com

Je mag dit berichtje ook op mijn Facebook pagina plaatsen...Zonnige, Nederlandse singles in Frankrijk. Daar is een hoop gezellig verkeer en daarom weet ik zeker dat je daar ook wat reacties op deze oproep zult gaan krijgen.

 

Hartelijke groet Patricia

Permalink Antwoord van Vermeulen Anita op 2 September 2013 op 17.50

Hallo

Ik denk dat waar ook ter wereld je bent, je kunt altijd nieuwe vrienden maken. Maar je moet er wel voor open staan! Maar ik kan me voorstellen dat hoe ouder we worden hoe moeilijker het wordt om de knoop door te hakken en weer ergens anders opnieuw te beginnen. Ik woon al 30 jaar in Avignon. Heerlijk klimaat ondanks de af en toe hard waaiende Mistral wind, prachtige streek, veel te zien en te doen. Wel moeilijke mentaliteit, maar ook dat is een kwestie van je aanpassen en wennen. En wat ik al in eerdere berichtjes las, de nederlandse directheid wordt niet overal begrepen!!!

Groetjes uit het zonnige zuiden

Anita

Permalink Antwoord van Rob op 2 September 2013 op 18.37

Hallo Anita,

Met die Nederlandse directheid heb je zeker gelijk, en ook dat je overal vrienden kunt maken. Maar toch vond ik het opvallend dat verschillende mensen die het vanuit Nederlands standpunt helemaal voor elkaar hebben (je kent dat ideaalbeeld wel, gerenoveerde boerderij in de Provence, goedlopende zaak etc.) in grote lijnen hetzelfde zeiden. Misschien idealiseren zij hun verleden in Nederland teveel, het gras is immers al vlug groener. Maar ik denk toch dat het een aandachtspunt is, zeker voor alleenstaanden, het kan beter meevallen dan dat je vertrekt met een geromantiseerd beeld.
Knap dat je tegen de mistral kunt! Dat monster vind ik een van de weinige minpunten van dit mooie land. Maar het mooie Avignon maakt natuurlijk veel goed :).
Groetjes uit het even zonnige Zuid-Westen :)

Permalink Antwoord van Rob op 3 September 2013 op 14.32

Beste Hilde,

Bedankt voor je interessante bijdrage, met name de laatste alinea is boeiend. Het is natuurlijk ook wel zo dat een mens na zijn veertigste minder flexibel is - en dat bedoel ik niet persé negatief, meer in de zin van dat je karakter min of meer uitgekristalliseerd is. En dat geldt dan voor je leeftijdgenoten in het andere land natuurlijk evengoed.
En het culturele aspect wordt naar mijn smaak ook vaak onderschat, 35 jaar in Frankrijk op vakantie gaan maakt me nog geen Fransman.
Ik heb vroeger op een makelaarskantoor gewerkt en daar viel me al op hoeveel Nederlanders niet eens in een andere streek of stad in hun eigen land echt kunnen wennen. Mensen uit de grensstreek die 10 km verderop in Nederlandstalig België gingen wonen en na jaren zeiden: en toch hoor je er niet echt bij...

In Frankrijk zal het ook per regio verschillen, een eigenaar van een B&B in Normandië vertelde mij dat het na 5 jaar nog niet lukte om echt contact met de -volgens hem- stugge locals te krijgen. Later las ik ergens dat veel Fransen de Normandiërs ook maar een apart volkje vinden, dus DE Fransen bestaan ook niet.
Terwijl ik van iemand met een eigen winkel in de Provence weer hoorde dat de Fransen daar best gewend zijn om andere nationaliteiten te accepteren.
Aan de andere kant was er daar in de Provence toch sprake van een klein netwerkje van Nederlanders, Engelsen en Zweden, dus concludeerde ik dat de 'outsiders' toch behoefte hadden om elkaar op te zoeken. En dan heb ik het over mensen die meer dan 10 jaar in Frankrijk woonden!

Het gaat mij er niet om dit aspect negatief te willen benaderen, ik denk dat je er minder last van hebt en je er iets mee kunt doen als je er een aandachtspunt van maakt voor jezelf.

Wat de taal betreft, ook dat is waar. Ik heb me er nooit toe kunnen zetten om in Nederland in een klaslokaaltje te gaan zitten om met andere volwassenen Franse grammatica te gaan doen, maar wellicht is dat toch een vereiste. Het ter plekke leren van de taal duurt misschien te lang.

Het is in elk geval plezierig om hier vast te stellen dat er Nederlanders zijn die op dit gebied geen enkel probleem hadden en hebben.

Fijne dag allemaal, ik ga nog even genieten van het Franse zonnetje, deze laatste dagen hier!

Groetjes
Rob

Permalink Antwoord van jocrisio op 3 September 2013 op 13.22

Hallo Rob,

In principe zit ik met hetzelfde dilemma, woon ook in Nederland (alleen) maar zou ook graag naar Frankrijk vertrekken. Ben me nu aan het oriënteren of er vrienden, bekenden of nu nog onbekenden :) ! met dezelfde ideeën/dromen rondlopen  zodat het misschien gezamenlijk gaat lukken. 

groet Joke