Het jachtseizoen is weer in volle gang. Als je op zondagmorgen in alle vroegte op pad bent, dan zie je ze regelmatig langs de bosrand staan, mannen in camouflagepakken. Wonderlijk genoeg, dragen ze daar dan weer van die reflecterende gele hesjes op. Dat is tegenwoordig verplicht. In het verleden is het regelmatig voorgekomen, dat ze elkaar voor wild aanzagen en dat moet natuurlijk voorkomen worden. Het verhaal doet ook wel de ronde, dat langdurige vetes tussen twee mensen op deze min of meer "legale" manier beslecht werd. Althans, dat het voor de rechtbank niet te bewijzen was dat er opzet in het spel was. 

Langs de wegen zijn bordjes geplaatst, waarop duidelijk wordt aangegeven dat hier gejaagd wordt. Wat je precies met die wetenschap aan moet, is me niet helemaal duidelijk. Het idee, dat elk ogenblik de kogels om je oren kunnen fluiten, of dat er een hert op je motorkap ligt, maakt me dan altijd wat onrustig, temeer, omdat de verzekerings-maatschappijen de schade die veroorzaakt wordt door overstekend wild tijdens het jachtseizoen niet meer schijnen te dekken.

In tegenstelling tot wat in Nederland vaak gedacht wordt, houden de Fransen over het algemeen erg van dieren, en is ook hier de jacht vaak een omstreden onderwerp.

Mijn Franse buurvrouw, die hier maar een paar maanden per jaar woont, weet niet hoe gauw ze weer naar Parijs moet vertrekken, als het jachtseizoen begint en de eerste schoten door het dal klinken.

Bij háár gaat de dierenliefde zelfs zó ver, dat ze de slakken uit haar tuin naar binnen haalt en ze daar blaadjes sla te eten geeft, waarbij ze er nauwkeurig op toe ziet, dat ook de kleine slakjes aan hun trekken komen. Na afloop van de maaltijd brengt ze de beestjes naar een veilig plekje toe, waar niemand op ze kan trappen. Als dát geen dierenliefde is.

Maar goed, om op de jacht terug te komen. Persoonlijk heb ik er niet zo veel moeite mee.

Wij mensen hebben de leefruimte van het wild beperkt, en zijn er voor verantwoordelijk dat het evenwicht in de natuur is verstoord. Dan moeten we ook zo dapper zijn om maatregelen te durven nemen. Wat mij betreft hebben in dit geval eigenlijk alleen vegetariërs recht van spreken. Vleeseters moeten niet zeuren. Wat denk je, dat die koeien en varkens tijdens het transport naar en in het slachthuis te lijden hebben. Dat soort leed wordt het wild dat in de bossen leeft in ieder geval bespaard. Tja, en misschien moeten we het die mannen maar gunnen. Er is ze in de loop van de tijd al zoveel afgenomen. De mogelijkheden om gevolg te geven aan de lokroep van de natuur wordt steeds meer voor ze beperkt. Dus ik zou zeggen lekker laten gaan, al is het alleen al om erger te voorkomen.