Un beau jour du mois d’octobre, au marché de Thisy-les-Bourgs, dans le Beau-jolais profond, il était là. Le dos droit comme un i, béret de para crânement de côté sur ses cheveux blancs, des lunettes noires de baroudeur, et une carrure de dur à cuire… Il trônait, sur son tabouret, au milieu de tout un arsenal de couteaux aux lames aussi affutées que sabres de samouraï. Rien que de plus normal : c’est son métier d’être rémouleur. Au dessus de lui, un grand drapeau de pirate avec, inscrit en rouge sang, ‘Ni dieu, ni maître !’ Gaby Arronis est anarchiste et il ne vous l’envoie pas dire. Des gestes précis, une voix tranquille, et toute l’assurance de ceux à qui rien ne fait peur, et qui en ont vu d’autres. Je ne lui ai pas parlé, mais suis resté à le contempler, fasciné. Car Gaby sortait tout droit d’une des œuvres remarquables de ce 8ème Art qu’est la BD : je veux parler des ‘Vieux fourneaux’. Dans cette saga en six volumes, Pierrot, Antoine et Mimile, copains depuis toujours et septagénaires bien tassés, vivent au quotidien des aventures aussi singulières que cocasses et actuelles. Un scénario qui interpelle (Wilfrid Lupano) et un dessin vigoureux et pétant de vie (Paul Cauuet) font de la série un chef d’œuvre du genre. Saint-Nicolas, qui n’est plus non plus de la première jeunesse, ne démentira pas l’adage : ‘Le drame, quand on est vieux, c’est qu’on reste jeune…’
Pour ceux qui voudraient plonger faire une cure de français vivant, offrez-vous le plaisir de la lecture parallèle des versions française et néerlandaise (‘Krasse knarren’, dans toutes les bonnes librairies)
NL/ Op een mooie dag in oktober, op de markt van Thisy-les-Bourgs, in de diepe Beau-Jolais, was hij daar. Een rug zo recht als een i, legersbaret trots scheef op zijn witte haar, donkere bril van die hard, en de schouders van een Hells Angel... Hij zat daar op zijn kruk, in het midden van een arsenaal messen met lemmeten zo scherp als samurai zwaarden. Niets normaler dan dat: slijper is zijn vak. Boven hem, een grote piratenvlag met het bloedrode opschrift 'Noch God, noch Meester'. Gaby Arronis is een anarchist en alles in hem zegt het. Verder: precieze gebaren, een rustige stem, en alle zekerheid van hen die nergens bang voor zijn, en die het allemaal al eens gezien hebben. Ik heb niet met hem gesproken, maar ben daar blijven staan, gefascineerd. Want Gaby kwam regelrecht uit een van de opmerkelijke werken van de achtste kunstvorm (stripverhalen): ik heb het over de 'Vieux fourneaux’. In deze zesdelige saga beleven Pierrot, Antoine en Mimile, levenslange vrienden en in de zeventig, avonturen die even ongewoon als grappig en actuele zijn. Een uitdagend scenario (Wilfrid Lupano) en een krachtig en levendig tekenwerk (Paul Cauuet) maken de serie tot een meesterwerk in zijn soort. Saint-Nicolas, die ook niet de jongste is, zal het gezegde niet tegenspreken: "De tragedie van oud zijn is dat je jong blijft...".
Voor wie van een kuur levend Frans wilt genieten: trakteer uzelf op een parallelle lectuur van de Franse en de Nederlandse versie (‘Krasse knarren’, in alle goede boekhandels)
Vieux fourneaux / Krasse knarren
door sylvainlelarge@gmail.com
4 Dec 2021
NEDERLANDS ONDERAAN
Un beau jour du mois d’octobre, au marché de Thisy-les-Bourgs, dans le Beau-jolais profond, il était là. Le dos droit comme un i, béret de para crânement de côté sur ses cheveux blancs, des lunettes noires de baroudeur, et une carrure de dur à cuire… Il trônait, sur son tabouret, au milieu de tout un arsenal de couteaux aux lames aussi affutées que sabres de samouraï. Rien que de plus normal : c’est son métier d’être rémouleur. Au dessus de lui, un grand drapeau de pirate avec, inscrit en rouge sang, ‘Ni dieu, ni maître !’ Gaby Arronis est anarchiste et il ne vous l’envoie pas dire. Des gestes précis, une voix tranquille, et toute l’assurance de ceux à qui rien ne fait peur, et qui en ont vu d’autres. Je ne lui ai pas parlé, mais suis resté à le contempler, fasciné. Car Gaby sortait tout droit d’une des œuvres remarquables de ce 8ème Art qu’est la BD : je veux parler des ‘Vieux fourneaux’. Dans cette saga en six volumes, Pierrot, Antoine et Mimile, copains depuis toujours et septagénaires bien tassés, vivent au quotidien des aventures aussi singulières que cocasses et actuelles. Un scénario qui interpelle (Wilfrid Lupano) et un dessin vigoureux et pétant de vie (Paul Cauuet) font de la série un chef d’œuvre du genre. Saint-Nicolas, qui n’est plus non plus de la première jeunesse, ne démentira pas l’adage : ‘Le drame, quand on est vieux, c’est qu’on reste jeune…’
Pour ceux qui voudraient plonger faire une cure de français vivant, offrez-vous le plaisir de la lecture parallèle des versions française et néerlandaise (‘Krasse knarren’, dans toutes les bonnes librairies)
NL/ Op een mooie dag in oktober, op de markt van Thisy-les-Bourgs, in de diepe Beau-Jolais, was hij daar. Een rug zo recht als een i, legersbaret trots scheef op zijn witte haar, donkere bril van die hard, en de schouders van een Hells Angel... Hij zat daar op zijn kruk, in het midden van een arsenaal messen met lemmeten zo scherp als samurai zwaarden. Niets normaler dan dat: slijper is zijn vak. Boven hem, een grote piratenvlag met het bloedrode opschrift 'Noch God, noch Meester'. Gaby Arronis is een anarchist en alles in hem zegt het. Verder: precieze gebaren, een rustige stem, en alle zekerheid van hen die nergens bang voor zijn, en die het allemaal al eens gezien hebben. Ik heb niet met hem gesproken, maar ben daar blijven staan, gefascineerd. Want Gaby kwam regelrecht uit een van de opmerkelijke werken van de achtste kunstvorm (stripverhalen): ik heb het over de 'Vieux fourneaux’. In deze zesdelige saga beleven Pierrot, Antoine en Mimile, levenslange vrienden en in de zeventig, avonturen die even ongewoon als grappig en actuele zijn. Een uitdagend scenario (Wilfrid Lupano) en een krachtig en levendig tekenwerk (Paul Cauuet) maken de serie tot een meesterwerk in zijn soort. Saint-Nicolas, die ook niet de jongste is, zal het gezegde niet tegenspreken: "De tragedie van oud zijn is dat je jong blijft...".
Voor wie van een kuur levend Frans wilt genieten: trakteer uzelf op een parallelle lectuur van de Franse en de Nederlandse versie (‘Krasse knarren’, in alle goede boekhandels)