Ik ga altijd buiten het hoogseizoen op vakantie, nu bij uitzondering een weekje in de Lot omdat vrienden uit Nederland op een camping zitten in Saint-Cybranet, vlakbij Domme. Zondag waren wij bij ze gaan kijken, ook even naar Sarlat, vreselijk je kon over de hoofden lopen. Zelf vinden ze het ook veel te druk, niet leuk dat er alleen maar toeristen zijn. Het personeel in de winkels is ook niet echt vriendelijk, die hebben hun buik vol van de toeristen. Ze hebben heel veel in de Ardèche gezeten, haar moeder had daar een stacaravan, camping 95% nederlanders, maar in de dorpjes waren ze wel altijd vriendelijk ontvangen. Het gekke is dat ze ook dat de winkeltjes alleen maar contant geld willen, dat heb ik nog nooit meegemaakt tot gisteren. Wij zitten in Goujounac in een huisje, vlakbij een goed aangeschreven restaurant, zijn we met onze vrienden lekker gaan eten, kon ik niet betalen met plastic, gelukkig kon ik een cheque uitschrijven. Ik dacht dat zwartwerken verboden was in Frankrijk. 

Bekijk het eens van de kant van de ondernemer: op een kleine camping zonder voorzieningen haalt een exploitant amper €1000 per plek per jaar aan omzet, vaak nog veel minder. Op een grotere camping met voorzieningen vaak wel tot € 5000/plek, maar de kosten per plek (per jaar) zijn niet vijf keer zo hoog als op de eerste camping. Voor een grote, drukke, commerciële camping kan de omzet wel oplopen tot €10.000 per plek per jaar, maar dan heb je het ook over investeringen van vele honderdduizenden euro's. Kortom, kleine campings zonder voorzieningen zijn liefdewerk oud-papier omdat de kampeerders die zo dol zijn op dat soort campinkjes niet bereid zijn een tarief te betalen, waar een exploitant van kan leven.

Misschien eens iets om over na te denken als je weer lekker ligt te genieten op zo'n kleine stille camping voor een tientje per dag...

Wim

Ook in Nederland hebben kleine campings het moeilijk, volgens het Journaal van gisteren. Van de week zag je ook (item over franse campings) hoe mensen op zo'n grote camping hutje-mutje op elkaar staan en met z'n allen in het zwembad hangen. Ze kunnen hun armen niet uitslaan om echt te zwemmen. Dan denk ik: "Als je in een grote stad woont, dan wil je toch wel eens iets anders dan voortdurend een massa mensen om je heen?"

Maar nee, de meeste mensen zouden zelfs in de vakantie niet meer tegen de rust en de stilte kunnen. Anders is er "niks an". Een vriend van me vertelde dat hij in juni op een grote camping kwam. Er was nog ruim plaats. Hij zette zijn tentje ergens op waar nog helemaal geen tenten stonden. Toen hij terugkwam van zijn wandeling stond er pal naast hem een grote tent, hoewel er overal nog plaats genoeg was. Hij is toen verkast.

Bovendien willen mensen de luxe van thuis niet meer missen. Andere vrienden van me verhuren zowel in Nederland als in de Ardèche een huisje midden in de natuur. Geen wifi, geen tv (in de Ardèche) en in Nederland geen tv. Dat doen ze via de organisatie Natuurhuisjes. Via die organisatie krijg je alleen maar mensen die rust en stilte willen en in de vakantie iets heel anders wensen dan in hun dagelijkse leven, dus geen wifi en tv.

Zo bestaat er ook de organisatie

https://www.natuurcamping.nl/land/frankrijk/

Ook daar komen mensen die rust en stilte en geen luxe zoeken. Voor hen is de natuur de grootste luxe die ze zich maar kunnen wensen in hun vakantie. De andere luxe hebben ze thuis, het hele jaar door. Met vakantie willen ze iets totaal anders.

@Lisette, ik begrijp je standpunt helemaal, maar mag ik dit nogmaals toelichten vanuit het perspectief van de ondernemer. Het is een beetje hetzelfde als met het publiek dat klaagt dat de bakker en de slager in de straat verdwijnen, terwijl ze ondertussen wel hun brood en vleeswaren halen bij de grote supermarkt. De paar mensen die wel in principe bij de bakker en de slager hun inkopen doen, kunnen die bedrijfjes niet in stand houden. Ik denk dat de komende jaren er nog vele honderden kleine campings zonder voorzieningen gaan verdwijnen.

Het is een vicieuze cirkel: de kampeerder wil niet betalen voor de natuur en de rust (die in zijn ogen gratis moeten zijn), waardoor de exploitant heel weinig omzet maakt en dus geen geld overhoud voor onderhoud of investeringen, waardoor de kampeerder niet meer wil betalen voor een standplaats. Uit een enquête van AtoutFrance van enkele jaren geleden bleek dat eenvoudige kampeerders maximaal €3 per nacht per plek extra zou willen betalen indien er een zwembad is. Een kleine camping (van laten we zeggen 25 plekken) in Frankrijk verhuurt elke plek nog geen 80 dagen per jaar, dus in totaal zo'n 2000 dagen. Laten we uitgaan van het maximum van €3 extra per dag voor het zwembad, dan zou dit leiden tot een extra inkomen van €6.000 per jaar. De aanleg van een zwembad kost al heel snel €50.000, met een levensduur van maximaal 20 jaar voordat een volledige up-grade nodig is, dus alleen al aan afschrijving kost zo'n zwembad € 2500/jaar, met nog eens €1000 aan rentekosten per jaar (de meeste kleine exploitanten kunnen niet zo € 50.000 uit de binnenzak trekken) en minimaal € 2000 per jaar aan dagelijks operationele kosten (water, stroom, schoonmaakproducten) en jaarlijks onderhoud (en dan tel ik het uurloon voor het dagelijks schoonmaken nog niet eens mee). Totale kosten per jaar: zeker € 5500, opbrengst misschien €6000 als de extra kosten per plek de kampeerders tenminste niet afschrikt.

Wim

We hebben het over kampeerterreinen, dat zijn terreinen die in de oorspronkelijke natuurlijke omgeving gelegenheid bieden om, met tent, vouwwagen, kampeerbusje of eenvoudige caravan, van de natuur en de omgeving te genieten. Geen geasfalteerde straten waarlangs afgemeten vakken door heggen gescheiden met huisnummer. Eenvoudig doch schoon sanitair. Wel elektriciteit, dat wel. Zo kampeerden wij al sinds 1968. Het is duidelijk dat de investeringen van  zo'n kampeerterrein minimaal zijn en in geen verhouding tot die van pretparken die nog steeds camping genoemd worden. Het verschil is dat de oorspronkelijke kampeerder juist ging kamperen vanwege de natuurlijke omgeving. Hele volksstammen keken daar meewarig naar en noemden het kreperen.

Het is dus de massale verandering van het soort "kampeerder" dat de uitbaters van traditionele campings in veel gevallen vervangen zijn door pretparkmagnaten, wier enige interesse is, het zo snel mogelijk zo veel mogelijk geld verdienen. 

@Herman: denk je dat uitbaters van eenvoudige kampeerterreinen allemaal idealisten zijn, die van de lucht en de liefde leven? Ook zij proberen een boterham te verdienen en dat lukt niet omdat de investeringen en onderhoudskosten hoog zijn ten opzichte van de omzet. Je wil wel elektra, dat moet dan wel worden aangelegd, je wil wel dat het terrein een vergunning heeft, de Franse overheid stelt ook aan kleine en eenvoudige campings allerlei eisen op het gebied van milieu en veiligheid. Je wil wel sanitair, een simpel sanitair huisje met een paar douches en toiletten kost al snel € 25.000 om te bouwen, met nog minimaal €15.000 erbij voor de fosse septique. Dus het is gemakkelijk om neer te kijken op uitbaters van campings die jij 'pretparken' noemt, maar daar wordt momenteel het geld verdient. De kampeerder krijgt waar voor zijn geld: als hij niet meer dan €15/plek/dag wil betalen voor een eenvoudige plek met rust, uitzicht en elektra, dan is het niet moeilijk uitrekenen dat het aantal aanbieders daarvan heel snel zal afnemen. Dat kan gewoon niet uit!

Wim

Een natuurkampeerder hoeft helemaal geen zwembad. Die zoekt een natuurlijke zwemgelegenheid in de buurt, een meertje of een strandje aan een rivier waar het water dieper is. Die zijn er in Frankrijk genoeg. Laatst nog met een vriendin gezwommen in de Luech, vlakbij een camping aan de rivier zonder enig comfort (maar met schone was- en toiletgebouwtjes) waar zij het hele jaar door haar oude caravannetje kan laten staan. Die vaste plaats (en enkele andere) levert voor de franse campingeigenaar jaarlijks een vast inkomen op.

Mijn vriendin (81) woont in een luxe grachtenpand in het centrum van Amsterdam, maar al 45 jaar komt ze ieder jaar naar Zuid-Frankrijk om acht weken lang primitief te leven en te genieten van het natuurlijke zwembad voor haar deur, dat zichzelf onderhoudt. De franse campinghoudster baat dit campingkje ook al heel wat jaren uit. Op een ander gedeelte, verderop langs het water staan ook luxere caravans die worden verhuurd, maar er zijn bepaald geen luxe voorzieningen, zelfs geen winkel. Boodschappen doet m'n vriendin lopend of per fiets in het nabijgelegen dorp.

Voor ondernemers is het naar mijn mening dus ook een kwestie van de juiste natuurlijke plek vinden. Zo zijn in deze regio al jarenlang meerdere kleine campingkjes te vinden die goed lopen, wel meestal aan of in de nabijheid van een rivier. Het karakter ervan is heel anders dan de enorme campings aan de Ardèche, waar inderdaad Vinexwijken van stacaravans zijn verrezen, met een enorm zwembad, iedere avond tot in de verre omgeving hoorbare disco, winkels, bars, restaurants enzovoort. 

kinderen willen naar grote campings, wij gingen in de jaren 60 naar grote campings in Italië bij de zee, met een restaurant waar we heerlijke spaghetti kochten , hoefde mijn moeder niet te koken

of kip aan het spit met , voor ons de eerste keer,  rozemarijn enz . s'avonds met gitaren bij een kampvuur , slapen in de open lucht   mijn vader nam ons mee zo af en toe naar Florence of Pizza , marktjes enz,  ik kan mij niet herinneren dat we ooit naar een super gingen of bestonden die nog niet ? ik heb  goede herinneringen aan aan die vakanties . ook van de vakantie in Zwitserland weer heel anders bergen beklimmen enz.

Ik ging ook liever naar de kleinere camping dan de grote 'kermis-camping'. Voorzieningen zijn wellicht mager, maar ooit vermaakten mensen zichzelf, dat is nu heel anders. Dus het relaas zal wel kloppen. Gelukkig ken ik er nog wel die zeker niet gaan stoppen, en die het ook moeten hebben van een vaste groep die altijd terugkomt. Opvallend verschil, op de kleine campings kun je doorgaans 's-nacht slapen, op de grote campings MOET je geregeld 24 uur wakker blijven vanwege sommige andere gasten die dag- en nachtritme omgekeerd hebben.   

ja dat is nu disco en herrie en bierzuipers.  in de jaren 80 ging ook liever naar camping municipal

heel er leuk contact gehad met die mensen overal waar je kwam waren ze erg gastvrij wel even zelf het sanitaire blok schoonmaken maar dat mocht de pret niet drukken.

we waren ook in de bourgogne op een kleine camping bij JoJo  die ging even een weekje weg of wij op de camping wilden passen we stonden tussen de fruitbomen, en er kwamen meer nederlanders

die het eenvoudige konden waarderen, ook weer hele leuke herinneringen.

Wij zijn gestopt met onze kleine camping; niet meer in de boekjes, geen verplichtingen. Af en toe komt er nog wel iemand. Familie, vrienden enzo. Laatst nog een fietser; maar 15,- vindt men al veel te veel. Mooie plek, authentiek sanitair, zwembad enz. Douchen, warm water, alles is er. Tja; wij blijven er niet voor thuis en op die enkele klant wachten. De laatste jaren werd het steeds rustiger, dus volgens mij geen bestaansrecht meer.

Dank voor al jullie reacties, mooi om te lezen.  Gerarddj wat jammer. Helaas dat is ook waar het in het programma over ging. De kleinere ondernemingen hebben (bijna) geen bestaansrecht meer. De meeste toeriste kiezen voor massa (en daar schrok ik dus van). De ondernemers staan vaak voor een lastige keuze; stoppen of zichzelf nog meer in de schulden zetten om te investeren. Ik dacht ( hoopte misschien eerder)  dat bijvoorbeeld eco toerisme aan zou trekken en dat met behulp van bv workshops het enigszins haalbaar zou zijn. Snap dat het heel moeilijk is om een B&B of kleine camping te runnen zeker met al de papieren rompslomp en wetjes die erbij komen. Helpen tegen kost en inwoning mag niet maar wordt wel gedaan om toch een beetje rond te kunnen komen zowel voor de ondernemer als voor de  avontuurlijke reiziger. Fijn om te weten Theodora dat er ook natuurhuisjes zijn in Frankrijk, dank voor de tip. 

Wat ik in dit verhaal mis is het grote contingent campers dat niet meer op campings staat maar hutje mutje op asfalt naast elkaar gepropt op nagenoeg gratis camperplaatsen hun tijd doorbrengt. Dat lijkt mij nog eerder de dood in de pot voor (kleine) campings. De witte vloed kruipt bij elkaar en is een op zichzelf staande entiteit geworden. 

Bovendien bevinden de kleine campings zich vaak op plekken die 'nog niet overstroomd worden door toeristen' - en dat dat niet voor niets is, vergeet de enthousiaste campingondernemer dan maar even. Afgelopen veertien dagen waren ook wij weer eens in het hoogseizoen op vakantie op een overvolle maar best gezellige gezinscamping in de Vogezen. Er werd daar 'klein vermaak' geboden met o.a yoga, spelletjesmiddagen en de mini-nature club. Voor kinderen tot een jaar of 10 prima. De uitbaters deden er alles aan hun bedrijf in de benen te houden en het verschil te maken met b.v. mensen die hun vakantie in hotels of individuele vakantiehuizen doorbrengen. Maar we zijn ook een jaar of wat geleden op een kleine camping aan de rand van de Auvergne geweest in het hoogseizoen, camping was best leuk maar de omgeving van een hemeltergende droefenis dankzij schaalvergroting in de landbouw en leegloop. Veel 'kleine' campings bevinden zich in dat soort achteruitgaande gebieden. En we willen natuurlijk authenticiteit, maar geen pure armoede zien op vakantie. 

Overigens zijn veel Natuurhuisjes gewoon van TV en Wifi voorzien en liggen ze ook lang niet allemaal in de natuur. Ook daar geldt een verdienmodel.....

Kleine campings!

Ik ken verschillende kleine campings die het uitstekend redden. Natuurlijk, het is geen vetpot maar een modaal inkomen is haalbaar. Het publiek op kleine campings is doorgaans hoog opgeleid. De doelgroep is niet groot, wel stabiel. Veel Volvo's, Citroëns en een hoog Laura, Lucas- gehalte. De Ronnies en de Wesleys kom je er niet tegen, voor velen een zaligheid. Ronnie en Vanessa amuseren zich elders. Houden zo!

haha de sjorsen en de beppie's gaan helemaal niet meer weg. wel hoor ik van mijn gasten die in mijn huisjes komen dat ze vroeger wel met caravan / camper op pad gingen maar dat is ook niet meer te betalen , onderhoud , aanschaf en dergelijke.

mijn huisje staat in een beschermd natuurgebied dus niks disco verkeer enz.niets voor kinderen.

Hallo Allen,

Er valt zo veel te zeggen over het camping-gebeuren, iedereen heeft er wel zijn ideeën over en oordelen. Ik doe hier voor de fun dan de mijne nog bij.

Na 20 jaar een kleine, schitterende camping te hebben beheerd in de Gard (Cezevallei) heb ik die in 2016 van de hand gedaan. Ik en mijn partner waren er "klaar" mee. Het was een kleine camping (50 plaatsen) maar mede door de prachtige ligging en onze lage eisen (we werkten niet voor een porsche panamera oid), konden wij er goed van leven. Met creatief boekhouden (legaal!) kwamen we niets te kort.

Door de jaren heen merkten we dat er veel dingen veranderde. De regelgeving werd telkens aangescherpt of gewijzigd, wat verplichte extra kosten (investeringen) vergde . En de controles en bemoeienissen van de semi-en overheidsinstanties intensiveerden daardoor ook. Om het nog niet te hebben over de brand en risicoaansprakelijkheidsverzekeringen etc. Alle campings, groot of klein   werden als gelijke gevallen behandeld, wat het moeilijkste was te behappen voor de kleintjes, minder dan zeg maar 80 a 100 plaatsen.

Maar we merkten ook dat de wensen van de mensen veranderden. Deze wensen werden soms door de gasten  bij het vooraf reserveren als een soort eisen gepresenteerd. Voorbeeld:

Doe maar een plek van 200 vierkante meter, want de hond heeft die ruimte wel nodig. Maar niet aan het pad, want dan gaat ie blaffen naar de voorbijgangers. Maar ook geen geïsoleerde plek, want dat is niet leuk voor de kinderen. Maar wel Wifi bereik natuurlijk, want mijn man heeft een eigen bedrijf en moet dus bereikbaar blijven. WAAR GEBEURD!

Omdat wij (beheerders) door de jaren heen steeds meer het gevoel kregen dat we in een heel vreemd, ergerlijk en soms ook erg grappig theaterstuk figureerden, besloten we onszelf langzaam naar de uitgang te brengen van dit door velen zo begeerde en /of geromantiseerde bestaan. Gelukkig is dat ook gelukt kan ik zeggen. We hebben de camping goed over kunnen dragen aan mensen die er nu heel blij mee zijn.

Maar ik voel me letterlijk bevrijd!  Al dat gedoe, die cyclus van seizoenen (voorbereiden, draaien,afbouwen,regelen, en weer opnieuw) kwam na 20 jaar wel mijn neus uit. 

We zullen nooit meer "objectief" kunnen kijken naar een camping, daar zijn we zelf nu te maf voor geworden. Onze vakanties moeten we daarom ook anders inrichten als we echt willen genieten van de vrije dagen. 1 ding weten we wel, we "doen" nooit meer een camping, al krijgen we die gratis!

Fijne dag allen