Franse taal steeds minder populair op middelbare school

Het Algemeen Dagblad kwam vanochtend met een bericht over de verminderende belangstelling voor de Franse taal. Sinds 2000 is het aantal eindexamenkandidaten met meer dan 20% verminderd. Als reden wordt gegeven dat het taalonderwijs te saai zou zijn, woordjes leren, grammatica, dus opleuken die handel. Daar zit misschien wel wat in. Op de middelbare school kregen we dacht ik de tweede klas een andere leraar Frans, De Heer. Stevige persoonlijkheid, wanneer hij binnenkwam vulde hij meteen het hele lokaal. En: hij begon met de Assimil methode, eenvoudige zinnetjes uit het dagelijkse leven. Op zijn platenspeler werd dat dan uitgesproken door echte Fransen en Françaises, je kwam al bijna terecht in een ver buitenland, de magische lichtstad Parijs. Die dagdroom hielp bij het leren van de onvermijdelijke grammatica.

Die magie is tegenwoordig wat verminderd: backpackende jongeren vliegen hoog over Parijs heen naar verre exotische bestemmingen. Hoogstens een weekendje als tussendoortje naar Parijs of andere Europese hoofdsteden. Internet heeft de afstanden ook al verkleind, en ach, je hebt altijd translategoogle nog of steeds slimmer wordende vertaal-apps voor je smartphone. Waarom moeilijk doen?

Ik betwijfel of de standaard receptuur in het hedendagse onderwijs, opleuken van de lesstof om pijnlijk hersengeknars bij leerlingen te voorkomen, anders worden we nog aangeklaagd door ouders of de onderwijsinspectie wegens kindermishandeling, de oplossing is. Wat dat betreft beginnen we een beetje op de Britten te lijken: iedereen spreekt toch Engels, waarom zouden wij dan ons best moeten doen een andere vreemde taal te leren. U past zich maar ons aan, wij zijn de uitverkorenen onder de volkeren die een wereldtaal aan de ons omringende barbaarse stammen hebben geschonken: take it or leave it. Op universiteiten in Nederland lijkt Engels langzamerhand de voertaal te zijn geworden, docenten worden verzocht nog meer Engelstalige lespakketten te ontwikkelen (om nog meer buitenlandse studenten aan te trekken). Het Frans en Duits hebben het nakijken. De culturele vloedgolf van de andere kant van de Noordzee (Brexit of geen Brexit) en de Atlantische oceaan hou je niet tegen.

Load Previous Comments
  • Wilna Maijenburg

    Ik heb ook Frans gehad in de 5e en 6e klas, op het lyceum daardoor een voorsprong, altijd goede cijfers, maar ook voor de andere talen en zelfs voor wiskunde. Maar toen ik de eerste keer in Frankrijk was viel het me vies tegen. Subjonctif en alle andere grammaticale wetenswaardigheden beheerste ik, brieven schrijven, boeken lezen, geen enkel probleem, maar het gesproken echte Frans was andere koek. Wij hadden nog geen cassettebandjes met teksten, de leraar sprak zelf haast nooit Frans met ons, alleen de rector sprak ons tijdens de les toe in het Frans. Of het goed klonk durf ik niet te zeggen. Toen ik besloot om mijn gesproken Frans wat op te krikken bij de Alliance Française bleek dat mijn uitspraak wel wat verbetering nodig had. Beaucoup sprak ik de p ook uit, verbindingen maken had ik nog nooit van gehoord. Maar de leraar verbaasde zich er over dat ik de subjonctif wel geregeld gebruikte. 20 jaar heb ik met veel plezier veel kunnen schaven aan mijn uitspraak, maak best nog wel eens een foutje, maar dat mag. Voor mij zouden ze op scholen veel meer de nadruk moeten leggen op de taal in de praktijk, de theorie komt er vanzelf bij. Er kwamen trouwens ook studenten Frans bij ons op de cursus om wat meer te spreken, daar kwamen ze bij de studie schijnbaar niet aan toe. 

  • Oscar de Pater

    In dit item mis ik vooral de negatieve houding van de Fransen tov de buitenlanders die proberen Frans te spreken, en dan bedoel ik met name het gedrag van de Parijzenaars: ongeïnteresseerd, agressief zelfs en in ieder geval onbeschoft. Parijs is vaak de eerste ervaring van jongeren die een weekendje zelf of met hun ouders beleven. Hun gedrag nodigt in ieder geval niet erg uit om de Franse taal te gaan beheersen; in economische zin speelt Frankrijk ook niet de grootste rol in het Europese, en de manier van zaken doen is erg ver van onze cultuur weg.....

    zeker niet als je niet vroeg met de Franse taal bent geconfronteerd, zoals de (extra) lessen op de basisschool en Frans op de middelbare school. Ook ivm de ingewikkelde taalstructuur kijken de jongeren meer naar andere talen uit, als Engels of Spaans.....

  • Rob van der Meulen

    @ Louise, ter verdediging van mijn leraar Frans zij opgemerkt:

    - Hij pakte dat boekje er slechts één keer per maand bij met een platenspeler. Om ons vertrouwd te maken met de goede uitspraak. Een soort talenpracticum avant la lettre. Hij liet ons ook oefenen, tweespraakjes aan de hand van die teksten. Verder hield hij zich keurig aan de officiële leerstof, boeken met namen als Gallia I en II, Mots et tournures difficiles en nog meer van dat fraais, woorden, grammatica, oefeningen.

    - Boekje rommelig? Zijn er dan talen die rechtlijnig en volledig logisch zijn? Regels gevolgd door uitzonderingen in het kwadraat. Het inspireerde mij in elk geval, al die verhaaltjes en tekeningen, een defecte bandrecorder te kopen, te repareren en te luisteren naar wat ik er zelf van bakte met m'n moderne talen. En wanneer het even kon luisteren naar de BBC, Franse en Duitse radiozenders. Je kunt natuurlijk uitermate methodisch lesstof aanreiken, wanneer er geen motiverende vonk overslaat dan blijft het allemaal wat moeizaam.