De teksten van Nathalie de Wilde - Nederlanders.fr2024-03-29T13:42:10ZNathalie de Wildehttps://www.nederlanders.fr/profile/NathaliedeWilde374https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/1967447184?profile=RESIZE_48X48&width=48&height=48&crop=1%3A1https://www.nederlanders.fr/profiles/blog/feed?user=07rdz6h0ohqcr&xn_auth=noPartij mooie kunstboeken te kooptag:www.nederlanders.fr,2018-11-30:3295325:BlogPost:8948402018-11-30T11:35:45.000ZNathalie de Wildehttps://www.nederlanders.fr/profile/NathaliedeWilde374
<p><span style="font-size: 18pt;"><strong>Partij mooie boeken te koop over antiek, schilderkunst en restaureren, Zuid-Ardèche/Noord-Gard</strong></span></p>
<p></p>
<p>Dag iedereen,</p>
<p>Omdat ik dringend plaats moet maken verkoop ik een partij prachtige boeken over antiek, schilderkunst en het restaureren van meubels en schilderijen. 10 boeken over schilderkunst, schildertechnieken en schilderijen restaureren: €45 voor alles. 9 boeken over antiek, verzamelen/herkennen en meubels restaureren…</p>
<p><span style="font-size: 18pt;"><strong>Partij mooie boeken te koop over antiek, schilderkunst en restaureren, Zuid-Ardèche/Noord-Gard</strong></span></p>
<p></p>
<p>Dag iedereen,</p>
<p>Omdat ik dringend plaats moet maken verkoop ik een partij prachtige boeken over antiek, schilderkunst en het restaureren van meubels en schilderijen. 10 boeken over schilderkunst, schildertechnieken en schilderijen restaureren: €45 voor alles. 9 boeken over antiek, verzamelen/herkennen en meubels restaureren €40 voor alles, of €75 voor de twee partijen samen. Een koopje want er zitten een paar dure/bijzondere exemplaren bij. Regio zuid-Ardèche/noord Gard. Geen verzending. Levering mogelijk binnen een straal van 10 km. Meer info of vragen? nathalie.dewilde07@gmail.com <a href="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/164306749?profile=original" target="_blank" rel="noopener"><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/164306749?profile=original" class="align-full"/></a><a href="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/164318139?profile=original" target="_blank" rel="noopener"><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/164318139?profile=original" class="align-full"/></a></p>
<p></p>Grote partij tijdschriften over Frankrijk te koop!tag:www.nederlanders.fr,2018-11-30:3295325:BlogPost:8952482018-11-30T07:11:59.000ZNathalie de Wildehttps://www.nederlanders.fr/profile/NathaliedeWilde374
<p>Beste iedereen,</p>
<p>Omdat ik dringend plaats moet maken verkoop ik een grote partij tijdschriften over Frankrijk (allemaal nederlandstalig) en enkele boeken:</p>
<p>-Maison en France: 28x</p>
<p>-En France: Leven in Frankrijk: 11x</p>
<p>-En Route: 16x</p>
<p>-Seasons Frankrijk: 7x</p>
<p>-Cote & Provence: 3x</p>
<p>-Ontdek Frankrijk: 2x</p>
<p>-France Guide: 1x</p>
<p>Daarnaast de volgende boeken:</p>
<p>-Grote reis-encyclopedie en de twee boeken Wonen en Werken en Wonen en Kopen in…</p>
<p>Beste iedereen,</p>
<p>Omdat ik dringend plaats moet maken verkoop ik een grote partij tijdschriften over Frankrijk (allemaal nederlandstalig) en enkele boeken:</p>
<p>-Maison en France: 28x</p>
<p>-En France: Leven in Frankrijk: 11x</p>
<p>-En Route: 16x</p>
<p>-Seasons Frankrijk: 7x</p>
<p>-Cote & Provence: 3x</p>
<p>-Ontdek Frankrijk: 2x</p>
<p>-France Guide: 1x</p>
<p>Daarnaast de volgende boeken:</p>
<p>-Grote reis-encyclopedie en de twee boeken Wonen en Werken en Wonen en Kopen in Frankrijk. </p>
<p>Een mooie partij leesvoer voor de winter dus! Alles samen voor slechts €75. Voor de liefhebber geef ik hier nog gratis 23 nummers van het tijdschrift Nest bij. Regio Zuid-Ardèche, Noord-Gard, geen verzending, levering mogelijk binnen een straal van 10 km. Voor meer info of foto's: nathalie.dewilde07@gmail.com<a href="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/153792546?profile=original" target="_blank" rel="noopener"><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/153792546?profile=original" class="align-full"/></a><a href="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/153797060?profile=original" target="_blank" rel="noopener"><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/153797060?profile=original" class="align-full"/></a><a href="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/153825095?profile=original" target="_blank" rel="noopener"><img src="https://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/153825095?profile=original" class="align-full"/></a></p>Ingesneeuwdtag:www.nederlanders.fr,2017-01-29:3295325:BlogPost:7434532017-01-29T19:00:00.000ZNathalie de Wildehttps://www.nederlanders.fr/profile/NathaliedeWilde374
<p><span>Moeder natuur besloot afgelopen donderdag om er eens een letterlijke flinke schep bovenop te doen. Waren we die week ervoor al onder de indruk geweest van de witte wereld die we ’s morgens mochten aanschouwen, wat we die dag zagen was bijna onwerkelijk. Dit hadden we in al die jaren nog nooit meegemaakt. Een dikke laag sneeuw bedekte alles wat we om ons heenzagen. Ons nogal steile toegangspad naar het huis was niet meer te onderscheiden en ook de auto’s waren compleet uit het zicht…</span></p>
<p><span>Moeder natuur besloot afgelopen donderdag om er eens een letterlijke flinke schep bovenop te doen. Waren we die week ervoor al onder de indruk geweest van de witte wereld die we ’s morgens mochten aanschouwen, wat we die dag zagen was bijna onwerkelijk. Dit hadden we in al die jaren nog nooit meegemaakt. Een dikke laag sneeuw bedekte alles wat we om ons heenzagen. Ons nogal steile toegangspad naar het huis was niet meer te onderscheiden en ook de auto’s waren compleet uit het zicht verdwenen. Op de kleine weg die beneden loopt die twee dorpen met elkaar verbindt, was het opvallend stil. We kregen het vermoeden dat het wel eens lastig kon gaan worden om ons te verplaatsen naar scholen en werk. Dit vermoeden werd bevestigd toen ik de scholen van de kinderen opbelde, om te zeggen dat ze niet konden komen. De juf van ons zoontje die naar de lagere school gaat in een nabij gelegen dorp was ook compleet ingesneeuwd, dus geen les die dag voor hem. De mevrouw die de telefoon opnam toen ik het collège belde waar onze dochter naartoe gaat vermeldde dat het complete schoolvervoer was uitgeschakeld, geen enkele bus reed er die dag. Nou ja, de kinderen vonden het uiteindelijk niet zo erg, vooral onze zoon was in de zevende hemel. En eigenlijk vonden wij het ook niet zo’n ramp. Terwijl onze twee houtkachels er lustig op los puften genoten we van het uitzicht. En begaven we ons zelfs eventjes naar buiten om nog een sneeuwpop in elkaar te flansen. Want tja, die kans krijgen we hier niet vaak. Weer in huis Trivial Pursuit uit de kast gehaald. In het frans. Dus werden we uiteraard compleet ingemaakt door onze kinderen, die de franse taal vloeiend onder de knie hebben, in tegenstelling tot ons. Maar we hadden het geweldig naar onze zin en hebben veel gelachen. Zelfs toen de stroom tot drie keer uitviel en we een voorraad kaarsen op moesten duiken. De volgende dag was de situatie niet veranderd; de sneeuw was nog even indrukwekkend aanwezig als de dag ervoor dus nog steeds geen schoolbussen die reden, en we zagen geen enkele mogelijkheid om ons terrein te kunnen verlaten. Een lang weekend in het verschiet dus, waar we samen heerlijk van hebben genoten. Inmiddels is alle sneeuw verdwenen, en hebben we nog enkel de foto’s als bewijs. </span><span>Eén ding is zeker, zelfs in zuid-Frankrijk is het weer nooit voorspelbaar of saai!</span></p>
<p><span><a href="https://nathaliedewilde07.wordpress.com/2017/01/29/ingesneeuwd">https://nathaliedewilde07.wordpress.com/2017/01/29/ingesneeuwd</a></span></p>
<p><span><a href="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/1977814035?profile=original" target="_self"><img width="750" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/1977814035?profile=RESIZE_1024x1024" class="align-full" width="750"/></a></span></p>Witte wereldtag:www.nederlanders.fr,2017-01-20:3295325:BlogPost:7407782017-01-20T18:00:00.000ZNathalie de Wildehttps://www.nederlanders.fr/profile/NathaliedeWilde374
<p><span>Afgelopen week mijn complete wandeluitrusting klaargezet om de volgende ochtend eens flink de benen te strekken samen met een plaatselijke wandelclub. Kans op enkele vlokjes, deelde de vriendelijke, breedlachse weerdame de avond voordien mee op televisie. Maar overwegend zonnig. Een stevig briesje, dat wel. Dat beloofde dus al met al redelijk wandelweer te worden. Wekker gezet op 7 uur. Toen het alarm afging katten van me af gewerkt en een vlugge blik uit het raam geworpen. Alles…</span></p>
<p><span>Afgelopen week mijn complete wandeluitrusting klaargezet om de volgende ochtend eens flink de benen te strekken samen met een plaatselijke wandelclub. Kans op enkele vlokjes, deelde de vriendelijke, breedlachse weerdame de avond voordien mee op televisie. Maar overwegend zonnig. Een stevig briesje, dat wel. Dat beloofde dus al met al redelijk wandelweer te worden. Wekker gezet op 7 uur. Toen het alarm afging katten van me af gewerkt en een vlugge blik uit het raam geworpen. Alles bedekt onder een dikke laag sneeuw. Van mijn auto waren enkel nog de zijspiegels zichtbaar. Het leek er op dat er een wijziging zou zijn in de planning deze zondag. Weer even onder de dekens gekropen die nog lekker warm waren. Nadat manlief en ik de moed bij elkaar hadden geraapt, toch maar opgestaan en de twee houtkachels meteen flink opgestookt. Centrale verwarming hebben we niet, dus we zijn aangewezen op onze houtvretende vrienden. Die overigens ook graag kolen lusten. Waar we gelukkig nog een paar honderd kilo van hebben liggen in onze cave. Een donatie van een buurtbewoner. Toen onze zoon van 8 beneden kwam was zijn enthousiasme niet te stuiten. Sneeuw is hier een zeldzaam verschijnsel, het komt maar zelden voor dat er een pak ligt dat noemenswaardig is. Terwijl hij zich in pyama een weg naar buiten probeerde te banen lukte het me nog net om hem van muts, handschoenen en laarzen te voorzien. Wederhelft en ik schonken een kop warme, dampende koffie in en keken ietwat twijfelend, doch bewonderend uit het raam. Wij zijn meer zonmensen, die kou hoeft van ons niet zo, daarom wonen we ook in het zuiden. Nadat we onszelf van de nodige hoeveelheid cafeine hadden voorzien, toch maar de laarzen aangetrokken om ons bij onze zoon te voegen. Die al druk bezig was met het in elkaar knutselen van een sneeuwpop. “Toch wel mooi he, dat winterse landschap”, zeiden we ietwat dromerig tegen elkaar, net voordat zoonlief op geslepen wijze en totaal onverwacht een sneeuwbal in onze nek keilde. Na even bibberen en een beetje gemopper ons weer vermand en geholpen om de sneeuwman af te werken. En om een ritje op de ouderwetse houten slee te regelen naar beneden en weer naar boven. Toen we uitgeput door het trekken van de slee tegen een steile helling ons weer op vlak terrein begaven zijn we toch maar snel weer naar binnen gegaan. Waar we voor ons houtkacheltje nog maar een lekkere kop koffie en een klein hartverwarmertje hebben ingeschonken. (Een glaasje calvados, een kadootje van de schoonouders vorig jaar.) En een warme chocolademelk voor junior. Tja, het heeft wel wat maar toch wierpen we een vluchtige blik op de kalender. Hoeveel dagen nog tot het voorjaar??</span></p>
<p><span><a href="https://nathaliedewilde07.wordpress.com/2017/01/20/witte-wereld">https://nathaliedewilde07.wordpress.com/2017/01/20/witte-wereld</a><a href="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/1977810013?profile=original" target="_self"><img width="750" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/1977810013?profile=RESIZE_1024x1024" width="750" class="align-full"/></a><a href="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/1977812155?profile=original" target="_self"><img width="750" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/1977812155?profile=RESIZE_1024x1024" width="750" class="align-full"/></a></span></p>
<p></p>
<p><a href="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/1977813999?profile=original" target="_self"><img width="750" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/1977813999?profile=RESIZE_1024x1024" width="750" class="align-full"/></a><a href="http://https://nathaliedewilde07.wordpress.com/2017/01/20/witte-wereld" target="_blank"><br/></a></p>Café-restaurant de la Mairietag:www.nederlanders.fr,2014-02-08:3295325:BlogPost:4468442014-02-08T17:30:00.000ZNathalie de Wildehttps://www.nederlanders.fr/profile/NathaliedeWilde374
<p><span>Toen we van de week weer vol gezonde werklust naar ons nieuwe huis gingen om er te klussen en dozen uit te pakken, besloten Danny en ik om het noodzakelijke met het aangename te verenigen die middag. Omdat wij nog wat zaken moesten regelen bij de gemeente van onze nieuwe woonplaats leek het ons een goed idee om meteen even vlug een hapje te eten in het net heropende restaurantje dat achterin het dorpscafé was geinstalleerd. De eigenaar van ons huis had verteld dat er een leuk…</span></p>
<p><span>Toen we van de week weer vol gezonde werklust naar ons nieuwe huis gingen om er te klussen en dozen uit te pakken, besloten Danny en ik om het noodzakelijke met het aangename te verenigen die middag. Omdat wij nog wat zaken moesten regelen bij de gemeente van onze nieuwe woonplaats leek het ons een goed idee om meteen even vlug een hapje te eten in het net heropende restaurantje dat achterin het dorpscafé was geinstalleerd. De eigenaar van ons huis had verteld dat er een leuk wandelweggetje vanaf ons terrein naar het dorpscentrum liep dat uitkwam bij het gemeentehuis, dus dan konden we dat meteen even uittesten.</span></p>
<p><span>Zo gezegd, zo gedaan, en inderdaad stonden we slechts 10 minuten later voor de deur van La Mairie. Nadat we alles hadden geregeld kregen we nog een leuke kalender mee met foto’s van sfeervolle dorpstafereeltjes, om ons te verwelkomen als nieuwe inwoners. Op naar de buren, café-restaurant de la Mairie. Aan de bar zaten reeds een paar werkmannen en dorpsbewoners te genieten van een aperootje. Wij bestelden een picon-witte wijn (een aperitief dat ik heb leren drinken en waarderen tijdens mijn jaren in Vlaanderen), en installeerden ons aan de ouderwetse bar. Er werden twee enorme vazen voor onze neus gezet, en ik zag de bui al angstvallig hangen. Toen Danny hierna nog een keer hetzelfde bestelde, zonk de werklustige moed me helemaal in de schoenen..</span></p>
<p><span>Toen we ronde twee achter de rug hadden besloten we om aan tafel te gaan, want het werd toch wel de hoogste tijd om onze met alcohol-doordrenkte magen van wat voedsel te voorzien. En net op dat moment verschenen er nog twee glazen….”Van de zaak!”, deelde de bazin enthousiast mee. We bedankten haar voor dit genereuze gebaar, maar besloten wel om onze glazen mee te nemen naar onze tafel, in de hoop dat we alvast wat brood naar binnen zouden kunnen werken voordat we ons op ronde drie zouden storten. Gelukkig stond er al een mandje stokbrood klaar. Het restaurant-gedeelte, bestaande uit 5 tafeltjes, was op heerlijk franse wijze ingericht met allerhande snuisterijen en kitcherige voorwerpen. De kleine ruimte werd verwarmd door een sterk riekende petrolium-kachel, die er na 5 minuten al de geest aan gaf. Gelukkig schoot onze buurman, die ook een hapje kwam eten en een vriend des huizes bleek te zijn, meteen in actie. De kachel werd op snelle en deskundige wijze ontmanteld waarna duidelijk werd dat er geen petrolium meer inzat. De man verdween met het reservoir in het café, vulde het en installeerde de boel waarna er weer vrolijk werd verder gegeten. Iets deed mij vermoeden dat deze situatie hier vaker voorkwam. We hebben er overigens heerlijk gegeten, een lekker driegangen-menu, met wijn erbij en koffie na. We vertrokken rozig, blij en zeer voldaan.</span></p>
<p><span>De wandeling huiswaarts bleek zwaarder dan verwacht, het ging nu dan ook omhoog in plaats van omlaag. Het leek Danny een leuk idee om nog wat extra avontuur aan deze wandeling toe te voegen door een alternatieve en ogenschijnlijk kortere route dwars door het bos te nemen. Of het korter was weet ik niet, maar in ieder geval wel avontuurlijker. We moesten een riviertje oversteken en daarna een doolhof van bramenstruiken en kreupelhout trotseren. Nog wat hellingen op- en af geklauterd en toen kwam ons huis in zicht. Toen we voor de deur stonden keken we eerst naar de berg hout die nog gezaagd moest worden, en toen naar de twee ligstoelen die uitnodigend onder het zonnetje lagen te wachten. We kozen voor het laatste. We hebben nog een hele tijd na liggen genieten van deze bijzondere middag. Ach ja, de boog kan niet altijd gespannen zijn, zeggen we dan maar!</span></p>
<ul>
<li><a href="http://nathaliedewilde07.wordpress.com/2014/02/08/cafe-restaurant-de-la-mairie/" target="_blank">http://nathaliedewilde07.wordpress.com/2014/02/08/cafe-restaurant-de-la-mairie/</a></li>
</ul>Tussen kunst en kitschtag:www.nederlanders.fr,2014-01-07:3295325:BlogPost:4316952014-01-07T20:30:00.000ZNathalie de Wildehttps://www.nederlanders.fr/profile/NathaliedeWilde374
<p>Cultuur wordt de kinderen in Frankrijk er van jongsaf aan met de paplepel ingegoten. Prachtig vind ik dat. Ze krijgen op deze manier een zoveel bredere kijk op het leven en op schoonheid in al zijn vormen. Op de scholen van mijn kinderen doen ze regelmatig uitstapjes; naar een toneelstuk, museum, voorstelling, show, concert etc. Gisteren mocht ik weer een keer mee als begeleidster met de klas van mijn zoontje naar een voorstelling in de buurt. Het is altijd spannend, want je weet nooit wat…</p>
<p>Cultuur wordt de kinderen in Frankrijk er van jongsaf aan met de paplepel ingegoten. Prachtig vind ik dat. Ze krijgen op deze manier een zoveel bredere kijk op het leven en op schoonheid in al zijn vormen. Op de scholen van mijn kinderen doen ze regelmatig uitstapjes; naar een toneelstuk, museum, voorstelling, show, concert etc. Gisteren mocht ik weer een keer mee als begeleidster met de klas van mijn zoontje naar een voorstelling in de buurt. Het is altijd spannend, want je weet nooit wat je te wachten staat. Het “spectacle”, zoals ze het hier noemen, zou plaats vinden op het plein van een school in een dorpje niet ver bij ons vandaan. Daar aangekomen waren we allemaal aangenaam verrast; op het midden van het schoolplein stond een oude vrachtwagen van de brandweer, de zijkanten leuk opgefleurd door kleurige teksten en tekeningen, en met een aangebouwde luifel en achterkant. Iedereen moest op het kunstgras-tapijt voor de ingang schoenen en jassen uitdoen en in bakken deponeren, alvorens de vrachtwagen in te klauteren. Binnen was een heuse mini-tribune geinstalleerd. Toen iedereen een plekje had gevonden begon de spectacle-vrouw een verhaal te vertellen. De kinderen en ook de volwassenen waren meteen in de ban. In het kort; het was een spannend verhaal over een stoute wolf die uiteindelijk lief werd. Het verhaal werd begeleid door afwisselend een poppenspel, accordeon-muziek, gezang en prenten uit een reuzen-verhaaltjesboek. Na afloop kreeg de juf ook een boek waar het verhaal instond, om het zo nog eens voor te kunnen lezen in de klas, en de kindjes kregen allemaal een bijzonder handgemaakt popje uit Guatemala, dat onder het kussen gelegd moet worden en zo helpt om boze dromen en verdrietjes te bestrijden. Mijn zoontje stond uitermate uitgerust op deze ochtend. “Het poppetje heeft goed gewerkt!” deelde hij me vol enthousiasme mee.</p>
<p>Ook muziek en poëzie komen vaak aan bod. Mijn dochter, die op collège zit, moet regelmatig “chansons” of gedichten instuderen als huiswerk, en dan niet van die kinderliedjes of infantiele rijmpjes, maar serieuze werken van grote namen, of juist stukken van onbekendere maar zeer talentvolle componisten en schrijvers. Gelukkig blijf ik op deze manier ook een beetje op de hoogte van pareltjes die anders hoogstwaarschijnlijk totaal aan mij voorbij zouden zijn gegaan.</p>
<p>De streek waar wij wonen was in vroegere tijden het middelpunt van diverse hippie-gemeenschappen. Dit zorgt er nu nog steeds voor dat de bewoners over het algemeen erg sociaal, ruimdenkend en tolerant zijn, en open staan voor kunst in de meest ruime zin van het woord. Altijd is er ergens wel een tentoonstelling, zelfs in de kleinste dorpjes, waar ook de niet-professionele kunstenaars kunnen exposeren. Op veel plaatsen worden creatieve workshops aangeboden, zowel voor kinderen als volwassenen. Teken- en schilderlessen zijn favoriet, maar ook voor het leren bespelen van de meest uiteenlopende soorten muziekinstrumenten, of het onder de knie krijgen van orientaalse of afrikaanse dansen, daar zijn eveneens adresjes voor. Elk jaar vindt er tevens een groot Afrikaans festival plaats bij ons in de buurt. 3 dagen aan een stuk kunnen de mensen, die toestromen vanuit alle hoeken van Frankrijk en zelfs ver daarbuiten, komen genieten van traditionele afrikaanse muziek, dansen, gerechten en kunst. De sfeer is uitermate relaxed tijdens deze dagen, afgelopen jaar zagen we een grote, gezellige afrikaanse familie genieten van een uitgebreide picknick..op de rotonde ! Dat zich overigens slechts een 10-tal meters van de gendarmerie bevond. Maar niemand die zich er aan stoorde, geleidelijk schoven er zelfs nog meer mensen aan voor een hapje en drankje. Op z’n minst erg bijzonder te noemen. </p>
<p>Het is steeds zalig “mensen kijken” hier, als we op een terras aan een wijntje zitten. Het straatbeeld is altijd kleurrijk, gevarieerd en heerlijk ontspannen. Alle nationaliteiten, generaties, geloofsovertuigingen en kledingstijlen leven er samen in harmonie. Natuurlijk is er overal wel een keertje iets, maar ik kan mij eerlijk gezegd niet herinneren dat er hier ooit ruzies of geweldadigheden hebben plaatsgevonden vanuit onverdraagzaamheid of onbegrip, discriminatie of haat. En als je dan al die nare berichten leest over de ellende in de wereld, dan geeft dat toch wel weer een beetje hoop en vertrouwen in de mensheid !</p>
<p><a href="http://nathaliedewilde07.wordpress.com/" target="_blank">http://nathaliedewilde07.wordpress.com/</a></p>
<p><a href="http://nathaliedewilde07.files.wordpress.com/2014/01/dscn0756.jpg"><img alt="DSCN0756" src="http://nathaliedewilde07.files.wordpress.com/2014/01/dscn0756.jpg?w=300&h=225" width="300" height="225"/></a></p>Bonne Annéetag:www.nederlanders.fr,2013-12-30:3295325:BlogPost:4289172013-12-30T09:30:00.000ZNathalie de Wildehttps://www.nederlanders.fr/profile/NathaliedeWilde374
<div class="mbs _5pbx userContent">Beste mensen,</div>
<div class="mbs _5pbx userContent"></div>
<div class="mbs _5pbx userContent">Op deze op eén na laatste dag van het jaar wil ik graag iedereen alvast een fijne oudejaarsavond toewensen en een gezond, gelukkig en inspirerend nieuwjaar. Maar ook wil ik even stilstaan bij de mensen die niet zulke vrolijke dagen tegemoet gaan, door het verlies van een dierbare, door het gevecht tegen een ziekte of door welke reden dan ook. Heel veel sterkte…</div>
<div class="mbs _5pbx userContent">Beste mensen,</div>
<div class="mbs _5pbx userContent"></div>
<div class="mbs _5pbx userContent">Op deze op eén na laatste dag van het jaar wil ik graag iedereen alvast een fijne oudejaarsavond toewensen en een gezond, gelukkig en inspirerend nieuwjaar. Maar ook wil ik even stilstaan bij de mensen die niet zulke vrolijke dagen tegemoet gaan, door het verlies van een dierbare, door het gevecht tegen een ziekte of door welke reden dan ook. Heel veel sterkte gewenst en niet vergeten, een nieuw jaar is een nieuw begin met nieuwe kansen, hoop en mogelijkheden!</div>
<div><div class="clearfix _5pb_ mvm"><div class="_46-h _5pc3"><img class="_46-i img align-center" src="https://scontent-b-cdg.xx.fbcdn.net/hphotos-prn1/s403x403/1525598_412107855587795_1115387010_n.jpg" alt="Lieve familie en vrienden, op deze op eén na laatste dag van het jaar wil ik graag iedereen alvast een fijne oudejaarsavond toewensen en een gezond, gelukkig en inspirerend nieuwjaar. Maar ook wil ik even stilstaan bij de mensen die niet zulke vrolijke dagen tegemoet gaan, door het verlies van een dierbare, door het gevecht tegen een ziekte of door welke reden dan ook. Heel veel sterkte gewenst en niet vergeten, een nieuw jaar is een nieuw begin met nieuwe kansen, hoop en mogelijkheden!" width="403" height="302"/></div>
</div>
</div>Huisje, boompje, beestjetag:www.nederlanders.fr,2013-12-27:3295325:BlogPost:4278342013-12-27T09:00:00.000ZNathalie de Wildehttps://www.nederlanders.fr/profile/NathaliedeWilde374
<p>Net toen we de moed al een beetje op hadden gegeven om een mooi en betaalbaar huis te vinden in de buurt, belde de makelaar. “Een client wil zijn huis bij ons in de verhuur zetten, en het lijkt me wel wat voor jullie. Zin om een kijkje te nemen?”. Ja natuurlijk hadden we daar zin in ! Ook al lagen onze verwachtingen niet erg hoog, na de voorgaande teleurstellingen. Maar je kunt immers nooit weten. Dus afspraak gemaakt en er naartoe. Het huis lag net over de grens van ons buur-departement in…</p>
<p>Net toen we de moed al een beetje op hadden gegeven om een mooi en betaalbaar huis te vinden in de buurt, belde de makelaar. “Een client wil zijn huis bij ons in de verhuur zetten, en het lijkt me wel wat voor jullie. Zin om een kijkje te nemen?”. Ja natuurlijk hadden we daar zin in ! Ook al lagen onze verwachtingen niet erg hoog, na de voorgaande teleurstellingen. Maar je kunt immers nooit weten. Dus afspraak gemaakt en er naartoe. Het huis lag net over de grens van ons buur-departement in de Gard, een kwartiertje rijden van onze huidige woonplaats. Bij een grote houten poort een lange oprit afrijden en toen waren we er. Het was nog vroeg en slierten nevel hingen tussen de omringende bomen en rond de bergen die je vanaf het huis zag liggen. Op de achtergrond hoorden we vogeltjes kwetteren en het zachtjes kabbelen van een beekje. Een groot terras over de hele lengte van het huis deed ons al een beetje wegdromen en in gedachten zaten we er reeds aan de koude rosé. Alles was op z’n minst erg charmant te noemen. Danny en ik keken elkaar even stilzwijgend aan, we dachten hetzelfde; wat een plek! De makelaar stond al op ons te wachten. “We moeten ons er nog niet teveel op verheugen, eerst even afwachten..” fluisterde ik Danny toe. Want inmiddels hadden we al meermaals te maken gehad met de zorgwekkende woorden “mais..” (maar..), of ”par contre..” (daarentegen..), nét als de zaak beklonken leek. En inderdaad, nadat de makelaar ons een uitgebreide beschrijving had gegeven over het uitgestrekte terrein dat erbij hoorde, en welke kamers we mochten verwachten in het mooie, ruime huis, was daar het gevreesde “par contre”..Er waren een paar dingen niet inbegrepen in de huur, namelijk een grote cave onder het huis, die vol bleek te staan met spullen van de eigenaar waar hij zelf geen plek voor had, én een kamer in het huis zelf. De moed zonk ons weer in de schoenen, we hadden nou niet bepaald zin om een stuk van het pand te moeten delen. Toen de eigenaar zich even later bij ons voegde bleek dit een erg vriendelijke man te zijn. Daardoor kregen we weer wat meer moed dat er misschien nog wel wat besproken kon worden. We bekeken het huis samen van binnen, dat nog mooier was dan de buitenkant. Weliswaar een beetje oud en scheef, maar daar houden we van. Een huis moet zijn als een mens; met imperfecties, karakter en geschiedenis. We werden vooral bekoord door de prachtige gewelfde plafonds in elke ruimte, die typisch schijnen te zijn voor deze streek. Vanuit elk raam werden we getrakteerd op een adembenemend uitzicht. Het zal duidelijk zijn dat we verkocht waren. <span>Met de eigenaar hebben we uiteindelijk inderdaad wel wat kunnen regelen. Achter het huis bleken nog een grote én een kleine schuur te zijn, die we konden gebruiken voor opslag, en de kamer wilde hij toch ook wel bij de huur betrekken. Deze kamer bleek overigens een compleet ingerichte studio te zijn. Een aangename verassing. Na nog wat andere zaken te hebben geregeld, konden we na twee weken het huurcontract tekenen. </span></p>
<p>Het is nu inmiddels bijna een maand later. De verhuizing zal pas ergens in februari zijn, maar we al zijn druk bezig in en om het huis. Behalve de immense hoeveelheid spullen die we moeten verhuizen, moet er geschilderd, gesnoeid, gezaagd en natuurlijk ingericht worden. Ook was er, zoals in veel franse huurhuizen, behalve een wasbak nog geen keuken geinstalleerd. Gelukkig een mooie gevonden op het door ons geliefde Boncoin, de Nederlandse Marktplaats zeg maar. Beetje bij beetje begint het steeds meer als “ons” huis te voelen, ook al kunnen we soms nog niet zo goed geloven dat we werkelijk op deze paradijselijke plek gaan mogen wonen. Als we samen op ons terras staan, en we kijken naar de steeds veranderende lichtval op de bergen, de kinderen die ravotten in de tuin, de hond die ligt te genieten in het zonnetje, tja, dan voelen we ons gewoon zo enorm rijk. <span>De sluimerende boerin in mij wordt wakker gemaakt bij de aanblik van onze toekomstige tuin. Ik krijg visioenen van oneindige velden met zongerijpte tomaten, knapperige verse salade en sappige meloenen. Dit alles aangevuld door gezellig vrij rondscharrelende kippetjes. Danny fantaseert dan weer over de bergen hout die hij zal kunnen zagen om onze houtkachels mee te vullen en de talrijke plekjes waar er leuke tuinzitjes kunnen komen om de aperitiefjes te nuttigen, en hij heeft ook al een paar strategische plaatsen uitgezocht voor de ligstoelen om een siesta te kunnen doen. Eén ding is zeker, het wordt voor ons een bijzonder nieuw jaar !</span></p>
<ul>
<li><a href="http://nathaliedewilde07.wordpress.com/" target="_blank">http://nathaliedewilde07.wordpress.com/</a></li>
</ul>
<p><a href="http://nathaliedewilde07.files.wordpress.com/2013/12/dscn0376.jpg"><img class="alignnone size-medium wp-image-506" alt="DSCN0376" src="http://nathaliedewilde07.files.wordpress.com/2013/12/dscn0376.jpg?w=300&h=225" width="300" height="225"/></a><a href="http://nathaliedewilde07.files.wordpress.com/2013/12/dscn0268.jpg"><img class="alignnone size-medium wp-image-508" alt="DSCN0268" src="http://nathaliedewilde07.files.wordpress.com/2013/12/dscn0268.jpg?w=300&h=225" width="300" height="225"/></a></p>Feeën en fabelstag:www.nederlanders.fr,2013-11-22:3295325:BlogPost:4167362013-11-22T21:00:00.000ZNathalie de Wildehttps://www.nederlanders.fr/profile/NathaliedeWilde374
<p>Zijn jullie ook dol op die legendes en mythes waar de meeste landen zo rijkelijk mee bezaaid zijn? Ik wel, ik kan enorm genieten van die oude volksverhalen, die zo verankerd zijn in de cultuur, de bewoners en de streek. Ook Frankrijk heeft een grote schat aan mystieke en wonderlijke verhalen. Twee van de meest bekende bezienswaardigheden uit onze streek zijn de Pont d’Arc en Le Bois de Païolive, die behalve vanwege hun uitzonderlijke schoonheid en boeiende flora en fauna, ook bekend en…</p>
<p>Zijn jullie ook dol op die legendes en mythes waar de meeste landen zo rijkelijk mee bezaaid zijn? Ik wel, ik kan enorm genieten van die oude volksverhalen, die zo verankerd zijn in de cultuur, de bewoners en de streek. Ook Frankrijk heeft een grote schat aan mystieke en wonderlijke verhalen. Twee van de meest bekende bezienswaardigheden uit onze streek zijn de Pont d’Arc en Le Bois de Païolive, die behalve vanwege hun uitzonderlijke schoonheid en boeiende flora en fauna, ook bekend en geliefd zijn door de legendes die ze met zich meedragen en de mystiek die om ze heen hangt. Om te beginnen met de meest bekende; de Pont d’Arc. Een door de natuur gevormde stenen boog over de rivier de Ardèche, van maar liefst 60 meter breed en 54 meter hoog. Een prachtig natuurwonder, gelegen in de indukwekkende kloofdalen van de “Gorges de l’Ardèche”. Een gebied zeer geliefd door kanoers en wandelaars, natuurliefhebbers, biologen en geologen. Deze boog is in de loop der jaren, eeuwen uitgesleten door het water, maar de oude volksverhalen beweren een heel andere oorsprong…</p>
<p>Ooit was er eens een edelman uit Sampzon, die trouwde met een beeldschoon meisje uit Vallon pont d’Arc. De man aanbad zijn mooie jonge vrouw, maar hij was tevens erg jaloers. Zijn echtgenote had veel aanbidders, en op een dag kon haar man er niet meer tegen en sloot haar op in een toren bovenop de Arc, wat op dat moment nog niet uitgesleten was door het water maar gewoon een hoge rots was. De vrouw zat eenzaam haar dagen uit op die rots, totdat op een dag een pelgrim voorbij kwam, die om een slaapplaats vroeg aan de echtgenoot. Deze ging akkoord en nam de pelgrim mee naar de top van de rots waar zijn vrouw opgesloten zat, om zijn gast het mooie uitzicht en zijn landerijen te laten bewonderen. Toen de edelman echter even niet oplette, ging de pelgrim er vandoor, bevrijdde zijn vrouw en vluchtte met haar richting de rivier de Rhone. Toen de twee uit zijn zicht verdwenen waren, smeekte de edelman tot de God van de Echtgenoten om zijn vrouw bij hem terug te brengen. Zijn smeekbede werd verhoord; er volgde een oorverdovend lawaai en de rots opende zich waardoor de rivier zich een weg kon banen, de pelgrim en zijn vrouw meevoerend op de stroming. De twee kwamen bij de voeten van de edelman terecht, de edelman nam zijn vrouw in zijn armen en de pelgrim veranderde in een duivel met twee hoorntjes, en terwijl hij woedend in het niets verdween liet hij een sterke zwavelgeur achter. De Arc was inmiddels een stenen boog geworden; de Pont d’Arc was geboren.</p>
<p>Le Bois de Païolive; nog zo’n indrukwekkend gebied, gelegen in het zuiden van de Ardèche. Een bos van zo’n 15 km2 ,voornamelijk bestaande uit steeneiken en grillig gevormde kalkrotsformaties. Het kalksteenmassief van de Paiolive ontstond zo’n 150 miljoen jaar geleden. Destijds bedekte de zee nog de regio, en door de kalkafzettingen ontstonden beetje bij beetje de rotsen. Toen de zee zich terugtrok, ontstonden verschillende rivieren, waaronder éen van de belangrijkste, de Chassezac. Kloofdalen werden uitgesleten door het water, de zogenaamde “Gorges”. Door de combinatie van water, sneeuw en ijs werden er boven- en ondergrondse labyrinthen in het zachte kalksteen gevormd, in het frans “failles” of “lappiaz” genoemd. Weer en wind heeft door de eeuwen heen de rotsen gevormd tot wat ze tegenwoordig zijn; prachtige natuurlijke beeldhouwwerken.</p>
<p>De bewoners noemen het bijzondere bos ook wel “Le bois des Fados”, oftewel “Feeënbos”. Er werd vroeger geloofd dat er feeën en andere mystieke wezens woonden in en tussen de rotsen. Elke rots heeft bovendien zijn eigen verhaal, er werd zelfs door sommigen beweerd dat mensen en dieren door tovenarij in steen waren veranderd… Als je goed kijkt kun je inderdaad verschillende dierenvormen ontdekken, zoals onder andere “L’ours et le lion” (de beer en de leeuw), en “L’éléphant” (de olifant). Maar ook “Les 3 seigneurs”, de 3 heren, kun je er terug vinden. Ok, een beetje fantasie erbij gebruiken, maar dan ontdek je echt vanalles.</p>
<p>Le Bois de Païolive was in vroegere tijden ook een geliefd toevluchtsoord voor Protestanten tijdens de godsdienstoorlogen en voor struikrovers. Door de grote oppervlakte, dichte begroeiing en ontelbare grotten en gangen was het een uitgelezen gebied om zich te verstoppen of om onder te duiken. Tegenwoordig zijn er een paar wandelpaden aangelegd door het bos, elke route aangegeven met een eigen kleur. Zo is er “Le circuit de la Vierge”, aangegeven met groene pijlen en erg leuk voor de kinderen. De wandeling duurt niet lang, ongeveer een uur, en leidt je langs de meest opvallende rotsformaties. Als je de wandelkaart koopt krijg je er een plattegrondje bij met de beelden die je kunt ontdekken, een leuke zoektocht voor jong en oud. Ook is er een route die langs een gerestaureerde “hermitage” (kluizenaarswoning) leidt, én eentje voor de avonturiers, langs de kloofdalen van de Chassezac.</p>
<p>Uiteraard is het verboden om van de paden af te wijken, vooral om de flora en fauna te beschermen, maar je kunt bovendien ook makkelijk verdwalen in dit bos. Dit is al meermaals voorgekomen, elk jaar zijn er wel een paar eigenwijze toeristen die het toch niet kunnen laten om op eigen houtje andere routes te nemen. Gelukkig is dit altijd goed afgelopen, en heeft er nog niemand de nacht hoeven doorbrengen. Want laten we eerlijk zijn, fabels of niet, het moet niet echt aangenaam zijn om in het donker op zo’n plek te moeten verblijven, hoe mooi het er verder ook mag wezen. Het schijnt trouwens dat er heel vroeger wél eens mensen verdwenen zijn. De meesten vermoeden dat ze gewoon in éen van de ontelbare, onbekende kloven of avens (“verticale” ingangen naar grotten) zijn gevallen. Maar er zijn nog steeds enkele oudere streekbewoners die geloven in de oude volksverhalen dat het bos betoverd was, en die beweren dat deze pechvogels wel degelijk in beelden zouden zijn veranderd. Tja, wat er nou werkelijk gebeurd is zullen we wel nooit te weten komen…</p>
<ul>
<li><a href="http://nathaliedewilde07.wordpress.com/" target="_blank">http://nathaliedewilde07.wordpress.com/</a></li>
</ul>
<p><a href="http://nathaliedewilde07.files.wordpress.com/2013/11/dscn9203.jpg"><img class="alignnone size-medium wp-image-487" alt="DSCN9203" src="http://nathaliedewilde07.files.wordpress.com/2013/11/dscn9203.jpg?w=300&h=225" width="300" height="225"/></a> <img alt="" src="http://www.ardeche.com/sites-naturels/images/bois-paiolive.jpg"/></p>Bon appétittag:www.nederlanders.fr,2013-11-07:3295325:BlogPost:4111282013-11-07T21:30:00.000ZNathalie de Wildehttps://www.nederlanders.fr/profile/NathaliedeWilde374
<p>Eén van de redenen waarom ik zo dol ben op de fransen is vanwege hun passie voor eten. En die passie gaat zoveel verder dan enkel opeten dat op je bord ligt. De herkomst van de producten, de bereidingswijze, de ingredienten en welke wijn er het beste bijpast, dat vinden ze even fascinerend en belangrijk. Daar kunnen wij noordelingen nog veel van leren. Even een snelle hap uit de muur trekken voor de lunch, dat is in Frankrijk praktisch ondenkbaar.</p>
<p>Het genieten en leren kennen van de…</p>
<p>Eén van de redenen waarom ik zo dol ben op de fransen is vanwege hun passie voor eten. En die passie gaat zoveel verder dan enkel opeten dat op je bord ligt. De herkomst van de producten, de bereidingswijze, de ingredienten en welke wijn er het beste bijpast, dat vinden ze even fascinerend en belangrijk. Daar kunnen wij noordelingen nog veel van leren. Even een snelle hap uit de muur trekken voor de lunch, dat is in Frankrijk praktisch ondenkbaar.</p>
<p>Het genieten en leren kennen van de meest uiteenlopende voedingsmiddelen wordt er hier al van jongs af aan met de paplepel ingegoten. Op de scholen wordt er elke dag een ander 4-gangen menu aangeboden. Op de school van mijn zoontje hangt het menu voor de hele week uit op een bord bij de schoolpoort. Ik heb hier al dikwijls met veel fascinatie naar staan kijken. Als voorgerecht meestal een soort salade, dan een hoofdgerecht met vlees of vis, aardappeltjes, pasta of rijst, dan een kaasplankje en vervolgens nog een dessert. En natuurlijk brood en water erbij. Elke dag worden de groenten en het fruit vers aangeleverd door plaatselijke boeren en de worsten worden vers gemaakt in de schoolkeuken. Prachtig vind ik dat, je weet dan tenminste wat de kinderen op hun bord krijgen en dat het vers is. Ze maken op deze manier ook al op vroege leeftijd kennis met de meest uiteenlopende smaken, texturen en geuren, en leren om van eten te genieten.</p>
<p>Er worden tevens regelmatig “thema-dagen” georganiseerd op de scholen, rond een bepaald product, land, streek of soort gerecht. Zo was er vorig jaar op de lagere school in ons dorp een “Dag van de Soep”. Voor-, hoofd- en nagerecht waren dus… soepen, ik weet niet meer precies wat voor soorten maar wel dat het dessert een koude soep van rode vruchten was, waar de kinderen dolenthousiast over waren. Op het collège, waar mijn dochter sinds september naartoe gaat, zijn ze ook behoorlijk creatief. Onlangs was er nog een “Bretonse” dag, met de bekende “galettes”, en ook een “appel-dag”, waarbij ze op zeer originele wijze appels in alle gerechten hadden verwerkt, op een zeer smakelijke manier.</p>
<p>In de kleuterklas wordt er ook al vroeg op speelse wijze kennis gemaakt met de wondere wereld der voedingsmiddelen. Zo hebben ze in de klas van mijn zoontje verschillende 3-D puzzels, met heel erg realistisch nagemaakte groenten, fruit en een heuze kaas-plateau. Blijkbaar vinden de kindjes het er ook nogal overtuigend echt uitzien, want her en der zijn tandafdrukken te ontdekken in de plastic Brie, Cantal en geitenkaas. Vorige maand werkten de kindjes van de kleuterklas omtrent het thema “smaak”. Elke ouder mocht iets meebrengen om de smaakpapillen van de kleintjes te prikkelen. Er passeerde vanalles de revue; ananas, bossen knoflook, versgebakken taarten, kastanjepuree, citroenen, rozebottels, verschillende soorten fruit en noten, noem maar op. Omdat het thema volgende maand “Geur” zal zijn, besloot ik, om behalve een verse tros druiven, ook een paar kruiden en specerijen in kleine potjes te doen, die de kindjes dan kunnen proeven én ruiken. Vanzelfsprekend heb ik de peper en pili-pili achterwege gelaten, en gekozen voor de wat kindvriendelijkere varianten zoals kerrie, kaneel, anijs, paprika, komijn, zoete en bittere cacao, vanillesuiker, dat soort dingen. Over geuren gesproken; een tijdje geleden vond ik op de rommelmarkt een geweldig spel; een “geuren” loto, waarbij je de geuren moet raden die in de kleine potjes zitten. 30 stuks zijn er, waaronder originele geuren zoals “haardvuur” en “zeelucht”. Het is snel éen van de favoriete spelletjes van de kinderen geworden (en van mij ook moet ik bekennen.)</p>
<p>Ik heb inmiddels ook geleerd dat je nooit een franse markt moet overstruinen met een lege maag. De zalige smaken en geuren die je daar tegenkomt…daar zijn maar weinig mensen tegen bestand. Het is alleen al een genot om naar dit alles te kijken, en dan mag men her en der ook nog proeven van de heerlijke kazen, olijven en ambachtelijke worsten die aangeboden worden. Als ik met de kinderen naar de markt ga krijgen ze standaard elk een stuk fruit gratis, en mij maken ze meestal erg blij met een grote bos “persil plat”, oftewel platte peterselie. Heerlijk om verse kruidenboter mee te maken, op een broodje tomaat met olijfolie, in de salade of in de soep… Maar om een lang verhaal kort te maken, ik kom dus vaak goed beladen thuis van zo’n markt.</p>
<p>Het is heerlijk om te zien hoe mijn kinderen kunnen genieten van eten, dat ze dingen opsmikkelen waar menig kind in Nederland of Belgie de neus voor op zou halen, gewoon omdat ze het niet kénnen. Ik vergeet nooit meer de reactie van de man op een markt in de buurt die olijven verkocht. We hadden de kinderen laten kiezen welke soorten we zouden meenemen. Ze mochten alles proeven en genoten met volle teugen, zelfs de olijven met knoflook en spaanse pepers werkten ze zonder problemen naar binnen (zelfs de kleinste van 4!). De marktkramer genoot nog meer van dit schouwspel. Hij vond het erg bijzonder en leuk om niet-Franse kindjes zo te zien genieten van zijn olijven, dit maakte hij maar zelden mee. Als blijk van waardering kregen we nog een extra zakje mee, speciaal voor de kinderen. Verder kochten we die dag nog wat verse geitenkaasjes, drie worsten, met provençaalse kruiden, hazelnoten en “garrique” (met jeneverbessen, thym en rozemarijn), een ambachtelijk bruinbrood, verse salade en tomaten, knoflookteentjes op olie en een pot kastanje-honing van een plaatselijke imker. Ik hoef jullie waarschijnlijk niet te vertellen dat we hierna een zeer geslaagde lunch hadden!</p>
<ul>
<li><a href="http://nathaliedewilde07.wordpress.com/" target="_blank">http://nathaliedewilde07.wordpress.com/</a></li>
</ul>
<p><a href="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/1977766941?profile=original" target="_self"><img width="750" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/1977766941?profile=RESIZE_1024x1024" width="750" class="align-full"/></a></p>Huizenjachttag:www.nederlanders.fr,2013-10-16:3295325:BlogPost:4040292013-10-16T16:00:00.000ZNathalie de Wildehttps://www.nederlanders.fr/profile/NathaliedeWilde374
<p>Degenen onder jullie die het ook hebben meegemaakt zullen het kunnen beamen; een huis zoeken in Frankrijk is een groot avontuur. Je maakt tijdens zo’n zoektocht dingen mee die je niet verwacht, maakt kennis met bijzondere mensen en plaatsen en komt in situaties terecht die soms hilarisch zijn (zoals wij met Het Huis Zonder Deur,…</p>
<p>Degenen onder jullie die het ook hebben meegemaakt zullen het kunnen beamen; een huis zoeken in Frankrijk is een groot avontuur. Je maakt tijdens zo’n zoektocht dingen mee die je niet verwacht, maakt kennis met bijzondere mensen en plaatsen en komt in situaties terecht die soms hilarisch zijn (zoals wij met Het Huis Zonder Deur, <a href="http://nathaliedewilde07.wordpress.com/2013/08/27/het-blijft-lachen/" target="_blank">http://nathaliedewilde07.wordpress.com/2013/08/27/het-blijft-lachen/</a> ) . Andere zijn dan weer teleurstellend of soms zelfs gekmakend, maar ze hebben allemaal iets gemeen; ze zijn leerzaam. En dan komt er op een dag een moment dat het zover is; je hebt je droomhuis gevonden. Voor ons is dat moment helaas nog niet gekomen, om verschillende redenen, maar we zoeken dapper door en ondertussen zitten we zo slecht nog niet in ons huidige huurhuisje waar we bijna 5 jaar geleden zijn neergestreken. We hebben hier destijds voor gekozen omdat dit ons de meest relaxte manier leek om alles rustig te kunnen regelen, te kijken of de streek bevalt en of er inkomsten mogelijk zijn. En inderdaad, deze manier beviel ons best en we hebben inmiddels al heel wat mooie herinneringen verzameld tijdens het wonen in dit kleine gehucht.</p>
<p>Maar nu, 5 jaar later, wordt het toch wel echt tijd voor iets anders. Ons huisje wordt te klein voor een gezin met 2 opgroeiende kinderen, 3 katten en een hond. We willen kippetjes, een moestuin, hout om te hakken, terrein waar de kinderen kunnen rondrennen. En vooral; stilte en rust. Want ook al is het waar we nu wonen buiten het seizoen een waar paradijs, tijdens de zomer lijkt dit kleine dorp meer op een vakantiepark. Dan worden de gites en campings om ons heen opengegooid, zijn er de discoavonden, dronken jongeren die feesten tot 6 uur ‘s morgens, loslopende (soms niet erg vriendelijke) honden van (soms nog onvriendelijkere) toeristen, rotzooi overal, drukte en lawaai alom. En dan mag dit misschien “maar” een paar maanden duren, echt aangenaam is het niet. Vooral als je kindjes hebt die willen slapen of veilig buiten willen kunnen spelen, of als je man om 5 uur ‘s morgens al moet opstaan om naar zijn werk te gaan. Na weer een paar incidenten deze zomer was voor ons de maat vol. Dus de huizenzoektocht, die een tijd op een laag pitje had gestaan weer hervat. Maar iets vinden dat binnen ons budget valt is makkelijker gezegd dan gedaan. Want wij zijn niet de enigen die willen genieten van de 300 dagen zon en de schoonheid die deze streek te bieden heeft. Dus de koopwoningen zijn schaars en duur, evenals de huurhuizen. Het merendeel wordt enkel tijdens de zomer verhuurd aan de toeristen, want dat brengt veel meer op. Tja, echt ongelijk kun je de eigenaars niet geven. Trieste keerzijde is echter dat veel dorpen in de winter uitgestorven zijn en dat er een schrijnend tekort is aan woonhuizen voor mensen met een lager inkomen.</p>
<p>We hebben in de loop der jaren al heel wat huizen bezocht, die het toch steeds nét niet bleken te zijn, waar een vervelend addertje onder het gras zat of waar we gewoonweg geen lening voor konden krijgen. We zijn vaak verwonderd geweest over wat we zagen, soms geshockeerd, dan weer in extase en ook hebben we dubbel gelegen van het lachen. Want je maakt écht van alles mee. Het meest hilarische was wel, zoals eerder genoemd, het huis waar gewoon geen voordeur in bleek te zitten, en waar we met een trap via een raam naar binnen moesten klauteren…Tevens een keer een huis bezocht dat alles had; ruimte, karakter, prachtig uitzicht maar helaas ook een septische tank die doodleuk nét op de grond van de buurman was geplaatst, zonder toestemming, wat natuurlijk een ware burenruzie had ontketend. Gelukkig vernamen we dit op tijd van de burgemeester van het betreffende dorp, want de makelaar wist van niets en de eigenaar deed uiteraard alsof zijn neus bloedde. Dan was er nog een huis in de Drome, dat we toch eens wilde bezoeken want het leek veel huis voor weinig geld. Bij het betreffende pand aangekomen bleek dat het merendeel van de muren in zo’n verregaande staat van verzakking verkeerden dat ze nog nét niet omvielen. Dit hadden de eigenaars op de éen of andere manier erg goed weten te verhullen op de aantrekkelijk uitziende foto’s die we hadden ontvangen. Er was in de keuken overigens iets dat wel prachtig was; een voederluik om de restjes direct in de etensbak van de beesten te kunnen storten, die in vroegere tijden onder de keuken gehuisvest waren. Ook van de in complete en werkende staat verkerende alambique, jaren gebruikt voor lavendel, was ik erg gecharmeerd. Maar ja, daar kun je niet in wonen, dus hield het op. Toen hielden we het maar even voor gezien.</p>
<p>Een tijdje geleden toch maar weer het avontuur aangegaan en opnieuw een huis bezocht. Het was maar zo’n 10 minuutjes bij ons vandaan en de vraagprijs lag binnen ons budget. De makelaar had via de telefoon wat meer verteld over het huis. Een huis met veel mogelijkheden, een grote tuin, nou ja, het klonk allemaal goed. Er was maar éen buur, dus lekker rustig. Op de dag van de bezichtiging parkeerden we onze auto langs de natuurstenen muur die langs de huizen liep. Wat zich daarachter bevond bleef nog even een verassing, want die muur was zo’n twee meter hoog en ontnam aldus het zicht op de woningen. Toen wij de gemeenschappelijke binnenplaats opliepen, werden we verwelkomd door de makelaar, alsook door het uitzinnige geblaf van zes gemeen uitziende jachthonden, die van de buren bleken te zijn. Godzijdank zaten ze achter een stevig hek. Met luide stem probeerde de makelaar boven het kabaal van de honden uit ons wegwijs te maken over het terrein, dat bijna helemaal gemeenschappelijk bleek te zijn. In het huis aangekomen stierf het lawaai een beetje weg, en maakten we een rondje door de kamers. Twee stuks, en tot de nok toe gevuld met oude kranten, ondergoed, vuile vaat en halfvergane voorwerpen. Dit stond niet op de foto’s. En waar waren de andere ruimtes? “Tja, daar kunnen we van hieruit niet in, dan moet er eerst een muur worden uitgebroken” was het antwoord. Bleek dat het te koop aangeboden huis deel uitmaakte van een groot familiebezit, dat na de erfenis lukraak in een paar stukken was verdeeld, zonder enige logica in acht te nemen. Dus de potentiele koper werd de keuze gelaten om of het gebouw in zijn geheel te kopen of te hopen op een welwillende, meewerkende eigenaar van het overige deel. Dit werd ons allemaal een beetje te ingewikkeld en we besloten dat we het wel weer gezien hadden. “Gezellige boel hier”, mompelden mijn man en ik nog tegen elkaar, toen de Roedel van Venijn nog éen maal onder luid gegrom de tanden ontblootte tijdens ons voorbijgaan.</p>
<p>We hebben inmiddels geleerd dat je erg op je hoede moet zijn bij advertenties voor huizen. “A rénover” (te renoveren) betekent niet zelden dat het betreffende pand vanaf de grond af heropgebouwd moet worden. “Authentique” wil nog wel eens synoniem zijn aan huizen waar al 50 jaar niets meer aan is gedaan en waar inderdaad de “authentieke” kaaskousen en vlekkerige matrassen de vloeren sieren. Om maar een paar voorbeelden te noemen.</p>
<p>Afgelopen zomer dan toch eindelijk een prachtpand gevonden dat alles had dat we zochten. Wellicht een huurhuis, maar dat maakte ons in dat geval niet uit, het was prachtig. Maar jammergenoeg bleek uiteindelijk ook dit te mooi om waar te zijn… (zie <a href="http://nathaliedewilde07.wordpress.com/2013/08/29/droomhuis/" target="_blank">http://nathaliedewilde07.wordpress.com/2013/08/29/droomhuis/</a> ). Gisteren trouwens weer een huis bezocht, ook om te huren. Heeft ook alles op het lijstje dat we zoeken, maar de eigenaar woont nogal ver in een klein huis waar hij al zijn troep niet in kwijt kan. Daarom wil hij de caves én een kamer van het huis blijven gebruiken als opslag. Wij willen dit dus niet, ook al is het huis verder erg groot. Dus zijn we nu bezig met overleggen en onderhandelen via de makelaar die tussenpersoon is. Op dit moment weten we nog niet meer. Maar ja, ook al gaat het niet door, het zal ongetwijfeld wel weer stof opleveren voor een nieuw verhaal. We laten ons voorlopig nog niet teveel ontmoedigen. We genieten zoveel mogelijk van wat we wél hebben en van de unieke belevenissen die met de huizenjacht gepaard gaan. En we zijn er van overtuigd dat we op een dag voor de deuren zullen staan van ons droomhuis…</p>
<ul>
<li><a href="http://nathaliedewilde07.wordpress.com/" target="_blank">http://nathaliedewilde07.wordpress.com/</a></li>
</ul>Aubergetag:www.nederlanders.fr,2013-10-11:3295325:BlogPost:4022402013-10-11T15:00:00.000ZNathalie de Wildehttps://www.nederlanders.fr/profile/NathaliedeWilde374
<p>Afgelopen dinsdag besloten mijn man en ik weer eens op pad te gaan. Hij had een dag vrij en dat leek ons een mooie gelegenheid om een rondritje te doen in de streek, want er zijn zelfs na al die jaren nog zoveel plekjes die we nog niet kennen. Deze keer was het meer bergachtige gebied ten noorden van ons aan de beurt. Op de kaart stonden langs de geplande route tevens een paar restaurants aangegeven, dus dan konden we onze uitstap mooi combineren met een lekkere lunch. We kwamen door…</p>
<p>Afgelopen dinsdag besloten mijn man en ik weer eens op pad te gaan. Hij had een dag vrij en dat leek ons een mooie gelegenheid om een rondritje te doen in de streek, want er zijn zelfs na al die jaren nog zoveel plekjes die we nog niet kennen. Deze keer was het meer bergachtige gebied ten noorden van ons aan de beurt. Op de kaart stonden langs de geplande route tevens een paar restaurants aangegeven, dus dan konden we onze uitstap mooi combineren met een lekkere lunch. We kwamen door prachtige dorpjes en werden getrakteerd op de mooiste vergezichten.</p>
<p>Omdat door al die frisse berglucht op een gegeven moment onze magen nogal begonnen te rammelen, besloten we dat het tijd werd om op zoek te gaan naar een eetgelegenheid. We ontdekten plotseling, half verscholen tussen een paar grote kastanjebomen, een verbleekt houten bord met het bekende mes en vork symbool en de naam “La grange” (de schuur) erachter. Dit leek hoopgevend. In gedachten zagen we al grote dampende schotels voor ons, gevuld met heerlijke streekgerechten. Het water liep ons al in de mond. We volgden enthousiast de richting die de pijl aangaf, maar toen we na een paar kilometers nog steeds geen enkel gebouw waren tegengekomen, begon de moed ons toch lichtelijk in de schoenen te zakken.</p>
<p>Gelukkig zagen we op een gegeven moment toch een teken van leven; een in overall gestoken man die bezig was om een kettingzaag in orde te maken. Toen we hem vroegen of hij wist waar het resaurant zich bevond schoot hij in de lach en zei dat hij dat inderdaad wel wist, maar betwijfelde of het nog open zou gaan vandaag. Want de bazin staat daar, vertelde hij, terwijl hij naar een vrouw wees die een beetje verderop grote houtblokken in haar kleine Renaultje aan het hijsen was. Ze voegde zich even later bij ons en vertelde dat haar restaurant, dat een kilometer of 5 verderop lag, buiten het seizoen enkel het weekend open was. Toen ze de teleurgestelde en ongetwijfeld hongerige blikken op onze gezichten zag voegde ze er snel aan toe dat er iets verder een goeie herberg was, hoewel ze niet met zekerheid kon zeggen of deze wel open was. We bedankten de vrouw en gingen weer op weg met hernieuwde hoop. Een auberge, zoals een herberg heet in het frans, roept altijd warme gevoelens bij me op. Ze zijn bijna altijd erg authentiek en typisch voor de streek, en we hebben nog nooit een auberge meegemaakt waar je niet enorm goed kon eten. Bovendien kun je er meestal ook overnachten voor een heel schappelijk prijsje, waar vooral wandelaars die de langere routes afleggen graag gebruik van maken.</p>
<p>We hadden natuurlijk kunnen weten dat dit “beetje verder” een ruim begrip is in deze contreien. Voor de bergbewoners, die voor een pakje boter al gauw 3 kwartier moeten uittrekken om bij de dichtstbijzijnde voorzieningen te raken, lag de herberg in hun ogen waarschijnlijk wel “naast de deur”. In werkelijkheid was het toch zeker nog wel een half uur rijden. Het was inmiddels al half twee geweest, en zelfs als de herberg open zou zijn, was de kans groot dat het te laat was om nog te kunnen eten. Bij het restaurant aangekomen hadden we moeite om nog een plekje te vinden op de ruime parkeerplaats. Het stond bomvol met auto’s, campers en zelfs een paar voertuigen van de pompiers (brandweermannen). Toen we naar binnen stapten kwam de geur van allerlei heerlijkheden ons al tegemoet. Bijna elk tafeltje was bezet, maar gelukkig konden we er nog terecht en kregen een gezellig hoekje in het café-gedeelte toegewezen. Er werd ons een menu aanbevolen met als voorgerecht charcuterie van de streek (2 soorten worst, paté en heerlijke gerookte ham), als hoofdgerecht Omelette aux cèpes (oftewel omelet met eekhoorntjesbrood, paddestoelen dus) en als dessert een kaasplank. Er werd vervolgens meteen een grote karaf lekkere stevige rode plattelandswijn op tafel gezet en in dikke plakken gesneden boerenbrood. Tijdens het eten hebben we geloof ik niet meer zoveel gezegd. We verkeerden beiden in hogere sferen en genoten met volle teugen. Na allebei nog een koffie te hebben gedronken rekenden we af en gingen weer huiswaart, blij en voldaan, met wéer een gedenkwaardige dag achter de rug om aan het lijstje “fijne herinneringen” toe te voegen.</p>
<ul>
<li><a href="http://nathaliedewilde07.wordpress.com/" target="_blank">http://nathaliedewilde07.wordpress.com/</a></li>
</ul>
<p><a href="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/1977766487?profile=original" target="_self"><img width="750" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/1977766487?profile=RESIZE_1024x1024" width="750" class="align-full"/></a></p>Rommelmarkt (vide-grenier)tag:www.nederlanders.fr,2013-10-07:3295325:BlogPost:4012032013-10-07T06:00:00.000ZNathalie de Wildehttps://www.nederlanders.fr/profile/NathaliedeWilde374
<p>Gisterochtend hadden mijn dochter en ik besloten om vroeg uit de veren te gaan om weer eens een rommelmarkt te bezoeken samen met mijn ouders. Nadat we snel een broodje naar binnen hadden gewerkt en ik de noodzakelijke cafeine binnen had gingen we op pad. Bestemming was Aubenas, ongetwijfeld éen van de leukste en meest interessante markten van de streek. Het hele jaar door op de zondagochtend. Ik heb er zelf ook een paar keer gestaan om spullen te verkopen die overbodig waren of waar geen…</p>
<p>Gisterochtend hadden mijn dochter en ik besloten om vroeg uit de veren te gaan om weer eens een rommelmarkt te bezoeken samen met mijn ouders. Nadat we snel een broodje naar binnen hadden gewerkt en ik de noodzakelijke cafeine binnen had gingen we op pad. Bestemming was Aubenas, ongetwijfeld éen van de leukste en meest interessante markten van de streek. Het hele jaar door op de zondagochtend. Ik heb er zelf ook een paar keer gestaan om spullen te verkopen die overbodig waren of waar geen plek meer voor was, wat overigens nooit zoveel zin heeft, want hetgene dat ik verkoop wordt altijd wel weer aangevuld met dingen die ik dan zelf weer op de kop heb getikt, want tja, dat ene leuke kastje, zo’n mooie jas, of die prachtige boeken, die kun je toch gewoon niet laten liggen? Ik ben er dan ook mee opgegroeid, al als kind struinde ik de markten af met mijn ouders, en ik leerde snel om af te dingen. Het is altijd een soort schattenjacht, je weet nooit wat je zult vinden en je kunt onverwachts échte leuke dingen ontdekken tussen de stapels rommel. In Belgie heb ik een tijdje een brocantewinkeltje gehad, met allerhande snuisterijen, souvenirs en antiek. Het meeste kocht ik in in Frankrijk, want veel Belgen en Nederlanders zijn gek op al die typische spulletjes. Helaas val ik daar ook onder, dus een groot deel van de ingekochte handel belandde steevast in ons eigen huis. Maar goed, ik dwaal af…</p>
<p>Dus we vertrokken naar Aubenas. Het was 8 uur, en de zon zat nét boven de bergen. Omdat ik doorgaans zo vroeg niet op de weg zit zat ik met open mond te staren naar al dat moois om ons heen (ondertussen ook op de weg lettend natuurlijk), prachtig zoals alles ontwaakt. In de dorpjes waar we langs reden zagen we mensen met een krantje en een kop koffie op terrasjes zitten, rustig wakker te worden, de net gekochte stokbroden staken uit de boodschappentassen. Wat heerlijk frans!</p>
<p>Bij de rommelmarkt aangekomen was het al een drukte van jewelste. Er waren meer standhouders dan we tot nu toe hadden gezien, en ook het aantal bezoekers overtrof al ruimschoots wat we meegemaakt hadden, en dat in oktober! Mijn dochter trok er op uit met oma, en ik ging mijn eigen weg. Allen gewapend met walky talky’s gingen we op schattenjacht, elkaar ondertussen op de hoogte houdend van wat we al gevonden hadden en of dit of dat niet wat voor de ander was. Het was wederom een erg leuke ochtend, en we kwamen goed beladen thuis; een skippy-bal voor mijn zoontje (wat hij al een hele tijd graag wilde hebben), leuke boeken, spelletjes, kleding, een nieuw horloge en een reuze-mikadospel van hout. Oja, ook nog een paar leuke films en een speeltje voor de poezen. Moe maar voldaan gingen we weer huiswaarts, waar we, na een aperitief (of twee), heerlijk buiten gegeten hebben in het zonnetje. Sardientjes op de plancha met aardappeltjes, tomaten, gepofte knoflookteentjes, versgeplukte appeltjes opgevuld met rozijnen en kaneel en een lekker wijntje erbij. Ik zou zeggen; een goed bestede zondag! <a href="http://nathaliedewilde07.wordpress.com/" target="_blank">http://nathaliedewilde07.wordpress.com/</a></p>Automne en Ardèche (herfst in de Ardèche)tag:www.nederlanders.fr,2013-10-04:3295325:BlogPost:4006632013-10-04T16:00:00.000ZNathalie de Wildehttps://www.nederlanders.fr/profile/NathaliedeWilde374
<p>Oktober. De maand dat de herfst echt merkbaar en voelbaar wordt. De dagen worden korter, het weer wisselvalliger, de laatste toeristen zijn vertrokken en de campings sluiten hun poorten. Maar oktober is ook de maand van de castagnades, oftewel geroosterde kastanjes. Die worden massaal geraapt en dan tijdens een dorpsfeest op een grote barbeque gelegd of in een speciaal daarvoor bestemde ronddraaiende ton met een vuurtje eronder. Volgens de traditie wordt het eten van deze geroosterde…</p>
<p>Oktober. De maand dat de herfst echt merkbaar en voelbaar wordt. De dagen worden korter, het weer wisselvalliger, de laatste toeristen zijn vertrokken en de campings sluiten hun poorten. Maar oktober is ook de maand van de castagnades, oftewel geroosterde kastanjes. Die worden massaal geraapt en dan tijdens een dorpsfeest op een grote barbeque gelegd of in een speciaal daarvoor bestemde ronddraaiende ton met een vuurtje eronder. Volgens de traditie wordt het eten van deze geroosterde kastanjes standaard vergezeld van een lekker stevig rood wijntje. Voor de wijncaves in de streek, die ook bijna allemaal meedoen aan dit eeuwenoude gebruik, is dit meteen de gelegenheid om de nieuwe wijnen van het jaar te presenteren. De sfeer op zo’n castagnade is altijd erg bijzonder. Met zijn allen, rozig van de wijn, op een frisse herfstavond rond zo’n vuur staan, dat geeft een aangenaam gevoel van saamhorigheid.</p>
<p>Oktober is tevens de maand van de Festivals des Soupes. Dat de fransen overal wel een feest voor weten te bedenken, dat blijkt maar weer. Tijdens deze festivals worden er grote wedstrijden georganiseerd voor “de Beste Soepmaker van Het Dorp”. Toen we hier voor het eerst over hoorden moesten we wel lachen, we gingen uit van een min of meer ludiek gebeuren, maar het tegendeel is echter waar. Het is een zeer serieuze aangelegenheid en de deelnemers gooien hun kookkunsten in de strijd alsof hun leven er vanaf hangt. Er is een jury bij aanwezig en er zijn vaak verschillende “voorrondes” en een echte finale. Wat de deelnemers kunnen winnen is mij nog nooit helemaal duidelijk geworden, wel heb ik een keer als prijs vermeld zien staan dat de winnaar zich aan mag sluiten bij “Het Broederschap Van De Soeplepel”, blijkbaar een hele eer. Prachtig!</p>
<p>Ach, ook al zitten we tijdens de herfst weleens te mopperen op het weer, het is toch ook wel weer een mooi seizoen. Toen ik van de week een wandeling maakte met de hond, onderweg éen van de laatste vijgen van de boom plukkend, genoot ik van de frisse lucht en de prachtige herfstkleuren. De rust is teruggekeerd in ons dorpje, de streek is weer van de “Ardèchois” in plaats van de toeristen. En ‘s avonds met een paar kaarsjes aan en een lekker wijntje komen we elke keer weer tot dezelfde conclusie; de Ardèche is elk seizoen even adembenemend!</p>
<ul>
<li><a href="http://nathaliedewilde07.wordpress.com/" target="_blank">http://nathaliedewilde07.wordpress.com/</a></li>
</ul>
<p><img src="http://nsa10.casimages.com/img/2009/10/13/091013103859263621.jpg"/></p>Droomhuistag:www.nederlanders.fr,2013-08-29:3295325:BlogPost:3884822013-08-29T16:00:00.000ZNathalie de Wildehttps://www.nederlanders.fr/profile/NathaliedeWilde374
<p>En daar sta je dan voor je droomhuis. De houten luiken hebben de perfecte, zongebleekte zachtgroene kleur, de natuurstenen muren stralen een warmere gloed uit dan van de andere huizen, de bloemen er omheen ruiken zoeter. En dan het uitzicht.. Het huis lag charmant aan de rand van het kleine gehuchtje, dromerig en uitnodigend, met in de verte enkel bergen, heuvels en uitgestrekte bossen. Kortom, we waren meteen verkocht.</p>
<p>Ik had het huis kort daarvoor op internet zien staan op de site…</p>
<p>En daar sta je dan voor je droomhuis. De houten luiken hebben de perfecte, zongebleekte zachtgroene kleur, de natuurstenen muren stralen een warmere gloed uit dan van de andere huizen, de bloemen er omheen ruiken zoeter. En dan het uitzicht.. Het huis lag charmant aan de rand van het kleine gehuchtje, dromerig en uitnodigend, met in de verte enkel bergen, heuvels en uitgestrekte bossen. Kortom, we waren meteen verkocht.</p>
<p>Ik had het huis kort daarvoor op internet zien staan op de site van een makelaar. Meteen gebeld, afspraak gemaakt om dingen door te nemen en alles te regelen. In ons enthousiasme waren we er al naartoe gegaan voordat er iets officieel op papier stond, om een kijkje te nemen in onze toekomstige tuin. Want alles leek immers al in de spreekwoordelijke kannen en kruiken te zijn; de eigenaresse had ingestemd om het aan ons te verhuren en met de makelaar, die als tussenpersoon diende, was inmiddels ook al het éen en ander geregeld. Met een glas koude rosé in de hand om het toch alvast een beetje te vieren bewonderden we het prachtige uitzicht, terwijl we zo nu en dan een sappige rijpe pruim van een boom aftrokken, die deel uitmaakte van de bijbehorende boomgaard. Thuis aangekomen maakten we al druk plannen over hoe we het huis in zouden gaan richten, waar het kippenhok zou komen, de groententuin..</p>
<p>De week daarna bezochten we dan eindelijk het huis van binnen. De eigenaresse zat buiten op een bankje in de zon een boek te lezen toen we aankwamen. Het huis was van binnen nog veel mooier dan de foto’s deden vermoeden, en er leek geen einde te komen aan de kamers, leuke hoekjes en gewelfde wijnkelders die wij in gedachten al heerlijk gevuld (en weer geledigd) zagen. Het leek allemaal gewoonweg té mooi om waar te zijn.</p>
<p>Na het bezoek voegde de makelaar zich bij ons, die een beetje verlaat was. Toen hij informeerde naar hoe alles verlopen was en hoe we het wensten te regelen met de meubels die aanwezig waren, nam alles een onverwachte wending. Want toen bleek dat de eigenaresse nogal wat onenigheid had met haar dochter, die mede-eigenaresse was van het huis. Moeder wilde verhuren, maar dochterlief had haar oog laten vallen op een chalet in de Alpen, en wilde dat het huis verkocht werd zodat ze haar nieuwe buitenverblijf zou kunnen bekostigen. Dus hadden moeder en dochter die ochtend blijkbaar besloten om het huis dan maar voor maximaal 1 jaar te verhuren, en daarna te verkopen. Zowel de makelaar als wij stonden even met de mond vol tanden, want dit kwam voor iedereen als een totale verrassing. Natuurlijk was dit voor ons absoluut geen optie, zo’n complete volksverhuizing met twee kinderen, om dan na een jaar weer op te mogen hoepelen en dan weer opnieuw mogen beginnen. Dus dropen we af, intens ontgoocheld en teleurgesteld. Al zo’n tijd op zoek naar zo’n huis, er zo dichtbij zitten en dan gaat het toch nét niet door…</p>
<p>Thuis aangekomen trokken we dan maar een goede fles wijn open, om het verdriet een beetje te verzachten. En toen we daar samen zaten op ons terras met elkaar, gezond en gelukkig, ach, dan relativeer je alles ook wel weer . En ook al blijft het wel een teleurstelling, we gaan gewoon verder met onze zoektocht, want we zijn er van overtuigd dat érgens een plekje op ons ligt te wachten!<a href="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/1977765404?profile=original" target="_self"><img width="750" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/1977765404?profile=RESIZE_1024x1024" width="750" class="align-full"/></a></p>Collègetag:www.nederlanders.fr,2013-07-09:3295325:BlogPost:3700412013-07-09T13:30:00.000ZNathalie de Wildehttps://www.nederlanders.fr/profile/NathaliedeWilde374
<p><span>En dan is het plotseling zover; de allerlaatste keer dat je je dochter naar dat kleine dorpsschooltje brengt, en de laatste keer dat ze door die schoolpoort naar buiten komt. Want het is nu zomervakantie, en na de vakantie, in september, gaat mijn dochter van 11 al naar collège. Dat wat eerst zo ver weg leek komt nu met rasse schreden dichterbij...</span></p>
<p>Vorige week konden de ouders samen met de aanstaande collège-gangers de school bezoeken. De opkomst was groot, want omdat de…</p>
<p><span>En dan is het plotseling zover; de allerlaatste keer dat je je dochter naar dat kleine dorpsschooltje brengt, en de laatste keer dat ze door die schoolpoort naar buiten komt. Want het is nu zomervakantie, en na de vakantie, in september, gaat mijn dochter van 11 al naar collège. Dat wat eerst zo ver weg leek komt nu met rasse schreden dichterbij...</span></p>
<p>Vorige week konden de ouders samen met de aanstaande collège-gangers de school bezoeken. De opkomst was groot, want omdat de collèges hier in de streek dun gezaaid zijn, komen de kinderen van alle omringende dorpen naar hier. Wat leken ze toen plotseling klein tussen al die grote pubers...Ze werden in groepjes verdeeld en daarna kregen ze een rondleiding door de school en konden ze deelnemen aan allerhande aktiviteiten. De ouders werden verzameld in een klaslokaal en kregen uitleg over hoe alles op de "grote school" in zijn werk gaat, wat er nog geregeld moet worden en wat de nieuwe leerlingen kunnen verwachten. We gingen naar huis met een heel pak formulieren, en een dol-enthousiaste dochter. Want zij verheugd zich enorm op dit avontuur, deze nieuwe stap in haar leventje. </p>
<p>Het lijkt nog maar zo kort geleden dat wij hier kwamen wonen, in ons kleine dorpje met zijn kleine schooltje. Ik herinner me nog goed de traantjes van mijn dochter toen ze voor het eerst naar die franse school ging, waar ze niemand kende en niets verstond. Nu, bijna 5 jaar later, spreekt ze frans alsof ze nooit anders gedaan heeft. Ze verbetert me waar ik fouten maak (wat vaker voorkomt dan ik lief heb) en ze huppelt vrolijk door haar nieuwe franse leventje alsof ze niets anders gekend heeft. Ik ben zo ontzettend trots op haar, maar toch voel ik af en toe een soort knoop in mijn maag. Het voelt alsof ik haar nu voor het eerst écht een beetje los moet laten. Ik vertrouw erop dat dit vanzelf wel goed komt, en ik heb alle vertrouwen in haar. Maar voor een mama blijft dit toch wel een hele grote verandering.</p>Fonds de commerce/murs; hoe werkt dat systeem?tag:www.nederlanders.fr,2013-03-29:3295325:BlogPost:3363022013-03-29T15:00:00.000ZNathalie de Wildehttps://www.nederlanders.fr/profile/NathaliedeWilde374
<p>Dag iedereen,</p>
<p>Omdat ik graag weer iets voor mezelf zou beginnen, ben ik wat dingen aan het uitzoeken over bedrijven die over te nemen zijn in de buurt. Zo heb ik iets op het oog waar of enkel de Fonds de commerce met maandelijkse huur oftewel FDC én de murs te koop zijn. Omdat ik niet bekend ben met dit systeem, vroeg ik me af of er misschien iemand is onder jullie die het me een beetje in grote lijnen uit kan leggen, in begrijpelijk Nederlands wel te verstaan. Heb ik goed begrepen…</p>
<p>Dag iedereen,</p>
<p>Omdat ik graag weer iets voor mezelf zou beginnen, ben ik wat dingen aan het uitzoeken over bedrijven die over te nemen zijn in de buurt. Zo heb ik iets op het oog waar of enkel de Fonds de commerce met maandelijkse huur oftewel FDC én de murs te koop zijn. Omdat ik niet bekend ben met dit systeem, vroeg ik me af of er misschien iemand is onder jullie die het me een beetje in grote lijnen uit kan leggen, in begrijpelijk Nederlands wel te verstaan. Heb ik goed begrepen dat als je de FDC én de Murs koopt, het bedrijf dan in volle eigendom is, of heb ik het hier mis?? Bij een FDC; wat zijn de verantwoordelijkheden/verplichtingen van de eigenaar en van degene die de FDC heeft gekocht en huur betaald. Misschien kan iemand een goeie site aanbevelen waar dit op terug te vinden is? Alle nuttige info is welkom! Alvast heel erg bedankt en een fijn weekend gewenst</p>
<p>groetjes Nathalie</p>Vliegende Père Noeltag:www.nederlanders.fr,2013-02-03:3295325:BlogPost:3137342013-02-03T18:00:00.000ZNathalie de Wildehttps://www.nederlanders.fr/profile/NathaliedeWilde374
<p>De kerstperiode is al lang voorbij, en de meesten kijken reikhalzend uit naar het voorjaar. Echter, door een mooi gebaar van een sympathiek koppel gisteren, moest ik plots weer aan kerst denken. En aan de kerstgedachte. En aan de kerstman, die hier in de Ardèche niet met zijn vertrouwde arreslee zijn intrede doet maar met...een parachute! </p>
<p>Jaren hebben we geprobeerd om deze festiviteit bij te wonen; de aankomst van de kerstman in ons nabijgelegen stadje. Door omstandigheden wilde het…</p>
<p>De kerstperiode is al lang voorbij, en de meesten kijken reikhalzend uit naar het voorjaar. Echter, door een mooi gebaar van een sympathiek koppel gisteren, moest ik plots weer aan kerst denken. En aan de kerstgedachte. En aan de kerstman, die hier in de Ardèche niet met zijn vertrouwde arreslee zijn intrede doet maar met...een parachute! </p>
<p>Jaren hebben we geprobeerd om deze festiviteit bij te wonen; de aankomst van de kerstman in ons nabijgelegen stadje. Door omstandigheden wilde het steeds niet lukken, maar deze keer waren we er dan toch bij. Dat de Fransen zeer vindingrijk en creatief uit de hoek kunnen komen is niets nieuws. Maar toch waren we zeer aangenaam verrrast tijdens het bijwonen van de jaarlijkse intocht van de Kerstman, die, op zeer sportieve en eigentijdse wijze, elk jaar met een parachute landt. Eerst wordt dagen aan een stuk goed de "méteo" in de gaten gehouden, want het blijft een riskante aangelegenheid. Eén onverwachte rukwind, en Père Noel hangt in de kerktoren. Gelukkig waren de weergoden ons dit jaar goedgezind, en kon alles doorgaan volgens planning.</p>
<p>De aanwezige menigte, waaronder natuurlijk vooral kinderen, deed me veel denken aan de jaarlijkse intocht van Sinterklaas in Nederland. Eerst was er een bruisende fanfare die de feestvreugde nog meer opdreef. Daarna was het afwachten..Verlangende blikken van de aanwezigen naar de lucht..In de verte zagen we een stipje, en jawel, daar kwam de kerstman dichterbij. Iedereen begon te juichen en toen hij eindelijk was geland, na veel professioneel vlieg- en stuurwerk (want in feite is hij de baas van de parachute-vereniging), landde hij tussen de mensen. Daar werd meteen door zijn "hulpjes" zijn baard weer rechtgezet, waarna de kinderen zich op hem stortten. Het was prachtig om te zien allemaal.</p>
<p>Om deze feestelijke gelegenheid nog vreugdevoller te maken, werd de intocht van de kerstman gecombineerd met het Feest van de olijfolie en een kerstmarkt.</p>
<p>Kortom; ik hoef waarschijnlijk niet te vermelden dat we wéer eens ogen en oren tekort kwamen, hier in La Douce France. Ik ben trouwens erg benieuwd hoe de kerstman zijn intrede doet in andere delen van Frankrijk. Iemand?? Een fijne avond gewenst iedereen<a href="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/1977757258?profile=original" target="_self"><img width="750" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/1977757258?profile=RESIZE_1024x1024" width="750" class="align-full"/></a> </p>Dringend - betaalbaar vakantiehuisje Montpellier gezochttag:www.nederlanders.fr,2013-02-01:3295325:BlogPost:3130772013-02-01T15:30:00.000ZNathalie de Wildehttps://www.nederlanders.fr/profile/NathaliedeWilde374
<p>Goeienavond iedereen,</p>
<p>Ik ben dringend op zoek naar een betaalbaar vakantiehuisje voor 2 personen met een hondje, een chalet, mobilhome of andere accomodatie in of tegen Montpellier, voor de periode van ma 4 t/m do. 7 februari, dus voor 3 nachten. Weet iemand een adresje, misschien een last-minute ofzo? Het mag ook op een camping zijn. Het is overigens niet voor mezelf, en er hoeft zeker niet veel luxe te zijn, de prijs is belangrijker. Alvast hartelijk dank!</p>
<p>INMIDDELS AL EEN…</p>
<p>Goeienavond iedereen,</p>
<p>Ik ben dringend op zoek naar een betaalbaar vakantiehuisje voor 2 personen met een hondje, een chalet, mobilhome of andere accomodatie in of tegen Montpellier, voor de periode van ma 4 t/m do. 7 februari, dus voor 3 nachten. Weet iemand een adresje, misschien een last-minute ofzo? Het mag ook op een camping zijn. Het is overigens niet voor mezelf, en er hoeft zeker niet veel luxe te zijn, de prijs is belangrijker. Alvast hartelijk dank!</p>
<p>INMIDDELS AL EEN ADRES GEVONDEN.BEDANKT IEDEREEN VOOR DE HULP EN REACTIES!</p>
<p>groetjes Nathalie</p>Hoe word je gids?tag:www.nederlanders.fr,2013-01-25:3295325:BlogPost:3098312013-01-25T16:00:00.000ZNathalie de Wildehttps://www.nederlanders.fr/profile/NathaliedeWilde374
<p>Dag iedereen,</p>
<p>Graag zou ik vanaf volgend jaar wandelingen organiseren voor Nederlands- en Engelstalige toeristen bij ons in de buurt, omdat daar wel vraag naar schijnt te zijn. Bovendien is wandelen éen van mijn grote passies, en ik zou graag de schoonheid van onze streek delen met andere geinteresseerden, en natuurlijk proberen om een klein zakcentje bij te verdienen op deze manier. Nu is mijn vraag; is er iemand onder jullie die weet welke verplichtingen er zijn voor een gids, welke…</p>
<p>Dag iedereen,</p>
<p>Graag zou ik vanaf volgend jaar wandelingen organiseren voor Nederlands- en Engelstalige toeristen bij ons in de buurt, omdat daar wel vraag naar schijnt te zijn. Bovendien is wandelen éen van mijn grote passies, en ik zou graag de schoonheid van onze streek delen met andere geinteresseerden, en natuurlijk proberen om een klein zakcentje bij te verdienen op deze manier. Nu is mijn vraag; is er iemand onder jullie die weet welke verplichtingen er zijn voor een gids, welke diploma's behaald moeten worden etc? Ik heb wel info opgezocht op internet, maar zie door de bomen het bos eigenlijk niet meer zo. Het is niet de bedoeling om hiervoor weer speciaal een "bedrijf" op te moeten starten, met alle bijbehorende kosten en papierwerk, maar vanzelfsprekend wil ik wel ingedekt zijn in geval van ongelukjes bijvoorbeeld. Zijn er heel toevallig gidsen onder jullie of mensen die er meer over weten? Ik beschik overigens enkel over een Herboristen-diploma, behaald in Belgie, maar daar kom ik waarschijnlijk niet ver mee. Alvast hartelijk dank voor jullie reacties!</p>La Rentrée - de eerste schooldagtag:www.nederlanders.fr,2012-09-04:3295325:BlogPost:2661542012-09-04T08:00:00.000ZNathalie de Wildehttps://www.nederlanders.fr/profile/NathaliedeWilde374
<p>Het is weer zover; de eerste schooldag. Ook voor onze jongste van 3,5. Gisteravond samen de schooltasjes ingepakt, koekje, drankje en natuurlijk de lievelingsknuffel. Altijd erg spannend, zowel voor de kindjes als voor de ouders. Toen ik ze allebei met hun rugzakje het schoolplein op zag lopen, kreeg ik weer een brok in mijn keel. Al die kleine hummeltjes stonden nog een beetje onwennig bij elkaar, stevig de hand vasthoudend van hun papa of mama.</p>
<p>Voor onze oudste was het niet nieuw,…</p>
<p>Het is weer zover; de eerste schooldag. Ook voor onze jongste van 3,5. Gisteravond samen de schooltasjes ingepakt, koekje, drankje en natuurlijk de lievelingsknuffel. Altijd erg spannend, zowel voor de kindjes als voor de ouders. Toen ik ze allebei met hun rugzakje het schoolplein op zag lopen, kreeg ik weer een brok in mijn keel. Al die kleine hummeltjes stonden nog een beetje onwennig bij elkaar, stevig de hand vasthoudend van hun papa of mama.</p>
<p>Voor onze oudste was het niet nieuw, zij gaat al drie jaar naar deze school, en heeft nog steeds dezelfde juf als vorig jaar. Maar voor onze kleine jongen begint een heel nieuw avontuur. Frans spreekt hij nagenoeg niet, en hij is nog nooit in een crèche geweest. Maar hij hield zich ontzettend goed toen we de klas binnengingen. Hij was er al éen keertje geweest voor de vakantie, voor een paar uurtjes, zodat het niet helemaal onbekend zou zijn. Hij voelde zich direct weer thuis en begon druk te tekenen met de stiftjes die de juf voor hem neerzette.</p>
<p>Even dacht ik dat het wel eens moeilijk kon gaan worden; éen jongetje was zo verdrietig en terwijl hij zich stevig aan zijn mama vasthield, brulde hij de hele boel bij elkaar. Dit had vervolgens een soort domino-effect op een paar andere kindjes, die even geestdriftig begonnen mee te huilen. Gelukkig was onze jongen te zeer verdiept in het spelen met de garage die hij uit de kast had gehaald, om hier veel van mee te krijgen. </p>
<p>Zoals elk jaar waren de burgemeester en zijn vrouw ook aanwezig. De burgemeester praat met de leerkrachten en de ouders, en zijn echtgenote maakt foto's voor in de krant. Want La Rentrée is voor de dorpjes toch éen van de belangrijkste gebeurtenissen. </p>
<p>Iedereen zegt steeds; "geniet maar van de rust als de kinderen naar school zijn!" Wie weet komt dat nog, maar nu vind ik het toch nog wel even héel erg stil in huis, té stil..Ik heb beloofd om vanmiddag pannekoeken te bakken, dat vonden we wel een toepasselijk feestmaal voor de eerste schooldag. Mét appeltjes en rozijnen. Maar eerst is het nog even aftellen tot 12 uur..Fijne dag gewenst iedereen!</p>Vide greniers/ Rommelmarktentag:www.nederlanders.fr,2012-09-01:3295325:BlogPost:2657432012-09-01T19:30:00.000ZNathalie de Wildehttps://www.nederlanders.fr/profile/NathaliedeWilde374
<p>Goeienavond iedereen!</p>
<p>Even een tip voor de rommelmarkt-liefhebbers; op de site <a href="http://vide-greniers.org/" target="_blank">http://vide-greniers.org/</a> kun je nagenoeg alle markten terugvinden, per departement. Rechts op de pagina kun je tevens zaken vinden die mensen gratis aanbieden, onder het kopje "Donne". Dus heb je dingen nodig of om weg te geven, en ben je een voorstander van recycling, dan is dit misschien interessant. Wat de markten betreft is het aan te raden om…</p>
<p>Goeienavond iedereen!</p>
<p>Even een tip voor de rommelmarkt-liefhebbers; op de site <a href="http://vide-greniers.org/" target="_blank">http://vide-greniers.org/</a> kun je nagenoeg alle markten terugvinden, per departement. Rechts op de pagina kun je tevens zaken vinden die mensen gratis aanbieden, onder het kopje "Donne". Dus heb je dingen nodig of om weg te geven, en ben je een voorstander van recycling, dan is dit misschien interessant. Wat de markten betreft is het aan te raden om ook de site <a href="http://www.brocabrac.fr/" target="_blank">http://www.brocabrac.fr/</a> te raadplegen, daar staan soms nog wat andere locaties bij. Fijne avond allemaal!</p>
<p>groetjes Nathalie</p>Spektakel - deel 2tag:www.nederlanders.fr,2012-08-28:3295325:BlogPost:2641202012-08-28T06:30:00.000ZNathalie de Wildehttps://www.nederlanders.fr/profile/NathaliedeWilde374
<p lang="zxx" xml:lang="zxx">Het is er dan eindelijk van gekomen; we zijn naar het plaatselijke circus geweest! De opkomst overtrof zowel onze verwachtingen als die van de circus-artiesten, die druk bezig waren om her en der tuinstoelen te vergaren, om iedereen van een zitplaats te kunnen voorzien. Voordat wij het circus binnen waren gegaan, spraken we nog met een kennis, die ons het trieste nieuws mededeelde dat de circus-kameel die dag het leven had gelaten. Aanvankelijk dachten we dat de man…</p>
<p lang="zxx" xml:lang="zxx">Het is er dan eindelijk van gekomen; we zijn naar het plaatselijke circus geweest! De opkomst overtrof zowel onze verwachtingen als die van de circus-artiesten, die druk bezig waren om her en der tuinstoelen te vergaren, om iedereen van een zitplaats te kunnen voorzien. Voordat wij het circus binnen waren gegaan, spraken we nog met een kennis, die ons het trieste nieuws mededeelde dat de circus-kameel die dag het leven had gelaten. Aanvankelijk dachten we dat de man ons voor de gek hield, maar het bleek echt waar. Dat vonden we natuurlijk erg zielig. Tevens viel hierdoor meteen tweederde van het programma in het water. Maar dit werd professioneel opgevangen door de artiesten (een clown, een schaars geklede dame die kunstjes deed met hoepels, een pony, een geit, een hond en 3 slangen). Halverwege werd er een pauze ingelast om het publiek bij te laten komen van al het indrukwekkends dat ze reeds hadden aanschouwd en kon er popcorn gekocht worden of een drankje.</p>
<p lang="zxx" xml:lang="zxx">Het was vreselijk kneuterig en primitief allemaal, en ik moet toegeven dat er heel wat dingen spectaculairder zijn (zoals bijvoorbeeld een herhaling van Goede tijden Slechte tijden, of naar de Lidl gaan op zaterdag in het hoogseizoen), maar toch hadden we het voor geen goud willen missen. Het was zo heerlijk Frans. En de kinderen genoten ook met volle teugen, vooral toen hun mama mee mocht doen met een act en een échte python om de nek kreeg. Dat vonden ze toch wel stoer.</p>
<p lang="zxx" xml:lang="zxx">Fijne dag gewenst iedereen</p>
<p lang="zxx" xml:lang="zxx"><a href="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/1977753476?profile=original" target="_self"><img width="729" class="align-center" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/1977753476?profile=RESIZE_1024x1024" width="729"/></a>Let vooral goed op de decoratie op de pony. Hier zijn duidelijk kosten noch moeite gespaard. Jawel, het zijn écht van die afstoffers (of hoe ze ook mogen heten). Je moet er maar opkomen, haha!</p>
<p lang="zxx" xml:lang="zxx"> </p>Bonsoir tout le mondetag:www.nederlanders.fr,2012-08-27:3295325:BlogPost:2640022012-08-27T16:00:00.000ZNathalie de Wildehttps://www.nederlanders.fr/profile/NathaliedeWilde374
<p>Dag iedereen,</p>
<p>Even een korte verklaring voor mijn tijdelijke afwezigheid op de site. Niet dat ik verwacht dat er mensen zijn die daar behoefte aan hebben, maar het feit dat ik al mijn berichten en foto's had verwijderd, daar wil ik toch even uitleg over geven, aangezien er al een paar vragen kwamen over "hadden we dit niet al eerder gezien/gelezen?". Doordat het in verschillende discussies nogal uit de hand begon te lopen, en ik mij echt ergerde aan al die negativiteit die plotseling…</p>
<p>Dag iedereen,</p>
<p>Even een korte verklaring voor mijn tijdelijke afwezigheid op de site. Niet dat ik verwacht dat er mensen zijn die daar behoefte aan hebben, maar het feit dat ik al mijn berichten en foto's had verwijderd, daar wil ik toch even uitleg over geven, aangezien er al een paar vragen kwamen over "hadden we dit niet al eerder gezien/gelezen?". Doordat het in verschillende discussies nogal uit de hand begon te lopen, en ik mij echt ergerde aan al die negativiteit die plotseling ontstond, had ik er even genoeg van. Maar achteraf besefte ik dat ik me daar niet zo druk om moest maken, en dat er nog genoeg léuke en aangename mensen zijn. Dus vandaar heb ik dan toch maar een paar van mijn oude berichten en foto's opnieuw geplaatst. Want het is gewoon leuk om te doen. En dit is gewoon een echte leuke site. Fijne avond iedereen!</p>Buurtfeesttag:www.nederlanders.fr,2012-07-29:3295325:BlogPost:2615922012-07-29T12:30:00.000ZNathalie de Wildehttps://www.nederlanders.fr/profile/NathaliedeWilde374
<p>In de franse dorpjes worden, naast algemene dorpsfeesten, ook dikwijls buurtfeesten georganiseerd, voor de inwoners van een bepaalde wijk. Zo ook in het dorp waar mijn ouders wonen enige tijd geleden. Dit buurtfeest werd georganiseerd door en voor de mensen die rond en vlakbij het kerkplein wonen. Omdat familie ook van harte welkom was, besloten wij om ook een bezoekje te brengen. Soms is het goed om je gezicht te laten zien op zulke festiviteiten, om het integratie-proces te bevorderen. En…</p>
<p>In de franse dorpjes worden, naast algemene dorpsfeesten, ook dikwijls buurtfeesten georganiseerd, voor de inwoners van een bepaalde wijk. Zo ook in het dorp waar mijn ouders wonen enige tijd geleden. Dit buurtfeest werd georganiseerd door en voor de mensen die rond en vlakbij het kerkplein wonen. Omdat familie ook van harte welkom was, besloten wij om ook een bezoekje te brengen. Soms is het goed om je gezicht te laten zien op zulke festiviteiten, om het integratie-proces te bevorderen. En het is meestal gewoon heel gezellig.</p>
<p>Het principe had veel weg van zo'n amerikaanse instuif uit onze jonge jaren, waar iedereen geacht werd voor een drankje of een versnapering te zorgen, met als verschil dat hier niet enkel cola en chips op tafel kwam, en de gemiddelde leeftijd van de feestgangers 80 + was. Toen we aankwamen op het kerkplein, was er een handjevol mensen de laatste hand aan het leggen aan de opstelling van de vergaarde keukentafels en -stoelen van de inwoners. Op de tafels stonden vaasjes met zelfgeplukte bloemen, het zag er erg gezellig uit allemaal. Toen er een uurtje later nog steeds maar een handjevol mensen was, begonnen we er aan te twijfelen of het feest nog wel echt los zou barsten die avond. Ik begon maar wat toastjes te smeren met de meegebrachte paté en die uit te delen. Wat er daarna gebeurde, dat had ik nog nooit gezien; uit alle straatjes en steegjes rond het kerkplein kwamen mensen aangewandeld, de armen vol met flessen drank, dampende ovenschalen en zware, ouderwetse kookpotten. De hele wijk had uitgebreid staan koken voor deze gelegenheid. Ietwat beschaamd over onze schamele bijdrage deed ik nog maar wat nootjes in de schaaltjes, maar het werd ons gelukkig absoluut niet kwalijk genomen dat wij niet hadden staan zweten achter ons fornuis. Er was dan ook niets tekort, er werd genoeg eten aangesleept om alle monden in Parijs mee te kunnen voeden (een week lang).</p>
<p>Ook drank was er vanzelfsprekend in overvloed. De tafels stonden vol met pastis en wijn. De flessen werden vrolijk doorgegeven en overal klonk het geluid van tikkende glazen. De situatie werd echter een beetje gevaarlijk toen een plaatselijke wijnboer vol trots een fles zelfgestookte Eau de vie presenteerde. Natuurlijk moesten wij hier ook van proeven. Ik vermoed dat het alcohol-percentage hoog genoeg was om een compleet bos mee te ontbladeren. Terwijl het glazuur van onze tanden gebeten werd en onze keel in brand stond, wisten we nog net met een beleefd glimlachje uit te brengen dat het héerlijk was. Dat hadden we natuurlijk niet moeten doen, want er werd daardoor meteen nog een glas aangeboden. Gelukkig was deze man niet zo vasthoudend als de meeste Fransen, dus toen wij zijn aanbod vriendelijk, doch vastbesloten afsloegen, waren we erg opgelucht dat we onze arme kelen konden blussen met een gekoelde Cote du Rhone die binnen handbereik stond.</p>
<p>De muzikale animatie werd verzorgd door Lili, de overbuurman van mijn ouders, die geestdriftig allerlei drank- en strijdliederen ten gehore bracht op zijn trompet. Helaas voor de aanwezigen zijn z'n gehoor en toonvastheid niet meer dat wat ze ooit geweest moeten zijn, maar niemand leek zich daar aan te storen, Lili en zijn trompet zijn een begrip in het dorp, en zonder zijn muzikale inbreng zou het niet hetzelfde zijn. Zodra er een deuntje herkenbaar genoeg was, zong iedereen enthousiast mee.</p>
<p>Het was een erg gezellige avond. We zaten tot de late uurtjes op dat kleine kerkpleintje. Aan de hemel stonden duizenden sterren en behalve het geroezemoes van stemmen hoorde je enkel de krekels. En ik besefte op dat moment meer dan ooit dat ik "thuis" was.</p>Musée Vivant du Cochon - Ardèchetag:www.nederlanders.fr,2012-07-28:3295325:BlogPost:2617542012-07-28T12:30:00.000ZNathalie de Wildehttps://www.nederlanders.fr/profile/NathaliedeWilde374
<p>Soms kom je dingen tegen die zo uniek, origineel en hilarisch zijn, dat je anderen daarover moét vertellen. In de Ardèche, en hoogstwaarschijnlijk in heel Frankrijk, zijn er verschillende kleine musea te vinden die zijn ontstaan uit hobby's of gewoon een originele ingeving van de oprichters. Zo heb je hier bijvoorbeeld Le petit musée du bizarre, die een verzameling aparte voorwerpen tentoonstelt die de eigenaar in de loop der jaren heeft verzameld, van originele kunst tot bijzondere en…</p>
<p>Soms kom je dingen tegen die zo uniek, origineel en hilarisch zijn, dat je anderen daarover moét vertellen. In de Ardèche, en hoogstwaarschijnlijk in heel Frankrijk, zijn er verschillende kleine musea te vinden die zijn ontstaan uit hobby's of gewoon een originele ingeving van de oprichters. Zo heb je hier bijvoorbeeld Le petit musée du bizarre, die een verzameling aparte voorwerpen tentoonstelt die de eigenaar in de loop der jaren heeft verzameld, van originele kunst tot bijzondere en vreemde gebruiksvoorwerpen. Of Le palais idéal du facteur Cheval, net over de grens in de Drome. Dit gebouw is gemaakt door een postbode met een grote fantasie. 33 jaar lang heeft deze man steentjes verzameld tijdens zijn postroutes, en deze steentjes verwerkte hij allemaal in zijn "paleis". Dit monument wordt tegenwoordig gebruikt voor kunsttentoonstellingen en als locatie voor concerten.</p>
<p>Eén van mijn favorieten is Le musée vivant du cochon, die, zoals de naam al doet vermoeden, als hoofdthema "het varken" heeft, in alle vormen en maten. In een gedeelte van het mooie, grote, oude gebouw is een tentoonstelling ingericht met een uitgebreide verzameling beeldjes, kunstvoorwerpen, foto's etc. Ook is er een klein restaurantje, waar onder andere biologisch varkensvlees geserveerd wordt. Op het immens grote terrein is een soort kinderboerderij gemaakt. Tijdens een wandeling van ongeveer een uur over het mooie, natuurlijke domein kom je, behalve varkens natuurlijk, onder andere paarden, pony's, ezels, geiten, cavia's, konijnen en kippen tegen, en dan vooral speciale rassen. Voordat je vertrekt voor de wandeling krijgen de kinderen een handje voer mee. Er zijn gedeeltes waar de kindjes bij de dieren mogen komen om ze te aaien en eten te geven, en er zijn ook veel dieren die er gewoon los lopen. Een leuke uitstap voor het hele gezin in een prachtige omgeving.</p>
<p>Helaas hoorden we gisteren het trieste nieuws dat er brand was ontstaan in de bossen rond de kinderboerderij. 4 hectares in de as gelegd. Gelukkig hebben de brandweermannen hun krachten gebundeld en alle dieren op tijd kunnen evacueren. Hoe ze dat in zo'n kort tijdsbestek voor elkaar hebben gekregen is mij een raadsel, want het gaat hier om zeker een paar honderd dieren, maar godzijdank is het ze gelukt, bravo. Ik heb begrepen dat het vuur uiteindelijk nét niet bij de kinderboerderij zelf is geraakt. Doordat de wind ging liggen én het wonder boven wonder begon te regenen, kreeg men de brand redelijk snel onder controle. Over de oorzaak van de brand is nog geen duidelijkheid. Gelukkig is dit drama nog relatief goed afgelopen, afgezien van wéer een stuk prachtige natuur die weg is. Laten we hopen dat het nu eindelijk afgelopen is met al die branden.</p>Spektakel (deel 1)tag:www.nederlanders.fr,2012-07-16:3295325:BlogPost:2615932012-07-16T12:30:00.000ZNathalie de Wildehttps://www.nederlanders.fr/profile/NathaliedeWilde374
<p>Voor het vermaak van de toeristen worden weer alle middelen aangewend. Her en der zijn er festiviteiten, en worden er uitstapjes georganiseerd. Vele van jullie zijn vast wel bekend met het circus-fenomeen in Frankrijk; een oude, aftandse bestelbus met felgekleurde, schreeuwerige prenten erop, van woeste dieren en onverschrokken macho's. Deze bestelbusjes rijden door de dorpen en stadjes, terwijl ze door een megafoon omroepen welk fantastisch, nog nooit meegemaakt spektakel de mensen kunnen…</p>
<p>Voor het vermaak van de toeristen worden weer alle middelen aangewend. Her en der zijn er festiviteiten, en worden er uitstapjes georganiseerd. Vele van jullie zijn vast wel bekend met het circus-fenomeen in Frankrijk; een oude, aftandse bestelbus met felgekleurde, schreeuwerige prenten erop, van woeste dieren en onverschrokken macho's. Deze bestelbusjes rijden door de dorpen en stadjes, terwijl ze door een megafoon omroepen welk fantastisch, nog nooit meegemaakt spektakel de mensen kunnen aanschouwen. Ook in ons dorp rijdt er wekelijks zo'n busje langs, met een uiterst geestdriftige man die op zeer gepassioneerde wijze al het spannends uiteenzet wat zij voor de mensen in petto hebben. Ik besloot eens beter te luisteren naar wat er op hun programma stond. Ik verwachtte een opsomming van wilde, angstaanjagende dieren, leeuwentemmers, mensen als levende kanonskogels en noem maar op. Echter niets van dit alles. Had de man het nu écht over twee geiten, een pony, een hond en een slang?? Gelukkig herhaalde hij het, even geestdriftig, nog een keer, anders had ik mijn oren niet geloofd. Ik weet tot op de dag van vandaag nog steeds niet wat deze dieren geacht worden te doen; door brandende hoepels springen? Tellen tot 100? Ik moet toegeven, mijn nieuwsgierigheid was zodanig geprikkeld dat ik vorig jaar even kort een blik wierp in de circus-tent, voordat de show begon. Er stonden wat oude, plastic tuinstoelen uitgestald, waar een beetje schuchter een oude man met zijn kleinzoon hadden plaatsgenomen. Met oude planken was er een soort podium gefabriceerd. Wat er daarna gebeurde zal ik nooit weten, want behalve dat de toegangskaartjes schrikbarend duur waren, had ik elders verplichtingen waardoor ik niet kon blijven. Nu is er weer circus in de streek, en ik heb vernomen dat ze flink hebben uitgebreid; met maar liefst nog twee pony's, een lama én..een kameel! Aangezien ik onlangs in een opwelling heb beloofd aan mijn kinderen dat we wel een keertje gaan kijken, zal het mysterie rond dit circus allicht gauw opgelost worden. Een uitgebreid verslag volgt uiteraard. Fijne dag gewenst iedereen</p>De invasie is weer begonnentag:www.nederlanders.fr,2012-07-14:3295325:BlogPost:2615232012-07-14T12:30:00.000ZNathalie de Wildehttps://www.nederlanders.fr/profile/NathaliedeWilde374
<p align="left" lang="zxx" xml:lang="zxx"><font color="#333333"><font face="Georgia, Palatino, Palatino Linotype, Times, Times New Roman, serif"><font size="2">Na een lange pauze is het toeristen-seizoen weer in volle gang. De restaurantjes hebben hun deuren geopend, de vakantiehuizen zijn opgefrist en de kampeerterreinen netjes gemaaid. Vooral waar wij wonen, een klein gehuchtje in het zuiden van de Ardèche, is het contrast heel groot. Omdat er in ons dorpje maar een paar huizen het hele jaar…</font></font></font></p>
<p lang="zxx" align="left" xml:lang="zxx"><font color="#333333"><font face="Georgia, Palatino, Palatino Linotype, Times, Times New Roman, serif"><font size="2">Na een lange pauze is het toeristen-seizoen weer in volle gang. De restaurantjes hebben hun deuren geopend, de vakantiehuizen zijn opgefrist en de kampeerterreinen netjes gemaaid. Vooral waar wij wonen, een klein gehuchtje in het zuiden van de Ardèche, is het contrast heel groot. Omdat er in ons dorpje maar een paar huizen het hele jaar bewoond worden en de rest gites zijn, én er bovendien een paar campings vlakbij zijn, stijgt het aantal "inwoners" in de zomer van ongeveer 50 naar zo'n 1000 (als het er niet meer zijn). De wegen waar je buiten het seizoen bij wijze van spreken gemakkelijk met z'n tweetjes naast elkaar kunt rijden, daar loop je nu de kans om in file te staan. Vandaag, 14 juli, kun je duidelijk merken dat het weer tijd is voor de grote "wissel", d.w.z. de helft van de toeristen gaat weer naar huis en wordt vervangen door een nieuwe lading.</font></font></font></p>
<p lang="zxx" align="left" xml:lang="zxx"><font color="#333333"><font face="Georgia, Palatino, Palatino Linotype, Times, Times New Roman, serif"><font size="2">Onze buurman van de gite naast ons kwam deze ochtend bezorgd naar ons toe. Hij had net op de radio vernomen dat er meer dan 250 km. file was op de snelwegen, en hij zou binnen een half uurtje vertrekken naar huis. Tja, wat moesten wij hier op zeggen; het was zaterdag, 14 juli en bovendien liep het al tegen de middag. Deze feiten samen konden inderdaad het vermoeden oproepen dat er wat problemen te verwachten waren op de wegen. We konden ze enkel veel "courage" wensen. Hij, zijn vrouw en hun drie kinderen hadden een behoorlijke reis voor de boeg, want ze moesten naar Pas-de-Calais, Noord-Frankrijk dus. "Wat een ellende" mopperde de man toen hij nog een laatste, véél te grote koffer in de véel te kleine bagageruimte probeerde te wurmen. Ik hoop oprecht dat de reis voor hen voorspoedig is verlopen, want het waren erg aardige mensen.</font></font></font></p>
<p lang="zxx" align="left" xml:lang="zxx"><font color="#333333"><font face="Georgia, Palatino, Palatino Linotype, Times, Times New Roman, serif"><font size="2">Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik zo nu en dan een klein binnenpretje niet kan onderdrukken. Als ik dan al die toeristen zie zwoegen en zweten om zich klaar te maken voor de terugreis, en ik nip dan nog een keer lekker van mijn roséetje op ons terras, dan voel ik toch elke keer weer een vlaag van opluchting. Wij zijn zelf ook 9 jaar lang toeristen geweest in deze streek, en daar herinner ik mezelf dan ook heus wel aan, en natuurlijk voel ik me achteraf ook altijd wel een beetje schuldig en slecht door dit leedvermaak. Maar toen ik vanmiddag op het nieuws zag dat men in Belgie en Nederland op veel plaatsen de paraplu's weer boven heeft moeten halen, dan ben ik toch wel héel erg blij dat mijn koffers hier gewoon kunnen blijven staan.</font></font></font></p>Bushokjetag:www.nederlanders.fr,2011-12-05:3295325:BlogPost:2615912011-12-05T13:30:00.000ZNathalie de Wildehttps://www.nederlanders.fr/profile/NathaliedeWilde374
<p align="left" lang="zxx" xml:lang="zxx"><font color="#333333"><font face="Georgia, Palatino, Palatino Linotype, Times, Times New Roman, serif"><font size="2">Tja, aan inspiratie in Frankrijk geen gebrek. Er is hier altijd wel iets opmerkelijks of leuks te ontdekken. Onlangs was er weer iemand overleden in ons dorp (overigens na een lang en gelukkig leven). Deze persoon was echter niet religieus. In dat geval kunnen familie,vrienden en mede-dorpelingen hun laatste eerbetoon in een boek noteren…</font></font></font></p>
<p lang="zxx" align="left" xml:lang="zxx"><font color="#333333"><font face="Georgia, Palatino, Palatino Linotype, Times, Times New Roman, serif"><font size="2">Tja, aan inspiratie in Frankrijk geen gebrek. Er is hier altijd wel iets opmerkelijks of leuks te ontdekken. Onlangs was er weer iemand overleden in ons dorp (overigens na een lang en gelukkig leven). Deze persoon was echter niet religieus. In dat geval kunnen familie,vrienden en mede-dorpelingen hun laatste eerbetoon in een boek noteren dat geplaatst is in het gemeentehuis in plaats van in de kerk. Het geval wilde echter dat er verbouwingswerken gaande waren in het gemeentehuis. Gelukkig zijn de fransen erg vindingrijk; er was besloten om het boek in het bushokje te plaatsen. Daar stond het dus, netjes uitgestald, met een rood, fluwelen kleedje eronder. De lokale bevolking kijkt hier natuurlijk niet van op, maar ik was toch behoorlijk verrast toen ik daar nietsvermoedend passeerde, en ik moet met schaamte bekennen dat ik een kleine glimlach toch niet kon onderdrukken.. Bonne journée à tous!</font></font></font></p>Pastistag:www.nederlanders.fr,2011-12-04:3295325:BlogPost:2617532011-12-04T13:30:00.000ZNathalie de Wildehttps://www.nederlanders.fr/profile/NathaliedeWilde374
<p align="left" lang="zxx" xml:lang="zxx"><font color="#333333"><font face="Georgia, Palatino, Palatino Linotype, Times, Times New Roman, serif"><font size="2">Ik hoorde een tijdje geleden weer zo'n leuk, typisch frans verhaal! Mijn ouders, die ook in de buurt wonen, waren gevraagd om een muzikale bijdrage te leveren voor de Télethon in het dorpshuis. Zoals gebruikelijk waren er genoeg drankjes voor iedereen aanwezig, de flessen pastis stonden netjes uitgestald op de tafel. Ook stond er een…</font></font></font></p>
<p lang="zxx" align="left" xml:lang="zxx"><font color="#333333"><font face="Georgia, Palatino, Palatino Linotype, Times, Times New Roman, serif"><font size="2">Ik hoorde een tijdje geleden weer zo'n leuk, typisch frans verhaal! Mijn ouders, die ook in de buurt wonen, waren gevraagd om een muzikale bijdrage te leveren voor de Télethon in het dorpshuis. Zoals gebruikelijk waren er genoeg drankjes voor iedereen aanwezig, de flessen pastis stonden netjes uitgestald op de tafel. Ook stond er een grote snelkookpan. Omdat het 's avonds toch al wat killetjes werd, en de aperitiefjes er flink insloegen, hoopten mijn ouders dat er zich in die pan een lekkere, stevige, franse plattelandsoep zou bevinden. Niks was echter minder waar; de pan zat tot de rand toe vol met ijsklontjes voor de pastis! Dat zijn van die kleine anekdotes die altijd weer een glimlach op mijn gezicht toveren. Een hele fijne dag gewenst allemaal!</font></font></font></p>