Alle berichten zijn gemarkeerd als 'Korte Verhalen' (739)

Faneta kwam in haar deux-chevaux, redelijk op de afgesproken tijd aangehobbeld. Jan had het hek reeds open gezapt, hij stond haar in de deuropening op te wachten.

‘Goede morgen,’ riep Faneta terwijl ze uitstapte, gekleed in strakke spijkerbroek, een kort met vacht gevoerd jack en met een verbandtrommel in de hand.

‘Hallo,’ zei Jan ‘ik hoorde je al in de verte aankomen.’

Ze liep naar hem toe en hield automatisch haar wang naar hem gericht om de begroetingskussen naar…

De bedrieger bedrogen

Jannes was er een die altijd en eeuwig vooraan stond als er leuke dingen georganiseerd waren en ook in gezelschap dacht hij altijd de lolligste thuis te zijn en had hij er een handje van zo langs zijn neus weg, onder de noemer van een grap, eens iemand voor paal te zetten.

Zo ook tijdens de jacht. De afspraak is geen fazantenhennen schieten, indien iemand zich toch vergist dan wel misdraagt: tien gulden in de pot. U hebt het natuurlijk al…

Met zijn jas om de schouders gedrapeerd nam Jan plaats naast Faneta in de deux-chevaux.

‘Blijft u hier lang?’ Vroeg Faneta terwijl ze deinend de weg opdraaiden.

‘Een week of twee, drie, afhankelijk van het succes van mijn missie de zwijnen van het land te jagen en het hek te repareren.’

Faneta had al, tijdens het verzorgen van Jan, met de gedachte gespeeld hem te verleiden om voor haar te poseren. Haar niet aflatende obsessie voor het schilderen van ‘de man’ beheerste haar…

Met zijn jas om de schouders gedrapeerd nam Jan plaats naast Faneta in de deux-chevaux. ‘Blijft u hier lang?’ Vroeg Faneta terwijl ze deinend de weg opdraaiden. ‘Een week of twee, drie, afhankelijk van het succes van mijn missie de zwijnen van het land te jagen en het hek te repareren.’ Faneta had al, tijdens het verzorgen van Jan, met de gedachte gespeeld hem te verleiden om voor haar te poseren. Haar niet aflatende obsessie voor het schilderen van ‘de man’ beheerste haar doen en laten,…

Zoveel mogelijk probeerde hij het zwijnenspoor te volgen. Dat was lastig op de rotsige en keiige grond, alleen daar waar wat gras en kruiden groeiden was het platgelopen spoor zichtbaar. Na enig tijd had hij geen idee meer waar hij was. Hij hoorde een eind verder bergafwaarts, twee schoten.

Hé, jagers in de buurt, vermoedde hij, Jan besloot die richting uit te gaan, die lui kennen het terrein en wellicht hebben ze de hond gezien.

Hij worstelde zich een tijd lang door de stugge…

Het verbaast mij grotelijks dat mijn stukje over een oud en nog steeds levend Frans verschijnsel zoveel commentaar teweeg heeft gebracht, gevolgd door een heel interessant, uitgebreid betoog over alcoholgebruik en de mogelijkheden en onmogelijkheden om van alcohol af te komen – met dank aan Theodora, voor dat betoog natuurlijk. Duidelijk is dat de meeste reacties grotendeels op alcolholMISbruik slaan. Maar de belerende toon over een in Frankrijk - en ook in Nederland - dagelijkse consumptie…

Na ongeveer 20 kilometer werd hij naar links een zijweg in gedirigeerd. Het was een smalle, stijgende bosweg. Jan reed langzaam, bedacht op tegenliggers; passeren leek hem vrijwel onmogelijk. ‘U bent gearriveerd’ riep het GPS apparaat opgewekt na een kwartier bochten draaien. Jan stopte, hij stond bij een zijweg dat duidelijk doodliep op een hek. Hij draaide het pad op en stapte uit. Hij haalde de afstandsbediening annex sleutelhanger voor het hek uit zijn zak en drukte. Het huis werd…

Op een terrasje aan het dorpsplein in ons nieuwe Alpendorp zit ik met echtgenoot, onder het genot van een ‘petit blanc’, een werkbespreking te houden - wij weten meestal vrij aardig het nuttige met het aangename te verenigen - als plots dochter gillend van opwinding opbelt. Ze heeft een appartement in Toulouse bemachtigd.

Mijn oudste heeft besloten op eigen benen te gaan staan en is deze zomer een zoektocht naar…

Deze dag, twee weken voor zijn verjaardag zat hij weer in de bekende stoel met naast hem de tandarts die met allerlei puntig en scherp uitziende instrumenten in zijn gebit stond te wroeten.

‘Zeg Jan, heb jij het druk deze weken?’

‘Grollegorgega el,’ reageerde Jan.

De tandarts trok de instrumenten terug om Jan de gelegenheid te geven verstaanbaar te antwoorden.

‘Nou ja, dat gaat wel, de mais is van het land.’

‘Je weet ik heb een tweede huis in Frankrijk met een lap…

Excuses hoor, ik was het even vergeten, maar toch wil ik nog even reageren op al dan niet bedekte verwijten van hen die vinden dat om tien ’s ochtend wat wijn drinken een (mijn woorden) verderfelijke gewoonte is. Hoe goed (hoe slecht?) kennen die criticasters wijnland Frankrijk? Wonen zij er wel lang genoeg om gevoeglijk het afkeurende wijsvingertje op te steken? Drinken zij alleen een glaasje als er voor hen echt iets te vieren valt – een verjaardag of zo? Of alleen ’s zondags bij…

De verificatie was als een dreun op het hoofd van Jan. Hij was er zo van overtuigd een wild vreemde vrouw aan te treffen, dat de herkenning van zijn moeder op het moment dat hij de vrouw op de roestvrij metalen tafel zag, een kortsluiting in zijn hoofd veroorzaakte. Hij ging door de knieën.

Nadat hij van de shock hersteld was, handelde hij in een roes de formaliteiten af. De lijst van eigendommen werd gecontroleerd. Het was een handtas met identiteitspapieren en allerlei andere zaken…

‘Wat is eigenlijk het verschil tussen geremd en ongeremd?’, vraag ik ter hoogte van Rotterdam. Achter ons stuitert een rood Bo-Rent karretje vol huisraad. ‘Heeft iets met belastbaar gewicht te maken’, zegt vriend Rob. ‘Geremd mag zwaarder beladen worden’. ‘Hoeveel precies?’, wil ik weten. ‘Staat op de bon, maar je kunt het ook op internet zien als je het kenteken intikt’.…

December 2012 De jager

Jan Rottefanger was Nederlander maar wat hem zelf betrof in de eerste plaats een Drenth, een oost Drenth om precies te zijn. Hij woonde in een klein dorp vlak bij de Duitse grens. Het Saksische dialect dat hij sprak kan men tot ver over de grens in Duitsland verstaan.

Hij had over twee weken, vijfendertig jaar van zijn genetisch bepaalde levensduur verbruikt. Tenminste, als hij niet door interventie van buiten af of door eigen toedoen, eerder dan gepland…

NEDERLANDS ONDERAAN

Cette silhouette qui se découpe sur le ciel de la Côte de Nacre, c’est celle du Bagpiper Bill Millin, du régiment de Lord Lovat, qui, au matin du 6 juin 1944, est passé le premier sur le pont de Bénouville, maintenant plus connu comme le Pégasus Bridge. C’était la première opération aéroportée du Débarquement, et le petit café Gondrée fut la première maison libérée en France. Mon père, qui avait…

Ze had mij de hele nacht al wakker geniest toen ik opeens kokhals geluiden hoorde. In een reflex schoot ik overeind en zonder er over na te denken zwiepte ik haar van mijn voeteneind, maar ondanks deze uitstekende reactie verried de nattigheid op mijn hand dat ik toch net iets te laat was.

Ik heb drie katten, een wit met zwarte, een zwart met witte en een rooie en alle drie vinden ze het heerlijk om ‘s nachts op een…

Op het platteland heb je te maken met allerlei kruipend, vliegend, sluipend en zwemmend gespuis. Veel mag blijven, maar soms moet je ook tot harde maatregelen overgaan. In ons geval betreft dat de diersoorten wespen en hoornaars wegens allergie voor de steek van deze verder nuttige ‘dames’ (maar daar hebben we dit jaar helemaal geen last van) en muizen. Tenminste, de muizen die bij ons in huis wonen en ons ’s nachts wakker maken met hun uitbundig lawaaiige, in sneltreinvaart…

Beste site-bezoeksters, en ook jullie hoor, site-bezoekers, hier voor u (en ook voor Jaap) een stukje over een van mijn karakteristieke negorij-genoten, of nu ex-genoot. Het stukje staat niet in mijn boek, dus wellicht is het voor u een verrassinkje.  

Het wordt stil in onze negorij. Hubert, Pierpierre en Paul zijn, in deze volgorde, al wat jaren geleden overleden, Jean heeft deze zomer het loodje gelegd en nou is Joseph ook al gestorven  - ‘parti au grand voyage’ zoals ze hier…

Dag Jaap Klok,

via-via kwam ik vanmiddag (13 augustus) min of meer toevallig op het spoor van je verhaal over “La Marotte, ons nieuwe huisje in Frankrijk”. Met die titel suggereer je dat je dat huisje dit of verleden jaar hebt betrokken. Maar is dat inmiddels niet, laten we zeggen, achttien jaar geleden, Jaap? In je verhaal schrijf je vol fantasie uitgebreid over mij – mij daarmee publiekelijk (en wraakzuchtig? - in elk geval kwaadaardig) voor een ouwe, vieze en drankzuchtige ‘zizi’…

Het is vandaag vast de warmste marktdag ooit. Nu zijn we nog nooit in augustus in La Noblet geweest, dus dat kan gauw. En er is nog iets heel opvallends: het is Zuid-Europees druk op de markt. Waar komen ál die mensen vandaan? Natuurlijk zijn er vast ook toeristen, want de markt van L’Aigle is een van de grootste van Frankrijk. Zeker vandaag, nu iedere plek tot de laatste vierkante meter bezet is. We hebben gelukkig wel vrij snel een plekje voor de auto gevonden, want de eerste bezoekers…