Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
|| PLAATS BERICHT || PLAATS ADVERTENTIE ||
Een heel ander soort vraag dan we hier op het forum gewend zijn. Wat zijn supporters? Vanmiddag werd dat nader toegelicht door de fotograaf Vincent Mentzel beneden in het auditorium van het Rijksmuseum. Met die vraag werd hij in 1969 door zijn redactie op pad gestuurd om foto's te maken van de klassieker Feyenoord-Ajax in de Kuip. Van al de foto's die hij daar toen maakte geeft de onderstaande in één oogopslag het antwoord: het waren vooral mannen met een colbertje, een stropdas en een keurige regenjas.
Je kunt het je nauwelijks meer voorstellen, maar het plaatsen van foto's, zeker in een keurige krant als de NRC, was ooit bijzaak, diende alleen om een verhaal te ondersteunen. Op de website van het Rijksmuseum kunt u uit de eerste hand van hem horen hoe zijn start in het analoge zwart-wit tijdperk begon daar in Rotterdam. Eerst met een 6x6 camera voor zijn buik hangend, achteloos, onopvallend naar beneden kijkend op het matglas, daarna met een echte Nikon kleinbeeldcamera, degelijk als een ijshockey puck en met voortreffelijke lenzen. Ook Han Singels, een andere fotograaf die indertijd veel rond het Binnenhof te vinden was liep daarmee rond. Naar Rotterdam: overdag zwerven door de stad, foto's maken, thuisgekomen in een kleine donkere kamer ontwikkelen, afdrukken en daarna een complete set in enveloppes steken en in de brievenbus gooien bij alle redacties van de vele kranten die de Maasstad toen nog rijk was. In de hoop dat er een zou worden geplaatst en hij vervolgens een rekening kon indienen.
Hij doet zelf in een aantal video's verslag van het verdere verloop van zijn carrière, op naar de online tentoonstelling.
Er kwam ook nog een aardige anekdote ter sprake, de totstandkoming van de postzegel met daarop de beeltenis van Koningin Beatrix. Hoe Vincent met z'n gele BMW bij Kasteel Drakensteyn arriveerde en prins Claus hem verwelkomde met de vraag: waar is de rest van uw gevolg? Veronderstellend dat er nog een vrachtwagen met belichtingsassistenten, schermen, stroomkabels en verlichting achter hem aan zou komen. Dit is het enige dat ik bij me heb was zijn antwoord, deze twee koffertjes. Gewend als hij was om in de traditie van "available light photography" te werken. Aan het eind van de middag begon het al wat donkerder te worden en nog steeds op zoek naar dat ene plaatje waarmee naderhand anderen, kunstenaars, ontwerpers, in opdracht van de PTT aan de gang konden gaan. Prins Claus zag het probleem, trok de kap van een staande schemerlamp af en hield de lamp omhoog in de buurt van Beatrix. Die foto werd uiteindelijk een met de toenmalige, moderne computertechniek bewerkte afbeelding zoals we die jarenlang op onze postzegels tegenkwamen.
Weergaven: 853
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
Bedankt Rob !
Altijd mooi die analoge foto techniek èn het werk van oudere generaties fotografen. Vooral in dit AI tijdperk wars van romantiek. Ik ben gelukkig oud genoeg om te weten hoe gaaf het is om op de ontspanner te drukken, na het diafragma juist ingesteld te hebben (sluitertijd voorkeuze, wie weet het nog...), en na een afweging of het de moeite waard is want je hebt tenslotte slechts 24 shots op je filmpje.
Dit kwam bij mij naar boven tijdens het lezen van je verhaal!
@ Arie, een enkele keer haal ik m'n oude Nikkormat FTN nog wel eens te voorschijn. Plezierig gevoel, scherp stellen, diafragma en afstand instellen, rekening houden met de scherptediepte en de filmgevoeligheid. Oerdegelijk, maar zwaar: met draagband 1,155 kilo. Goed tegen bewegingsonscherpte, geen ingewikkeld stabilisatieprogramma nodig. Generaties verslaggevers, modder, jungle, oorlog, verzengend woestijnzand, sneeuwstormen hadden dit soort camera's om hun nek hangen.
En uiteraard ook goed voor (politieke) portretfoto's binnenskamers. Han Singels kwam lang geleden langs op m'n verjaardag, we kenden elkaar nog uit die stad achter de duinen, en gaf me, tot verbazing van sommigen die dat niet hadden verwacht (Amsterdam...) deze foto van een nog jonge Hans Wiegel. Waarmee wat de foto's betreft, den Uyl en anderen, toch een soort democratisch, politiek evenwicht werd bereikt, tegenwoordig wat minder makkelijk in beeld te brengen.
Later kwam ik hem nog wel eens tegen met een veel kleinere en lichtere nog steeds analoge Leica kleinbeeldcamera, geen zware spiegelreflex meer. Terug van een fietstocht buiten Amsterdam. Hij maakte daar toen foto's waar de schilder Albert Cuyp - terug naar het museum in Dordrecht - een moderne leerling in zou hebben ontdekt. Een greep uit die periode.
De F4 was toch ook zoiets? Denk aan Steve McCurry (Afghan Girl).
Prachtige fotoos !
Als amateur-knutsel-diy fotograaf ben ik enkele jaren geleden gezwicht voor een digitale camera. Leica was boven m'n budget, heb uiteindelijk gekozen voor een volledig handinstelbare camera met diafragma ring op de uitstekende dito-merk prime lenzen (zoek het merk, wil verder geen reklame maken). Kan hierop tevens mijn vintage prime NIKKORS draaien mbv een adaptor. 'k heb veel plezier ermee, en voel vaak nog dat nostalgische analoog-gedoe. En ja, uit die Nikkor lenzen komen oncontroleerbare effecten, onuitlegbaar ook, je moet het zien...
Nog eentje dan voor de liefhebbers, in dezelfde lijn dan de camera van Rob: al deze snelle prime 50mm lenzen zijn pareltjes.(de 35mm is voor een APS-C body, dus ook 50mm FF )
Hoe verleidelijk het ook is om dit licht nostalgische hardware spoor terug te volgen in de tijd, uiteindelijk bepaalt de fotograaf wat voor hem het meest typerende is of het mooiste. Stuur een stel internationale fotografen Parijs in om een rapportage te maken en ze komen allemaal met een ander verhaal terug. En wanneer het tegenzit is er wel degelijk een verhaal, maar waren er geen fotografen in de buurt om dat vast te leggen.
Vincent Mentzel vertelde hoe hij tijdens "The Troubles" naar Noord-Ierland ging, Belfast, Londonderry. En daar achteraf gezien iets te ongedwongen, nieuwsgierig overal rondliep. Dat leverde een unieke serie foto's op. Niemand waagde zich in de buurten waar hij doorheen was gelopen, eigenlijk oorlogsgebied. Een combinatie van lef en geluk, een engeltje op z'n schouders.
Terug bij zijn hotel deed hij in de bar verslag van zijn omzwervingen. Bijna ongeloof bij zijn merendeels Britse toehoorders dat hij het er levend had afgebracht, overal sluipschutters. Eén van de aanwezigen bood een rondje van de zaak aan om zijn behouden thuiskomst te vieren. Kortom, eigenlijk bij toeval unieke beelden die anders alleen op het netvlies zouden hebben gestaan van degenen die daar op dat moment rondliepen.
Als gewone amateur fotograaf verzeil je niet zo snel in dat soort situaties, ik ben al snel tevreden met wat vrolijke toeristische snaphots met m'n smartphone. Maar ook serieuze rapportages die hier nu maar achterwege moesten blijven. Geen zware camera meer nodig, liever lichte onderwerpen.
Nog een verhaal over deze architect van de Nederlandse fotojournalistiek.
Niet belangrijk maar fotografeerde vroeger met rollei en yashica spiegel reflex 4x4 en 6x6 De rolleiflex had zelfs 2 verschillende dubbele voorzetlenzen. 6x6 was onhandig omdat de dia's niet in een normale projector pasten. De 4x4 zaten in aluminium kokertjes 127 Din . Maar beide films kenden geen 24 opnamen maar 12.
De Beatrix postzegel is van Wim Crouwel (Total Design ) gaf o.a. les industriële vormgeving TU Delft. Zoon van architect die het telegrafie gebouw ontwierp voor de PTT achter het paleis op de Dam ( nu AH foodplaza ).
@ loes Heil, de naam van Wim Crouwel als ontwerper is bekend, maar ik dacht die Beatrix postzegel met de foto van Vincent Mentzel als uitgangspunt door Peter Struycken werd ontworpen. En dat is nog een behoorlijk ingewikkeld ontwerpproces geweest valt hier te lezen.
Rob ,ik kan mij vergissen maar de zegel met het € teken is van Struycken en met het gulden teken is van Crouwel.
Ik meen in een artikel over Vincent Mentzel te geven gelezen dat de schemerlamp actie van prins Claus leidde tot het glimlachje op het gezicht van de majesteit. Daar zou hij de hele middag op hebben gewacht.
Ook bij mij op zolder staan nog resten van mijn doka, sommige schalen uit de jaren zestig. Er ligt zelfs nog fotopapier in de verhuisdozen. Ik heb fototoestellen in diverse formaten in een kast staan, 6x9, 4x4 en zelfs een viewmastercamera en de bijbehorende projector.
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.
Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr