Nederlanders.fr

Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!

||  PLAATS BERICHT  ||  PLAATS ADVERTENTIE   || 

Eergisteren togen mijn zoon, mijn dochter en ik naar Montpellier om nieuwe paspoorten te regelen. Dankzij een bericht van Jako in dit forum hadden we ons aangemeld voor de "vliegende paspoortenbrigade", die voor het eerst voor twee dagen in het nederlandse consulaat in Montpellier zou neerstrijken. Al gauw kregen we bericht dat we waren geaccepteerd. Enkele weken geleden hadden we met medebrenging van de nederlandse vereisten pasfoto's laten maken bij een franse fotograaf en die vervolgens per post opgestuurd naar de ambassade in Parijs. Die keurde ze goed en stuurde ze netjes weer terug.

Tevoren besloten we om er met z'n drieën een gezellig dagje Montpellier van te maken. We werden tussen 9 uur en half elf bij het consulaat verwacht. Ik vond half elf dus vroeg genoeg, maar mijn dochter wilde per se om 9 uur aanwezig zijn. Op een onchristelijk uur, zeker omdat de klok afgelopen weekend was verzet, moest ik daardoor opstaan en de deur uit. Hondje Pico en poes Bo begrepen duidelijk niets van deze verstoring van het dagelijkse ritme.


We vertrokken om 7 uur uit Alès, vanwaar het naar Montpellier ongeveer vijf kwartier rijden is. Mijn dochter, die vroeger stadsgids is geweest in Montpellier, kent er perfect de weg. Voor mijn zoon en mij was dus het parool: "Suivez la guide!" We parkeerden in een van de grote parkeergarages aan de rand van de stad, vanwaar een tram naar het centrum rijdt. Alles bleek uitstekend geregeld: voor 5 euro kun je 24 uur parkeren en krijg je ook nog tramkaartjes heen en terug naar het centrum voor alle inzittenden van de auto. Na tig haltes met de tram stapten we vlakbij het consulaat uit.

Klokslag 9 uur kwamen we binnen. Toch bleek één mevrouw ons al voor. Wij moesten dus even wachten in de verder lege wachtkamer, waar ik weet niet hoeveel klokken hingen die allemaal een andere tijd aanwezen. Onder iedere klok de naam van de wereldstad met de betreffende tijd. De klok boven het bordje Montpellier wees nog steeds 8 uur aan. Na 10 minuten kwam de dame naar buiten en waren wij aan de beurt. We werden in een ruime en lichte kamer met een aantal bureau's ontvangen door twee bijzonder vriendelijke dames, die ons welkom heetten met een hartelijk "Goedemorgen!" Dochterlief had voor ons allemaal een soort dossiertje gemaakt, dat ze overhandigde. We hoefden alleen nog onze handtekeningen op enkele formulieren te zetten.

Toen ik verzuchtte hoe blij ik was dat ze naar Montpellier waren gekomen, zei een van van de dames: "Maar wij vinden het zelf ook heel leuk hoor!" Beiden gingen zeer efficiënt te werk. Terwijl de een onze papieren controleerde, nam de andere onze vingerafdrukken af, die we op een laptopscherm konden bewonderen. Onze paspoorten werden ingenomen, waarvoor we een in het frans gesteld bewijsje ontvingen.



Op mijn vraag of de dames veel aanmeldingen voor Montpellier hadden gekregen antwoordde een van hen: "Héél veel!" Trots voegde ze er aan toe: "Maar iedereen die zich tijdig heeft gemeld, hebben we kunnen helpen." Ze zijn van plan om misschien in het najaar het experiment te herhalen. Waar wisten ze nog niet. Dat hangt af van de regio van waaruit voor de meeste ouderen, zieken en invaliden het 't bezwaarlijkst blijkt om naar Parijs te reizen. Degenen die er gebruik van willen maken moeten tegen die tijd regelmatig op de website van de ambassade kijken. Het consulaat waarvoor de ambassade kiest stelt tevoren ook de lokale nederlandse verenigingen op de hoogte. Ik suggereerde dat ze ook de FANF kunnen inlichten, die er dan melding van kan maken in haar nieuwsbrief. Deze wordt door veel Nederlanders gelezen.

Toen we klaar waren bleek de wachtkamer bijna vol te zitten. 't Was half tien. We waren blij dat we zo vroeg waren vertrokken! In een café op de Place de la Comédie dronken we koffie, maar van ons voorgenomen gezellige dagje Montpellier kwam niets terecht. Er stond een gure wind en het was akelig koud. We besloten om direct terug te rijden naar Alès, waar het aangenamer weer was. Gezellig gegeten met z'n drieën, waarbij we ons steeds weer gelukkig prezen dat ons de lange reis naar Parijs was bespaard. Toen naar huis, waar ik van pure vermoeidheid op de bank in slaap viel.

Over ongeveer vijf weken krijgen we de paspoorten aangetekend thuisbezorgd.


Place de la Comédie, Montpellier

Weergaven: 2783

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20180329, Languedoc-Roussillon, Overheid

Reactie van Robert op 29 Maart 2018 op 23.29
Zie ik het goed: Nederlanders die in Frankrijk wonen blijven een nederlands paspoort behouden? Waarom?
Reactie van Theodora Besse op 30 Maart 2018 op 7.08

Omdat ze Nederlanders zijn, Robert. Simple comme bonjour.

Reactie van Robert op 30 Maart 2018 op 8.53
Omdat ze Nederlanders zijn en willen blijven, oh Theodora?
Reactie van Theodora Besse op 30 Maart 2018 op 9.32

Niet per se, Robert. Ik kan alleen voor mezelf spreken, maar het allerliefst zou ik de franse nationaliteit aannemen. Waarom? Omdat ik dan bij mijn gemeentehuis een nieuw paspoort kan halen. Nationaliteit vind ik namelijk totaal onbelangrijk, evenals welk paspoort ik heb. Ik ben wie ik ben en nationaliteit en paspoort veranderen daar niets aan. Het zijn praktische hulpmiddelen voor de administratie en daardoor voor mij. Maar soms vormen ze ook onlogische persoonlijke hindernissen voor de bezitter ervan.

Wat mij tegenhoudt om de franse nationaliteit aan te vragen is de krankzinnig ingewikkelde procedure. Mijn dochter heeft het gedaan, omdat zij is getrouwd met een Fransman. Zij heeft ook de NL nationaliteit behouden, want je weet maar nooit. Wat ze allemaal niet nodig had om haar dossier bij elkaar te krijgen! En als ze met veel moeite eindelijk bepaalde documenten had verkregen, was de geldigheid van eerder ontvangen documenten alweer verlopen. Die moest ze dan weer opnieuw aanvragen.

Al die toestanden, ik moet er niet aan denken! Op mijn leeftijd is het trouwens niet meer al die moeite waard. Ik ken een Nederlander die hier al bijna 40 jaar woont en helemaal is verfranst. Hij zou best de franse nationaliteit en een frans paspoort willen hebben. Hij heeft een eerdere poging echter opgegeven, want hij is drie keer getrouwd geweest en gescheiden. Behalve alle papieren die je toch al moet leveren, moest hij ook nog alle rechterlijke vonnissen van de echtscheidingen opvragen plus papieren van de huwelijken plus geboortebewijzen van de kinderen die uit twee huwelijken zijn geboren. Dat werd hem te gek. Zó belangrijk is nationaliteit nu ook weer niet, vooral als je in de EU woont. Zolang je er maar een hebt.

Reactie van Ineke op 30 Maart 2018 op 10.33
Theodora geweldig je zet mijn gedachten precies in woorden om, ik ben een tikje jonger, woon werk en leef al 50 jaar in Frankrijk, ben getrouwd geweest met een Fransman en heb 2 kinderen met de Franse nationaliteit die hier leven, werken, wonen met zelf kinderen enz. Helemaal verfranst eigenlijk maar ik kom tot dezelfde conclusie. warme groet Ineke
Reactie van Max Boret op 30 Maart 2018 op 10.48

@Ineke, als je met een Fransman trouwt, mag je de Franse nationaliteit aanvragen, zonder de Nederlandse te verliezen. Nu je niet meer getrouwd bent, kan dat, denk ik, niet meer.

Reactie van Ineke op 30 Maart 2018 op 11.02
@Je hebt gelijk in principe, ik kan als nog de Franse nationaliteit aanvragen en door die papier molen die Theodora hierboven beschrijft gaan . . .
Toen ik trouwde in '74 was dat niet zo , je verloor toen je NL nationaliteit indien je voor de Franse koos, pas na mijn scheiding is dat, zelfs een paar keer veranderd, mijn kinderen moesten op hun 18de weer kiezen welke nationaliteit ze behielden de Franse of de Nederlandse. Als ik het goed heb mag je nu weer beide nationaliteiten bezitten maar het is jaren lang een heen en weer trekken geweest.
Reactie van Max Boret op 30 Maart 2018 op 11.11

Voor mijn oudste zoon (dit jaar 33 jaar oud) hebben we een Nederlands- en een Frans paspoort aangevraagd. Zo had hij beide nationaliteiten, en, voor zover ik weet, heeft daar nooit iemand moeilijk over gedaan. Zou Ineke nu nog de Franse nationaliteit aanvragen, verlies je, volgens mij, de Nederlandse.

Reactie van Theodora Besse op 30 Maart 2018 op 11.59

Ja én, Max? Ineke schrijft dat ze geen zin heeft om door de papiermolen te gaan. Ze verkrijgt dus niet de franse, maar behoudt de NL nationaliteit. Klaar.

Reactie van Theodora Besse op 16 April 2018 op 13.28

Vandaag de paspoorten al ontvangen. Morgen is het twee weken geleden dat we in Montpellier de aanvraag indienden. Dus Jako had gelijk: binnen twee weken al in huis! Supersnel.

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels. 

Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!

Wordt lid van Nederlanders.fr

GA DIRECT NAAR:

Laatste nieuws uit Frankrijk

© 2024   Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.   Verzorgd door

Banners  |  Een probleem rapporteren?  |  Privacybeleid  |  Algemene voorwaarden