Hollandia

Soms vragen die Fransen me weleens 'Jacobus waarom ben je in Frankrijk gaan wonen?' Het antwoord is even simpel als snel: 'Om de kwaliteit van het leven!' Vandeweek was er iets af te handelen in NL en jawel: Krap over de grens bij het eerste het beste benzinestation richhting Breda werd het tijd om te tanken, een bakkie, een plasje te doen en om de benen even te strekken. Na mijn keuze te hebben gemaakt en de vulslang in de daarvoor bestemde opening te hebben geplaatst gebeurde er niets. Nog een paar keer geprobeerd- niets. Binnen in de shop verklaarde het beeldschone wit-blonde meisje met prachtige grote grijze ogen dat de camera een franskenteken gedetecteerd- en daarom de pomp geblokkeerd had. Ohw. Maar omdat ik heel goed Nederlands sprak en er kennelijk betrouwbaar uitzag wilde ze heel best het systeem déblokkeren zodat ik, ook voor hun verkooptechnisch van belang, de tank van mijn trouwe voertuig kon vullen, aldus geschiedde.

Binnen correct afgerekend met mijn Franse pinpas, geen probleem, maar wel om door het systeem te komen dat toegang verschaft tot de toiletten. Tot voor een paar jaar geleden kon je daar nog binnenkomen met een muntje van 50 Eurocent, maar nu moest dat contactloos met je pinpas. Zeker een Franse pinpas hè? Sprak de chef van het etablissement, gaat niet werken. Hebbu niet een Nederlandse pas? Jawel. En, pasop hoor, creditcards werken ook nie. Echt schoon was het daar niet en het rook er ook niet erg fris.

Verdergaand op de 'snelweg' Breda - Utrecht mag je hier 100 rijden, daar 120, 10 Km. verderop even 130. Bij ijzel en gladheid staat er voor de zekerheid dat je niet sneller mag dan 90, een bord legt ons weggebruikers uit dat wanneer er boven een bepaalde rijbaan een rood kruis aangegeven staat, dat dat betekent dat die rijbaan tijdelijk afgesloten is. Ohw!  Evden verder was de max. snelheid weer 100, doch de hele weg kon men nauwelijks gemiddeld 70 Km. per uur rijden.

Nu had ik voor dat ene nachtje geen hotel gereserveerd want slapen kan net zo makkelijk op een luchtbed onder een dekbed + wat comfortabele kussens achter in mijn bestelwagentje, maar toen er ineens borden opdoken langs de weg in internationaal begrijpbare pictogrammen van 'Vork en Lepel' en 'Bed onder Dakje' begreep ik dat er een hotel-restaurant aangekondigd werd en dat leek me inclusief douche en nogzowat best wel comfortabeler. Helaas jammer, Jao daor gaot Rijkswarerstaat over hé met die borden langs de weg, wij zijn al 3 weken geen hotel meer, maor eten kunt u hier nog wel. Het eten was ronduit goed, maar prijzig zoals overal langs snelwegen. Het hotel was verhuurd aan Polen dat er vol mee zat. Polen die al het respect verdienen- en kennelijk goed geld, voor werk waar evenveel Nederlanders hun neus voor ophalen. Na het eten een wandelingetje gemaakt met uitzicht op de snelweg die één lange eindeloze trein van voortrazende voertuigen was waar geen eind aan kwam. Booming economie ging er door mijn hoofd heen en, mede door die hardwerkende Polen. Op een balkonnetje stond een stevige Pool in een korte broek kennelijk met zijn zoontje- of dochtertje in zijn verre thuisland te bellen. Geen woord er van verstaan, wel de melodie. 

Aan de ingang van de parkeerplaats stond een bord dat aangaf dat je hier niet langparkeren mocht en dat dit geen carpoolplaats is en men werd verzocht het geheel netjes en opgeruimd te houden. Zo te zien had menigeen daar geen boodschap aan. De volgende morgen wekten de eerste auto's en volgeladen busjes met Poolse kentekens naast me mij en vertrok naar het eerste het beste benzinestation om achteraan in de rij aan te schuiven voor een versgezet niet te zuipen bakkie koffie van een Amerikaans bedrijf dat Hollandia uitgezocht heeft vanwege de mogelijkheid er geen belasting te hoeven betalen. De voortjagende trein voertuigen was niets anders dan die van de vorige avond- en nacht. Op de radio vertelde een verslaggever dat een voormalige nieuwslezeres in de Tweede Kamer zich sterk maakte voor een wet die aan voltooid leven een einde mag maken indien men dat wenst.