De woonlandfactoren 2020 zijn bekend. Forse verhoging voor Frankrijk

De nieuwe woonlandfactoren (WLF) zijn bekendgemaakt in de Staatscourant. Voor Frankrijk is een forse verhoging aangekondigd. Bedraagt de WLF in 2019 nog 0,8316, in 2020 zal de WLF 0,9066 bedragen. De zorgtoeslag, die ook afhankelijk is van de WLF, zal ook hoger worden.

Wie de moeite neemt om naar beneden te scrollen en kennis te nemen van de toelichting, zal daar onder meer het volgende lezen:

"De meest recente gegevens van de WHO hebben betrekking op 2016. Om de woonlandfactoren voor het jaar 2020 te berekenen worden de voor de jaren 2018 of 2017 vastgestelde woonlandfactoren bijgesteld aan de hand van de verhouding tussen de ontwikkeling van de gemiddelde zorgkosten in het woonland en in Nederland in de periode tot en met 2016 volgens de gegevens van de WHO. Deze berekeningswijze is als volgt weer te geven in een formule:

wijzigingsfactor zorgkosten woonland tot en met 2016
WLF 2020 = WLF 2018 of 2017 x ---------------------------------------------------------------
wijzigingsfactor zorgkosten Nederland in dezelfde periode

Hierbij geeft de wijzigingsfactor de verhouding aan van de gemiddelde zorgkosten in het jaar dat gebruikt werd bij het berekenen van de eerder vastgestelde woonlandfactor en het berekeningsjaar 2016. Zo leidt een verhoging van de kosten met 10% tot een wijzigingsfactor van 1,1 en een kostenverlaging van 5% tot een wijzigingsfactor van 0,95.

Het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) voert momenteel een onderzoek uit naar de berekeningssystematiek op de lange termijn. De resultaten van dit onderzoek konden nog niet gebruikt worden voor de vaststelling van de woonlandfactor 2020."

Ik ben bepaald geen rekenwonder. Toch vraag ik me af welke periode in bovengenoemde formule wordt bedoeld met "dezelfde periode". Waaschijnlijk gaat het om de periode tot en met 2016.

Ook ben ik zeer benieuwd tot welke WLF-resultaten het CBS komt. Maar daar moeten we wellicht nog een jaar op wachten.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20191029, Geldzaken, Overheid

Overleden Reactie van Susan op 30 Oktober 2019 op 18.30: Jan Linneman je hebt helemaal gelijk.

Reactie van Theodora Besse op 30 Oktober 2019 op 19.08: Jammer voor jou Jan, of liever gezegd gelukkig voor jou, dat je je niet kunt voorstellen dat iemand met een AOW en een klein pensioentje in Frankrijk kan leven. Toch is dat voor veel mensen de alledaagse werkelijkheid. Er zijn zelfs mensen die hier leven met alleen AOW. Dat is inderdaad geen vetpot, maar je leert je aanpassen en als oudere heb je niet veel meer nodig. Ik ben in 1940 geboren, toen de oorlog een paar maanden oud was. Na de karige oorlogsjaren kwamen de armoedige jaren '50. Ik stel niet veel eisen, want ik ben in mijn jeugd veel armoediger gewend.

Bovendien heb ik 2,5 jaar in Kenia gewoond en gezien wat echte armoede inhoudt. Niemand heeft hier iets te klagen, maar we doen niet anders. Daar klaagde nooit iemand!

Zelf heb ik naast mijn AOW 12 jaar pensioen opgebouwd. Ik kan je zeggen dat ik daarvan gemakkelijk kan leven én kan sparen voor onverwachte dingen, zoals een koelkast die het begeeft enzovoort. Ik heb een autootje, ga twee keer per week uit eten en met mijn verjaardag kan ik familie en/of vrienden trakteren op een etentje in een restaurant. Ik kan kinderen en kleinkinderen een leuk cadeautje geven met hun verjaardag. Kortom, ik leef als god in Frankrijk.

En wanneer ik volgend jaar mijn micro-entreprise niet meer heb en ik die verschrikkelijk hoge verdragsbijdrage aan Nederland moet betalen, kan ik nog steeds sparen, al is het minder. Mensen met alleen AOW betalen in Frankrijk, anders dan in Nederland, geen belasting. Zelfs ik niet. Bovendien bestaan hier belastingvrije spaarrekeningen, een waarvan, Livret d'Epargne Populaire (LEP) een veel hogere rente oplevert dan de geldende marktrente. Ieder jaar stelt de regering het rentepercentage ervoor vast. Om die spaarrekening te krijgen geldt wel een bepaald maximum inkomen. Bovendien geldt een maximumbedrag van €7700 dat je op die rekening mag hebben en ik moet ieder jaar m'n belastingaanslag opsturen naar m'n bank.

Zo kun je hier gemakkelijk leven van AOW en een klein pensioentje. Nieuwe kleren koop ik bijna niet meer en alleen tweedehands of in de supermarkt of op de markt, want voor wie moet ik nog "mooi" zijn? Als ik iets nieuws in huis nodig heb kijk ik bij de Emmaüs of een andere troc. Ik eet weinig en van eten in een restaurant kan ik altijd maar de helft op. De rest laat ik inpakken en dan heb ik thuis weer een dag te eten.

Aan mij is wat velen een luxe leven noemen totaal niet besteed. Gezondheid en de vrije natuur, dat vind ik luxe! Een dak boven je hoofd, genoeg te eten en te drinken, een autootje onder je kont (=vrijheid), een mobieltje, vaste telefoon, een PC, dat is luxe! Meer heb ik niet nodig op m'n oude dag. En als er iets kapot gaat kan ik het nieuw (of tweedehands) kopen. Niet een auto, maar daarvoor spaar ik. Evenals voor m'n uitvaartkosten, hihi. Mij benieuwen welke van de twee zich eerder aandient...

Overleden Reactie van Susan op 30 Oktober 2019 op 19.20: goed zo , moedig voorwaarts is mijn motto.

Reactie van Maria vercammen op 30 Oktober 2019 op 19.49: Dank je Susan.

Reactie van marielle op 30 Oktober 2019 op 20.12: Mooi, Theodora.

Reactie van Janny O. op 30 Oktober 2019 op 20.35: Piet, ik ben benieuwd waar je van die discussie hebt gelezen dat er voor ouderen geen middelen meer zouden zijn.

Reactie van Theodora Besse op 31 Oktober 2019 op 6.41: Piet, je schrijft: "Letterlijk komt het neer op de vraag of het vanaf een bepaalde leeftijd niet beter is om verdere behandeling niet meer toe te staan. Benieuwd hoe dit stimuleren op euthanasie in de komende CAK berekening wordt toegepast."

Ik heb de uitzending bekeken, maar van het stimuleren van euthanasie blijkt absoluut geen sprake! Wel van eindeloos (en zinloos) doorbehandelen van oude mensen. Vaak tegen hun zin. De moeder van een vriendin (destijds 90) zei, toen ze bijkwam na de zoveelste operatie: "Hebben ze me nu nóg niet laten gaan?"

Een andere vriendin van me, van mijn leeftijd, heeft vorig jaar na diverse operaties iedere verdere behandeling geweigerd. Tegen haar kinderen zei ze: "Ik heb een mooi leven gehad. Ik ben er klaar mee." Ze is toen rustig overleden in bijzijn van haar kinderen, die het verschrikkelijk vonden, maar uiteraard haar wens respecteerden. Haar oudste zoon heeft me verslag gedaan en me verteld hoe onverwacht voor hen deze beslissing van hun moeder kwam! Ze was een struise, gezonde en actieve vrouw, toen ze door deze kwaal werd getroffen en had met nog meer operaties, die de artsen wilden, nog jaren kunnen leven. Maar ze had er genoeg van.

Hoewel ook voor mij het bericht van haar overlijden kwam als een klap, had ik er wel begrip voor. Waarom al die behandelingen ondergaan en lijden, alleen om nog enkele jaren verder te leven?

Reactie van Janny O. op 31 Oktober 2019 op 9.46: Dan kijk ik dat eerst voordat ik de ervaringen van ons met mijn vader, in Nederland, en onze Franse buurvrouw zal beschrijven. Theodora, als jij het goed vindt, omdat het draadje, zoals zo vaak, dan een andere wending gaat nemen.

Reactie van Theodora Besse op 31 Oktober 2019 op 10.15: Janny, ik heb gewoon de link van Piet aangeklikt. Dan kom je op het NOS Journaal, eerste item.

Reactie van Janny O. op 31 Oktober 2019 op 10.18: September 2016 brak mijn vader (86 jaar) in zijn slaap zijn arm. Dat bleek een secundaire kanker te zijn. Hij bleek prostaat kanker te hebben, wist dit niet, maar had al wel prostaatklachten.

Hij was op dat moment mantelzorger van mijn moeder, die gewoon “oud” was met een verleden met hart- en vaatproblemen.

Met thuishulp konden de oudjes het net redden. Vader wilde heel graag moeder overleven. Tussendoor nog een keer een ernstige terugval met ziekenhuisopname. Ze sukkelden allebei achteruit.

Juni 2018, na de laatste ziekenhuisopname ben ik mee geweest naar de internist/oncoloog. Ze had nog één medicijn waar het leven van mijn nader mee verlengd kon worden. Op mijn vraag wat mijn vader daar door bijwerkingen voor in moest leveren, gaf ze een antwoord dat totaal niet aansloot van wat ik inmiddels in medische literatuur gevonden had. Hij zou wat “suffig” worden, meer niet. Nu was hij al “suffig” , maar ze vergat heel veel andere bijwerkingen te melden. Besloten werd om nog even te wachten totdat de indicatiewaarden van de kanker zouden verslechteren.

Begin oktober belde mijn vader me dat mijn moeder die nacht in haar slaap overleden was. Zijn missie was geslaagd. Haar overleven. Eind november is hij met het “laatste” medicijn begonnen. Daar moet nog bij gezegd worden dat hij ernstig nierfalen had, diabetes 2 wat niet in te regelen was en elkaar opvolgende longontstekingen. Het is bijna onbeschrijvelijk hoe hard hij toen achteruit gegaan is. Vanaf dat moment was het een race achteruit. In maart is hij overleden. De laatste medicijnen hebben in ieder geval de laatste 4 maanden van zijn leven een hel gemaakt. (Ik heb de behandelend arts daar nog wel over gesproken. Haar reactie: ja, soms valt het anders uit dan gehoopt.)

Dan onze Franse buurvrouw. Moeder van de buren, 94 jaar. Toen wij hier ruim 5 jaar geleden kwamen wonen was ze al dement, nadat ze aan een gebroken heup geopereerd was. Ook zij sukkelde, logischerwijze achteruit.

Sinds iets van een jaar heeft ze tumoren op haar hoofd, plekken op haar gezicht wat lijkt alsof de huid aan het wegrotten in. Maar ze at nog steeds tot een paar weken geleden. Ze lag in een stoel zoals een baby in een maxi-cosi ligt. Sinds ruim 2 weken wilde ze niet meer eten. Wat is er nu gebeurd? Ze ligt in het ziekenhuis en wordt middels een infuus aan voedingsmiddelen geholpen. Hoe lang kun je een leven rekken.

En dan even terugkomen op het programma. Ik ben best een fan van Jan Slagter, maar dat ene zinnetje aan het begin van het programma neem ik hem serieus kwaad. Alsof je altijd gelukkiger wordt van doorbehandelen.

@Piet, je hebt wel je eigen intepretatie aan het programma gegeven.