Doe een bod!

Typische Nederlandse kopers op de Franse huizenmarkt: een huis vinden op een makelaarssite en de makelaar een mail sturen, vaak met meerdere gedetailleerde vragen over wat alles en nog wat: van technische vragen over de staat van de fundering t/m het dak tot aan vragen over het bestemmingsplan, de plannen voor windmolens in de buurt en nog veel en veel meer. Resultaat: geen antwoord van de makelaar. Dus: nog een mail naar de makelaar, een beetje bozig in door een computervertaalprogramma vertaald Frans (moet je eens proberen: lijkt vaak nergens naar), of in het Engels. Geen antwoord. Dan gaan ze bellen, in het Engels…. Moet ik nog verder gaan?

Vaak bellen ze dan mij en dat gesprek begint met een hele klaagzang over de Franse makelaardij….

Maar als ze wel antwoord krijgen van een goedwillende makelaar, en wie weet zelfs in het Engels (of zelfs in het Nederlands, het aantal Nederlandstalige agenten op de Franse markt neemt jaarlijks toe), dan doet zich het volgende probleem voor: kun je wel gaan kijken? Hoe zit het met de confinement, de avondklok, het doorreizen van België? Ik kan klanten redelijk goed vertellen hoe de regels zijn op elk gewenst moment, maar elke weer verandert er wel iets. Momenteel is reizen en dus de bezichtiging van een aan te kopen woning mogelijk, maar er zit wel een quarantaine-verplichting achteraan. Veel potentiële kopers stellen de trip dus nog maar even uit en vragen de makelaar om het pand vast te houden of om ze een optie te geven. Het antwoord van de makelaar daarop is meestal vriendelijk en nietszeggend, maar de potentiële kopers zien niet het éénvingerige gebaar dat de makelaar naar zijn telefoon maakt, nadat de potentiële kop[er heeft opgehangen.

Hoe dan wel? Doe een bod! Ja, ongezien! DOE EEN BOD! Op het moment dat een potentiële koper een bod doet, ongezien, neemt de makelaar hem ineens zeer serieus. Natuurlijk kunnen alle vragen beantwoord worden, natuurlijk kan hij even langs de Mairie lopen om het bestemmingsplan in te zien, natuurlijk gaat hij vragen aan de verkoper of er houtworm zit, of merules, of…enz, enz, enz.. Zelfs als de onmogelijkheid van reizen aanhoudt, kan er over een bod onderhandeld worden per telefoon of mail, de koper kan een mooie offre d’achat tekenen, door de makelaar opgesteld. Dee notaris kan aan de slag om het compromis de vente op te stellen, alle technische onderzoeken kunnen of afstand worden geregeld en uitgevoerd, allemaal ZONDER dat de koper het pand heeft gezien. Op de dag dat hij dan eindelijk kan reizen ligt alles klaar, de koper heeft het compromis de vente laten lezen door iemand die eerder zo’n ding heef gezien, en er hoeft alleen nog maar getekend te worden.

De grote dag breekt aan: de bezichtiging. Er zijn een paar mogelijkheden:

- de koper vind het pand prachtig, de makelaar heeft geen woord te veel (of te weinig) gezegd, hij tekent ter plekke het compromis de vente en iedereen blij.

- het pand of de plek is walgelijk, de makelaar is vele gebreken ‘vergeten’ te vermelden en de foto’s blijken van 10 jaar geleden. Vijf minuten kost het deze kopers om te beslissen om dit pand niet te kopen, misschien nog wel minder. Dan lopen ze gewoon weg, ze tekenen het compromis de vente niet en ze zijn niemand iets verschuldigd, noch de verkoper, noch de makelaar, noch de notaris. Jammer dat zo weinig Nederlandse huizenkopers in Frankrijk weten dat het echt zo gemakkelijk is.

- er is nog een derde mogelijkheid: de kopers willen het huis wel hebben, maar beseffen dat ze teveel hebben geboden. Ze gaan dan, desnoods tien minuten voor de geplande ondertekening van de acte authentique, opnieuw in onderhandeling over de prijs. Het kost de notaris twee minuten om de prijs aan te passen in het al kant-en-klare compromis de vente. Overigens: in mijn ervaring is het vlak voor de ondertekening nog eens onderhandelen over de prijs, een typisch Franse gewoonte: de Franse koper wil toch nog even, vlak voor ondertekening ‘une petite geste’…. Ik zie niet veel Nederlanders dit doen.

Het is vrijdag, einde van de werkdag, ik ben al drie weken bezig met klanten die na non-reacties van de makelaar zich uiteindelijk heeft laten overtuigen om ongezien een bod te doen op basis van alleen de makelaarsadvertentie. Ik had met de notaris een ondertekeningssessie geregeld voor vanmiddag. Vanochtend zijn ze wezen kijken en vanmiddag lieten ze weten dat het huis helemaal aan de verwachting voldeed, maar omdat de tuin een enorme puinhoop was (ook de verkoper was er al sinds vorig jaar zomer meer geweest), was de verkoper bereid om nog wat van de prijs af te doen. Ze hebben vanmiddag het compromis de vente getekend, op een tafeltje op de parkeerplaats van het notariskantoor. Deze notaris liet niemand in zijn kantoor.

Dus ook in coronatijd kun je een huis kopen in Frankrijk, al moet je soms creatief zijn om dat gedaan te krijgen.

Wim