Parler vous français?

We weten het allemaal: Het Frans is een ingewikkelde taal. Het bestaat uit een groot pakket aan regeltjes met natuurlijk de nodige uitzondering uitzonderingen. En wanneer je het gesproken Frans onder de knie hebt, komt ook het geschreven Frans met zijn extra moeilijkheden nog eens om de hoek kijken. Maar geen nood, het zijn niet alleen de tweedetaalleerders die er moeite mee hebben, ook de Fransen maken veel (soms heel veel) schrijffouten.

In mijn masterscriptie deed ik onderzoek naar het soort fouten dat wordt gemaakt door zowel moedertaal- als tweedetaalsprekers. Het lijkt al een half mensenleven terug, maar het was toch echt vorig jaar februari dat ik eindelijk het verlossende eindcijfer kreeg en mijn studentenleven gedag kon zeggen. Nu mijn grootste trauma's voorbij zijn durf ik weer een beetje aan mijn onderzoek terug te denken. In mijn onderzoek vergeleek ik teksten van moedertaal- en tweedetaalsprekers van het Frans om erachter te komen wat de verschillen zijn in de hoeveelheid en in de soort fouten die worden gemaakt. Graag wil ik de interessante resultaten met jullie delen.

Beide groepen (Nederlandse 5 en 6 HAVO en VWO leerlingen en Franse leerlingen uit de 6ième en 5ième van het collège, wat vergelijkbaar is met de 1e en 2e klas) hebben veel fouten gemaakt en de foutenpercentages liggen dicht bij elkaar.

De fouten die gemaakt zijn door de Nederlandse deelnemers zijn te verklaren door moeite in de betekenis van (werk)woorden en de aanpassing daarvan in de zin. Woordenschat opbouwen is vooral een kwestie van tijd. Probeer zoveel mogelijk Frans te horen en te lezen en het komt allemaal in orde! Iets moeilijker te leren is de zinsbouw van het Frans. Zo blijkt de functie van grammaticale elementen en de onderlinge relatie van elementen goed kunnen verschillen. Twee kleine voorbeelden:
Ik mis je, dat grammaticaal wordt omgedraaid. Tu me manques betekent dus letterlijk: jij ontbreekt aan mij. Een ander leuk voorbeeld. Je verklaart je Franse (zomer)liefde de liefde met een prachtig romantisch: “Je t'aime”. Hij/zij antwoordt met “moi aussi”. Een letterlijke vertaling zou simpelweg betekenen dat die persoon ook van zichzelf houd, maar het betekent natuurlijk gewoon dat hij/zij ook van jou houdt!

Maar wat doen de Fransen dan veel fout?
In mijn onderzoek, maar ook in het dagelijks leven komt er een belangrijke bron van foute naar voren: Homoymie. Wat is een homoniem ook alweer? Meerdere woorden die op dezelfde manier worden uitgesproken, maar een totaal andere betekenis hebben. Het Frans barst ervan. Ik noem maar een aantal voorbeelden:

Mère (moeder), mer (zee), maire (burgemeester) worden alle drie op de zelfde manier uitgesproken. Er zijn enorm veel korte grammaticale elementen die hetzelfde worden uitgesproken. De Fransen doen dit in grote getale en vaak consequent fout. Niet alleen de jeugd, maar ook een groot aantal volwassenen. Ik zie het niet alleen voorbij komen op mijn Facebook, maar ook in de mailbox op mijn werk! Een selectie veel voorkomende gevallen:

Ce (deze/dit) - Se (zich)
Ces (deze) - Ses (haar/zijn : bezittelijk voornaamwoord)
À (voorzetsel) - a (verbuiging van werkwoord avoir)
Mes (mijn: bezittelijk voornaamwoord) – Mais (maar)

Bovendien wordt de helft van alle werkwoordsvormen hetzelfde uitgesproken, maar op een totaal andere manier geschreven:

Niet alleen Je parle – tu parles – ils parlent worden op dezelfde manier uitgesproken, maar ook
Parler (hele werkwoord) – parlé (voltooid deelwoord) - parlez (2e persoon meervoud)

Ik kan er nog wel uren over doorgaan, maar de conclusie blijft hetzelfde: Geen nood als je het schriftelijk Frans nog niet onder de knie hebt. Je bent zeker niet de enige!

ls Hollandse met een voorliefde voor Frankrijk werd Pauline (24) ook nog eens verliefd op een Fransman. Sinds begin 2014 woont ze in Bordeaux en schrijft ze op www.frankrijkmetdenederlandseslag.com over het leven in Frankrijk, over reizen en (cultuur)verschillen, maar ook simpele dagelijkse overdenkingen komen voorbij.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20150731, Korte Verhalen, Kunst en Cultuur, Vertaling

Reactie van Nina op 2 Augustus 2015 op 9.47: De basisfouten die Pauline noemt worden op de lagere school (in CE1) uittententreure behandeld en daarna nog eens grondig herhaald (in CE2). Ik had toen mijn kinderen klein waren de indruk dat ze niets anders deden. Daarna hangt het van de opvolgende juffen af of er nog eens op terug wordt gekomen. En veel kinderen vergeten het natuurlijk of leren het nooit. Maar je kan van een 12 of 13-jarige verwachten dat hij hier geen fouten meer in maakt, zeker niet in mer/mère/maire, waar er natuurlijk een duidelijk betekenisverschil is.

Om het stukje door te trekken naar volwassenen, als je veel blogs en forums leest, valt het op dat de meest voorkomende fout (en echt heeel frequent) die van het verschil tussen de infinitif en voltooid deelwoord is. Met het voorbeeld van Pauline dus: j'ai parler - je vais parlé. Zeker als er iets tussen staat. Vergelijkbaar met ons -d -t en -dt probleem. Ik kan er op dit forum zo de mensen uithalen die nog van voor de mammoetwet zijn. (nee geen namen, iedereen moet zijn eigen stukjes maar eens overlezen). Wat natuurlijk wel degelijk iets over het onderwijs zegt, of beter gezegd er is destijds niet genoeg aandacht aan besteed, of niet op de rijpe leeftijd, Slordigheid, onbegrip of ongeïnteresseerdheid? Het zou interessant zijn om daar eens een onderzoek naar te doen. Ik heb een flauw vermoeden dat het parler/parlé probleem een indicatie is voor de kwaliteit van het genoten onderwijs, het opleidingsniveau of de sociale hoek, en dat het d/t/dt probleem een generatieverschijnsel is, want hij komt ook voor bij goed opgeleide mensen.