Nederlanders.fr

Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!

||  PLAATS BERICHT  ||  PLAATS ADVERTENTIE   || 

Het zondagse mooiweerritje met de lelijke eend zit er bijna op. In een naburige dorp fleurt een met geraniums volgestouwde ouwe boerenkar de dorpsingang op.

Waarom zou ik daar voor mijn verzameling alledaagse Franse-beelden geen foto van maken? Het kost niet veel tijd, maar de nasleep ervan des te meer. Als ik de sleutel omdraai, ratelt de startmotor naar behoren en daar blijft het bij. Is de benzine al op? Zou kunnen, want de meternaald van dit ouwe besie blijft wel eens meer hangen en als geoefende eendrijder (ik heb er ooit drie versleten) heb ik altijd wat reserve liters in de bagageruimte. Maar die liters helpen geen sier. En daar sta je dan, aan het einde van een hete middag een de rand van een op zijn zondags uitgestorven Frans dorp.

Toch maar eens te voet op hulp uit. Vlak na de doodstille begraafplaats zie ik leven: op het trottoir staat een auto met een opgeklapte motorkap, waaronder een man in luchtige zomerkledij het oliepeil controleert. Ik vraag belangstellend of hij, net als ik, pech heeft gekregen. “Tombé en panne? Non-non!” Het blijkt zijn wekelijkse routinekarweitje. Als ik hem van mijn weigerachtige eendemotor vertel, klapt hij zijn kap dicht, opent het portier en zegt zonder omwegen of plichtplegingen: “Allez! We gaan eens kijken wat voor kuren uw deuxdeuche heeft.” Mijn vraag of hij een kenner van autotechniek is, beantwoordt hij bescheiden  met “un peu”. Het mankement is snel ontdekt: een van de twee bougies heeft onder de motorkap een ruimtereis gemaakt en ligt losgeslagen en open en bloot op een balk achterin de motor. Als mijn redder zijn kofferbak opent, blijkt zijn bescheidenheid: er ligt voldoende gereedschap voor een Wegenwachtwagen. Hij bekent monteur te zijn. We zoeken in het steenslag nog even, maar tevergeefs, naar het metalen boegiedopje. De monteur denkt zo’n miniscuul, maar nu heel erg belangrijk, dingetje in zijn schuur te kunnen vinden. Kortom: vijf minuten later slaat de motor aan zoals hij behoort aan te slaan. Ben ik opnieuw door die vriendelijk-Franse hulpvaardigheid gered. Ik weet al dat ik niks mag betalen, bied het toch aan en word met gespeelde kwaadheid terechtgewezen. Hoe ik zoiets in mijn hoofd kan halen! Maar het pond Goudse boerenkaas dat ik hem een paar dagen aanreik, wordt dankbaar en met Franse égards in ontvangst genomen. En met een glas wijn aan de keukentafel gedeeltelijk terug betaald.

Weergaven: 780

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20190715, Korte Verhalen, Kunst en Cultuur, Vervoer

Reactie van johanna van nuenen op 15 Juli 2019 op 11.45

heel leuk verhaal, ik zag het helemaal voor me! Met geuren en kleuren!

Bonne journée!

Reactie van Theodora Besse op 15 Juli 2019 op 13.02


Helemaal eens met Johanna! In dit soort verhalen is Dick op zijn sterkst.

Reactie van Maria op 16 Juli 2019 op 6.13
Goedemorgen. Dank je wel Dick. Een mooi verhaal om de dag mee te beginnen
Reactie van Brittany op 16 Juli 2019 op 10.26

@ Dick,

Ik snap dat je op de begraafplaats weinig leven hebt aangetroffen.  En ja, er bestaan echt wel behulpzame Fransen. 


Overleden
Reactie van Koos Dulfer op 16 Juli 2019 op 16.57

@ Dick, Zo gaat dat in Frankrijk! Precies zo mijn ervaringen in het algemeen en met mijn Ami 6 in het bijzonder toen die na een sluimering van een jaartje of 20 richting CT door mij werd wakker gekust. 

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels. 

Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!

Wordt lid van Nederlanders.fr

GA DIRECT NAAR:

Laatste nieuws uit Frankrijk

© 2024   Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.   Verzorgd door

Banners  |  Een probleem rapporteren?  |  Privacybeleid  |  Algemene voorwaarden