Nederlanders.fr

Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!

||  PLAATS BERICHT  ||  PLAATS ADVERTENTIE   || 

Vooral ‘s nachts grijpt de angst me naar de keel. Dan hoor ik opeens door de muur heen buren stommelen. Dan is het grijs en druilerig en slaat onze loopse puberhond bij elke voorbijganger aan. In de nachtelijke paniek staan onverwachts allemaal bekenden op de stoep, vrolijk zwaaiend door het keukenraam, terwijl ik nog in de kluizenaarsstand sta. Dan grijpt het Hollandse me adembenemend naar de keel. Woelend in mijn bed zie ik mezelf in een volgepakte auto - man chagrijnig aan het stuur en overprikkelde zoon op de achterbank tussen kotsende hond en jankende katten - proberen de moed erin te houden veertien uur lang, om vervolgens in het donker doodmoe aan te komen in een leeg Uithoorns huis. Iedereen uit zijn vertrouwde Franse thuis gesleurd. Iedereen van streek.

Overdag gaat het wel weer. Overdag weet ik dat het goed is. Overdag schijnt het zonnetje op ons Nederlandse parket, want in Uithoorn schijnt heus ook weleens de zon.

Ik woon inmiddels ruim elf jaar in Zuid-Frankrijk met veel vreugde en genoegen, maar ook met gemis. Vooral de laatste paar jaar heeft de heimwee zich ergerlijk aanwezig onder mijn huid genesteld. Ik besloot vaker op en neer te reizen, minstens drie keer per jaar, dan logeerde ik bij mijn ouders en propte vier maanden gezelligheid in tien dagen. Het was niet helemaal waarnaar ik op zoek was. Het verlangen naar een pied-à-terre in mijn geboorteland werd steeds heviger, maar ook de wanhoop. De huizenprijzen in de randstad zijn absurd, ons Franse inkomen niet interessant voor Nederlandse banken en een Nederlands onderpand niet voor de Franse banken. Helaas pindakaas.

Aangemoedigd door mijn jongste deed ik nog een laatste offensief. Ik schreef mij lukraak op 'funda' in voor allerlei heel verschillende huurwoningen in een straal van vijftig kilometer rond Amsterdam. Van vrijstaande sluishuisjes aan een donkere kaarsrechte liquidatieweg in niemandsland tot aan kleine stadswoninkjes met minipatio’s op loopafstand van de kaasmarkt. Van tijdelijke verhuur in geclassificeerde monumenten, waar eigenlijk geen dieren welkom waren tot treurige nieuwbouw vlakbij het IJsselmeer.

De afgelopen drie weken fladderde de huizenfee met haar toverstokje goedgeluimd door mijn gezinnetje heen. Oudste zoon vond een appartement in Lyon, mijn dochter in Chambéry en ik bemachtigde met man en jongste zoon plotseling een huurwoning in Uithoorn. Een eengezinswoning in een rustige wijk naast de Amstel, grenzend aan het groene hart, op een paar minuten van de Albert Heijn en op een halfuurtje fietsen van mijn ouders vandaan. Ik kreeg er spontaan een huilbui van. Maar ook zenuwen, want nu het gelukt is, dringen de consequenties plots volledig tot mij door.

We gaan niet terug, bezweren we elkaar, we remigreren niet, we gaan van twee walletjes eten. Een pied-à-terre hier en een pied-à-terre daar. Het beste van beide. En bij de tijd dat we knettergek zijn geworden van deze spagaat, hoop ik dat ik erachter ben waar het gemis het minste is.

Anders zal ik voor eeuwig spartelen boven de poel van onrust, hangend tussen de wal van mijn wortels en het goddelijke schip van het zuiden.

Weergaven: 1520

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20201007, Korte Verhalen, Kunst en Cultuur

Reactie van El Burro Català op 11 Oktober 2020 op 16.51

Mooi verhaal Dorine. En heel herkenbaar. Toch ebte dat verlangen langzaam weg. Nu 30 jaar in F. Wat niet wil zeggen dat ik niet met heeel veel plezier regelmatig naar NL ga. 'even op de fiets': het zou haast een titel kunnen zijn voor een boek!

Uithoorn: als student werkte ik hier een blauwe maandag op uitzendbasis in de melkfabriek van de Melkunie. Volgens mij staat de fabriek er niet meer? Later, eenmaal afgestudeerd, leidde ik wekelijks o.a. een groepje dames uit Uithoorn rond door het Rijksmuseum. Geen van deze dames zal meer in leven zijn... Ach, herinneringen, geen heimwee.

Reactie van Dorine van der Marel op 12 Oktober 2020 op 10.46

Beste Anton, dat is heel erg aardig, ik word er een beetje verlegen van. Voor mij is dit forum een hele leuke plek om mijn verhalen te posten, ik krijg over het algemeen erg veel gezellige en sympathieke reacties. Mijn oprechte dank hiervoor.

Dank je wel El Burro Català. Grappig dat ook jij een link met Uithoorn hebt.

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels. 

Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!

Wordt lid van Nederlanders.fr

GA DIRECT NAAR:

Laatste nieuws uit Frankrijk

© 2024   Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.   Verzorgd door

Banners  |  Een probleem rapporteren?  |  Privacybeleid  |  Algemene voorwaarden