Nederlanders.fr

Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!

||  PLAATS BERICHT  ||  PLAATS ADVERTENTIE   || 


Gisteren, toen ik van een goede vriend, bij wie ik te eten was uitgenodigd, weer naar huis reed, heb ik een bocht in de zeer bochtige en smalle weg te ruim genomen en ben met twee wielen in een diepe greppel naast de weg terechtgekomen. Terwijl ik probeerde het portier open te maken, wat niet ging, zelfs niet met mijn benen, doordat de auto helemaal scheef in de greppel hing, stopte er een auto met een bijzonder vriendelijke franse familie erin. Zij zetten hun auto iets verder naast de weg, trokken de deur open en hielpen me eruit. De man belde mijn verzekering, die meteen een auto stuurde om de auto uit de greppel te trekken en naar een garage te brengen, want de onderkant was zwaar beschadigd. De familie gooide de achterdeuren van hun fourgon open, zodat ik daar kon zitten.

De vrouw, die toevallig verpleegster bleek, ontdekte een bloedende wond aan m'n scheenbeen, die ik van de shock helemaal niet had gevoeld, maar ze zei dat het slechts een oppervlakkige wond was. Het duurde natuurlijk een tijdje eer de hulpauto uit Alès kwam en al die tijd bleef de familie samen met mij wachten. Gelukkig maar, want de chauffeur van de hulpauto belde nog een paar keer op om te vragen waar het precies was en dan gaf ik m'n mobieltje aan de man en de man gaf antwoord.

Het ongeveer 10-jarige dochtertje van de familie maakte zich zorgen over Pico, die nog in de scheefhangende auto zat. Ik zei dat hij meer dan genoeg had gelopen in de bergen, waar mijn vriend woont. Ook had ik geen riem bij me. Toen het meisje bleef aandringen ("het is zo'n schattig hondje!") maakte ik een "riem" van een touwtje in m'n achterbak. Het meisje was dolblij dat ze zich over Pico kon ontfermen.

De man vroeg of ik misschien mijn dochter wilde bellen, hoewel die toevallig met haar man met vakantie in de Lot zit. Dat wilde ik eerst niet, maar uiteindelijk vond ik het beter dat ze op de hoogte was. Ze wilde meteen terugkomen, maar de vrouw aan wie ik mijn mobieltje had gegeven, zei dat dat niet nodig was, omdat de wond aan mijn been niet ernstig is.

De hulpauto verscheen na drie kwartier met een jongeman aan het stuur. Hij trok de auto geroutineerd uit de greppel en zette hem op zijn auto. De familie had mij gezegd dat als de chauffeur mij niet thuis kon brengen, zij dat wel wilden doen. Ik had zó'n geluk dat die vriendelijke familie voorbijkwam toen ik net in de greppel terecht was gekomen en dat ze besloten te stoppen. De man regelde met de chauffeur dat hij me thuisbracht. De chauffeur maakte me onderweg duidelijk dat de garage me vandaag zou bellen. Natuurlijk gaan we de familie, die in een dorp niet ver bij mij vandaan woont, met bloemen en een flesje wijn bedanken. Ook voor het lieve kleine meisje nemen we iets mee.

Ik was pas om 5 uur thuis, doodmoe. De chauffeur van de hulpauto hielp me voor m'n poort uit de hoge auto. Toen ik thuis was, belde mijn dochter. Ze komen toch vandaag naar huis, want ze hebben in de Lot eigenlijk wel alles gezien volgens haar (ze kent de streek goed, want ze heeft er jaren geleden gewoond en gewerkt en ze zijn er vaker met vakantie geweest). Als ze weer thuis is, komt ze meteen naar mij toe. Het is vijf uur rijden vanuit de Lot naar Alès. Ik heb dus nóg een geluk met zo'n lieve dochter.

Van de schrik heb ik vergeten foto's te maken van de auto die scheef in de greppel hing. Deze keer geen plaatjes dus.

Weergaven: 1864

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20210607, Korte Verhalen

Reactie van Ingrid de Eerste op 9 Juni 2021 op 7.53

En ja, zondagmiddag tussen 15 uur en 17 uur is altijd een beetje riskant op de weg........

Blij te horen dat het goed afgelopen is. Het kan iedereen gebeuren.

Reactie van Theodora Besse op 10 Juni 2021 op 7.31


De auto (inderdaad het kleinste Peugeootje, Peter Jan) blijkt toch ernstiger beschadigd te zijn dan ik hoopte. De chauffeur van de hulpauto had me al gewaarschuwd, dat de beschadigingen ernstig waren. Reparatie komt op €1100 (inclusief ophalen uit Saint-Ambroix) en ik ben hem tot volgende week donderdag kwijt. Ik reken maar op vrijdag.

Mijn garageman vond het toch nog de moeite waard om hem te laten repareren, omdat er maar weinig kilometers mee is gereden. Bovendien, als ik hem inruil voor een andere auto (ik ben aan het sparen voor een Toyota Yaris hybride), dan moet hij natuurlijk wel rijden.

Ff eten bij een vriend en dan een greppeltje in rijden, €1100. Duur etentje. Maar ja, geld is maar geld. Ik ben allang blij dat ik het dankzij mijn spaargeld kan betalen, want menigeen zou zo'n bedrag niet kunnen opbrengen.

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels. 

Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!

Wordt lid van Nederlanders.fr

GA DIRECT NAAR:

Laatste nieuws uit Frankrijk

© 2024   Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.   Verzorgd door

Banners  |  Een probleem rapporteren?  |  Privacybeleid  |  Algemene voorwaarden