Oh, non, Zemmour!

NEDERLANDS ONDERAAN

2022 : les élections sont en vue. ‘Aux urnes, citoyens !’ Dans chaque famille politique, les favoris ont déjà commencé à croiser le fer, les esprits à s’échauffer, les noms d’oiseaux… à voler. Et la variété de candidats déclarés ou en passe de l’être fait espérer un vrai choix. Car disons le tout net, si, les deux dernières fois, mon père (plutôt à droite), mon fils (carrément à gauche) et moi-même (écolo réfléchi) nous sommes retrouvés à voter la même chose, ce n’était pas au nom de la sainte harmonie des familles ! C’est que nous votions tous trois contre, et non pour. Tout sauf l’extrême droite. Plus crédible que son guignol de père, Jean-Marie, moins sulfureuse que sa jolie nièce Marion, Marine le Pen a fait très peur – probablement à juste raison. Et a donc faussé les deux dernières élections. Jamais deux sans trois ? Peut-être pas, car un nouveau venu, un polémiste à la langue pointu, Eric Zemmour, se profile comme nouveau chantre de la France pure et dure. À force de déclarations fracassantes et de provocations, il se fait sa place et bat dans les sondages l’ancienne favorite. La grande question est donc : se déclarera-t-il, ou ne se déclarera-t-il pas ? (…candidat, pas amoureux !) Et s’il le fait, se révélera-t-il rassembleur ou diviseur de la mouvance à la droite de la droite. Une telle question méritait une chanson des Goguettes, persifleurs de génie qui s’amusent à reprendre les grands airs du passé en les habillant de paroles on ne peut plus actuelles. Alors, sur l’air des ‘Vieux amants’ de Jacques Brel, écoutons Clémence Monnier nous chanter la ‘Complainte de Marine le Pen : ‘Oh, non, Zemmour…’

La chanson: https://www.youtube.com/watch?v=IMHKDSGXkR8

Le texte: www.talenvoortalent.nl/ohnonzemmour.pdf

‘Les vieux amants’ de Jacques Brel: https://www.youtube.com/watch?v=dU-OD5_Dxrs

Le texte des ‘Vieux amants’ : www.talenvoortalent.nl/lesvieuxamants.pdf

NL/ 2022: de verkiezingen komen er aan. In elke politieke familie zijn de favorieten al begonnen de degens te kruisen, de geesten te verhitten, en vogelnamen vliegen heen en weer. De verscheidenheid aan kandidaten die voorgedragen worden, of het al zijn, geeft ditmaal hoop op een echte keuze. Want laten we eerlijk zijn, als, de twee laatste keren, mijn vader (tamelijk rechts), mijn zoon (vierkant links) en ikzelf (bedachtzaam ecoloog) hetzelfde gestemd hebben, was dat niet in naam van de heilige familieharmonie! Het was dat alle drie van ons tegen stemden, niet voor. Alles behalve extreem rechts. Geloofwaardiger dan haar clown van een vader, Jean-Marie, minder zwavelachtig dan haar mooie nichtje Marion, was Marine le Pen toen erg eng - waarschijnlijk terecht. En zo kapte ze de laatste twee verkiezingen. Zal het een derde keer gebeuren? Misschien niet, want een nieuwkomer, een polemist met een scherpe tong, Eric Zemmour, werpt zich nu op als de nieuwe kampioen van het Frankrijk van de harde lijn. Door middel van opvallende verklaringen en provocaties doet hij van zich spreken en verslaat hij de voormalige favoriete in de peilingen. De grote vraag is: zal hij zichzelf kandidaat stellen, of zal hij het toch niet doen? En als wel, zal hij dan een vereniger of een verdeler blijken te zijn van de beweging ter rechterzijde van rechts. Zo'n vraag verdiende een liedje van de Goguettes, geniale persifleurs die er plezier in hebben de grote deuntjes uit het verleden op te pakken om ze van zeer actuele teksten te voorzien. Laten we dus, op de melodie van Jacques Brel's 'Les vieux amants', luisteren naar Clémence Monnier die de 'Complainte de Marine le Pen' zingt: 'Oh, non, Zemmour...’

Het liedje: https://www.youtube.com/watch?v=IMHKDSGXkR8

De tekst: www.talenvoortalent.nl/ohnonzemmour.pdf

‘Les vieux amants’ van Jacques Brel: https://www.youtube.com/watch?v=dU-OD5_Dxrs

De tekst van ‘Vieux amants’ : www.talenvoortalent.nl/lesvieuxamants.pdf