Nederlanders.fr

Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!

||  PLAATS BERICHT  ||  PLAATS ADVERTENTIE   || 

Enkele jaren geleden stond Guy aan de andere kant van de Auzonnet, toen ik voorbijkwam. Hij riep me toe dat ik gemakkelijk de rivier kon oversteken, omdat het water toen ook laag stond. Onder zijn aanmoedigingen daalde ik de steile helling weer af, stak voorzichtig van steen op steen de rivier over en klom aan de andere kant de oever op. Ik moest mee omhoog naar z'n "huis". Het bleek een oude donkergroen met oranje beschilderde stacaravan, waarop hij "Guyvette" had geschilderd. Yvette was er ook. We dronken met z'n drieën een apero. Ik moest beslist blijven eten. Guy maakte opzij van de caravan van wat takken een vuurtje op de grond en zette er een rek over waarop hij stukken vlees roosterde. Yvette maakte ondertussen salade en bijgerechten klaar. Gezeten op het smalle terrasje voor de caravan dat de steile helling er overlaat, genoten we van een verrukkelijke maaltijd. Ook Pico werd niet vergeten.


Om iets terug te doen heb ik ze een keer uitgenodigd voor het etentje dat mijn vriend Augustijn, die met zijn varkens, schapen, kippen en pauwen eenzaam in een door hem gerestaureerde oude ruïne boven op een berg woont, iedere twee maanden geeft voor zijn vrienden en iedereen die mee wil komen. Vaak een bont internationaal gezelschap, waarin altijd een Babylonische spraakverwarring heerst en waaraan Guy en Yvette zich wonderwel wisten aan te passen.

Regelmatig ontmoetten we elkaar op feestjes van de gemeente. Totdat ik een paar maanden terug Guy tegen het lijf liep bij de supermarkt in het vroegere mijnstadje. "Hoe gaat 't?" vroeg ik. "Goed", zei hij. "En met Yvette?" "Yvette is dood", zei hij, "drie weken geleden is ze overleden." Ik schrok vreselijk, zo'n levendige vrouw! Ik kon het bijna niet geloven. Omdat ik erg veel haast had, beloofde ik gauw bij hem langs te komen.

Per auto en ook te voet is hij moeilijk te bereiken. De mobiele telefoon bleek afgesloten. Inmiddels had ik al enkele keren aan de andere kant van de rivier staan roepen: "Guy! Guy! Es-tu là?" Geen antwoord. Zo ook zondagmorgen. Eveneens vergeefs. Zondagmiddag trok ik de stoute schoenen aan. Op zondagmiddag zou hij toch wel thuis zijn? De auto parkeerde ik op het weggetje aan de andere kant van de rivier. Te voet liep ik langs de grote weg, waar de auto's rakelings langs me heen scheurden, naar de ingang van Guy's terrein. Vroeger kon je gewoon het terrein op rijden, maar sinds enkele jaren is op enkele meters van de weg de toegang afgesloten met een groot hek waarop een bord met een vervaarlijke hond en "Je monte la garde". Ik zag een bel met twee namen eronder. Maar niet die van Guy. Ik besloot het er op te wagen en belde aan. Uit de huistelefoon kwam een mannenstem. "Ik kom voor Guy", zei ik. "Wacht, dan kom ik naar boven", zei de stem. Een magere oude man in gezelschap van een dikke oude hond kwam even later aan het hek.

Dat moet de nieuwe bewoner van het huis van de Zwitser zijn, dacht ik, die in het huis naast Guy boven de rivier woonde en die ik tijdens een wandeling ook een paar keer heb ontmoet. De man opende het hek en vervolgens het gammele geval van schapengaas dat het terrein van Guy min of meer afsluit. We liepen naar de stacaravan. De deur zat op slot en de ramen zaten aan de binnenkant dicht met houten schotten. Guy was overduidelijk afwezig. Ik vroeg of de man zijn telefoonnummer had. "Loop maar even mee", zei hij. Onder de afdaling naar zijn huis zei ik: "U woont hier nog niet zo lang, hè?" "Achttien jaar", zei de man. "Maar hier woonde toch een Zwitser?" vroeg ik. "Dat ben ik", zei hij. Ik had de man helemaal niet herkend. Toen ik hem vroeg of hij mij niet herkende: "Nee, ik herinner me u ook niet."


Hoog boven de Auzonnet kijk je vanaf de stacaravan een duizelingwekkende diepte in

 

Bij de Zwitser thuis ontmoette ik zijn partner Maria, een sympathieke vrouw, die hij kennelijk in de tussentijd had leren kennen, want destijds woonde hij alleen. Ik kreeg het telefoonnummer van Guy (én dat van hen). Ze hielden me geruime tijd aan de praat. Ik moest eens aankomen, dat was gezellig. Maria komt oorspronkelijk uit Brazilië, maar ze was in de jaren zeventig getrouwd met een Fransman. Vandaar dat ze zo rap Frans ratelt, dacht ik. Ze waren duidelijk blij met de afleiding die mijn bezoek bracht. Ik herinnerde me uit vroegere gesprekken met de Zwitser (die Michel bleek te heten), dat hij een verwoed tafeltennisser was. Toen ik ernaar vroeg zei hij: "Dat doe ik niet meer." 

Toen ik vertrok liet Michel me zien hoe ik in het vervolg zelf het hek kan openen, zodat ik met de auto het terrein op kan rijden. Guy heb ik nog steeds niet gesproken. Hij is misschien een paar dagen weg. Maar de hernieuwde kennismaking met Michel (en met Maria) was beslist de moeite waard. 

Al met al een wat onverwacht besluit van zomaar een zondagochtendwandeling.


Chez Guyvette

Weergaven: 1060

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20180926, Korte Verhalen, Kunst en Cultuur

Reactie van Dienke Cazemier op 26 September 2018 op 9.41
Dit is wel een letterlijke cliffhanger hoor....:-) Eigenlijk had ik verwacht hem in verregaande staat in die caravan aan te treffen, dat zag ik al helemaal voor me! Heb je hem nu al gebeld?
Reactie van wilsam op 26 September 2018 op 9.44

Leuk die samenvoeging van Guy en Yvette tot Guyvette.

Reactie van Hans Haamke op 26 September 2018 op 9.45

Spannend !

Reactie van Theodora Besse op 26 September 2018 op 11.02


Natuurlijk heb ik hem gebeld! Maar hij neemt niet op. Ik heb een boodschap ingesproken en mijn telefoonnummer achtergelaten.

Griezelgrage geesten moet ik teleurstellen. Geen klifhanger. Guy's auto stond er niet. Gezien de houten schotten voor de ramen is hij een paar dagen of weken weg. Hopelijk is hij vóór 7 oktober weer terug, want dan geeft vriend Augustijn weer zijn tweemaandelijkse etentje voor vrienden en bekenden en voor wie dat wil worden. Behalve mijn twee zomervriendinnen, die dit jaar pas eind oktober naar Nederland terugkeren, wil ik ook Guy uitnodigen.

Voor wie het spannend vindt: wanneer ik iets meer weet, zal ik het laten weten.

Reactie van Christoffel op 26 September 2018 op 11.58

Leuk Theodora, goed geschreven en hou ons op de hoogte, ben wel benieuwd.


Overleden
Reactie van Susan op 26 September 2018 op 16.59

waar oh waar is Guy nu weer heeft picootje geen speurneusje?

Reactie van Theodora Besse op 26 September 2018 op 17.47


Jan, anders dan koningin Wilhelmina ben ik  wel alleen maar niet eenzaam. Ik voel me prima bij alleen zijn. Daar moet ik wel bij vermelden dat ik gemakkelijk contact maak met jong en oud. Dat is natuurlijk niet iedereen gegeven. En dan kun je vereenzamen en je zielig gaan voelen.

Wanneer je ouder bent wen je aan alleen zijn, al is het in het begin wel even afkicken, wanneer je altijd een gezin hebt gehad. Maar nu weet ik niet beter. Ik ben wel blij dat ik hond en kat heb. Iets levends in huis, waar je voor moet zorgen. Pico bijvoorbeeld "dwingt" me iedere dag met hem te gaan wandelen. Bij iedere beweging die ik maak springt hij op en kijkt me verwachtingsvol aan. Daardoor kom ik eruit en spreek ik andere mensen.

Susan, Pico's zeer goede speurneus heb ik niet nodig. Ik wacht gewoon tot Guy zich meldt. Als het erg lang duurt, ga ik er weer heen. Ik kan er nu gemakkelijk met de auto naartoe, want ik weet hoe ik het hek moet openen.

Reactie van Lucie Schagen op 26 September 2018 op 19.10
Een mooi geschreveen verhaal, het vraagt wel om een vervolg!
Reactie van Michiel Terwindt op 26 September 2018 op 20.01

Ja Lucie , ik ben ook erg benieuwd naar het vervolg . Dank Theodora voor dit wederom mooie verhaal uit het leven gegrepen !

Reactie van Dorine van der Marel op 26 September 2018 op 21.53

Mooi geschreven, met veel plezier gelezen.

Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels. 

Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!

Wordt lid van Nederlanders.fr

GA DIRECT NAAR:

Laatste nieuws uit Frankrijk

© 2024   Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.   Verzorgd door

Banners  |  Een probleem rapporteren?  |  Privacybeleid  |  Algemene voorwaarden