Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
|| PLAATS BERICHT || PLAATS ADVERTENTIE ||
Gender neutraal
Ik ben voor gelijke rechten voor iedereen; man, vrouw, homo, lesbisch, etc. Ik ben ook voor gelijke beloning voor het zelfde werk. Maar nu gaat men toch wel erg ver. In Frankrijk bijvoorbeeld mag er vanaf 1 januari, geen afzonderlijke speelgoedafdeling voor jongens en meisjes meer zijn! In Nederland wil de minister dit nu ook gaan invoeren. Na gender neutrale toiletten, de nieuwe omroep bij de NS, enzovoorts, worden alle verschillen tussen mannen en vrouwen weggepoetst. Worden straks ook de mannen en vrouwen afdelingen bij kledingwinkels verboden? Damesondergoed en mannenondergoed, jurken en pakken, panty’s en mannen sokken in het zelfde rek?
Mannen en vrouwen gelijke rechten! Daar ben ik voor, maar in hemelsnaam, moet alles een soort uniseks worden? Er zijn verschillen en die zijn maar wat leuk.
Ik kan er wel om lachen, maar vind het wel erg ver gaan!
Weergaven: 2252
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
Beste Jeanette
Ik vind het allereerst nogal denigrerend om te spreken van een ouderwetse opvoeding. Net alsof mensen er na die ouderwetse opvoeding nooit iets meer bijleren. Dat is pas echt en ouderwetse opvatting. Je hebt vast niet veel kennis van ouderen.
Er zijn heel wat ouderen die veel moderner denken dan de meeste jongeren. Maar wel genuanceerder, omdat zij meer levenservaring hebben. Je vergeet ook dat ook mijn generatie (ik ben 72) gedurende het hele leven is bijgeschoold. Zo studeerde ik op 43 jarige leeftijd af in Internationale politiek. En ouderen hebben kinderen en kleinkinderen. Daar leer je ook het een en ander van. Ik geloof dat jij maar heel weinig kennis van politieke processen hebt.
Elke regering en elke minister heeft een prioriteitenlijst. Het is een zwaktebod van een minister als hij of zij voor iets kiest wat laag op de prioriteitenlijst staat omdat deze minister de hogere prioriteiten niet kan verwezenlijken. En dat is naar mijn mening hier het geval.
Of vrouwen betere besluiten nemen dan mannen waag ik te betwijfelen. Een betere verhouding tussen mannen en vrouwen in de top verbeteren de resultaten. De een versterkt de ander.
Die speelgoedwinkel is niet meer of minder dan symboolpolitiek, bij gebrek aan betere en belangrijker onderwerpen.
Topfuncties dienen, mijns inziens, vergeven te worden op basis van kwaliteit, kennis en kunde, opleiding en wat dies meer zij. Zeker niet op basis van "old boys network" of 10 jaar in de politiek ( de baantjes caroussel). Ik ben van mening, dat er voldoende vrouwen zijn, die topfuncties zouden kunnen bekleden, zij zullen zich breder moeten profileren en zeker het "deeltijd probleem" moeten afzweren, of men nu vroeger met poppen of met bouwmateriaal heeft gespeeld.
@ Tessa
Ik ben het voor een groot deel met je eens. Het opgeven van deeltijd stuit echter op diverse bezwaren. Allereerst een financieel probleem. Kijk eens naar de prijzen van buitenschoolse opvang. Hoe hoger het inkomen hoe duurder de opvang. Dat gaat soms zo ver dat meer gaan werken minder opbrengt. Dus zal er eerst iets aan goedkope kinderopvang moeten worden gedaan. Dan gaat het ook nog eens over het van zich afzetten van een aangeboren moederinstinct. Ik herinner me het nog heel goed dat mijn vrouw het heel moeilijk vond om haar kinderen over te laten aan een oppas. Ze heeft het maar aarzelend gedaan.Twee voltijdsbanen binnen een huwelijk levert ook problemen op met de opvoeding. Zeker als je de hogere functies bekijkt, want dat zijn geen acht tot vijf banen. De kinderen zullen dan dus veel op zich zelf aangewezen zijn. Een oppas is geen goede vervanger voor ouders. Voeg bij het werk nog eens sport en sociale omgang en dan blijft er maar belabberd weinig tijd over voor de bemoeienis van de ouders met hun eigen kinderen.
Ik ben er niet op tegen, maar positieve discriminatie stuit ook op veel verzet bij vrouwen. Zij willen graag op eigen kracht iets bereiken. Ik denk wel dat er bij gelijke vaardigheden voor een vrouw gekozen zou moeten worden.
Een ander probleem is de leeftijd waarop tegenwoordig voor kinderen worden gekozen. Als mensen pas half in de dertig kinderen krijgen hebben ze al een hoge positie bereikt terwijl de opvoeding dan juist veel aandacht en tijd vraagt. In een hogere functie is werk en opvoeding moeilijker te combineren
Het moederinstinct is zeker iets wat je niet zo maar ter zijde kunt schuiven. Het is aangeboren en manifesteert zich zowel bij dieren als bij mensen. Je kunt natuurlijk het werken in voltijdsbanen stimuleren. Maar dwang is ook geen oplossing.
@Hans, ik kan uw analyse goed volgen. Het leiden van een (grote) organisatie is, zoals u opmerkt, geen 8 tot 17 baan.Buiten het werk op kantoor zit er veel ('s avonds thuis) werk aan vast. Het is dus een keuze. Ik begrijp volkomen, dat vrouwen hun moederinstinct volgen, respect daarvoor. Echter in die situatie wordt het moeilijk te combineren.Wil je het goed doen, dat zit er, keihard als het is, een keuze aan vast.
Ik heb dat, tijdens sollicitategesprekken altijd meteen duidelijk gemaakt. En ook ben ik van mening, dat voor een plaats aan de top, bij gelijke geschiktheid, voor een vrouw dient te worden gekozen. Daarentegen ben ik tegen een quotum, temeer daar gevaar bestaat, dat het als "excuustruus" zal worden bestempeld. Een vrouw vanuit een quotum zal, mijns inziens, (nog) harder moeten werken zich een gerespecteerde plaats te verwerven.
Beste Marielle
Ik leef in een andere tijd? Goed, als je dat per se wilt denken, ga dan je gang. Maar ik spreek echt over de huidige situatie in Nederland. En ik heb twee getrouwde zoons die in die situatie verkeren. Ik was drie weken geleden nog in Nederland voor een bruiloft. Dit onderwerp kwam bij een ontmoeting met mijn zoons hun vrouwen en vrienden ter sprake. En die kwamen allemaal tot dezelfde conclusie. En je kunt me geloven of niet, Nederland is nog steeds het land met de meeste deeltijdbanen in Europa. En dat heeft een oorzaak en die beschrijf ik helemaal correct. Ik heb de indruk dat jij nooit meer in Nederland komt. Ik weet heel goed dat de situatie in, vooral de Scandinavische landen, heel anders is. Parijs ken ik niet en ik heb daar ook absoluut geen binding mee.
Tessa heeft wel begrip voor wat ik zeg, maar goed, wij leven natuurlijk allebei nog in het stenen tijdperk, nietwaar?
Mijn zonen zijn midden veertig, hebben allebei jonge opgroeiende kinderen, waarvan er twee nu net naar het vervolg onderwijs gaan. Ze hebben allebei een heel goede baan waarbij zij veel op reis zijn. Hun vrouwen werken ook, maar allebei deeltijd. En waarom? Omdat het gezien de kosten van de buitenschoolse opvang niets oplevert om voltijds te gaan werken! Natuurlijk zijn zij, net als ik, erg ouderwets en leven ze in een heel ander tijdperk dan jij nietwaar?
Dan heb je niet eens of dit allemaal in het belang van de kinderen is. In Amerika hebben mensen soms twee voltijdsbanen, alleen al om het het hoofd boven water te kunnen houden. Maar of dat een wenselijke situatie is? Parijs, ja als je in een grote dure stad wilt wonen en werken dan moet je wel dag en nacht aan de slag om de huur en de aflossing te kunnen betalen. Daarom alleen al zou ik daar nooit voor kiezen. Carrière maken is een keus, die heel veel gevolgen heeft. Ik ken heel wat vrouwen die daarvoor hun kinderwens opzij hebben gezet. Ik respecteer die keus, maar soms vraag ik me af hoe zij zich gaan voelen als ze gepensioneerd zijn. Geen kinderen en kleinkinderen om te bezoeken. Ik bewonder ze, maar benijd ze niet.
Want je werkt om te kunnen leven. Je leeft niet om te kunnen werken! Maar dat zal ook wel weer een ouderwetse opvatting zijn.
Ik zelf heb veel opgegeven voor mijn carrière. Ik heb heel mijn leven gestudeerd en doe dat nog steeds. Ik ben een heel gelukkig mens, maar diep in mijn hart, komt de vraag wel eens bovendrijven:"Heb ik mijn kinderen niet tekort gedaan?"
Ik ben het in deze met Hans eens. Zelf ben ik thuis gebleven tot ver nadat de kinderen naar de middelbare school gingen. En achteraf gezien was het toen nog te vroeg, toen ik fulltime ging werken. Totdat de jongste naar de kleuterschool ging, werkte ik thuis voor een uitgeverij, want mijn man studeerde (en werkte daarnaast). Iedere dag, als de kinderen thuis kwamen uit school was er een kopje thee en konden ze hun verhalen kwijt. Ik vind dat belangrijk, of het nu de vader of de moeder is. Maar destijds was het uiteraard de moeder.
Toen de jongste naar de kleuterschool ging en mijn man was afgestudeerd, wilde ik iets voor mezelf doen. Ik ging studeren. De enige studie waarvan de college-uren binnen de schooltijden van de kinderen vielen was Rechten. Dus ging ik Rechten studeren. Nog steeds kon ik de kinderen daardoor opvangen als ze uit school kwamen. 's Avonds, als de kinderen in bed lagen, studeerde ik of overlegde ik met studiegenoten in dezelfde positie (vrouwen met kleine kinderen).
Vele jaren later, de kinderen al lang de deur uit, zag ik het bij een collega van me, een jonge vrouw met een peuter en een baby. 's Morgens voor dag en dauw op ('s winters nog donker), kinderen eten geven en aankleden, snel de auto in en naar de crèche racen en vervolgens naar het werk. De hele dag werken en dan 's avonds niet rustig kunnen uitpuffen, maar naar de crèche, boodschappen doen, eten koken en kinderen eten geven en naar bed. En in het weekend de huishouding, met voortdurend aandacht vragende kinderen om je heen. Ik weet niet welke taken haar man, die ook de hele dag werkte, op zich nam.
Ze vertelde me eens dat ze bang was dat als ze niet op de arbeidsmarkt bleef, ze later niet meer aan de slag zou komen. Daarom dat jachtige leven, zowel voor haar, haar man en vooral voor de kinderen. In Frankrijk móéten vrouwen werken om een pensioen op te bouwen, in Nederland krijg je altijd je AOW, of je "gewerkt" hebt of niet. Maar ook in Frankrijk bestaan er uitkeringen voor vrouwen die "nooit hebben gewerkt" (jaja), al is het niet gemakkelijk om van €750 per maand rond te komen. Maar vaak hebben vrouwen op die leeftijd het huis vrij of krijgen ze huur- en andere subsidies en veel vrijstellingen.
Ik sta ook altijd versteld van de franse vrouwen. Een enkele neemt nog ouderverlof, meestal deeltijds. Het kind in Frankrijk wordt door de Franse staat opgevoed. Bij 2.5 maand naar de creche = departementale, of bij de Nounou, gecontroleerd door de PMI, het Franse equivalent van Consultatiebureau. Op drie jarige leeftijd verplicht naar school. Vanaf 6 jaar 'de grote school'. Tijdens de schoolvakanties dus naar het Centre de Loisirs. Fatsoenlijke warme maaltijd tussen de middag dus hoeft moeders niet te koken, maar een klein hapje. Voor de oudere kinderen zijn er colonie des vacances, als je het kunt betalen.
Het grootste argument is altijd dat de moeder full time werkt voor haar pensioen. En Bossbes, allocation de vieillesse wordt pas uitgekeerd als er geen andere inkomsten zijn. Toen ik 13 jaar geleden in Frankrijk kwam werken was het nog aardig traditioneel in de taakverdeling. Bij de jonge vaders is er wat veranderd.
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.
Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr