Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
|| PLAATS BERICHT || PLAATS ADVERTENTIE ||
De corona ‘lock down’ is een mooie gelegenheid om terug te kijken, te dromen van vervlogen tijden. Velen van u weten dat ik een grote voorliefde heb voor fotografie. 99% Van alle foto’s geplaatst op mijn weblog Paris FvdV zijn door mij zelf gemaakt. Dit keer geef ik aandacht en ruimte aan een fotograaf die ik al jaren bewonder om zijn bijzonder fotografisch werk. Eerst even een kleine inleiding.
Pierrette Filoux - foto Blaise Arnold
Robert Copeau - foto Blaise Arnold
De belle époque of te wel de mooie eeuw verwijst naar de periode tussen 1895 en het begin van de eerste Wereldoorlog in 1914. Industriële misère en anarchistische moorden werden vergeten ten gunste van het goede leven in de opéra, de nieuwe boulevard cafés en de danspaleizen, waaronder de Folies Bergère en de Moulin Rouge. De uitjes van de middenklasse, boottochtjes, picknicks op het land en in de voorsteden, dansen in de guinguettes vormden de thema’s van een nieuwe generatie schilders: Monet, Renoir, Degas, Caillebotte en Sisley. Bohemiens; zij ontmoeten elkaar op Pigalle, Montmartre en later in Montparnasse. De decadenten en symbolisten gaven vorm aan de zonnige onbezorgdheid van het impressionisme. In de jaren negentig kwam een ingewikkelde, decoratieve stijl, de art nouveau, tot bloei in de gebouwen van Guimard die vorm gaf aan de nieuwe metro en de warenhuizen waaronder Galeries Lafayette.
Albert Masson - foto Blaise Arnold
André Jaubert - foto Blaise Arnold
Wereldtentoonstellingen volgden elkaar op en waren niet alleen goed voor het moreel maar leverden ook nieuwe monumenten: Het Palais de Chaillot, de Eiffeltoren, het Grand en Petit Palais, de Pont Alexandre. Parijs werd bekroond tot dè wereldhoofdstad, kosmopolitisch, bruisend. Waar een genotzuchtige aristocratie zich zij aan zij vermaakte met alcoholisten, morfineverslaafden, prostituées en cancan-danseressen in de Moulin Rouge en de maison closes waaronder de Le Chabanais en de ’One Two Two’. Aan het begin van de 20e eeuw vestigden kunstenaars als Picasso, Braque, Chagall zich in Parijs. In het interbellum volgden veel buitenlandse schrijvers. Onder hen bevonden zich Gertrude Stein, Ernest Hemmingway, Ezra Pound en Henry Miller. Jazz was de muziek, Chanel de mode, Charleston de dans, Art Deco de stijl, Surrealisme de kunst en Montparnasse de wijk die het culturele klimaat van die bijzondere tijd belichaamde.
Amédée Hennion - foto Blaise Arnold
François Dignan, 34éme Régiment d'Infanterie. Blessé en 1915, obus - foto Blaise Arnold
Parijs, ‘les années folles’ door de lens van fotograaf Blaise Arnold. Blaise is een fotograaf die verliefd is op het verleden. Zijn naam doet het niet vermoeden maar hij is een Fransman en woont in Parijs. Al meer dan tien jaar werkt hij aan zijn serie ‘Stories’. Prachtige geënsceneerde beelden over het Parijs op de drempel van de twintigste eeuw. Krachtige portretten van fictieve personen, ieder met hun eigen verhaal, geplaatst in een decor dat zo in elke film uit die tijd zou passen. Zoals films van Henri Verneuil, Denys de La Patellière en Marcel Carné. Nauwkeurig en minutieus bewerkt in Photoshop. Historische reproducties, geraffineerd samengesteld, die ons een inkijk geven in het tijdsbeeld van 'les années folles' zoals gegrift in ons collectieve geheugen.
Marianne Monnestier - foto Blaise Arnold
Victor Castelli & Rose Husson - foto Blaise Arnold
De hoofdpersonen uit de foto’s zijn steeds getuige van een scene die zich afspeelt op de achtergrond, meer dan honderd jaar geleden. Een haast superrealistische constructie van het verleden. Alles klopt en past in het tijdsbeeld, zoals de kentekens van een auto op de achtergrond, de kledingstijl, de reclameschilderingen op muren, oude posters. Hoe langer je kijkt naar de foto’s des te meer details worden zichtbaar. Foto’s die je doen hunkeren naar deze voorbije tijd. Een complete film gevangen in slechts een beeld.
Léon Bichat - foto Blaise Arnold
Alfred Agostinelli - foto Blaise Arnold
Blaise werkt soms maanden aan een foto. Met een enorm historisch besef, steeds op zoek naar beelden uit die tijd, die hij kan verwerken in zijn samengestelde foto’s, om zo de problemen van anachronisme te voorkomen. Zo maakt hij hooguit acht tot tien beelden per jaar. Maar soms duurt het maanden voor hij tevreden is met het resultaat. Dan is er ook nog de tijd die hij besteed op zoek naar geschikte locaties. Blaise fotografeert met een Hasselblad H3D39 of een Nikon D850 en creëert zijn meesterwerken met behulp van Photoshop. Ik vind zijn werk over het Parijs 'les anées folles' zo uniek dat ik hem graag een forum biedt in mijn weblog Paris FvdV. Helaas heeft deze fotograaf nog geen galerie of fotoboek. Wel kun je zijn foto’s bestellen via zijn eigen website.
Weergaven: 951
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
Prachtig die foto's! Ik kan er niet genoeg van krijgen ze te bekijken en te genieten van de sfeer die ze stuk voor stuk uitstralen. Al is de compositie steeds dezelfde: de persoon links of rechts tegen een muur, om een blik te bieden op de "gebeurtenis" op de achtergrond. Maar toen ik de aan hem gewijde pagina bezocht, zag ik dat alle foto's die je hebt uitgezocht onderdeel uitmaken van de serie "Stories".
Jammer dat de website bovenaan zo'n brede zwarte balk heeft, die nergens toe dient. Daardoor passen de foto's niet op een modern beeldscherm, dat laag en breed is.
"Turzi, musicien" is wel een heel merkwaardig portret, omdat de onderkant van Turzi met z'n rug naar je toe staat en de de bovenkant met de voorzijde. Een fotografische grapje van Arnold Blaise?
@ Theodora, grappig, was mij in zijn geheel nog niet opgevallen. Bijgaand de foto.
Dank Ferry, ik kon hem zelf ook plaatsen, maar ik was bang dat er rechten op rusten. Jij hebt ongetwijfeld zijn toestemming om de foto's te plaatsen.
Wat ik uit je artikel totaal niet had opgemaakt is dat Arnold Blaise een hedendaagse fotograaf is. Ik kreeg de indruk dat hij een fotograaf was uit La belle Epoque. Ik vond echter toevallig een interview met hem op de website Boum!Bang!, dd. januari 2020! Daaruit blijkt dat hij een passie heeft voor het verleden (én voor grote amerikaanse en andere auto's). Voor zijn foto's zet hij zorgvuldig een zogenaamd beeld uit het verleden in scène, inclusief de persoon rechts of links in beeld, en fotografeert het geheel. Dus de zogenaamd dode mevrouw op jouw tweede foto, die languit op straat ligt met kranten over haar hoofd, is daar gewoon gaan liggen op aanwijzing van Blaise Arnold. En na de fotosessie weer opgestaan uit de dood. Ik had het natuurlijk wel kunnen zien aan het minirokje dat totaal niet past in La belle Epoque. Foutje van Arnold Blaise?
En ik me maar afvragen wat die opgetast hopen achter haar waren. Koolrapen?
volgens mij ligt daar een berg kolen, bruinkool? verder had ze wel erg vuile voet terwijl haar schoentjes toch dichtbij liggen , verder prachtige foto's.
Fantastisch !!!
Doet mij denken aan magisch realisme (oa Willink en Pijke Foch)
Heel apart en indringend!
Oeps, typefoutje: Pyke Koch natuurlijk!
Beste Louise; het boek over la Grande Borne van E. Aillaud mag naar het zelfde adres in Eindhoven.
Bijvoorbaat dank, Ferry
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.
Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr