Phoebe

Na vier jaar zeuren is de man eindelijk om. We krijgen een hondje! Een bruin-wit bordercolliemeisje met waanzinnig schattige rechtopstaande flapoortjes en een lief wit streepje dat vanaf haar voorhoofd tussen de oogjes door uitmondt in een aandoenlijk asymmetrische vlek om haar bruine neusje. De nog blauwe puppy-oogjes kijken verlegen richting de lens en hebben mijn hart al volledig veroverd. Over een week halen we haar op.

Help.

Ik weet eigenlijk helemaal niks van honden. Ik ben opgegroeid in een kattengezin en heb zelf ook altijd katten gehad. Soms wel vijf, nu nog twee. De enige hondenervaring die ik heb dateert van vijfentwintig jaar geleden. Ik woonde met man, toen nog experimenteel huisgenoot, in een van de rechthoekige, stenen torens van een kasteel in de Gironde, waar we als stagiaires meewerkten aan de ontwikkeling van een vakantiepark aldaar. De parkmanager moest elk weekend terug naar zijn zwangere vrouw in Nederland en wij pasten dan op zijn Golden Retriever.

De manager had er gemengde gevoelens bij. Hij vond het erg fijn dat zijn Tootsie zo dol op ons was, maar vond het een beetje jammer dat zijn grote stoere hond mijn schoothondje werd. Terwijl ik aan het werk was kwam Tootsie altijd naast me zitten en legde dan haar hoofd en voorpoten op mijn knieën. Haar verdriet toen we na een halfjaar vertrokken zal ik niet licht vergeten en haar waanzinnig enthousiaste begroeting toen ze ons een paar maanden later opeens weer tegenkwam ook niet. Maar zo voed je een hond natuurlijk niet op.

Samen met mijn zoon ben ik een snelcursus puppy aan het doen en verzamel alle informatie die ik op het internet kan vinden over opvoeden, zindelijk worden, met de katten kennis maken, vermaken, socialiseren, … En een naam natuurlijk. Na een lijst met verschillende namen te hebben opgesteld en een kleine psychologische oorlogsvoering besluiten we haar Phoebe te noemen, of kort gezegd Fiep.

Ik heb het gevoel in verwachting te zijn, vertoon zelfs tekenen van nesteldrang met poetsdoek en stofzuiger enzo. ’s Nachts overvalt me de prenatale paniek. Alle nadelen die zo’n beestje met zich meebrengt borrelen in de duisternis op, als de ratio geen thuis geeft en alle problemen uitgroeien tot onmetelijk onheil. Zwetend lig ik wakker en zie ogenuitkrabbende kattenmonsters voor me, pis en poep door het hele huis, stinkharen, nooit meer op vakantie, nergens meer tijd voor en eindeloze wandelingen in stortregens en rukwinden. Als het ochtendgloren valt maakt de paniek weer plaats voor enige relativering en vooral voor blijde verwachting.

Met een tussenpoos van een paar minuten lopen we een voor een alle drie de ‘Gamm verte’ in om de coronaprotocollen te slim af te zijn en gezellig samen de puppy-uitzet te kunnen uitzoeken. Eenmaal tussen de hondenschappen slaat de onzekerheid weer toe. Welke mand zal ze het fijnst vinden? Welk formaat tuigje gaat haar passen? Metalen voederbak of plastic? Wat voor speeltje en welk merk brokken? We hebben geen idee. Arme Phoebe. Uit haar warme nest gerukt komt ze straks bij twee venijnige katten en een stel amateurs terecht. Dat is best een flink trauma om mee te beginnen.

Toch heb ik goede hoop dat veel liefde onze onbeholpenheid enigszins kan verzachten. Tenslotte zijn we allemaal opgevoed door een stelletje amateurs.

En venijnige katten.

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20200507, Dieren, Korte Verhalen

Reactie van Esther Bus | Maison en Dordogne op 7 Mei 2020 op 16.10: Dorine, wat herkenbaar! Ook ik ben niet opgegroeid met honden en kreeg 5 jaar geleden "opeens" een schattige pup in huis. En ja, ook voor mij voelde het alsof ik een kindje adopteerde. Gevoelens van spanning en opwinding, van angst en blijdschap, alles tegelijk. Maar maak je geen zorgen, ik zou niet meer zonder kunnen. Wandelen (zelfs in de regen) is een plezier, het enthousiaste beestje dat blij is als je weer thuis komt... ik zou het voor geen goud meer willen missen. En die poepjes en plasjes in huis in het begin: het is het waard! Succes!

Reactie van Theodora Besse op 7 Mei 2020 op 16.12: Ach wat leuk, zo'n eerste puppy! Meestal doen dieren jonge beesten niks. En de katten anders meteen wegjagen. Dan leren ze vanzelf dat het een nieuwe huisgenoot is. Puppy is nieuw, dus die accepteert alles.

Heel veel plezier gewenst met Fiep, waarover we hier vast nog het een en ander te lezen krijgen! Ik verheug me er nu al op.

Reactie van Wilna Maijenburg op 7 Mei 2020 op 17.32

Reactie van Mieke V. op 7 Mei 2020 op 17.34: Wat leuk een border collie. Heel veel plezier ermee. Hoop dat je/jullie van wandelen houden, want ze hebben veel beweging nodig.

Reactie van Wilna Maijenburg op 7 Mei 2020 op 17.43: Mijn verhaal is verdwenen. Ik heb sinds 26 februari een puppy, een vrouwtje Luna genaamd, ruim een jaar geen hond gehad. De laatste cursus met een hond was in 2005, je weet best nog wel iets, maar ik vond het wel leuk om via internet een cursus te volgen. Ik heb er aardig wat van opgestoken, eerst de naam en dan het bevel, goed gedrag belonen is belangrijker dan slecht gedrag bestraffen. En consequent zijn, niet vandaag wel en morgen niet. Ik had wat problemen met het zindelijk maken, had ik er uit gelaten, kwamen we thuis ging ze in de kamer poepen. Ik ruimde het natuurlijk gelijk op en de dweil met een fris luchtje erover. Heb ik geleerd dat je eerst de hond even ergens anders moet doen, dan pas opruimen en schoonmaken met witte azijn. Gelukkig was ze al helemaal zindelijk, maar het had misschien sneller gegaan. Ik wens jullie veel plezier met de nieuwe aanwinst.

Reactie van helga van velsen op 8 Mei 2020 op 8.26: Wij zijn van huis uit hondenmensen, maar maken nog steeds 'foutjes' 2 honden van 6 mnd oud tegelijk. Eén groot feest, zeker voor onze hooligans. Dit was op een mooie ochtend de badkamer, mooi versierd. Inmiddels zijn ze 5jr oud nog altijd prettig gestoord maar één garantie: met een hond in huis is er altijd iemand blij om je te zien. Veel plezier met Fie

Reactie van Wil Louwers op 8 Mei 2020 op 8.36: @Dorine: www.hondenschool.online met veel instructie-video's. Erg informatief en baas en hond hebben er plezier in! Vandaar uit kun je op YouTube nog veel meer vinden over gedrag en opvoeding van honden.

Reactie van Dorine van der Marel op 8 Mei 2020 op 14.01: Bedankt voor de tips en bemoedigende reacties! (nou ja, die badkamer van Helga ... slik, ze hebben volgens mij wel dikke pret gehad) Wat een lieverd, Luna! En dank Wil, inderdaad een hele fijne site. Ik hoop snel met leuke verhalen te komen.

Reactie van Ingrid de Eerste op 8 Mei 2020 op 15.39: Nooit honden gehad, alleen katten. Altijd wel interesse voor honden. In 2013 kwam Beagle Zina (Arabisch voor beauté). Aangezien Beagles echte meutehonden zijn, kwam Callune in 2014 (struikheide). Beide als puppies. Geweldig, wat een plezier met het opvoeden. En ja, Beagles zijn renhonden, chien courant, en de opvoeding is wat lastiger. Het zijn jachthonden die erg autonoom werken en zich moeten redden. Dit in tegenstelling tot Setters en Pointers die erg op het baasje gericht zijn. Dus têtues maar o zo aanhankelijk. Eerlijk gezegd is de opvoeding van jonge hondjes niet anders dan bij mensenkinderen.

Reactie van wilsam op 8 Mei 2020 op 16.09: Une toutou. Ik heb ook een border collie, maar hij ziet er uit als een zwart schaap met twee tennissokken aan. Van de fourrière/SPA die hem in het bos hadden gevonden. Heel erg angstig en absoluut niet zindelijk. Inmiddels niet meer bang en bijna zindelijk. Daarnaast ook nog een Mechelse herder met flaporen. Ik heb twee enorme manden in de salon waar ze elke avond hun deken en andere spullen uithalen. Die leggen ze dan als een vakantievierder aan een costa heel netjes en precies op hun eigen plekje. Je hoeft dus geen manden te kopen.

Heel veel plezier met Fiep.