Ik heb, als dagelijks leidinggevende bij een Emmaus groep in Nederland heel wat mensen die met soortgelijke repatrierings problemen kunnen helpen. maar heel veel andere organisaties die mensen helpen zich weer in Nederland te vestigen zijn er niet. Daar verkijken zich heel veel mensen op. "Ik kan altijd nog terug gaan en desnoods een bijstandsuitkering aanvragen" . Zo makkelijk is het echt niet.

Hallo Michael,

Nederlanders van alle leeftijd emigreren naar Frankrijk en als de helft binnen drie jaar terugkeert  remigreren ook Nederlanders van alle leeftijd. Toch ligt het zwaartepunt van de (re)emigranten bij vijftigplussers. Onder alle emigranten uit Nederland staat Frankrijk op de vijfde plaats, onder vijftigplus-emigranten staat Frankrijk op de eerste plaats.

Toch heb ik de indruk (helaas geen cijfers..) dat zeventigplussers oververtegenwoordigd zijn onder de remigranten. En als gezonde zeventigjarige het bejaardenhuis in? Vergeet dat maar! Nederland voert een actief beleid voor het zolang mogelijk zelfstandig wonen (al zorgt Nederland er dan vervolgens niet voor dat er ook betaalbare woningen zijn voor zeventigplussers waarvan ze willen dat die zelfstandig blijven wonen). Plekken in verzorgingstehuizen zijn schaars en vereisen zeer serieuze medische klachten of beperkingen of een extreem hoge leeftijd. Plekken in particuliere verzorgingstehuizen vereisen een fors inkomen of vermogen (bv Nederlanders die nu hun afbetaalde huis voor goud geld verkopen of met een zeer riant pensioen) en de meeste remigranten vallen niet in die categorie.

Wim

Goedemorgen, een oprecht en realistisch stuk. In Nederland heb je o.a de LVGO https://www.lvgo.nl/, misschien een idee om hier contact mee op te nemen?

Beste John, wij vinden het een hoopvol idee omdat we precies de ervaring hebben die jij beschrijft. We denken en praten graag mee.

Goed Wim, dat je ook de realiteit laat zien. Ik kan me wel voorstellen , dat wanneer je wat ouder wordt toch graag weer naar Nederland terug zou willen. Naar je familie, kennissen, kinderen etc. Bovendien zijn de afstanden niet zo groot daar om bij elkaar op bezoek te gaan. Ik heb na meer dan 40 jaar er ook wel eens over gedacht om terug te gaan. Waar ik dan zo tegen op zie is de romslomp met de papieren weer. Hier een pensioen , de verhuizing,hier de kinderen etc. En och weer wennen, en terug naar Frankrijk om mijn kinderen op te zoeken, die alle 3 verspreid in Frankrijk wonen. Nee ik blijf toch maar hier, maar misschien welop een andere plek, dan waar ik nu woon( ik kan alleen de goede plek nog niet vinden en heb er moeite mee.)

Beste Wim en anderen,

Ik ben niet afgeschrikt hoor. Zoals jullie inmiddels weten, ben ik hier nieuw op de forumsite die jullie veelvuldig gebruiken. Ik zelf ben niet woonachtig in Frankrijk maar koester wel een grote liefde voor het land waar jullie als gast mogen verblijven. De een nog maar  kort, de ander wat langer.

Mijn plan om voor landgenoten in Frankrijk in Nederland een woongroep op te zetten, is mij mede ingegeven door een vriendin die, net zoals de meesten hier al of nog in Frankrijk wonen. Zoals ik in mijn artikel reeds heb aangegeven, heeft zij plannen om binnen niet al te lange tijd terug te keren naar Nederland. Al dan niet permanent omdat zij haar woning in de regio Occitane eigenlijk nog wil aanhouden.

Samen hebben wij tijdens diverse wijn- en stokbrood sessies onze plannen aan elkaar ontvouwd en toen besloten om dmv mijn artikel de animo te peilen onder lotgenoten in La France.

In tegenstelling tot Wim heb ik niet de beschikking over de ins en outs van CBS cijfers die hij presenteert. Ik hoop dat jullie mij dat niet kwalijk nemen.

Wim zou natuurlijk de cijferman kunnen worden in de eventueel op te richten Projectgroep Samen wonen in een woongroep in Nederland.

Ik vind vooralsnog dat het aantal landgenoten om zo’n groep te formeren niet groot genoeg is om daadwerkelijk al over te gaan tot een bijeenkomst, hier in Nederland of bij jullie in Frankrijk.

Het is dus niet dát ik geen bijdrage wil leveren aan wat Wim aankaart, maar dat ik niet te hard van stapel wil lopen of de indruk wil wekken dat ik à la minute de groep mensen wil samenstellen. Voilà.

Dus: blijf jullie bijdrage leveren en ik zal als dat nodig is mijn commentaar daarbij geven.

Je vais laisse pour aujourd’hui. A bientôt de te lire? Fais de beaux rêves avec moi.

Beste John,

Mijn idee was helemaal niet om al gelijk bijeenkomsten te organiseren, maar het begint mogelijk met de uitwisseling van ideeën. Wij kennen in elk geval mensen die in jouw ideeën zijn geïnteresseerd, en dat zijn niet allemaal bezoekers van deze site. Er heerst wel degelijk remigratieschaamte, vandaar mijn voorstel om off-line met elkaar in contact te treden en te beginnen met wat uitwisseling van gedachten, om te beginnen simpel in een mail groepje.

Er is zeer geen sprake van een à la minute-oplossing, maar discussie op dit form zal blijven bij algemeenheden, zoals je nu al hebt gezien. Om een allereerste (klein) stapje te zetten naar mogelijke realiteit in de toekomst, denk ik dat er beter off-line verder gepraat kan worden. Dus nogmaals: Nederlanders die nadenken over remigratie en mogelijk over het onderwerp van een woongroep: aarzel niet om mij een mail te sturen: wimvt@ondernemen-frankrijk.nl

Wim

Lang geleden waren de ouders van een schoolvriendin (ik zei al: lang geleden) bezig met een samenwoon vorm via Centraal Wonen. Ik zag dat die organisatie nog steeds bestaat. https://www.cwdelft.nl/ en andere locaties. Doe er je voordeel mee. Wij blijven nog in Frankrijk.

Ik hoor van Nederlandse vrienden dat gezinsverzorging (voor ouderen bv) niet meer bestaat of 'druppelsgewijs' wordt toegekend, vreemd beleid als je wilt stimuleren dat ouderen zolang mogelijk zelfstandig wonen ...?

Wim, bedankt voor je uiteenzetting over de situatie in Nederland nu.

Ik ken geen schaamtegevoel over eventuele terugkeer naar Nederland; misschien omdat ik in verschillende landen heb geleefd.

Het voordeel van het 'samenwonen' in een groepje is dat je een grotere woning kunt kopen maar de financiële aspecten ervan brengt veel vragen met zich mee als iemand er om één of andere reden uitstapt ( overlijden of andere reden°.) Een niet onbelangrijke feit ben ik nog niet tegengekomen: het leven is goedkoper in Nederland.

John, je vindt het aantal reacties van belangstellenden te klein om iets concreets aan te vangen, maar wat is groot in deze en wat is klein? en wat zijn de voor- en nadelen ?

Mais je comprends que tu désires partager tes rêves tandis que d'autres ne veulent pas que rêver!

Ja, het lijkt mij beter om aan te sluiten bij bestaande projecten als een CW-project, persoonlijk lijkt mij de remigratie-pijn én het feit dat je in Frankrijk hebt gewoond een te smalle basis om een woonvorm op te baseren, maar wie ben ik. Ik merk dat ik hier in Frankrijk al met zeer weinig Nederlanders contact heb, al zou ik dat best wel willen maar het is niet eenvoudig, het feit dat we allemaal in Frankrlijk wonen is nog geen basis voor persoonlijk contact.

Ik zie wel het probleem, ik ken ook wel mensen die fetenlijk in Frankrijk 'vast' zitten en hoewel ik nog werk denk ik er ook wel over na en vrees ik dat ik ook op een zeker moment door de onmogelijkheden op de woningmarkt in Nederland hier in Frankrijk 'vast' kom te zitten. 

@Eliane, mijn ouders zijn aan het einde van hun leven prima door de thuiszorg geholpen. Ik heb geen idee of het heel misschien wat streekgebonden is, of omdat mensen denken dat ze "alles" kunnen krijgen zoals gratis huishoudelijk hulp. Er is ook huishoudelijke hulp, maar die doen niet alles.

Uit de statistieken blijkt dat het algemene kostenniveau van levensonderhoud in Frankrijk lager is dan in Nederland, maar dat wil niet zeggen dat voor alle Nederlanders die terugkeren naar Nederland het leven ineens duurder wordt, maar wel voor de meesten. Terugkeer naar Nederland heeft ook niets te maken met kostenbesparing (dat argument heb ik in elk geval nog nooit gehoord voor remigratie).

Overigens, Michel: er zijn wel degelijk een paar dingen duurder in Frankrijk dan in Nederland: ten aanzien van de markt moet ik je echt tegenspreken: op de Nederlandse markt is je gulden een daalder waard, op de Franse markt nog geen 10 franc.  Ook woninginrichting (vergelijk de IKEA-prijzen maar eens van een Franse en Nederlandse vestiging) en een aanvullende ziektekostenverzekering (met name voor ouderen: in Frankrijk is die leeftijdafhankelijk, in Nederland niet). En zowel de notariskosten als de overdrachtsbelasting bij de aankoop van huis. En er zullen vast nog wel een paar categorieën zijn.

@Jeanette: je zit alleen 'vast' in Frankrijk als je er liever niet meer wilt zijn, maar niet terug naar Nederland kunt (bv om financiële redenen). Als je in Frankrijk wilt zijn, zit je natuurlijk niet vast!

Wim

Haha, nee natuurlijk niet Wim, dat is ook wat ik bedoel, dat ik (zoals anderen nu) op een zeker moment eigenijk liever naar Nederland zou willen, als ik alleen ben en alle vrienden die ik nu in Frankrijk heb dood of vertrokken zijn, ik ben veruit de jongste, een van de weinigen die in Frankrijk werkt dus dat is zeker niet ondenkbaar, en dat ik dan niet naar Nederland zou kunnen vanwege de financiele situatie en de woningmarkt in Nederland. 

Maar goed, voor het moment wil ik hier zijn en dus denk ik er maar niet te veel over na want ik kan er toch niks aan doen, ik zou niet weten wat althans. 

Verder ben ik het eens met dat er zeker zaken zijn die in Frankrijk een stuk duurder zijn dan in Nederland, zoals jij die noemt, maar het totaalplaatje valt vinderdaad toch echt gunstiger uit in Frankrijk. 

Mensen die nog maar 2 jaar in Frankrijk gevestigd zijn constateren dit met mij; zij houden onder de streep echt iets meer over. Het verschil zit 'em met name in de autokosten en de inkomstenbelastingen.  

Michael, wij krijgen in Nederland ieder jaar weer geld terug voor de electriciteit ons tweede huis.Dus het valt ook weleens mee.

Maar om een steentje bij te dragen aan een samenleef vorm. Zolang we samen zijn, zullen we het zeker niet doen. Blijf ik alleen over dan zal ik het wel overwegen. Maar om het met een groepje "gelijkgestemden" aan te gaan, nee dat niet. Er zullen er altijd zijn die er, in mijn ogen, iets teveel van een eigen stempel op willen zetten. Vaak vanuit hele goede bedoelingen, maar oudere mensen "we hebben het altijd zo gedaan". En qua leeftijd begin ik ook echt wel in die groep te vallen. Al hoop ik wel lang buiten dat "altijd zo gedaan" te blijven en open te staan voor verandering.

@Janny: een woongroep is een leefvorm, die lang niet iedereen past, ik probeer slechts mee te denken met de tientallen, misschien inmiddels wel honderden Nederlanders die 'vast' zitten in Frankrijk: wel willen remigreren (vanwege voor hen persoonlijke redenen), maar het niet kunnen (vanwege de financiën).

Wim

Wim, daar vind ik ook niets mis mee. Maar ik deelde mijn overwegingen. Ik waardeer je vaak nuchtere kijk op veel zaken, zoals de terugkeercijfers. 

Het bevalt ons prima in de Vaucluse, maar ik zie echt wel redenen om later eventueel terug te keren. Niet met hangende pootjes, maar gewoon een andere fase in je leven.

@Michael, ik ben nu sinds bijna 2 jaar met pensioen. Ik had gedacht om, wanneer ik zou ophouden met werken, wel zin zou hebben om ergens anders dan in regio Parijs te gaan wonen. Mijn plannen waren om misschien in het noorden van de Vendée te gaan wonen. Eén van mijn kinderen, mijn zoon, woont daar. Ik vind de mensen wel vriendelijk, niet te ver van Nantes af (leuke dynamische stad). Ik ben een paar jaar geleden daar ook huizen gaan bezoeken, maar heb toen niet gekocht oa omdat ik nog werkte en ook een appartement en een huis me te veel zou zijn (financieel). Net nadat ik ophield met werken, kregen we al het gedoe met de Covid en ik had geen zin meer in zoeken. Nu denk ik soms misschien moet ik gewoon hier blijven wonen....? Een dochter in Normandië, een zoon in Vendée en de jongste zoon 15 km van mij vandaan, woon ik eigenlijk wel centraal. Ik huur een appartement in een groot huis op de begane grond in een klein stadje 15 km van Parijs. Maak gebruik van een mooie tuin,  (waar de andere bewoners bijna geen gebruik van maken, omdat ze allemaal werken en ben de enige die een terras heeft). In het huis wonen nog 5 andere mensen, alleen of met een partner en de leeftijden verschillen van 30 tot 67. Eigenlijk is het wel leuk zo, maar het wisselt ook nog wel eens van bewoners en ik zou wat meer op mezelf willen zijn. En het is in omgeving Parijs ook druk. Zo als het nu is , weet ik het niet, wat ik wil....

Om het beeld wat breeder te trekken dan alleen gepensioneerden: wij zijn een jong stel met een dreumes en verhuizen volgende week terug naar Nederland. Enigszins met pijn in het hart, maar ik vind het ook waardevol dat mijn dochter haar familie kent (en andersom natuurlijk ook voor de opa's en oma's). Waar we eerder 'dichtbij' woonden (relatief gezien dan, maar goed bereisbaar) en vakanties en bezoekjes van familie en vrienden prima gingen, was dit jaar anders en woonden we wel echt in het 'buitenland' door Corona. Dus we gaan terug en lopen precies tegen al die dingen aan, een grote administratieve rompslomp, geen woonruimte (tijdelijk nu voor 2,5 maand om vanuit daar verder te zoeken), nog geen baan, enorm hoge huren of huizenprijzen in vergelijking met wat we hier betalen, ondanks dat we in Bordeaux wonen. Zorgverzekerking moeten uitkiezen wat ook echt heel veel kost. Natuurlijk betaal je dat in frankrijk ook wel, maar zit het verkapt in je lagere salaris en is het meer naar ratio. Soms vraag ik me af waar we aan beginnen. Een huisje op de grens in Noord-Frankrijk kost veel minder en daar heb je dan ook nog eens een mooie tuin bij.
Maar of wij dan bij een woongroep zouden passen? Ik hoor steeds meer mensen en vrienden om me heen over woongroepen. De vraag is wat je precies zoekt? De toegankelijkheid van altijd bij iemand terecht kunnen voor een praatje? Vind je dat ook in een actief dorp bijvoorbeeld? Ik vond laatst een woongroep met een plekje vrij, de huurprijs was inderdaad een stuk lager dan een doorsnee huurwoning. Maar is dat dan voldoende reden om voor een woongroep te kiezen? Wat zouden bijvoorbeeld je selectie criteria zijn uit alle aanmeldingen. Want alleen 'remigranten' (en woonprobleem) is best breed, dat wil niet zeggen dat je ook hetzelfde over bepaalde dingen denkt, wat wel handig is om het samenleven makkelijker te laten verlopen.

Michael , je slaat de spijker op zijn kop, behalve het feit dat ik mij niet verveel hier. Een periode van bezinning is inderdaad goed en dat was ook mijn plan. In iedergeval 1 jaar niks doen en kijken wat er komt, maar ondertussen is het bijna 2 jaar door de Covid. Afijn ik  zie wel en probeer het los te laten...

Michelle, kijk een stel met kleine kinderen in de buurt is juist zo goed in een woongroep lijkt mij. Er zou bijvoorbeeld iets geregeld kunnen worden met de opvang of het uit school halen van de kinderen door de mensen , die niet meer werken. Of een dagje oppassen als een van de kinderen ziek is en de ouders werken. Verder kan er samen ondernomen worden met de kinderen en de ouders in een gezamelijke moestuin. Of andere activiteiten terwijl de ouders werken, maar dat kan natuurlijk ook in een klein dorp , wanneer je de buurt goed kent.

www.stichting-opwegnaarhuis.nl

Hallo Wim, ik ben ook al een paar jaar bezig om terug te keren naar Nederland. Ik ben helemaal alleen nu en spreek geen Frans. Een huurhuis in Nederland in de vrije vestiging kan ik niet betalen met alleen maar een AOWtje en een sociale huurwoning zit er écht niet in. De wachtlijsten zijn overal immens lang. Ik ben nu 70 en het zou mij ook best iets lijken om in een groep te wonen met gewoon je eigen huisje, maar wel de hulp van andere Nederlanders die misschien wél Frans spreken. Ik hoop dat iemand een ideetje heeft want die van mij zijn inmiddels wel op....

Ik ben het volledig eens met Michelle, hier France laat je het e&a, daar Nederland krijg je wat- een zeer persoonlijke keuze, het is wat het is. Inderdaad rompslomp van papierwerk is complex voor zowel oude als jonge mensen.

Salut

Als je alles rustig op een rijtje zet dan denk ik dat die papieren rompslomp ook wel meevalt. Maar het krijgen van een huis is veelal een veel lastiger verhaal. 

Stichting OpWegNaarHuis kan iedereen helpen aan een 55plus woning in Nederland.

Uh.. OpWegNaarHuis is voor daklozen in Nederland zie ik op hun site.
Ik denk niet dat je bij hen kunt aankloppen vanuit Frankrijk en een huis krijgen maar goed het ziet eruit als een totaal hulpverleningsprogramma voor mensen die de weg tijdelijk kwijt zijn.

Stichting OpWegNaarHuis helpt ook gestrande Nederlanders in Frankrijk. Voor referentie kunt u Jacques van Hout van de stichting Aneas in Frankrijk hulp voor Nederlanders in Frankrijk. Aneas helpt al 127 jaar sociaal behoeftige en vereenzaamde Nederlanders in Frankrijk. Aneas werkt samen met stichting OpWegNaarHuis.

Yolanda, ik geloof best dat jullie goed werk doen, maar die opmerking dat jullie 55 plussers in Nederland aan een woning kunnen helpen. Hoe kan men dat goed praten t.o.v. mensen die al jaren op een woning wachten? Je laatste berichtje gaat weer over iets dat hier helemaal niet aan de orde is. Natuurlijk zijn er Nederlanders met problemen, maar dat was niet de insteek van Wim. 

Ik wil alle reageerders danken en kort melding maken van wat ik verder heb uitgezocht. En uit off-line reacties blijkt dat mensen ook willen weten waarom ik mij hiermee bezig houd.

Ik krijg van tijd tot tijd vragen van emigranten over woongroepen in Frankrijk. Maar mijn ervaringen daarmee zijn zeer slecht. Het begint er al mee dat er heel veel Frankrijken zijn en elke emigrant heeft zijn eigen voorkeur. Het maakt nogal verschil of je juist naar Zuid-Frankrijk wil, of al te hoge temperaturen wil vermijden. Of dat je diep op het platteland wil zitten of in de buurt van een stad. Zet twee emigranten bij elkaar en de beleving van hun 'eigen Frankrijk' is heel vaak onoverbrugbaar. Voor remigranten speelt dit veel minder: Nederland is maar klein en zeker als je de afstanden in Frankrijk gewend bent geweest, maakt het uiteindelijk voor veel remigranten niet zoveel uit waar ze in Nederland terecht komen. Immers de afstand tot vrienden, familie, kinderen en kleinkinderen is altijd goed te doen, waar ze ook komen te wonen.
In Frankrijk is er dan nog het probleem dat de meeste Nederlandse emigranten juist niet samen met Nederlanders willen wonen, na emigratie. Na vele jaren komen ze daar overigens vaak op terug, maar bij de meeste verse emigranten spelen er zowel push- (weg uit het drukke Nederland) als pull-facturen (genieten van de Franse culture, cuisine, klimaat) en dat laatste is in de hoofden van veel mensen niet te rijmen met het samenwonen met Nederlanders.
Tenslotte komen de meeste initiatieven van een aanbieder van onroerend goed. Dat betekent dat er naar het gevoel van de kopers weinig inspraak is hoe e.e.a. wordt ingericht. En als er een appartement overblijft, wil en kan de verkoper die aan elke willekeurige koper verkopen en weg is het idee van een woongroep. Nagenoeg alle mooie initiatieven door aanbieders in Frankrijk heb ik op den duur zien mislukken.

Ik heb in het verleden best wel wat tijd gestoken in het coördineren van bovenstaande soort activiteiten: allemaal tijd die niets heeft opgeleverd. Ik wilde het nu nog één keer proberen, maar dan met remigranten, omdat ik een paar zeer schrijnende gevallen ken, die echt tegen hun wil vast zitten in Frankrijk. In mijn naïviteit heb ik echter de Nederlandse bureaucratie zwaar onderschat, die in niets blijkt onder te doen voor de Franse, op het gebied van ruimtelijke ordening zelfs nog wel erger is.
Ik kreeg een reactie uit een onverwachte hoek: een groep Nederlandse remigranten uit Spanje heeft zich in 2019 verenigd om iets vergelijkbaars te doen. Dit betrof remigranten tussen 60 en 80 jaar en er was een goede onderlinge sfeer van geven en nemen toen ze aan het proces begonnen. Zelfs het aanwijzen van een plek in Nederland ging in goede harmonie. En ze hebben ook gezamenlijk enkele panden gevonden waar de plannen gerealiseerd konden worden. En toen begon de ellende. De kosten bleken enorm, er moesten allerlei studies worden uitgevoerd, door professionele bureaus, voordat een boerderij kon worden omgebouwd tot enkele appartementen en een gezamenlijke ruimte. Er moest een omgevingsplan komen, een onderzoek naar de mogelijke aanwezigheid van vleermuizen (dat onderzoek alleen al zou € 7000 moeten kosten), onderzoek naar toekomstige geluidsoverlast, PEFAS en CO2-uitstoot tijdens de bouw, onderzoek naar toename verkeersintensiteit, en natuurlijk moesten er bouwvergunningen worden aangevraagd via een architect. Alleen al de planfase zou €50.000 gaan kosten en dan kwam daar de aankoopsom + kosten koper nog bovenop. En ook een vervallen boerderij in Nederland bleek meer te moeten kosten dan de opbrengst van de verkoop van de zes appartementen die de deelnemers in deze groep zouden verkopen voorafgaande aan remigratie. Kortom, ik heb de Nederlandse regelgeving zwaar onderschat en mij zijn de ogen geopend. Ik heb dus besloten om geen tijd meer te steken in dit idee. Het spijt me werkelijk dat ik verkeerde verwachtingen heb gewekt!

Geïnteresseerden zouden zich kunnen aansluiten bij projecten die nu in de planfase zitten: https://knarrenhof.nl/?fbclid=IwAR10wdSkGOeBZi0cukdcuHW-we5vwMY3V5l...
Maar ook daar bleek de toestemming een groot obstakel voor veel plannen.

Dus, het spijt me, tot mijn schande moet ik toegeven dat mijn idee is ontstaan door iets te veel enthousiasme, maar iets te weinig vooronderzoek.

Ik wens iedere remigrant toe dat hij toch snel een plekje weet te vinden in Nederland!

Wim

Nou, daar hebben we weer lekker veel aan Wim. IK WIL GEWOON NAAR HUIS!!!!! Niemand die mij wil helpen. Aneas is een waardeloze hulporganisatie die je alleen maar helpt als je al bijna helemaal hulpbehoevend bent of op een haartje na dood. Er moet toch ergens iemand zijn die mij (en anderen) kan helpen!!!?????? DIT IS NIET ZOMAAR IETS, DIT IS EEN NOODKREET!!!!!

Anja, je kan het Wim niet in zijn schoenen schuiven dat het bij jou anders gelopen is als dat je achteraf gewild had. Het is heel jammer dat je problemen hebt, maar om Wim daar op aan te spreken gaat me wel erg ver. 

Zeer interessante stukjes over woongroepen de laatste tijd hier. Waar het volgens mij altijd stuk loopt bij deze vragen is het verschil tussen mensen die graag uit passie of om samen te willen! leven besluiten om in een groep met dezelfde ideeën te gaan wonen en dit dan probleemloos en met heel veel plezier jaren volhouden, en de groep mensen die je hier de vraag ziet stellen en dit willen doen uit geld, woning of zorg nood. Dit zijn mensen die vaak nog nooit in een groep hebben gewoond, vaak gesteld zijn op privacy en eigenlijk helemaal niet zo zitten te wachten op de "verplichte" sociale interactie die gepaard gaat met een woongroep in een bestaande woning.

Er kan toch een oplossing zijn in mijn ogen, maar dan moet je het misschien wat anders benaderen. De vraag is eigenlijk een oplossing voor enerzijds te dure woningen en een geschikt idee om met net te weinig fondsen toch daarheen (Nederland) te kunnen verhuizen, of graag in Frankrijk willen blijven maar eigenlijk net te oud om alle zorg voor tuin/huis/boodschappen/kwaaltjes/enz nog alleen te kunnen doen.

Voor beide groepen zou de ontwikkeling van kleine gemeenschappen met kleine (50 tot 60m2) gelijkvloerse woningen perfect zijn, zo woont iedereen toch samen, je kunt zo je kosten (Nederland) delen of er toch blijven wonen (Frankrijk). Als er dan nog bereidheid zou zijn om de fondsen van de oudere generatie, met de woningnood en onmogelijkheid tot wonen voor de jongere generatie te delen dan zou je best een leuke opzet kunnen maken denk ik..

Hoe ga je dit dan aanpakken? In Nederland is er momenteel in veel gemeentes bereidheid om mee te werken aan dergelijke burgerprojecten, je ziet ze overal verschijnen, maak een mooi plan met zeg 6 of 7 kleine gelijkvloerse (ecologische) woningen en laat ze bouwen door genoemde jongere generatie (afhankelijk van de complexiteit eventueel met begeleiding) in ruil voor 1 van de  woningen. Daar zou je dan een duur aan kunnen verbinden van een jaar of 5 bijvoorbeeld en vervolgens verkoopt of verhuurd de groep deze.

En dan komt eigenlijk punt dat vaak angstvallig wordt vermeden hier, en waar veel van deze ideeën al vroegtijdig op sneuvelen. Wat gaat zoiets dan kosten!

Voor Nederland denk ik dat je met €150.000,- de man een heel eind komt in een provincie als Drenthe bijvoorbeeld, voor Frankrijk is het natuurlijk ook een beetje afhankelijk van de plaats maar daar kun je zoiets al voor €80.000,- of minder de man realiseren.

Aan het eind van het verhaal is het altijd een kwestie van de euro's, maar een beetje buiten de gebaande paden denken (woongroep, huis verbouwen, samenleven) gaat vast helpen om toch een oplossing te kunnen vinden.

Just my 2 cents natuurlijk!

Voor de mensen die nog (tijdelijk) willen vertrekken naar Frankrijk of welk ander land zou ik nog graag de tip willen geven om je voor vertrek uit Nederland bij 1 of meer woningbouwverenigingen in te schrijven. Dit kan vaak gratis of voor een zeer gering bedrag per maand, en zo bouw je toch inschrijfduur op.

Een hele fijne avond.