Ik denk dat je, jezelf af zou kunnen vragen wat jullie er belastend aan vinden, dat kan zijn omdat ze bij jullie in huis verblijven, dat ze zich gedragen alsof ze in een hotel zitten, enz. enz. Maak duidelijke afspraken, en kijk eens of er in de nabijheid niet een leuke BenB is of een gite is waar de gasten kunnen verblijven. Dan is iedereen vrij om te doen wat ze willen en zitten jullie niet de hele tijd op elkaars lip! 

Ik woon alleen en leef dus nog letterlijker een solidair leven. Overigens gedeeld met veel Franse vrienden en bekenden. Bezoek van familie of vrienden vind ik leuk en is gemakkelijk te ondergaan (ik schrijf nu in de geest van Henri's bericht) als je wat afspraken maakt. Het is fijn als gasten ook minstens een beetje voor zichzelf zorgen,de koffieautomaat zelf weten te vinden en ook eens koken. Dan ben je even gast in je eigen huis. Laat ze zelf naar de markt of winkels gaan om zo tussendoor even ruimte voor jezelf te hebben. Bij mij haalt iedereen (ongevraagd) de bedden af en zo heb je vooral plezier van je gasten, familie en vrienden.  In de tijd dat ik betalende gasten had in mijn B&B wilde ik geen bekenden over de vloer. Ik was dan te druk en voelde mij bijna schuldig wanneer ik geen aandacht aan de familie kon schenken.

Bekend vraagstuk. Zelf doe ik het zo, dat als ik ga logeren bij vrienden/familie, ik wel bij ze langskom, maar in de buurt een hotelletje neem. Ook een gezellig dinee doe ik zoveel mogelijk in een (bij de gastmensen) bekend resto. Kosten worden vaak gedeeld, of ik betaal het. Je kunt vaak niet beoordelen of en in hoeverre je bezoek een last of een genoegen is. En ook, als de vrienden beroepsmatig met logies bezig zijn, kom ik buiten het seizoen, en laat me wel verwennen met hun logeer faciliteiten, eten etc. Eerlijkheid gebiedt te melden dat familie of vrienden vaak denken dat je verblijf in Frankrijk een grote vakantie is, waarin je niet hoeft te werken, geen huishouden hoeft te runnen, geen onderhoud hoeft te plegen etc.

Wij hebben vanaf 1999 een huis in Frankrijk . In de eerste jaren was het ons vakantiehuis. We hadden toen een simpele regel. Iedereen is welkom, maar voor ons is het ook vakantie dus vul de corveelijst in (niet alleen gezellig koken, maar ook de w.c. en het doucheputje) en ik ging met de huishoudknip rond waar de boodschappen uit betaald werden (nu zou je een tikkie sturen denk ik) . Toen ons huis onze vaste plek werd is die gewoonte eigenlijk blijven bestaan. Nu wat minder strikt op de centime met de huishoudpot, maar wel gewoon af en toe de boodschappen betalen, koken en je eigen boeltje schoonhouden. Het bevalt ons prima zo. En familie en vrienden komen graag terug. Op deze manier voelen ze zich geen klaplopers. 

In ons in 1998 verworven vakantiehuis, dat in 2004 werd omgebouwd tot maison permanente, hebben wij exact dezelfde belevingen en ervaringen opgedaan als @ineke blom en #henri bik beschrijven. Sterker nog…….. het spiegelbeeld n.l.de bezoeken aan familie en vrienden in Nederland doen wij al 20 jaar per camper. Nooit hoeven wij hen “ lastig” te vallen met zaken en gedragingen zoals hiervoor reeds genoemd. Wij hebben alles aan boord en gaan ook niet in op uitnodigingen om b.v. logeerkamers te gebruiken. In de meeste situaties hebben we een “camperplek” met water en stroom op loopafstand. En daarvoor natuurlijk altijd een passend geschenk.
Met heen en terugreizen zijn we uiterst flexibel, deze ritten alsmede het verblijf zijn voor ons gewoon vakantie. Mijn Henny en ik ,ook bijna tachtigers ,verstoren verder ook niet het levensritme ten huize van jongere familieleden. Dat alles werkt uitermate ontspannen. De beste en meest plezierigste Frankrijkinvestering van ons leven.

Fijn dat het zoveel mensen lukt om het bezoek goed te regelen. Ik voel meer mee met de familie Bik. Het is reuze gezellig als mensen langskomen en ik kook dan ook graag een uitgebreid diner. Helaas verwachten mensen dat ze helemaal in de watten gelegd worden en vinden alle verwennerij heel gewoon. Ik sta dan ook met mijn ogen te knipperen als het warme croissantje bij het ontbijt belegd wordt met èn roomboter èn kaas èn ham! Doen jullie dat ook thuis, denk ik dan. Ook komt het voor dat als ik na 3 dagen koken suggereer om eens uit eten te gaan, de gasten dat niet oppikken als hint dat zij dan de gastheer en gastvrouw trakteren, maar dat ze voldaan achterover gaan zitten en verwachten dat wij dan betalen, als onderdeel van het gastvrije onthaal. 
Helaas, ik weet niet hoe je dat vooraf duidelijk kunt maken zonder dat het vervelend wordt. Wij vertrouwen eigenlijk op iedereens gevoel voor goed fatsoen. Blijkbaar is men niet meer op de hoogte van de etiquette van een goede gast zijn. Ter verduidelijking, we zijn geen b&b, masr gewoon een vakantiehuis.

Dat zijn erg vervelende ervaringen, Liliane. Duidelijke regels stellen, inclusief een beperkt aantal dagen te gast zijn, helpt hierbij. Ik hanteerde vroeger "zelfs" een dagtarief om zo de kosten van het leeghalen van de koelkast en wijnkelder te dekken. 10 of 15€ per dag en per persoon. Niemand had er een probleem mee. Ook iedere dag koken door de gastvrouw of heer vind ik niet normaal. Ik schreef hierboven al hoe leuk gast in je eigen huis kan zijn. Maar je moet het vooraf goed kenbaar maken. 

Liliane, wat een vervelende ervaring zeg. Maar maak je het er ook niet zelf een beetje naar? Dat croissantje bij het ontbijt hoeft toch niet warm te zijn? En waarom ham en kaas bij het ontbijt? Gewoon een stuk baguette en alleen confiture is best heel Frans, desnoods een bakje yoghurt erbij. "jongens vandaag gewoon simpel hoor" En leg uit hoe het koffiezetapparaat werkt en waar de theezakjes liggen. En vragen:" Wat eten we vandaag? Wie wil er koken en wie haalt (=betaalt) de boodschappen daarvoor?" 

Koe bij de horens vatten. Dat heeft niks met niet gastvrij zijn te maken. https://www.tishiergeenhotel.nl/ eigenlijk voor ouders met pubers, maar er staan best tips in die ook in deze situatie bruikbaar zijn. 

Mogelijk ben ik niet duidelijk geweest, ik klaag niet over onze gasten, die gedragen zich voortreffelijk en het is ook fijn als ze er zijn. Ik heb het over onze gevoelens die in de loop der jaren veranderd zijn van oh wat leuk naar oi oi we krijgen logé's, het wordt druk.

Klopt allemaal! We zijn te royaal begonnen. Er was elke keer een reden waarom de gast of gasten het moeilijk hadden en we hen uitnodigen om bij te komen; net een oog-operatie gehad of echtgenote in het verpleeghuis, dus ik wilde ze extra verwennen. Wat niet helpt is als je uit Limburg komt en de cultuur daar wat royaler is dan in het noorden. Of dat je de oudste dochter was in een groot gezin en al heel jong huishoudelijke taken op je nam. Helemaal verkeerd gesocialiseerd. Komt ook niet meer goed, denk ik. Te oud om echt te veranderen. Dus voorzichtiger met uitnodigen, en inderdaad alles wat simpeler houden.

Tja Henri, dat veranderd een beetje het verhaal, het is dus echt jullie gevoel. Misschien is mijn eerdere antwoord dan toch een oplossing, de gasten in een nabij gelegen onderkomen zodat jullie het niet druk hebben en genieten van het gezelschap als het er is

@Carin, denk je echt dat dat nog lukt na zoveel jaren? 

Waarom niet, iedereen veranderd met de jaren wat betreft gevoel, ik denk dat duidelijkheid naar elkaar toe de enige en ook beste oplossing is. Dat kan lijden naar vriendschappen verliezen maar dat zegt veel over de mensen die je tegenover je hebt. Voorbeeld, ik beheerde een kasteel, Chambre d'Hotes, een koppel, echt vrienden van vroeger, kwamen een week of twee daar logeren en zij hielpen ook leuk mee waar nodig was in de vorm van eten koken, zelf ontbijt maken etc. Nu ben ik verhuisd naar een heel leuk maar klein huisje en kreeg ik het verzoek of ze weer bij mij konden logeren op hun reis naar verder zuidwaards toen ik vertelde dat ik geen ruimte meer heb voor logees en ik wel een BenB voor ze wilde zoeken in de buurt maar nee dat hoefde niet, te duur daar hadden ze geen budget voor, en vervolgens heb ik ook nooit meer iets gehoord. 

Dus tja???

En Laurenc heeft 3 kinderen (27, 32 en 33) én een ex die heel regelmatig (de ex wat minder) langskomen. Toen ze nog studeerden betaalde ik de vliegreis natuurlijk én nu help ik ze met alle genoegen waar het maar mogelijk is. Maar ze beginnen steeds meer terug te geven, zoals eten koken, uit eten gaan, bomen zagen enz enz. Ik zou er niet aan hebben moeten denken dat ik hen een tientje ofzo per dag zou moeten vragen. Ze hebben het hele jaar door hier hun eigen appartement. Ik gebruik graag exclusief mijn eigen badkamer toilet en badkamer. Eten doen we altijd samen als ze hier zijn.

Bezoek van de rest van de familie los ik als volgt op: Een groot familie feest waarop iedereen welkom is om de paar jaar, voor de rest van de tijd weten laten ze mij met rust. Het helpt ook enorm dat ik heel regelmatig naar Nederland reis en daar mijn familie op kan zoeken en heb natuurlijk wel eigen woonruimte, want ik zou echt nooit bij mijn familie gaan logeren. 

Vrienden: Na 23 jaar zijn er nog maar een paar over die welkom zijn, alle profiteurs zijn er inmiddels uitgefilterd.   

Ik denk ook niet dat Henri het over, eventuele, kinderen heeft.