Rob , eigenlijk zou ik er nog een heel groot hoofdstuk over de Maquis in de Morvan aan moeten toevoegen. Alleen al het feit dat de Morvandiaux in 44 een eigen mobilisatie realiseerden en de Duitsers zelf verdreven en of krijgsgevangen maakten voordat  Charles de Gaulle met zijn Vrije Fransen dit gebied bereikten, is al uniek. Mijn beste oude Gallische vrienden, waarvan er een net 100 jaar is geworden, hebben als jonge verzetsstrijders Duitse gevangen genomen soldaten moeten bewaken.

Het verhaal van de verzetsgroep Louis ( Paul Sarrette, opgeleid in het VK en gedropt door de Britten) die gedurende een klein jaar een verborgen ondergrondse vrije stad met school en hospitaal bestierden in het dichte bos aan de D192 gem Larochemillay. Parkeer bij het Monument des Fraichots, daar achter de overblijfselen van de ondergrondse woningen. 

Paul Sarrette kwam een paar dagen voor de bevrijding om bij het uittesten van luchtafweer geschut, apart monument op die plek , vlak bij Chiddes aan de D227

Maquis Louis slaagde er ook in een aantal verzetsgroepen onder zijn gezag te krijgen, waardoor er gepland en gedisciplineerd sabotage en verzetsacties tegen de bezetter werden gerealiseerd.  Er waren verspreid over de Morvan diverse maquisgroepen  die met elkaar rivaliseerden en soms ook onbehouwen operaties uitvoerden. 

Waar in Nederland de haat tegen de voormalige bezetter al in de zeventiger jaren behoorlijk was weg gesleten, was dat in de Morvan pas enkele decennia later het geval. En ook nu nog zou ik niet met een Duits kenteken door Dun les Places rijden.

Bram, mooi verhaal. Nu we het dan toch over de Morvan hebben. Wat mij telkens weer opvalt zijn niet alleen alle monumenten ter nagedachtenis aan hen die in la Grande Guerre zijn omgekomen, maar soms ook bij toeval, de sporen van de Tweede Wereldoorlog, verwijzend naar de centrale rol die het verzet in de Morvan aan het einde van die oorlog heeft gespeeld bij de bevrijding van Frankrijk.

Op bezoek in Ouroux, terug naar m'n auto, maakte ik een keer wat foto's van een imposant gebouw met de bekende grote granges er omheen. Mooie lucarne dacht ik, nog snel een detailfoto voor de website van Christian le Bricoleur maken. Naar het toegangshek toe en daar las ik een korte, haast onopvallende tekst over de functie die dit gebouwencomplex had vervuld in de Tweede Wereldoorlog. Van een zonnige vide-greniers plotseling terug naar een geheel andere realiteit.

Op internet is nog veel te vinden over de Résistances en Morvan. Ook aan de randen van de Morvan is hevig gevochten, bijvoorbeeld in Crux-la-Ville.

Bram, sorry, even een typefout verbeterd, en zie, de volgorde klopt niet meer....

Mythevorming. De bureau generaal de Gaulle werd gewantrouwd door met name  de Amerikanen en heeft helemaal niet mogen meedoen met de bevrijding van Frankrijk . Het was maarschalk Philippe Leclerc de Hautecloocque die ook meer sterren had en niet alleen bij de landing in Normandie was maar ook de bevrijding van Parijs met zijn troepen deed.

@ Loes Heil, even een historische zijsprong in dit eigenlijk bouwkundige Morvan topic met een stevige scheut sociaal-culturele antropologie. Naar mijn mening valt er wel wat af te dingen op de kwalificatie van de Gaulle als "bureau generaal".

In de Eerste Wereld Oorlog bij hevige gevechten in Dinant gewond geraakt, kogel in z'n rechter knie, op de brug daar over de Maas. Naderhand zwaar gewond geraakt bij Verdun, eigenlijk al als gesneuveld opgevoerd door het Franse hoofdkwartier, maar later bleek hij te zijn afgevoerd door de Duitsers, krijgsgevangenschap. In mei 1940, het noorden van Frankrijk (Montcornet) was hij de enige die met een eenheid tanks de Duitsers het een paar dagen behoorlijk moeilijk maakte. Toch niet helemaal het type van een ambtelijke bureau generaal lijkt me.

Jean la Couture, niet bepaald een fan van le Général, schreef een ter lezing aanbevolen biografie. Lange tijd verplicht leesvoer voor iedere politicus in Frankrijk, links of rechts.

Washington: is het niet veel verwonderlijker dat de Amerikanen zeer lang haast op vriendschappelijke voet stonden met Vichy-Frankrijk?

Terug naar de Morvan van heden, toch doen al die klaprozen me ergens aan denken...

Hartelijk dank voor het leerzame commentaar Loes en Rob. Mijn geschiedkundige kennis is helaas zeer lokaal gekleurd en over de Morvan weet ik relatief veel. Tijdens mijn schooljaren kregen we wel 3x de Middeleeuwen behandeld bij geschiedenis, maar verder dan 1914 kwamen we niet. De latere Europese geschiedenis mochten we zelf bijeen lezen.

Reactie van loes Heil 

excusez moi: decennia

@ Loes, ik dacht dat ik het woord mei 1940 al had laten vallen, het ging me alleen om de manier waarop de Gaulle als papieren tijger werd weggezet. Over de inname van Parijs in augustus 1944 is al zoveel geschreven dat alleen het noemen van boektitels, tijdschriftartikelen, interviews al bibliotheek vullend zou zijn. Daarom alleen deze samenvatting waarin naar een vrij essentieel onderdeel van het Amerikaanse denken wordt verwezen voor een post-Vichy Frankrijk.

Opsplitsing in verschillende (bezettings?) zones door de geallieerden, een beetje het Berlijnse model. De nieuwe valuta was al gedrukt. Niet meteen een plek ingeruimd voor een eigen Franse regering en zeker niet voor de Gaulle. Heel wat Fransen leek dat helemaal niets en ook Eisenhouwer was er niet echt een voorstander van ondanks de goedkeuring van die plannen door Roosevelt. En inderdaad, Leclerc ondernam meteen actie om te voorkomen dat de inmiddels uitgebroken opstand in Parijs in bloed zou worden gesmoord. Of wellicht zou eindigen in de vernietiging van Parijs indien Dietrich von Choltitz de bevelen van zijn Führer zou hebben opgevolgd.

Na het einde van de oorlog is het ontwapenen van al die afzonderlijke verzetsgroepen nog een hele klus geweest, iedeeenr had zo z'n eigen denkbeelden over hoe het na-oorlogse Frankrijk eruit zou moeten komen te zien. Vóór die tijd hadden ze nog een gemeenschappelijke vijand.

Een kleine correctie : de maquis Louis, campe de Fraichots, hadden met grote regelmaat ook Britse special forces in hun gelederen. Paul Sarrette kreeg met zijn maquis Louis tot het einde van de oorlog wapens gedropd door de Geallieerden.

Bram, de mannen van David Stirling, aanvankelijk bekend als "the desert rats" in Noord-Afrika. Met de Morvan als belangrijk gebied om de Duitse aanvoerlijnen naar de landingsstranden in Normandië te saboteren tijdens de Operation Houndsworth.

Robert T, ik denk dat dit wegschrijven een haast onmogelijke opgave zou zijn geweest. Nog een keer een greep uit de boekenkast, de twee delen van Henri Amouroux met als tilel: "Quarante millions de pétainistes", we spreken over 1940.

Ik geef toe, ontkennen baat niet, ik heb de résistance in de Morvan in het draadje van Bram gefietst. Om nu de hele WO II en alles wat er over de Gaulle is geschreven hier diepgaand aan de orde te laten komen, dan valt hier de hele boekenkast straks nog om.

Liever keer ik terug naar het heden van de Morvan, laten we er een toeristisch uitstapje met bouwkundige aspecten van maken. Bijvoorbeeld naar een klein dorpje in de omgeving van Château-Chinon. Of naar een veel groter project, dat nu langzamerhand naar zijn afronding toe gaat, iets buiten de Morvan.

Ha Rob ja ja jammer dat ik niet meer in de Morvan woon, anders zou ik je van harte uitnodigen om een flinke en vooral ook een gezellige boom op te zetten over de WO2 mythes in France....:)  Maar er bestaan vele "waarheden"..

 alles wat in boeken staat is meestal beschreven vanuit een perspectief...

De Morvan is een prachtig gebied en heb er met veel plezier gewoond en gewerkt in de buurt Bazouches...vlakbij de zomer residentie van die maarschalk Vauban die citadels ook in Nederland heeft gebouwd o.a. Hulst en Maastricht...zijn ook bouwwerken;

Robert, heb je in Bazoches in 2007, 300 jaar  na de dood van Vauban, daar ook nog rondgelopen in passende kledij?