Ik ben zeer geïnteresseerd in links naar (stukken van) het boek.

Inmiddels 8 jaar geleden ben ik een dergelijk project gestart met een bekende hier. Als investesteerders weliswaar, maar daarom ook diep gedoken in de woonvraag van ouderen. Wij hebben een 9tal appartementen gerealiseerd op 3 woonlagen in het centrum van een plaatsje, dat men hier ville noemt, maar voor mij een dorp is met ca 8000 inwoners. Winkels, restaurants en medische voorzieningen op loopafstand. Van de 9 eerste bewoners wonen er nog 7. Gemiddelde leeftijd bereikt inmiddels de tweede helft 80. Alle appartementen voldoen aan de normen, dus lift, brede deuren (meestal schuif). Overal ruimte om eventueel met rolstoel te manoeuvreren. En een grote gemeenschappelijke ruimte, die men kan huren voor activiteiten samen.

Vanaf het begin hebben we geprobeerd de huurders zorgvuldig uit te zoeken. Een minimale gemeenschapszin probeer je dan te ontdekken. En het is een groot succes. Béguinage is een Frans woord voor Begijnhof, vooral in het noordelijk deel van Frankrijk en de Nederlanden sinds eeuwen bekend.

De gemeente zag het project vooral als concurrent van de Ehpad, waar je niet de vitale mensen aantreft die wij als huurders hebben. Schoonmaak van de appartementen en gemeenschappelijke ruimtes is centraal geregeld. Alle extra zorg wordt door de bewoners (soms met hulp van elkaar of door de verhuurder) geregeld via de ouderenzorg met zijn eindeloze loketten... 

In omliggende dorpen hebben sommige bestuurders soortgelijke initiatieven genomen. De sterke punten (voorzieningen op loopafstand en daarmee behouden zelfstandigheid) worden dan nogal geweld aangedaan.

Hier 2 foto's van een apéro huitres. De dame op links met paars vest was toen 92 jaar en is nog steeds zeer fief.  Mooie momenten op een zondagmiddag!

Goedemorgen,  Wij zijn ook geïnteresseerd.  Wilt u zo vriendelijk zijn om de links naar ons te sturen?

Wij zijn geinteresserd en willen graag de nodige informatie ontvangen. Waar, bij wie, en wat te doen?

Wat Peter-Jan hier schets is gewoon een seniorencomplex, dus aangepast aan zeg maar 55-plus wensen. Daar zijn er velen van, met een gemeenschappelijke “ontmoetingsruimte” en soms een extra ruimte,  beschikbaar te stellen  aan bijvoorbeeld een pedicure, kapper. Zorg moet zelf ingekocht worden, er is geen receptie of “bewaking”  alleen een hoofdingang, een gemeenschappelijk ruimte ( zelf in te vullen door een clubje bewoners) geen keuken/horecavoorziening. Gewoon dus een appartementencomplex waar je alleen in kunt wonen ( kopen zowel huren) vanaf een bepaalde leeftijd. Menig projectontwikkelaar ziet hier een goede boterham in maar noem het alstublieft geen samenlevingswoonvorm voor senioren. Het woordje ‘samen” is volstrekt onjuist, ja je komt elkaar ( net als overal) zo af en toe tegen. 

De woonvraag voor ouderen betreft zeker meer dan het realiseren van een aangepaste woning.

En ‘samen’ betekent meer dan alleen ‘elkaar af en toe tegenkomen’.

Lees vooral het boek en dan met name hoofdstuk 4 Le Béguinage Solidaire waarin Tristan Robet uitgebreid vertelt over zijn ervaringen met het opstarten van deze woonvorm.

Het realiseren van een dergelijk project vraagt een gedegen voorbereiding. En dit omhelst veel meer dan het maken van bouwplannen.

Er is geen vaste leeftijdgrens voor ‘senior’. In een programma op France 2 werd er het volgende gezegd:

À quel âge devient-on un senior ? La question a de multiples réponses. Julie Beckrich fait le point sur le plateau de France 2.

Chacun a sa propre perception de son âge. "On se sent vieillir de plus en plus tard", constate Julie Beckrich, sur le plateau de France 2, avant d'ajouter : "Un sondage montre qu'aujourd'hui c'est à 69 ans que l'on se considère senior. L'an dernier c'était à 66 ans".

Un curseur qui varie

"Tout cela est subjectif. D'ailleurs les femmes se sentent vieillir plus tard que les hommes, à 70 ans, contre 68 pour ces messieurs", détaille la journaliste de France 2. Mais de son côté la Société est beaucoup plus sévère. Pour certains organismes, on devient senior bien avant. "Le curseur bouge selon les institutions : 65 ans pour la caisse de retraite, 60 ans pour la sécurité sociale. À la SNCF, c'est à partir de 60 ans aussi que vous bénéficiez des avantages seniors. Quant à l'Insee, elle vous compte parmi les seniors dès 55 ans et Pôle emploi dès 50 ans. Pareil pour les publicitaires et les professionnels du marketing qui estiment que nos habitudes de consommation changent à cet âge-là", rapporte Julie Beckrich. Pour terminer, les médecins considèrent quant à eux que nous sommes seniors à partir de 70 ans.

Het boek ‘Veillir solidaires’ is via internet te koop voor plm. 10,- /15,- Eur.

Ik heb geen links naar stukken van het boek.

Wel veel info te vinden op de site: https://beguinage-solidaire.fr/

Tevens op internet veel info onder ‘béguinage’ of ‘habitat inclusief’ o.a.:

https://www.cnsa.fr/documentation/cnsa_cahier_pedagogique_web_acces...

https://www.pour-les-personnes-agees.gouv.fr/changer-de-logement/au...

https://www.gouvernement.fr/sites/default/files/document/document/2...

Jammer dat Simon even in denkt te vullen hoe het in "mijn" Beguinage werkt. In de gemeenschappelijke ruimte kan worden gekookt en dat gebeurt minstens eenmaal per week. Er wordt van alles samen ondernomen en in geval van ziekte is men paraat voor de ander, voor zover dat nodig is en binnen de grenzen. In het begin hebben de eigenaren de huurders bewust met elkaar laten kennismaken, organiseerden we een maaltijd of een borrel. Daarna is het principe van samen, maar toch met een eigen voordeur opgepakt zoals wij (en ook de bewoners) het zich hadden voorgesteld. 

Het laatste project is dat de dames 1 electrische auto willen neerzetten en hun eigen auto's wegdoen. Dus best veel samen volgens mij. 

Dank voor de links ! 

Dit klinkt precies als een studentenhuis, alleen dan voor bejaarden. Mooie vorm van samenleven lijkt mij, genoeg leeftijdsgenoten in de buurt om leuke dingen mee te doen en altijd wat oogjes in het zeil. Niks mis mee.

Peter Jan, ik reageer slechts op jouw beschrijving, “ik vul dus in wat je zelf beschrijft” je beschrijft de appartementen en een huuroptie van een gemeenschappelijke ruimte. Hoe goed of slecht de contacten lopen en blijven lopen tussen de bewoners is dus niet te danken aan de projectontwikkelaar, verkoper of verhuurder maar aan het aanwezig of afwezig zijn van een saamhorigheidsgevoel. Persoonlijk ken ik de vele ruzies in de VVE in appartementencomplexen dus in jouw aanvullende beschrijving is “slechts te zien hoe het zou kunnen” . Een samenlevingsvorm voor senioren klinkt als muziek maar wellicht meer als  “een grote broek”.  Dat mag hier toch ook wel gezegd worden Peter Jan ?

Gelukkig mag hier veel gezegd worden. In mijn tweede reactie gaf ik aan dat we er alles aan hebben gedaan om bewoners te vinden met gevoel voor "samenleven". Tot nu toe werkt dat en veel beter dan een willekeurig appartementencomplex.  De kleinschaligheid en ook de gemeenschappelijke ruimte dragen vast bij aan de sfeer. 

Het zal vast aan mij liggen, maar de "grote broek" begrijp ik niet. 

En, Sequoia, ikzelf had als student niet het aantal vierkante meters, verdeeld over woon- en slaapkamer, een eigen keuken enzovoort. Wel een leuk leven, maar daar moet je ook zelf voor zorgen. 

Peter Jan, Natuurlijk zijn de wensen van bejaarden anders dan die van studenten, maar het eindresultaat is hetzelfde. Het zijn beide keuzes voor een woonvorm die op dat moment past bij die persoon.

Je hebt mensen die alleen de nadelen zien, zoals nu Simon, en die dus liever alleen wonen. En je hebt mensen waarvoor de voordelen zwaarder wegen, zoals jouw huurders nu, en die blij zijn met leeftijdsgenoten in de buurt, oogjes in het zeil, activiteiten, samen koken enz enz. Niks mis mee.

Het ene studentenhuis/bejaardenhuis is de andere niet!

Volgens mij woon je fijn, Maria. Leven om je heen, jong en oud, wat wil je nog meer. 

De huurders, waar ik steeds over spreek, kwamen allen uit huizen in dorpen uit de buurt. Ze zochten allemaal een beetje meer reuring en dat vind je nu eenmaal beter in een stadje dan in een verlaten dorp. En volgens mij zijn er 2 katten en een hondje. 

Dag Maria, dank je voor je sympathieke bericht.

Het geeft helemaal weer wat men ook beoogt met een béguinage solidaire: mensen zoveel mogelijk hun zelfstandigheid laten behouden, midden in de gemeenschap, deel uitmakend van de activiteiten in het dorp. Daar waar mogelijk in hun eigen omgeving.

Maar op welk moment maak je de juiste keuze?

Bij ons zijn het de veuves joyeuses, 8 dames en een heer die na het overlijden van hun partner besloten het leven anders in te richten. Geen zorgen meer over eigen huis en tuin, een douceurtje voor de kinderen soms, maar vooral het heft in eigen handen houden. De meesten hebben nog een auto, maar beseffen dat ze die nog weinig gebruiken. Vandaar een project voor 1 electrische auto. Wie weet worden het er 2, want soms gaat de hele meute samen op stap. De bedrading voor een laadpaal hadden we destijds al voorzien.

De leeftijd waarop je besluit was bij ons dus de veranderde situatie thuis en of het besef dat het huis een opgave werd. Volgens mij is Johan met een leuk project bezig.

Ooit een leuk plan gemaakt voor zoiets: dynamisch wonen rondom CSA (voedsel) https://cc-studio.nl/works/kaswijk/ Het liefst niet alleen ouderen maar juist gemixt met gedeelde voorzieningen.

Komt meer En Vogue. In Nederland onder de noemer van collectief particulier opdrachtgeverschap (CPO's), eco-dorpen, knarrehof, erfdelen, ect. Hele lijsten te vinden bij www.omslag.nl. ook in het buitenland. In de VS komen ze op als "intentional community".