hoi ..wij zijn vlamingen en zijn naar frankrijk verhuisd in 2004 samen met 2 van de drie kinderen (12 en 14 jaar) wonen een half uurtje van aigues mortes...

onze kinderen konden bijna geen woord frans behalve het gene ze geleerd hadden op school .....in een half jaar tijd konden ze goed hun frans en een jaar waren het echte mademaiselen ...in school zijn ze heel goed opgevangen geweest ...ze hebben zelfs enkele uren in de week speciale les gehad voor hun frans ....kortom voor de kinderen hoef je het niet te laten want kinderen passen hun sneller aan dan volwassenen ....er is een ding dat ik niet goed begrijp wat is type 8...alvast veel geluk en mss komen we elkaar ooit eens tegen

Hoi Ingrid

ASS is een vorm van autisme, Remi heeft oa. problemen met sociale en communicatieve vaardigheden

grts

Als je langer dan twee jaar met een plan loopt, kun je het beter niet uitvoeren. Dat is een regeltje uit de financiering wereld. Dat geldt denk ik ook bij iets als dit. Loop je korter rond met dit plan, koop een boekje met richtlijnen ( huis in Frankrijk bijv.) en begin er aan......

Hallo Juanita

Eerst en vooral bedankt voor je reactie,hoe oud waren jouw meisjes toen je verhuisde?(is 12 en 14 jaar leeftijd toen of nu?)

Heb je die speciale lessen moeten aanvragen? Ik hoor van mensen dat wanneer je immigreert, je kinderen recht kunnen hebben op gratis taallessen klopt dit?

Type 8  is een school gespecialiseerd voor kinderen met leerproblemen. Remi kan de leerstof van de basisschool op zich wel goed aan maar niet de drukte van overvolle klassen.

Tof dat jullie zo dicht bij Aigues Mortes wonen! Wie weet dat zou tof zijn :-)

groetjes

Tascha

Hallo Gerrit 

Bedankt voor je reactie, het plan is er al heel lang, maar omwille van Remi zijn testen en diagnosestellingen, mijn vader hier, mijn gezinssituatie en de financiële mogelijkheden duurde het idd zo lang.

Van waar dit regeltje?

grts

hoi ....mijn meisjes waren toen 12 en 14 jaar...onze oudst van 14 had ook leerproblemen en concentratie stoornissen ....en heeft het heel goed gedaan hier in de school mits samen spraak met de derectie .....zij hadden inderdaad extra lessen maar dat was samen met andere kinderen die in frankrijk kwamen wonen......toen mijn oudeste toen 20 jaar naar hier verhuisde kon ze inderdaad gratis franse lessen volgen in een centrum

ondertussen zijn mijn kinderen afgestudeerd en werken

ooooooooo ja natacha  mijn dochter doe voorlopig het seizoen in aigues mortes ....wie weet heeft zij u grootouders al eens gezien ........

Hoi Juanita wat een geruststelling te horen dat de school zo goed helpt, ha wie weet inderdaad :-)

Het regeltje houdt in dat financiers die durfkapitaal investeren bij iemand met een goed idee, maar die er te lang mee rondloopt zonder het aan te pakken, wel willen investeren in het goede idee, maar niet in degene die het idee had. Te weinig nitiatief of zo. Groet. En sterkte met je plannen.

Ik zeg het niet vaak op basis van zo weinig informatie, maar ik vind dat ik nu wel moet reageren. Immers de helft van alle emigraties uit Nederland naar Frankrijk mislukt (d.w.z. de emigranten zijn tegen hun zin terug in Nederland, veel geld en een illusie armer).

Je wil nu alleen gaan (geen partner om op te steunen) met twee pré-tieners (heimee van tieners is een van de hoofdredenen van een mislukte emigratie), zonder baan maar wel met de intentie om er eerst voor de kinderen te zijn en pas dan voor de werkgever. Bovendien heeft één van de kinderen een autistische afwijking (waar in Frankrijk vele minder aandacht voor is, dan in Nederland en waarbij zijn beperkte Frans (neem ik aan) bovendien een enorme extra handicap is. Reken vooral niet op type 8 onderwijs in Frankrijk). En dat nog eens in de Provence, waar nauwelijks goedkope huizen te huur zijn....

Doe het niet! Ben zo verstandig om nog een jaar of 8 te wachten. Ga dan zelf, in je eentje, het avontuur aan, maar sleep de kinderen niet mee in een droom, waarvan de kans heel, heel groot is dat die dramatisch gaat aflopen!

Wim

Hallo iedereen, het zijn ineens zoveel berichten die ik kreeg waarvoor iedereen enorm bedankt! Sommige komen erg hard aan, anderen geven me stof tot nadenken.

Wat mijn werk betreft ik ben zelfstandige, omdat dit het best combineerbaar was met de kinderen hun school en het revalidatiecentrum. Ik werk als manager voor een juwelenbedrijf. Ik bepaal mijn uren zo het best rond de kinderen. Maar dat maakt helaas dat ik geen bedrijf achter mij heb die me naar Frankrijk kan transfereren ...Ik huur dus wat betreft huizing hier geen probleem, enkel een opzegtermijn. Maar dat idee om hier bedrijven aan te schrijven die ook daar een vestiging hebben ga ik zeker volgen, had ik helemaal niet aan gedacht! Bedankt. Qua huishuur ginder heb ik al een vrij goed idee en betaal ik ongeveer hetzelfde als hier dus dat is op zich geen hekelpunt. 

Daar mijn grootouders al op leeftijd zijn en mijn grootvader met zijn gezondheid sukkelt wil ik echt niet op hen leunen of hen tot last zijn.

In december ga ik terug tijdens de kerst met de kids en om al eens rond te kijken en te horen.

Wanda ik ga straks direct jouw website afschuimen wat heb zeker interesse in jouw info! Alvast erg bedankt!

Idd het antwoord van wim komt hard aan maar ben me er terdege van bewust dat ik beter af ben met de " cold hard facts"   dan het suikerzoete ... Ik verschiet er wel enorm van wat betreft het onderwijs, in Frankrijk moeten er toch ook kinderen met ASS of andere handicaps zijn? Hoe worden die dan opgevangen? Remi heeft wel de basis Frans daar ik tweetalig ben dus hij trekt zijn plan wel in het Frans.

Het is niet zo dat ik er eerst voor mijn kinderen wil zijn en dan voor mijn werk maar meer gelijk voor de beide zodat ik zowel een goede moeder als een goede werknemer kan zijn.

Iedereen nogmaals  bedankt voor jullie adviezen!!

@Wim; hoe kom je aan de informatie dat de helft van de emigraties naar Frankrijk mislukt? Via google vind ik alleen een jouw stukje dat daar melding van maakt, maar echte cijfers vind ik niet; waar baseer jij je op? Van programma's als "ik vertrek" enzo heb ik ooit begrepen dat 10% mislukt, maar dat is een aparte groep (die de publiciteit zoekt en daardoor ook steunt krijgt) en niet alleen op Frankrijk gericht.

Ben erg benieuwd naar hoe jij tot deze conclusie komt.....

Verder is je reactie hard maar wel volgens de waarheid. Zeker wat het scholen betreft hebben ze hier nog niet echt van dyslexie, adhd of andere stoornissen als autisme en pdd-nos gehoord en doen er weinig tot niets mee. Het schoolsysteem met het collège (4 jaar soort van middenschool voor alle leerlingen na de lagere school) maakt het ook niet gemakkelijk voor kinderen die moeilijk mee kunnen komen....

Daarnaast werkt de leeftijd van je kinderen niet echt mee; het is moeilijk om in die fase te verkassen, tenzij zij echt gemotiveerd zijn en de taal snel op kunnen pikken.....

Maar dromen mag altijd! Voor de uitvoer is een goede voorbereiding echter onontbeerlijk.....

Ik hou me sinds 2013 exclusief bezig met Nederlanders die naar Frankrijk emigreren, in alle soorten en maten. We weten uit CBS-cijfers dat jaarlijks gemiddeld 3000 Nederlanders naar Frankrijk emigreren, met flinke schommelingen over de jaren, maar dit is het langjarige gemiddelde. Dat zijn ruim 1000 gezinnen per jaar. Wij begeleiden ongeveer 100 gezinnen per jaar, sommigen met een enkel gesprek, anderen met het complete pakket van emigratieadvies, begeleiding aankoop onroerend goed, oprichten van hun Franse bedrijf, etc. Wij bedienen dus gemiddeld 10% van de markt en de rest doet het zelf of met de hulp van een concurrent. Van die 10% van de markt weten we aardig wat er terecht is gekomen van de emigratie. Velen sturen ons hun nieuwsbrieven, anderen vragen hulp bij remigratie, soms stellen ze na verloop van tijd nog eens een vraag en soms komen we weer met ze in contact, bv via fora als deze. Van 10% van de markt weten we dat de helft na drie jaar weer terug in NL of Vlaanderen is. Ik weet niet of emigranten die door concurrenten worden bijgestaan of die alles zelf uitzoeken, het beter doen.

We houden ook bij waarom een emigratie mislukt. Aangenomen dat iedereen de werkelijke reden geeft, staat heimwee bovenaan. Er zijn twee heel duidelijk te onderscheiden groepen, waar heimwee extra vaak toeslaat: (vaak) dames, maar soms ook mannen, van zeker leeftijd die kleinkinderen krijgen (die in NL wonen) en gezinnen met tieners. Extra kwetsbaar zijn tieners die extra aandacht nodig hebben en dat in NL wel kregen, maar gewoonlijk in Frankrijk niet. Daarom hoop ik, voor het geluk van haar kinderen, dat Natasha haar onzalige plan niet doorzet. In een latere reactie meldde ze dat ze tweetalig is, dus dat scheelt een stuk, maar ik vind het bijna misdadig om een autistische pre-tiener uit het beschermende en gespecialiseerde Belgische of Nederlandse onderwijs te halen en te plaatsen in het harde weinig-ontzienend Franse onderwijssysteem, plus nog eens de andere cultuur, andere taal, andere sociale gewoontes. Laat Natasha vertrekken als de kinderen zelf een keuze kunnen maken, meegaan of in NL blijven, dus over een jaar of 8 of 10, niet nu!  

Wim   

Wim ik heb niet de bedoeling misdadig te zijn ten aanzien van mijn kind!
Ik dacht dat hij van een gespecialiseerde school hier naar een gespecialiseerde school in Frankrijk kon gaan!
Dit werd ook wel degelijk met de kinderen besproken, Remi zijn IQ is normaal alleen heeft hij qua sociale en communicatieve vaardigheden, ondersteuning nodig, tot juni volgde hij ook gewoon onderwijs en was er ook door met 78%. Maar de drukte van overvolle klassen viel hem zwaar en verliest hij sneller zijn aandacht, daarom het type 8 scholing.

Ingrid, type 8 is kinderen met leerproblemen.
Ik zou het liefst omgeving Aigues Mortes wonen vanwege mijn grootouders.

Bedankt voor de informatie Ingrid

grtjs

Luister naar Ingrid, vrouw van de praktijk! Aigues-Mortes ligt drie kwartier rijden van Montpellier, de dichtstbijzijnde grote stad. Ik heb even snel op Google gezocht, maar geen speciale school of aangepast onderwijs gevonden in Montpellier voor autistische kinderen. Misschien dat een heel serieuze zoektocht wel iets oplevert, maar dan zul je daar nog steeds dagelijks heen moeten rijden om hem te brengen en te halen. Kun je dat combineren met een serieuze job? Bedenk dat part-time werken in Frankrijk lang niet zo normaal is voor moeders als in Nederland. 

Je schrijft het zelf: 'hij heeft qua sociale en communicatieve vaardigheden ondersteuning nodig,' en dan wil je hem uit zijn vertrouwde omgeving halen en dumpen in een omgeving waar sociale omgangsvormen en communicatie nieuw en ingewikkeld zijn, wat voor een volledige communicatief vaardig Nederlandse pré-tiener al een enorme zware opgave is?! En dat ook nog eens in een maatschappij waarin de zorg voor kinderen met een dergelijke afwijking nog veel minder ver gevorderd is en in een schoolsysteem waar over het algemeen bijzonder weinig geduld is met kinderen met minder goede sociale omgangsvormen of communicatievaardigheden?

Het is mijn kind niet, maar ik heb hele trieste verhalen van nabij gezien, waarin pré-tieners en tieners het niet redden in Frankrijk en een enorme deuk oplopen in hun vaak toch al niet zo'n grote zelfvertrouwen. Je had misschien kunnen gaan emigreren toen je kinderen nog kleuters waren, maar heb het nu voor je kinderen over om nog 8 of 10 jaar te wachten.

Wim

Bedankt Wanda voor je objectieve,  neutrale,  niet veroordelende informatie.

grts

Natascha, ik kan me voorstellen dat je best schrikt van de stroom info en meningen die je over je heen krijgt. Al vind ik de toon over het algemeen vrij mild deze keer. Maar blijf je eigen plan trekken, gebruik makend van alle info die je ontvangt. Ik wens je veel wijsheid bij je keuzes en hoop dat je een gelukkige periode ingaat. Groet, Gerrit

Bedankt Gerrit, dat ga ik zeker doen want ik ben zeker dankbaar voor de info hier verkregen en zou gek zijn die naast me te leggen. 

grts

Beste MonAmi,

Wim heeft volledig gelijk, je overdrijft schromelijk in je eerste bericht.

Voor Frankrijk zouden we namelijk ook kunnen zeggen dat de student, na jaren op z'n gemakje te hebben gestudeerd, meerdere studies te hebben voltooid en dat alles zonder geldzorgen, hij/zij vervolgens niet aan de bak komt, de jeugd/jongerenwerkloosheid in Frankrijk is namelijk veel hoger dan in Nederland. Wel kunnen ze nog eindeloos 'stage' lopen, een soort van gesubsidieerde arbeid die zeer onderbetaald wordt. Velen betreuren het dan ook dat het CPE (contrat de première embauche) van Sarkozy het dankzij alle stakingen van de studenten, die daar overigens ook alle tijd voor hadden, niet gehaald heeft. Zo heeft elk voordeel z'n nadeel. Overigens wordt ook over het (dalende) niveau van het lager onderwijs in Frankrijk steen en been geklaagd; te weinig lesuren, te veel en te lange schoolvakanties, kinderen kunnen slecht lezen, schrijven en rekenen.

Ik heb mij als leerling overigens nooit 'gast' gevoeld in de lagere schoolklas, dus dat lijkt mij een toch geheel nieuwe aanpak. En concurrente in het L.O. lijkt mij ook wat overdreven.

Ik woon sinds 16 jaar in het zuiden van Frankrijk en heb een zoon van 13 die hier geboren is en dus nu op collège zit. Ik ben het voornamelijk eens met Wim zijn adviezen en zeker wat betreft de scholing faciliteiten. Voor kinderen met 'handicap' is hier in frankrijk niet zo veel 'begrip' en tijd en geld aan te besteden. De werkloosheid percentage is 14%. De levenwijze en franse cultuur is zo heel anders dan de Hollandse dat je daar de eerste jaren regelmatig tegen de 'muur' hier aanloopt.

Ik heb altijd de 'nederlandse' kolonies vermeden om zo goed mogelijk in de franse cultuur en gemeenschappen te integreren. Doe je dit niet dan blijft je dus heel lang 'buitenlander' en de 'nederlanders' staan niet overal heel welkom. Ik moet eerlijk zeggen dat ik zoveel mogelijk vermijd te vertellen dat ik uit nedeland kom. Veel trotser zeg ik dat ik indonesisch ben!!!

Wat ik heel vaak hoor van nederlanders die hier in frankrijk wonen is toch....... ja maar in nederland kan het wel....... of ja maar in nederland doen ze het zo...... ja maar de fransen zijn zo .......

Niets is onmogelijk, maar inderdaad bekijk eerst heel rustig en praat er met verschillende personen over je plannen en bedenk dat hier alles anders is en dat je niet moet rekenen dat het gaat zoals in nederland.

Ik ben 16 jaar geleden naar frankrijk gegaan omdat ik dat koude en regenachtige nederland zo zat was en de warme zonnestralen hard nodig had. En omdat ik de nederlandse maatschappij zo 'hard' vond. alles wat je deed moest perfect zijn, geen plaatst voor zorg, om je vrienden te zien moest je je agenda open trekken, iedereen liep met burn out, iedereen werkte voor een tweede auto, dure vakanties of dure koophuizen. De eerste keer dat ik met mijn kind naar een schoolfeest ging en dat ik zag dat alles nog zo 'amateuristisch' was opgezet en dat het niet erg gevonden werd, omdat je als familie en vrienden alleen maar belangrijk vind dat de 'kids' trots waren op hun uitvoeringen. Of dat nou hier en daar fout liep of dat er 'vals' gezongen werd, was niet belangrijk, wel dat we met z'n allen , vader, moeder, ooms en tantes en zeker grootouders er bij waren!! iedereen maakte een taart, een wijntje, een biertje en maar bij kletsen met z'n allen. Heel simpel, zonder al te veel poespas, maar heel gezellig. 

En veel 'nederlanders' hebben dan de behoefte dit te willen veranderen, want het kan toch allemaal 'beter'!!!!

Heb dit ook in indonesie meegemaakt. Ik zat  heel rustig bij een rijstveld te kijken hoe de mannen en vrouwen de nieuwe rijst aan het planten waren. Tot dat ik op een gegeven moment hoor dat er een busje stopt en een nederlandse meneer hoor zeggen: " Zie je nou wat ze nu nog doen? Ze planten de rijst nog op de oude manier terwijl het toch allemaal veel efficienter en gemakkelijker kan""!! Ze werken zelfs nog met de buffels terwijl er nu toch machines voor zijn"!!

Ik kon het niet voor me houden om deze nederlandse toeristen dus over de indonesische cultuur te vertellen en hen uit te leggen over de rijstvelden en de tradities en ceremonies daarom heen.

Tja..... er zijn culturen waar tradities en ceremonies nog zo sterk geldt en dat het minder belangrijk is dat het perfect moet zijn of efficienter of veel meer geld moet opbrengen.

Ook in frankrijk kom ik het tegen dat ik denk .... tja waarom moet het anders of nog 'beter' als iedereen happy is en het ok vind?!! 

Om écht het goed te hebben in het land waar je je gaat vestigen is het belangrijkste denk ik dat je instaat ben om je in die gemeenschap te integreren en niet om veranderingen te bewerkstelligen of je eigen ideeen te 'verkopen' in ieder geval niet de eerste jaren, en anders stoot je je hoofd tegen een flinke muur en de muren hier zijn heel dik en heel hard!!

Sylvia

heel goed verwoord sylvia, merci

Mooi gesproken Sylvia..
Ook voor mij zijn al deze meningen, feitjes en weetjes fijn om door te lezen.
Na 8 jaar in Canet en Roussillon gewoond te hebben, zijn wij nu sinds 2 jaar in Nederland.
Mijn franse man, onze tweeling van 4 en ik.
Als onze plannen doorgaan, gaan wij voor de zomer weer terug naar het zuiden.
Mijn man kan hier niet aarde en natuurlijk mis ook ik de geweldige omgeving, de zon en het minder gestressde leven. Wel blijft het voor mij dubbel, omdat al mijn familie en veel trouwe vrienden hier wonen.
Ik vind het vooral erg spannend voor onze jongens, aangezien ze best laat met praten waren en eigenlijk nu pas écht een beetje goed beginnen met praten.
Ze begrijpen al het frans wel, aangezien mijn man alleen maar frans spreekt. Praten doen/willen ze niet. Wel bepaalde woorden tussen de nederlandse zinnen door ;-)
Ook geloof ik dat het schoolsysteem er best anders is. In mijn ogen toch iets oudewetser...maargoed, de kinderen daar gaan uiteindelijk toch ook studeren of werken.. Ik zal mij daar inderdaad op aan moeten passen. (ik ben erg benieuwd)

Ben benieuwd of jij dit avontuur aangaat Tasha :-)

Groetjes van Sarah

Hallo Sarah,

Dank je !!

Ik begrijp heel goed dat jullie terugkomen, want ik zou het in nederland niet meer uithouden denk ik. Hoewel ik inderdaad ook mijn familie en vrienden erg mis. Maar in die 16 jaren hier heb ik ook vele vrienden hier en deze vrienden zijn mij ook lief.

Weet je er is overal wat, ieder land heeft zo zijn voordelen en nadelen. Er is geen één land die perfect is, zelfs Indonesie niet. Gisteren heb ik een lange discussie ook gehad via een forum met Franse mensen die in Indonesie wonen. Je verdedigt altijd het land waar je geboren bent en dat is natuurlijk heel normaal, maar je kunt natuurlijk ook dingen idealiseren. Ik heb mijn eerste 10 jaren in Indonesie doorgebracht, toen 33 jaren in Nederland en nu 16 jaren in Frankrijk. Ik ga heel vaak naar Indonesie en heb daar kortgelden nog 6 maanden met mijn gezin vertoeft en voornamelijk de bureaucratie van Indonesie meegemaakt. Nou dat wil je niet meemaken!!! Dus ik heb al wel wat 'landen ervaring' kunnen we zeggen.

En dus kan ik je zeggen dat het heel belangrijk is dat je goed in je vel zit en niet verhuisd met de gedachte dat het 'elders' veel beter is. Voor mij is het beter wat betreft klimaat en natuur omdat ik meer warmte nodig had voor mijn gezondheid en meer het nature om me heen nodig had. De rest is gewoon je aanpassen aan het land met zijn eigen regels en tradities.

De Fransen zijn in zoveel opzichten zo anders dan Nederlanders of Indonesiers, dat is niet te vermijden. En nederlanders zijn ook zo verschillend van Indonesiers.

Ik ga maar gewoon van mijzelf af en kijken wat voor mij het belangrijkste is en in mijn geval was en dat is het klimaat. Ik ben nu al gewend hoe de fransen reageren op dingen of hoe de administratie hier verloopt. Ik pas me aan zoveel als het kan en moet. Verder ontwikkel ik de dingen zoals ik het zie en zou willen doen. Dat zou ik ook in nederland of in indonesie doen, rekening houdend met de regels en traditie van het land waar ik ben. Eigenlijk moet je dus aardig tolerant zijn en niet de wereld willen verbeteren.

Tja en wat werk vinden betreft is het hier erg moeilijk. Hier in de Gard hebben wij een werkloosheids percentage van 17,6% dus wel heftig!!! 

Als je inventief ben dan kun je een eigen klein bedrijf beginnen en dan voor je eigen rekening werken. Auto-entrepreneur-schap. Anders als je drie talen spreekt dan in de toerisme, maar dat is meestal seizoenwerk.

Kleine kinderen kunnen dat erg goed als je ze daar mee confronteert. Zij passen zich snel aan als je als ouders hen voorgaat. Mijn zoon is hier geboren dus hij is gewoon een franse jongen die nederlands, engels en indonesisch spreekt. Ieder jaar is hij een paar weken of maanden in Indonesie en in 2013 zelfs op een Indonesische school geweest. Ook hier aanpassen. Als je je kinderen op jonge leeftijd leert omgaan met aanpassingen zullen zij daar later niet zo veel problemen mee hebben. Ik kijk daar naar mijn zoon van 13 die allerlei angsten heeft overwonnen wat betreft aanpassingen in verschillende landen.

Als je het hem vraagt dan zou het voor hem geen probleem zijn om of in nederland of in indonesie te gaan wonen als het nodig mocht zijn.

Wat ik zo fijn vind hier is dat ik in januari alweer op mijn terras buiten kan eten als de zon zo lekker schijnt. Zo vaak dat ik met Kerst koffie kan drinken op het terras. De winter duurt hier niet zo lang.

Mocht ik nog nuttig kunnen zijn voor diegene die de overstap willen maken dan graag!!

Sylvia

Sylvie, wat mooi, dat je dat schrijft allemaal. Merci!

Dank je wel Marielle, het doet mij plezier als ik helpen kan.

Ja ik vind dat je mooi beschrijft hoe je de mensen in hun waarde moet laten en dat het niet nodig is om alles te veranderen en je probeert je te intergreren door zoals de plaatselijke bevolking te leven.Ik woon ook al heel lang in frankrijk, 37 jaar en heb me nooit bij een nederlandse club/kolonie aangesloten. vr gr. Mariëlle

Hier vlak bij mij is een soort 'nederlands' kolonie en die zijn hier niet erg bemind, omdat alles bijna op z'n nederlands moet gebeuren. Ik vraag me dan af waarom zij eigenlijk hier in frankrijk zijn gekomen, als alles zo nederlands moet blijven of als zij zoveel nog aan nederland zijn verbonden. Zij hebben nederlandse vrienden, nederlands werkers om hun huizen te bouwen, materiaal uit nederland meegenomen, nederlands eten enz enz.

Ik heb drie nederlandse vrienden, maar we praten frans met elkaar en na een halfuur komen we achter dat we ook nederlands hadden kunnen praten! Dit zijn mensen die al jaren in frankrijk wonen en zich hebben geintregeerd in het franse gemeenschap, zonder hun identiteit te verliezen.

Als je deze kant opgaat kunnen we misschien een apéritif nemen?!