Oktober. De maand dat de herfst echt merkbaar en voelbaar wordt. De dagen worden korter, het weer wisselvalliger, de laatste toeristen zijn vertrokken en de campings sluiten hun poorten. Maar oktober is ook de maand van de castagnades, oftewel geroosterde kastanjes. Die worden massaal geraapt en dan tijdens een dorpsfeest op een grote barbeque gelegd of in een speciaal daarvoor bestemde ronddraaiende ton met een vuurtje eronder. Volgens de traditie wordt het eten van deze geroosterde kastanjes standaard vergezeld van een lekker stevig rood wijntje. Voor de wijncaves in de streek, die ook bijna allemaal meedoen aan dit eeuwenoude gebruik, is dit meteen de gelegenheid om de nieuwe wijnen van het jaar te presenteren. De sfeer op zo’n castagnade is altijd erg bijzonder. Met zijn allen, rozig van de wijn, op een frisse herfstavond rond zo’n vuur staan, dat geeft een aangenaam gevoel van saamhorigheid.

Oktober is tevens de maand van de Festivals des Soupes. Dat de fransen overal wel een feest voor weten te bedenken, dat blijkt maar weer. Tijdens deze festivals worden er grote wedstrijden georganiseerd voor “de Beste Soepmaker van Het Dorp”. Toen we hier voor het eerst over hoorden moesten we wel lachen, we gingen uit van een min of meer ludiek gebeuren, maar het tegendeel is echter waar. Het is een zeer serieuze aangelegenheid en de deelnemers gooien hun kookkunsten in de strijd alsof hun leven er vanaf hangt. Er is een jury bij aanwezig en er zijn vaak verschillende “voorrondes” en een echte finale. Wat de deelnemers kunnen winnen is mij nog nooit helemaal duidelijk geworden, wel heb ik een keer als prijs vermeld zien staan dat de winnaar zich aan mag sluiten bij “Het Broederschap Van De Soeplepel”, blijkbaar een hele eer. Prachtig!

Ach, ook al zitten we tijdens de herfst weleens te mopperen op het weer, het is toch ook wel weer een mooi seizoen. Toen ik van de week een wandeling maakte met de hond, onderweg éen van de laatste vijgen van de boom plukkend, genoot ik van de frisse lucht en de prachtige herfstkleuren. De rust is teruggekeerd in ons dorpje, de streek is weer van de “Ardèchois” in plaats van de toeristen. En ‘s avonds met een paar kaarsjes aan en een lekker wijntje komen we elke keer weer tot dezelfde conclusie; de Ardèche is elk seizoen even adembenemend!

• http://nathaliedewilde07.wordpress.com/