Wij zijn aangekomen in putje winter in Gavaudun, Lot et Garonne.

Enkele dagen na onze aankomst was er een nieuwjaarsreceptie. Daar ontmoetten we het ganse dorp en na een uur liep de burgemeester-vrouw reeds met onze dochter op de arm.

We hebben onze buren een bezoek gebracht. 

We zijn lid geworden van de Salsa-club. 

Regelmatig vindt u ons in het plaatselijk cafe-restaurant.

Onze dochter heeft ook voor veel connecties gezorgd door haar aanwezigheid in de creche en nu in de school.

Na 3 jaar Frankrijk kunnen we zeggen dat ons sociaal leven veel rijker is dan het was in Vlaanderen.

Kom buiten en spreek iedereen aan, het gaat heus niet vanzelf.

http://detweekaas.blogspot.fr/

Ook wij hebben goeie contacten met onze dorpsgenoten. Wij zijn lid van een club voor gepensioneerden die veel organiseert. ook worden wij regelmatig bij mensen thuis uitgenodigd en andersom. Als wij hulp nodig hebben bij het e.e.a. kunnen wij ook een beroep doen. Ik heb in het begin erg moeten wennen om regelmatig naar de club middag te gaan om te kienen! In Nederland deden wij dit nooit. Wij hebben ook Nederlandse vrienden/kennissen waarvan er ook naar de club gaan, maar enkel voor de repas en leuke dingen. Zij varen een beetje op ons vlotje mee zou je kunnen zeggen. Soms denk ik weleens dat ze ons een beetje overdreven met "die" Fransen vinden. Maar goed, velen willen zeker ooit terug naar Nederland en wij willen in principe hier blijven. Ga je enkel met Nederlanders om dan eindig je waarschijnlijk erg eenzaam.....

Hier voor velen de oplossing. Doe net als Henri Bik en wordt, buiten al de sociale contacten met Fransen, lid van de Nederlandse Vereniging Lanquedoc Roussillon (NVLR). Dit natuurlijk als je in dit gebied woont. Deze club organiseert heel veel voor zijn leden en introducees zijn altijd welkom. Geheel op basis van vrijheid blijheid. Dit tegen minimale kosten. Mail me maar. aat@nvlr.eu

Hallo Henri,

Ik ben hier al op jonge leeftijd gekomen en heb 32 jaar gewerkt in toerisme. Daardoor zit je meteen in het franse systeem, dus dan lopen je contacten heel anders dan wanneer je hier komt als je met pensioen bent. Het verging mij zelfs zo dat ik de eerste jaren mijn oude vriendschappen in Nederland heb laten verwateren. Na verloop van tijd heb ik wel weer contact met ze opgenomen en we zien elkaar nog af en toe. 

Ik zit in verschillende verenigingen in mijn woonplaats en heb daardoor ook hele leuke contacten gemaakt. Onlangs heb ik nog een reis naar Rusland gemaakt met onze lokale vereniging. Op zo'n reis leg je natuurlijk heel snel contacten met de medereizigers die allemaal in mijn gemeente wonen. En omdat we gezamenlijk dezelfde ervaringen hebben opgedaan op die reis heb je iets om over na te praten. Mensen die ik voor de reis niet kende hebben mij uitgenodigd om hun foto's, waarvan zij een video gemaakt hadden, te bekijken.

Neem ook zelf initiatieven om mensen behulpzaam te zijn. Op die bewuste reis naar Rusland was iemand op de terugreis zijn handbagage bij de overstap op Schiphol kwijtgeraakt. Na thuiskomst heb ik meteen voorgesteld dat ik ze wel wilde helpen bij het reclameren bij Schiphol, omdat het in het Nederlandse allemaal wat gemakkelijker loopt en ze zelf maar een paar woordjes Engels spraken. Na veel omwegen is hun bagage bij hun thuis afgeleverd en kreeg ik meteen een telefoontje om mij te bedanken.

Verder zit ik sinds een paar jaar op Italiaanse les, waarvan ik inmiddels penningmeester ben. Met verschillende (Franse) leerlingen maken we jaarlijks een reisje naar Italië en we komen regelmatig bij elkaar op bezoek voor een aperitief of etentje. Het is zelfs zo dat ik af en toe "surbookée" ben en niet aan alles mee kan doen.

Ik denk dat het maken van sociale contacten, of dat nu in je vaderland is of in je woonland, afhankelijk is van je eigen instelling. En het is natuurlijk heel belangrijk dat je de Franse taal beheerst, zodat je deel kan nemen aan de gesprekken. Er zijn voldoende mogelijkheden om de taal te leren, o.a. op internet. Kijk naar Franse films op de televisie en naar het nieuws. Toon belangstelling voor het Franse nationale en lokale nieuws. Dan weet je waar de mensen het over hebben en kan je ook meepraten.

Ook een idee is lid worden van on va sortir  , een landelijk initiatief. Fransen ondernemen activiteiten en iedereen kan zich hiervoor aanmelden. Nogal wat Fransen om mij heen doen dit om zelf ook nieuwe sociale contacten op te doen. De activiteiten variëren van wandelen, museumbezoek tot picknicks (nou ja, nu even niet met dit weer...) en borreluurtjes. Omdat iedereen op een activiteit kan inschrijven zijn de groepen van wisselende samenstelling bij elk uitje, alhoewel mensen natuurlijk wel gemeenschappelijke interesses hebben. Groet, Lena.

Met je eens, Simon. Je moet er maar zin in hebben, om met groepjes en clubjes op te trekken. De gedane suggesties zijn ook alleen bruikbaar voor die mensen die dat leuk vinden. ;-) Aan de andere kant: degenen die daar geen behoefte aan hebben, kunnen dus ook zonder die vorm van inburgering heel gelukkig zijn. Groet, Lena.

Oké Simon, hier is dan een niet-ingeburgerd stel van 67 en 68 die al 13 jaar in Frankrijk wonen. Kan niet anders zeggen dan dat wij ons dolgelukkig voelen op ons Stilteplekje in de Tarn et Garonne. Ook al hebben wij ondertussen een franse schoondochter en woont dochterlief met man en twee kinders ook al 9 jaar in Frankrijk toch vinden wij het heerlijk zo samen en hebben geen behoefte aan de "Inburgering" zoals dat genoemd wordt. Voor ons geen moeten naar speciale oudermiddagen, ook al worden wij er regelmatig voor gevraagd. Ook vanuit onze buren is er nu gewoon respect voor wie wij zijn. Die rustige buren die het heerlijk vinden samen met zo af en toe wat bezoek. Natuurlijk maken wij een praatje als wij elkaar zien en natuurlijk gaan wij zo af en toe naar onze oude buurvrouw van 83 die het fijn vind als je komt en ons laat zijn zoals wij zijn. Maar voor ons geen "Moeten" meer, maar gewoon genieten van de natuur, de stilte, onze boeken en van elkaar.

1. je aanpassen: niet altijd maar het oerhollandse kopje koffie met een koekje aanbieden maar ook (vooral) een apéro. Ook als het 11 uur 's ochtends is.

2. mee doen met lokale feestjes en evenementen zoals bijv. vorige week de  receptie n.a.v. het fete du ducasse.

3. je eigen eigenwijze ding blijven doen. Ik organiseer ieder jaar een haringfeest met korenwijn. Er komen steeds meer dorpsgenoten op af! En trouwens, ik zet er ook andere echte Franse aperitiefjes en hapjes bij.

4. toen ik van 17 tot 24 jarige in Parijs woonde, nu decennia geleden, was het geen enkel probleem om met mensen in contact te komen. Vaak ook, net als ik zelf, buitenlanders. Maar thuis komen was zeeeer uitzonderlijk. Stel dus je verwachtingen bij, pas die OOK aan. Stadse Franse zijn minder van het thuis over de vloer komen dan Nederlanders.

5. Doe iets wat maatschappelijke waarde (en waardering) heeft. Hoe ziet de website van je dorp er uit? Kun jij dat beter? Moet de mairie iets vertalen? Biedt je diensten aan.

6. als is die Carrefour nog zo mooi en groot, ga voor je basisproducten naar het piepkleine, duurdere  en onooglijke winkeltje in je eigen dorp. Zo niet ... voor je het weet is die ook weg!

7. stop met zeuren over jagers, foie gras buren die een jaar aan snoeigroen opstoken en andere zaken die ook in dit platform vaak aan de orde zijn.

Nee, ik ben niet ouder dan 243!

Ja natuurlijk , niet iedereen heeft behoefte om in te burgeren en contacten te leggen met Fransen. Ik heb geantwoord op de vraag van Henri en mijn ervaringen verteld.

Maar ik vind  dat je toch eigenlijk wel een beetje verplicht bent je aan te passen aan je gastland. 

Als voorbeeld noem ik bijvoorbeeld het eerste jaar dat wij in Frankrijk woonden (1977). Ik wilde ons Nederlandse Sinterklaasfeest hier in ere houden en wij hebben dus uitgebreid Sinterklaas gevierd met de kinderen die toen nog klein waren. Zij vertelden natuurlijk aan hun vriendjes op school welke cadeautjes zij hadden gekregen van Sinterklaas. Maar hun vriendjes kregen pas later cadeautjes van Père Noël en begrepen niet waarom mijn kinderen cadeau's kregen van Sinterklaas. Hoewel ik niet zo gesteld ben op het carnavalsgebeuren van de beleving van de Kerst, heb ik mij het jaar daarop aangepast en kregen mijn kinderen cadeautjes van Père Noël. Ik wilde geen buitenbeentjes maken van mijn kinderen.

In het verleden heb ik eens een keer ter gelegenheid van een feestje een quiz gemaakt voor de leden van een Nederlandse vereniging. Het waren eenvoudige vragen over de Nederlandse en Franse cultuur. Bij het opstellen van de vragen dacht ik vaak dat mijn vragen soms te gemakkelijk waren. Maar het bleek dat bij de vraag : "Wie is de huidige president van Frankijk" het gros van de aanwezige Nederlanders het antwoord schuldig bleef. 

Mijn mening is dat dat niet kan. Je woont in een land en je hoort dan ook te weten wat er omgaat in dat land.

Ach ja ik woon nog niet zo heel lang op de plek daar waar ik nu zit.... Ter gelegenheid van mijn komst had ik een crémailiere georganiseerd voor zowel mijn nieuwe buren, oude buren als wel vrienden en collegas.

Uiteraard is lang niet iedereen geweest... Maar het was toch een redelijk Frans Nederlands gemengd spul wat er zat.... Vreemd genoeg hoorde ik achteraf van een aantal fransozen die niet waren geweest, dat ze niet zijn gekomen omdat ze bang waren tussen allemaal Nederlanders terecht te komen..... Nou ja, dat is dan hun beslissing.... Inburgeren is voor mij gewoon een kwestie van elkaar respecteren en voor elkaar openstaan !!!!. Niet meer en niet minder...... en met de 1 klikt het wel en met de ander klikt het niet..... so be it !.

Anton Noé..... Ja ik zou graag bij de plaatselijke kruidenier boodschappen willen doen...Voor mijn dorp is dat een mannetje in een bestelbus die een aantal malen per week door het dorp komt... Maar alleen op de tijdstippen dat ik aan het werk ben....... dus ja, ik wil best die man steunen, als hij bereid is zijn werktijden aan te passen anders dan zal ik toch echt naar de in het verderop gelegen dorp naar de Lidl, Super U of andere supermarkt moeten......

En hoezo zouden we niets over jagers mogen zeggen ??? Ook steeds meer Fransen zijn op deze vorm van jagen tegen...... Functionele jacht is prima, maar de vaak dronkemansplezier jacht is een ander verhaal vindt ik, en ook steeds meer fransozen hier uit de buurt !.

De lokale feesten waren hier uitgestorven omdat de bevolking over het algemeen te oud is... Sinds de crémailiere bij mij thuis zijn er weer steeds meer mensen die beginnen te roepen om het organiseren van een dorpsfeest !!!. Ik heb ze in ieder geval laten weten dat er volgend jaar zomer weer een BBQ of iets dergelijks bij mij op het erf is !. 

En verder is het inderdaad zo dat Fransen niet zo de deurplatloperig zijn als wij Nederlanders.... Verwacht van Franse sociale contacten niet hetzelfde als dat je van de Nederlandse sociale contacten kunt verwachten !. Dus inderdaad aanpassen wat dat betreft.

Hans, voor wat betreft die franse lessen.... Ik sprak geen woord frans toen ik hier kwam...... en toch heb ik niet die Engels Franse les gevolgd........ Ik heb het grotendeels in de praktijk geleerd, maar daarnaast ben ik gewoon naar een Franse opleidingsinstituut gegaan met de Le Robert van Dale onder mijn armen en het gewoon maar gedaan !!!. Tuurlijk moet er nog steeds een hoop bijgeschaafd worden, maar ik kan niet zeggen dat ik echt heel grote problemen ben tegengekomen op dit gebied.

Beste Forumleden, mijn dank voor jullie reacties. Inderdaad als je hier sociale kontakten  met Fransen wilt opbouwen is Frans spreken belangrijk. Wij zijn dan ook de eerste drie jaar drie ochtenden per week naar Franse les gegaan, gegeven door Fransen in het Frans. Maandags naar de Université de Temps libre, woensdag en vrijdag naar een klein instituut dat eigenlijk als taakstelling had om ongeletterde Fransen taalvaardigheid bij te brengen, maar alle vreemdelingen waren welkom Vol bewondering heb ik beleefd dat daar ongeletterde Marokkaanse dames in twee jaar tijd Frans leerden spreken en schrijven. 

De Franse taal is voor Fransen heel belangrijk, ze zijn er trots op, ze cultiveren hun taal en kunnen zich niet voorstellen dat je die niet heel graag goed wilt leren.  Het is het enige volk (en ik heb in 10 verschillende landen gewerkt/gewoond) dat ik ken, dat mij corrigeert als ik een taalfout maak .

Sommige jonge Fransen willen Engels met mij spreken zodra ze merken dat ik geen Fransman ben, maar ik versta hun Engels niet omdat ze de klemtoon fout leggen. Als een Engelsman Frans spreekt versta ik het trouwens ook maar zelden. 

Ik denk dat het "deurplatloperig zijn" misschien afhankelijk is van de regio waar je woont want wij hebben hier juist meer 'aanloop' dan we in Nederland hadden. Zeer regelmatig komen hier kennissen en buurtbewoners even binnenwippen voor een kop koffie (zonder koekje ;-) ) of een aperitief . Gemiddeld is het toch wel 1 à 2 keer per dag raak dat er iemand binnenwipt voor een babbeltje. Aangezien we hier niet veel actieviteiten in het dorp hebben en wij nog niet bij de 3ème âge behoren houden we regelmatig een apéro of gezamelijke etentjes of gaan we met een groepje op restaurant.

Sinds onze aankomst in 2008 heb ik vrij snel een baantje gevonden en ik denk dat dat ook veel geholpen heeft bij de sociale contacten én het leren van de taal !

Ik denk dat onze inburgering ook wel gelukt is ;-)