Aan Sanlam: als je ouder wordt en (zoals wij in Brabant zeggen:) dutselachtig wordt, of erger nog dement, dan raak je de franse taal beetje bij beetje kwijt. Ik heb dit ervaren met de man van een vriendin. Die sprak vloeiend frans door in zijn werkende leven veel met franse mensen te hebben gewerkt. Nu is hij helemaal dement en spreekt geen woord frans meer. Dat ging heel snel achteruit toen de dementie begon.

@Theodora, ik ben het helemaal met je eens en heb hetzelfde probleem met een NL film. Dat probleem heb ik niet met een film op de Franse televisie, dus @Marian het heeft niet echt iets met je oren te maken, misschien wel een tikje maar niet alleen. Ik ben 10 jaar jonger, woon al meer dan 40 jaar in la Douce en heb in de loop van die tijd gemerkt dat het ook een "cultuur" verschil is omdat je al zo lang weg bent uit Nederland en veel vaker Frans gebruikt en hoort begrijp je sommige nederlandse uitdrukkingen of de manier van spreken niet meer. Dan heb je als je ouder wordt en terug gaat naar NL toch ook een probleem ? Ikzelf denk er niet over om terug te gaan ook al wordt ik 90, maar ja ook mijn kinderen wonen in Frankrijk.

De achteruitgang van het geheugen bij dementia wordt retrograde amnesia genomend ofwel het laatst opgeslagene wordt het eerst vergeten. Ik vind het fijn dat er zo openhartig wordt gesproken over wat gemerkt wordt bij het ouder worden.

Vanzelfsprekend is alles niet want ook op oudere leeftijd kun je je geheugen scherp houden, maar dat vraagt oefening en uit de geautomatiseerde leefpatronen komen. Dagelijks zou je bv de gebeurtenissen van de dag proberen terug te halen en aandacht geven aan de details wat je aandacht getrokken heeft. Tevens kun je oefenen met in het hier en nu zijn en daar heb ik vele basis oefeningen voor. Er zijn ook mensen die dagelijks puzzels blijven doen en daardoor scherp blijven in geheugentraining. Dan vond ik het prachtig om in het nieuws te lezen van een man van 96 jaar die de olympische spelen voor de oudere leeftijd gewonnen heeft.

Kunst is te blijven leren op elke leeftijd.  

Op fans. fr staat een rapport navigatie een enquête onder Nederlanders.  Hierin staat remigratie en ouderen centraal.

Ik bedoel fanf.fr

Wil me hierbij aansluiten bij Anna

een van m'n partners verbleef 10 jaar in een verpleegtehuis waar ook een afdeling dementie was

volgens mij leven deze mensen geheel in hun Eigen wereld welke wereld dat ook is dus vanwege een

taal maakt dat dan ook niks meer uit

Wij hebben afgesproken om als het nodig zou moeten zijn naar een Nederlands tehuis willen. Dit juist vanwege de taal ondanks dat ons kind hier blijft wonen. De vraag is meer of je na zo lang weg uit NL daar nog gewoon heen mag. 

Het is eerder een vraag over ouder "zijn" in Frankrijk. Uit ervaring met mijn schoonmoeder hier in Frankrijk weet ik dat permanente thuiszorg(dag en nacht aanwezigheid) op den duur een zeer kostbare kwestie wordt, want niet alles wordt vergoed. Uiteindelijk is ze nu bij ons in de buurt waar ze liefdevol wordt verzorgd in een heel goed bejaarden/verzorginshuis.

Voor wat betreft het verlies van de tweede taal, daarbij speelt natuurlijk ook het personeel een belangrijke rol, want het wordt ook heel moeilijk voor de verzorgers als ze de "résident" (en niet client!!) niet meer begrijpen! 

Bedankt voor je antwoord Theodora, wat er tegen die tijd de kosten allemaal van zijn weet natuurlijk ook geen mens. Hier moeten de kinderen of zelfs verdere familie opdraaien voor de kosten als de ouders het niet kunnen betalen. Dat is ook  wat. Stond er versteld van toen ik dat hoorde.

Mijn vader, een krasse tachtiger, nog geheel self supporting, heeft afgelopen twee weken een bypass en een heupoperatie ondergaan (hij struikelde over de slangetjes die ter voorbereiding van de bypass al aangelegd waren en brak zijn heup) . Nu komt hij langzaam bij van een delier! Mijn dochter werkt in de buurt van het ziekenhuis en komt iedere dag even bij opa langs om te kijken of er nieuws is en of ie iets nodig heeft.  Zij vroeg me heel duidelijk: "hoe gaan jullie dat doen als er in Franrkijk wat gebeurd? Dan kan ik echt niet iedere dag langskomen!" Het zet me te denken!  Niet dement, niet doof (ik 59, echtgenoot 71) De buren zijn lief, maar .........

Het verschijnsel van Theodora, wat Gerard ook omschrijft, lijkt meer op een “motivatieprobleem” dan een gehoor-of talenprobleem.

Pensionado’s hebben voor het eerst van hun leven de mogelijkheid om “selectief” te werk te gaan. De druk om geconcentreerd te blijven is er in die levensfase af. Maar is dat al tot de hersenen doorgedrongen? Die staan nog op “full”. Ze blijven, kort na pensioen, automatisch geconcentreerd. Maar beetje bij beetje wordt het opnemen en opslaan van kennis selectief. Bij alles wat minder interessant of het helemaal niet is, gaat de knop onopgemerkt en in de loop der de tijd op “off”.

Als ik de stukjes van Theodora en Gerard lees, werken hun hersens nog op volle toeren en maak ik me voorlopig geen zorgen!

Augusta

Theodora, ik heb geen Frans geleerd op school en hier enige lessen gevolgd. Toch kan ik steeds beter raden waar het over gaat en lijkt het alsof iets vanzelf binnenkomt. Wellicht is er sprake van een natuurlijk proces.

Hihihi en die lichaamstaal die blijf je lekker houden  oud of jong . . . nou gaan we iets over gezichtsverlies lezen natuurlijk en hop nu weer 'ff een klusje doen voor avondrust

Boudewijn, maak je niet druk want als ik het zo zie dan krijg jij geen dementia of Alzheimer.

Hoe welkom zijn nederlanders nog in NL? Vooral als ze niet meer zo goed een zelfstandig leven kunnen leiden? Volg het NL nieuws en de aktualiteitenprogramma's en als bejaarde denk je dan echt niet meer dat je naar NL wilt/kunt/mag. Met de nieuwe ontwikkelingen, moet je ook in NL veel hulp en zorg zelf betalen. De afroep-/inval-/reguliere hulp in NL spreekt ook niet altijd maar nederlands... 

Ik heb nog motivatie genoeg om sommige nederlandse "Ouder wordende van Dagen" in Frankrijk te lezen... -;)

 J.v. Trier G. d'Olivat ik werk op een andere manier van leren dan middels schoolboeken. Leren is ontdekken dat iets mogelijk is.

@Gerard, fijn dat je begrijpt wat ik bedoel! Het begint met de speen die plaats maakt voor de paplepel. Vervolgens scholing. Daarbij moet gesport worden, want dat is gezond, om tanden moet een beugeltje want die ene tand staat een tikkie scheef, dansles want dat hoort bij de opvoeding, pianoles want dat hoort ook bij de opvoeding. En als je op een bepaald moment effies geen zin meer hebt, ook wel een "motivatieprobleem" genoemd, dan maaaaak je maar zin werd mij streng toegesproken.

Eenmaal met pensioen, valt de opgelegde motivatie weg. Je mag doen en laten op momenten die jou het beste uitkomen. Wat overblijft is persoonlijke interesse voor diverse activiteiten, lectuur of helemaal niets. Daar heb je geen "motivatie" voor nodig.

Maar o wee als je, zoals jouw voorbeeld van de pepernoten, een "verzorgingstehuis" terecht komt. Daar steekt "motivatie" z'n kop weer om de deur. Dan word je verondersteld weer een balletje naar je overbuurman te gooien, accordeonmuziek aan te horen en macaroniarmbanden te fabrieken want dat hoort allemaal bij preventie van aftakeling, heeft de wetenschap bevonden. En als je die "motivatie" mist, tja dan zou je wel weer eens kunnen horen "dan maakt U maar zin, mevrouwtje."

Ik heb zelf gewerkt in een verpleeghuis Augusta en ik heb altijd wat moeite gehad met dat quasi opgewekt doen, terwijl niemand opgewekt lijkt te voelen. Echte aandacht werkt beter.

En Olivier je hebt een halflege beker of een halfvolle beker. Ofwel als je oud bent kun je nog steeds ontdekken dat iets mogelijk is. Geef nooit op. 

@Evert, dansles heeft mij laten ontdekken dat leren dansen (in mijn geval) onmogelijk is.... -;)

Dat was voor mij de druppel die de motivatie-emmer heeft doen overlopen, waar de voeten van de partners ook flink aan motivatie begonnen te verliezen.

En zo heb ik er nog wel een paar.... Maar nu "moet" ik niet meer en dat is puur geluk zolang als het duurt.....

Gerard, dat zal ik proberen te onthouden, want boven je schrijven heb je de lange naam staan.

Enne leuk om je te ontmoeten.

Augusta, waardoor is leren dansen onmogelijk. Als je dat hier wilt vertellen?

@ Boudewijn, heel herkenbaar!

@ Evert, naar voren, naar achteren, stapje zijwaards, weer naar achteren, terwijl.... Ik had of te veel of te weinig voeten!