Grappig verhaaltje maar Euroshopper bestaat al sinds 2013 niet meer....

Ja nu heet het geen euroshopper meer maar basic ofzo!

Als het al sinds 2013 niet meer bestaat is het natuurlijk niet vreemd dat er een wat duffe smaak aanhangt.

Ja, "Basic" of "wit product" of nog anders: mijn ervaring in 10-tallen fabrieken en France, Belgique et Hollande is de volgende ( professionele info én persoonlijke observatie gedurende 35 jaar ) dat een onmetelijk aantal z.o.g. basic producten VOLSTREKT IDENTIEK zijn met de soms een veelvoud kostende "merkproducten" met klinkende namen waarvoor met klinkende munt moet betaald worden. Het gaat van toiletpapier tot CD-spelers en alles ertussen, meestal worden er minimale "cosmetische verschillen" aangebracht, ze rollen van dezelfde band, hebben dezelfde karakteristieken, maar op het ene wordt er 3 X, nee 10 X meer verdiend door de verkoper dan op het "basic" product. Moraal: hou ogen en oren open, vergelijk en sla dan je slag. Hallucinant in hoeveel landen er producten "Made in Germany" gemaakt worden, dat gaat van koekjes tot sportwagens... Wil je persé je geld kwijt: koop steeds het duurste, dan kun je bij de buurman pronken met je nieuwe aankoop, krijg je dan een fijn glimlachje retour, dan weet je dat hij ( of zij ) beter weet, en er de voorkeur aan geeft je in je "wijsheid" te laten... wij hebben in héél wat zaken toch zelf de keuze!

Ha lekker, kan ik ook eens een keer meedoen ! Mijn vrouw doet boodschappen bij verschillende supermarkten, maar het lijkt wel of ze samenspannen om ons (vooral mij) dwars te zitten. Zodra we ergens een product hebben gevonden dat ons bevalt (qua smaak of anderszins) wordt dat na verloop van enige tijd uit de schappen genomen. 
Mocht een bepaald product op een dag gewoon op zijn dan wordt het "altijd" pas de volgende dag weer verwacht, ongeacht de dag waarop de bepaalde boodschappen gedaan worden. Maar gelukkig zijn wij geen al te grote zeurkousen en eten we gewoon een keer wat anders.

Wat Frans aangeeft m.b.t. identieke producten kan ik ook uit eigen ervaring beamen. Daar zal nooit verandering in komen vrees ik en dat is ook niet erg. Je moet gewoon opletten en zelf vergelijken.

Ja Michael, moest het zo eenvoudig zijn dan mocht je hier een lange waslijst identieke producten vinden, helaas... de meeste "merken" produceren niet zelf, ook de gerenomeerde, maar kopen in waar het op dat moment minst kost, kan china, bolivië of vlaanderen zijn. Echte continuiteit zoals Ruud vermeld is eerder uitzondering dan regel, vandaar een constant verloop van producten, dikwijls onder DEZELFDE VERPAKKING of met dezelfde beschrijving.

Leveranciers/producenten worden gezocht aan de hand van een productbeschrijving, wie daaraan voldoet EN goedkoopst is heeft de bestelling. Kijk even naar het meest hallucinante verhaal: dat van Apple en "zijn" chinese fabrieken met de meest mensonterende toestanden, helaas is dit géén uitzondering.

Dus inderdaad: ogen, oren en nog wat open houden, ervaringen uitwisselen en doen wat dan voor de hand ligt. Geen angst om toch brdrogen te worden, dat zàl gebeuren maar hoort wellicht bij dit leven...

Beste Cornelis, juist in la douce France komt er gelukkig een kentering in deze toestand die onderdaad wraakroepend is: namelijk het meer en meer ontstaan van versmarkten "gevoed" door lokale producenten, soms zelfs opgericht door deze boeren die zo mekaar vinden en mekaar qua assortiment aanvullen.  Ook op diverse weekmarkten is er een steeds stijgend aanbod van verse al dan niet biologisch geteelde groenten.  Mijn ervaring: deze zijn inderdaad meestal kraakvers en behouden die levenskracht véél langer.  Zo is de meestal iets hogere prijs ruim terugverdiend wegens geen afval en veel smakelijker én gezonder!

In La Drôme is reeds 17% van de landbouwgrond biologisch gebied en over het ganse land is de stijging jaarlijks groter en groter.  Nu is er nog iets nodig: die producten ook DAADWERKELIJK KOPEN! Het vereist soms het omdraaien van een door valse reclame scheefgegroeide schakelaar in het hoofd EN de macht der gewoonte, wat zijn we allen toch gewoontedieren!  Of ook: neem eens deel aan een rondleiding op deze bedrijven, dan pas gaan je ogen open, vooral als je het vergelijkt met de wijze waarop de buurman van dat bedrijf tewerk gaat en in-der-daad vlug verleppende krengen aflevert, amper eetbaar en zo ...

'k Zou zeggen:  SMAKELIJK en tot nog eens!

Ha ha ha ha! Klagen is hier uit den boze ;-)!

Ja, we kopen wel eens bij deze versmarkten: van producent rechtstreeks naar consument. De spullen zijn meestal van betere kwaliteit. Wat ons (ja er is altijd wat) een beetje tegenhoudt is dat de pretenties van de biologische waren niet echt helemaal waargemaakt worden. Dat kan ook niet waar je in de wind ligt van het roergebied en als de wind draait, Parijs. Geheel vrij van vreemde stoffen is een illusie, minder kan wel en heeft ook onze voorkeur. Echter deze vers winkel heeft het proces van balie naar afrekenen zodanig slecht in de hand dat het je zoveel extra tijd kost, we hebben een table d'hôtes, dat dat niet in ons vaak strakke schema past. Als het kan dan gaan we er wel heen, alles is net ff iets smakelijker. Op de weekmarkten is de groenten inderdaad veel verser. Uiteraard omdat die bijna altijd in de avond of morgen van het veld komt. Het is een genoegen om die kwaliteit te zien en niet de rommel van de steenwol-kweekbakken. Bij fruit moet je echter blijven oppassen op de markt. Voor het vlees ga ik liever naar de hallal slager in Luxeuil, daar hebben ze echt goed spul is mijn ervaring. Als je van die jongen vers gedraaid gehakt in de pan doet dan stinkt het vlees niet.

Dus ja, je krijgt zo je adresjes en dat maakt je honkvast, totdat ze het weer eens een keertje verprutsen en je klantvertrouwen beschamen. Het machtigste wapen van de consument is nog altijd diens benen om de concurrent te lopen. Alhoewel dat in LDF een lastig verhaal is, de concurrentie.

Ik ben best tevreden over de supermarkten, maar bij ons zijn de grote jongens op 40 kilometer. Het probleem is dat de mensen hier veelal een moestuin hebben en het aanbod van groenten en fruit in de super summier en van slechte kwaliteit is. Maar ook in Nevers of Moulins waar een ruimere sortering is te vinden, is de kwaliteit niet geweldig. Sperziebonen liggen in het schap voor veel geld, maar zijn al half verrot. Tot nog toe heb ik de beste groenten bij de Lidl gekocht en op de markt, maar liever 2x per week een beetje kopen, want lang houd je het niet goed. Door mijn werk deed ik in NL maar één keer per week boodschappen, nam ik altijd groenten en fruit mee voor de hele week, nooit een probleem geweest. Inmiddels zijn we er wel aan gewend en nemen we dit kleine ongemak maar voor lief. 

Vaak wordt de doelstelling van (ook) supermarkten vergeten…..het gaat nog altijd om omzet,omzetvergroting,winst en winstmaximalisatie!  Om dat te bereiken wordt geen middel, geen methode geschuwd! Niet alleen reclamemakers maar ook psychologen worden ingeschakeld  om ons “domme” consument over te halen om te kopen wat  de verkoopmanager wel en de klant niet wil maar soms toch MOET.

Een voorbeeld uit de “Brico”:  hoewel ik in mijn hobbywerkplaats werkelijk honderden schroeven,bouten,moeren en spijkers heb liggen , had ik onlangs een schroef nodig van een bepaalde grootte en kleur. Ik heb drie brico’s afgesjouwd om het ontbrekende exemplaar te bemachtigen. Uiteindelijk gekocht in een doosje van 25 stuks met de daaraan hangende prijs! Ik snap best dat een bricobedrijf niet kan leven van de verkoop van 1 schroef , maar dat resulteert wel in het gegeven, dat je als consument vaak gedwongen wordt producten te kopen, die je eigenlijk niet nodig hebt. Terwijl je bij een andere brico nota bene schroeven per kilo kunt kopen! Wedden dat deze later weer zullen verschijnen in doosjes van 50?

Zo ook in de supermarché: welke firma stoort zich nog aan het bestaan  van 1 en 2 persoonshuishoudens? Waarom dan een standaardverpakking van 3? En de volstrekt onmogelijk te openen celofaanverpakking met ham, kaas of andere belegproducten, waarvan je eigenlijk maar een enkele nodig bent? Ouvrir facile! Dus open scheuren die handel, kunnen de overtollige eenheden lekker verdrogen waardoor er weer nieuwe gekocht moeten worden. Ook wel eens “zelfsluitende”verpakkingen goed bekeken? 

Om over de handleidingen  van veel noodzakelijke gebruiksvoorwerpen en gereedschappen maar te zwijgen? Wanneer je het ongeluk hebt dat deze niet op het internet te downloaden zijn en aldus leesbaar te maken, dan wordt je toch gek van de steeds kleiner wordende letters ?

Ondanks een steeds groter wordende grijze bevolkingsgroep ( die volgens sommige deskundige marketeers ook nog over een goed gevulde portemonnaie zouden beschikken)  worden deze ouderen met hun eigen “mankementen” nog steeds volkomen ge-ignoreerd door deze winstmakers. De enorme verscheidenheid van gelijksoortige producten hebben alleen maar ten doel om van elke vergelijking een wiskundig probleem te maken.

Het zijn maar een paar voorbeelden uit mijn eigen ruim 60-jarige praktijk als consument , maar ik ben er van overtuigd dat al die domme consumenten enorm zullen worden geholpen  door de ontwikkeling op het gebied van informatievoorziening,selectiemogelijkheden en internetverkoop.

Wel waag ik te betwijfelen of de Schroevenkoning.nl bereid is mijn bestelling ad 1 schroef te honoreren? Uiteindelijk gaat het toch om winstmaximalisatie n’est-ce pas?

"Eén keer trek je de conclusie, de Inter is heus wel een illusie" Want: "olé, olé, olé, de theezakjes van AH gaan echt wel langer mee".

Ha over biologisch gesproken? In de jaren 90 had je dan kleine bio zaakjes en het aanbod daar bestond dan vaak uit een soort kleine grauwe oneetbaar uiziende stukjes fruit zoals pokdalige appeltjes! Loop je dan door de AH heen zie je zon gele grote fruitige appels liggen! Op die manier is bio niet snel beroemd geworden als je snapt wat ik bedoel, de tijden veranderen wel, want de Bio supermarkt in Rotterdam is helemaal up to date met mooie stukken fruit waar je WEL trek in krijgt!

Dan ga ik nu eindelijk toch eens bij Grand Frais kijken, ik hoorde dat ze daar ook taugé verkopen. Ach en het is niet erg om 45 kilometers te rijden met de huidige brandstofprijs, gewoon even lekker een dagje grote stad doen.

Wilna anders ga je toch een keertje in de twee weken een ritje maken?

Grans Frais is inderdaad niet gek, voor de campagne waar inderdaad zoals boven gezegd in de zomer weinig verse groenten zijn te krijgen.
Verder woon ik in de grote stad en heb niets te klagen over de Carrefour/Franprix, maar zeker wél op het gebied van groenten en fruit: vaak verlept. Het probleem is, zoals bevriende werknemer ons eens heeft uitgelegd, dat de groenten als ze eenmaal uit Rungis komen en de hele transportketen doorgemaakt hebben en nog een tijdje in de gang van de winkel hebben gestaan al een paar dagen oud zijn. Nou is dat voor een bloemkool niet zo erg maar voor sla en aardbeien wel. Voor groenten gaan wij dus inderdaad 2x per week naar de markt.
Aan voorverpakte appels 6 in een pakje heb ik ook een hekel, maar nou is er hier in de buurt een biozaak (Queues de Cerises). Ik had daar wat op tegen, want zoals Ed zegt vroeger liep het niet, maar toevallig vanavond eens een kijkje genomen. Je winkelt er met plezier. Ze hebben er wel acht soorten appels en ze komen duidelijk van een echte boom: niet gekalibreerd, dus je hebt grote en kleintjes, met een minder gave huid, het zag er allemaal vreselijk lekker uit. Ook hebben ze een hoeveelheid granen waar je van achteroverslaat. Idem voor jam, kaasssoorten, yoghurt, chocolade, enz. [nee dit is niet om reclame te maken, maar ik denk echt dat de mensen die van de grote winkelbedrijven eten eens ergens anders zouden moeten kijken. En zeker op de markt]

ik koop nauwelijks bij de supermarkt, brood bij de bakker, kaas bij de kaasboer etc. En ik vind niet dat dit veel tijd meer kost. Op het platteland klagen veel mensen dat er geen winkels meer zijn, alleen supers maar ze gaan allemaal naar de super. Het zou niet in mijn hoofd opkomen om brood bij een super te kopen. Er zijn zo veel goede artisan boulangers hier in Frankrijk, die moeten we in ere houden. En verder ben ik het eens met John Leenards.

50K fl is bijna 21K Euries. In die 30 jaar heb je je kennis, kunde en 30 jaar ervaring later voor de zelfde prijs moeten verkopen als eerst bedoel je? 

Maar als je bedoeld dat je 30 jaar later voor dezelfde prijs een gelijksoortig product kon leveren... chapeau.

Nu heeft de technologie wel een eorme sprong gemaakt en kunnen daardoor denk ik in de voorbereiding en nawerk behoorlijke besparingen bereikt worden. Want het lijkt me sterk dat er hetzelfde aantal uren gemaakt zijn. Dan nog.

Dezelfde Gerard en de dezelfde John draaien goed, ieder in hun vak.  Gerard  heeft 2 man in loondienst om zijn kasten te maken, John 4 man om zijn agrarisch bedrijf te runnen.

Er heerst werkeloosheid in de omgeving, beiden zijn dus uiteraard zeer gezien bij de plaatselijke gemeente.

Op een dag wordt de gemeente benaderd door een supermarktketen met een project. Dan moet de gemeente zich toch even achter de oren krabben… Er valt grond te verkopen, de plaatselijke aannemer krijgt werk en moet z’n bedrijf misschien wel uitbreiden. Alleen al voor de bouw van het project bestaat werkverschaffing voor een kwart van de bevolking! Om de supermarkt te runnen, is ook weer personeel nodig. De keten rekent dertig werknemers, waarvan de meesten dan wel in part-time dienst natuurlijk.

Bij deze visioenen beginnen de ogen van de burgemeester te glimmen want de werkeloosheid zal gestadig dalen en inkomsten voor de gemeente genereren! Gerard en John zijn bepaald ongerust over de toekomst van hun eigen bedrijven en hun, samen, 6 werknemers.

Kunnen ze dan niet samenwerken met die keten? Oh jawel, de keten heeft beloofd dat ze de producten van Gerard en John ook zullen verkopen. Dus gaan de burgemeester en de gemeenteraad over stag. Wat er daarna voor Gerard en John eventueel over zal blijven, wordt met een gemeentekleedje bedekt. Dat de aangenomen dertig werknemers “geuberiseerd” zullen zijn, staat ook als een paal boven water.

De twee bedrijven van de eerst zo gaarne geziene Gerard en John die aan 8 mensen werk verschaften, zullen snel opgeofferd worden op het altaar van de supermarktketen op voordeel van de tweeëntwintig anderen.

Augusta

Tussen twee wasjes en huiswerk nakijken van de jonge kids door, zei de vrouw van Gerard "Gerard, hoe staat het met ons toekomstig pensioen? Ik heb zo veel tijd over dat ik verschillende kranten heb gelezen die me tot nadenken stemmen. We zullen er eens het hoofd over buigen en kijken hoe we ons eigen pensioen op kunnen bouwen want in die pensioenfondsen zie ik geen brood meer."

"Lieverd", sprak Gerard toen, "jij die je over de boekhouding ontfermt, zou toch moeten weten dat we daar geen geld voor hebben. Als we het hebben over de aanschaf van een nieuwe slijpmachine antwoord je me steevast dat dat financieel niet haalbaar is. We staan al in het krijt bij de bank en we hebben al moeite om de tandartsrekening voor Moppie op te hoesten".

"Je hebt gelijk" zuchtte zij.....

pr8tig! Ga door!

Het dorp liep leeg. Gerard maakte in z’n eentje af en toe nog wel eens een boekenkastje. John zag ook z’n maandgeld slinken door de prijsdrukkende topmanagers maar hield het nog vol want hij had gelukkig een veestapel in de wei staan, die Gerard niet had, waarmee hij net het hoofd boven water hield. In wanhoop trok hij bij de vakbond aan de bel. Die zouden hem de week daarop een adviseur sturen om de zaakjes met hem door te nemen.

De man kwam in een keurig pak met zijn aktetas vol wijsheid. Hij had de oplossing, jawel! Zelfverzekerd deelde hij mee dat John moest investeren in nieuw efficiënter materiaal! Daar lag de sleutel voor zijn problemen! In minder tijd zaaien, in minder tijd oogsten, zo hier en daar een stukje landweg er bij trekken waar toch bijna niemand overheen liep, nieuw distributiesysteem om de op stal staande koeien te voeden, efficiëntere melkmachines kortom de keurige alleswetende adviseur drong aan om minder tijd te besteden aan dagelijkse taken die het mogelijk maakte zijn rendement te verhogen. Time, is money, John, time is money…..

John maakte een afspraak met de bankier in de plaatselijke Crédit Agricole. Als die niet met de boer mee gaat, wie zou dat dan wel doen?!

Deze werd enthousiast over de nieuwe kijk van John op het agrarische bedrijfsleven. “Natuurlijk John, ik mag toch wel John zeggen, hè, krijg je van ons de lening”. Zo  begon John meer en meer te produceren, kocht er koeien bij en zag de toekomst weer iets vrolijker in. Totdat…… hij er achter kwam dat hij niet de enige geweest was die op de zang van de Lorelei had gereageerd. Er ontstond zowaar overproduktie. De altijd zeer reactieve supermarktmanagers ontdekten die opening en wurmden zich erin. De prijzen konden omlaag… meer klanten, meer omzet, nietwaar!? Die boer moet z’n prijzen verlagen wil hij nog een contract met ons, doet hij dat niet? Einde contract!

Zo kwam het dat John uiteindelijk weer op hetzelfde maandgeld was teruggevallen dan voor de investeringen. Behalve dat hij er nu een belachelijk hoge lening bij had….

We weten nu hoe het afliep... En hun humor zal geen bank of supermarkt hen ooit kunnen ontnemen!!