Het voordeel van Limburgers/

Na 20 jaar is het spreken van vier talen hier wekelijks aan de orde. Veel toeristen in de stad. Mijn grootouders spraken vroeger in Maastricht frans: het is maar 15 km van Wallonië daar. Dus frans had ik al vroeg in de oren. De andere helft van mijn familie woonde (25 km verder) aan de duitse kant en thuis keken we vaak duitse TV. Ik werd op 5 km van de belgische grens geboren.. Ik werkte jaren in de automatisering en daar was alles engels in die tijd. Ik reisde veel en bij Holec in het hoofdkantoor in Utrecht wat zeer internationaal was toen werd engels gesproken en geschreven. dus waar ik in denk weet ik niet meer zo goed en inderdaad ik begin wel eens in de verkeerde taal. Verder werkte ik veel in het buitenland in mijn adviesjob.. Meestal in het engels maar ook in het frans in België en Frankrijk.

In Mormoiron bij de Mont Ventoux woonden wel 10 nationaliteiten om het dorp heen en we hadden ook veel contacten met die intern. Groep. Als we op het terras dineerden met ook franse vrienden erbij, stonden ze altijd perplex als wij vrijwel moeiteloos converseerden en ook (voor anderen) vertaalden al schakelend van taal naar taal.

Dan had je s`avonds wel een beetje koppijn. Ik lees dagelijks kranten in 4 talen om het bij te houden en kijk 8 intern. nieuwszenders in div. talen. Via satelliet.

Dus ik amuseer me prima in 4 talen en dat eigenlijk al vele jaren. Dan is de taalwissel  eigenlijk routine geworden. Dus gewoon veel doen en doorgaan en dan droom ik graag in het arabisch wat ik helaas niet kan spreken met mijn buurman die prima frans spreekt..

Taal is oefenen en veel wisselen en dan kom je er nog goed uit met 74 jaar op de teller. En je moet het vanaf je jeud doen dus is wonen tussen grenzen zoals in Limburgeen groot voordeel. Veel sterkte!

Groet

Leon Speetjens die ook vaker voor "amis-etrangers" brieven in het frans schreef. Prima oefening en best lastig!

sinds ik in Frankrijk woon denk ik niet meer... fijne dag Edje;-)

Leuk Daan, gewoon spreken die taal!

Ik droomde veel in het Frans, lag in mijn bedje gesprekken te voeren en tijdens het wandelen met de hond hield/houd ik hele discussies. Na mijn schooltijd heb ik een jaar in Grenoble gewoond en gestudeerd en vervolgens een jaar in Londen waar Fransen, Italianen en Portugezen in hetzelfde huis woonden. Zo heb ik vlekkeloos leren omschakelen van de ene naar de andere taal. Maar nu, na 12 jaar, komt het Frans toch eerder boven dan het Engels. Na een uurtje gaat het weer prima en de uitspraak is gelukkig ook nog als vanouds. Tijdens het praten met mijn man gebeurt het dat we Franse woorden erin brengen omdat die sneller in de mond liggen, vooral als het over een Fransbeleefde gebeurtenis is of wat we gezien hebben op het Journal en gelezen in de Franse krant. We volgen ook het Nieuws in Nederland maar hebben geen Nederlandse tv-zenders, muv BVN voor enkele programma's en het Nieuws. Opvallend hoe de accenten verschillen in de nieuwsgeving tussen de twee landen, maar dat is weer een ander onderwerp.

De eerste keer dat ik in Frankrijk was dacht ik echt niet in het frans, maar na 20 jaar Alliance Française was dat wel het geval. Je gaat niet in het nederlands denken wat je zeggen wilt en dan vertalen naar het frans, gewoon denken in de taal die je op dat moment spreekt. De Engelsen hier begrijpen er ook niets van dat ik zo gemakkelijk switch tussen 4 talen, maar dat is vast een specialiteit van ons NLers. Ik denk dat het komt omdat wij op school gewoon 4 talen leerden en de televisie ondertiteld wordt, waardoor je blijft oefenen met buitenlandse talen. Het gebeurt mij nu wel dat ik soms een woord uit het frans gebruik in het nederlands, zoals campingcar, maar dat zal wel komen omdat ik het nooit over campers heb gehad vroeger. Met mijn man spreek ik gewoon nederlands, als je de 60 gepasseerd bent is het niet gemakkelijk om je een taal eigen te maken. Het enige waar ik nog aan moet werken is mijn nederlands accent, maar dat zal lastig zijn, hier denken ze vaak dat ik uit België kom, dus ik ben al halverwege!

"Wij" zijn thuis volledig tweetalig ( Nederlands/Engels) opgevoed, hetgeen we bij onze kinderen hebben doorgevoerd. Nog steeds spreken we afwisselend in het Nederlands dan wel in het Engels met elkaar. Derhalve "denken" we ook in die talen. Duits en Frans is aangeleerd, we kunnen er uitstekend mee uit de voeten, echter volledig denken in het Frans, zover zijn we nog niet. Bij - wat-wil-nu-eigenlijk-zeggen- wordt de zin eerst in het NL of Engels in gedachten genomen en naar het Frans vertaald. En het gaat, gelukkig, steeds vlotter

Helemaal met je eens @Rodus. En dan heb je van die mensen die na een half jaar in de Verenigde Staten gewoond te hebben met zo'n Amerikaans accent staan te lullen.

Ja El Burro, die heb je zeker. Wij woonden vroegen in Canada en daar spraken we uiteindelijk Nederlands wel met een engels accent. Niets aan te doen, zeg ik dan maar.

Ik houd nu hele gesprekken in mijn hoofd, en dat is wel een goede oefening hoor ZIP. Zo kun je dan goed oefenen hoe je iets gaat zeggen bij de belasting bv. Daar moet het toch goed uit de mond komen, toch?

Met vrienden betrap ik me er op dat ik soms drie talen tegelijk tegen ze spreek! Als ik Duitse gasten heb, dan kan ik de woorden direct vinden en komt alleen frans naar boven. Grappig hoe dit werkt. Ik droom meestal in het Nederlands of in het Engels.

Als ik werk met mijn Franse leerlingen vertaal ik niet vanuit het Nederlands, maar brabbel ik direkt mijn gebrekkige Frans. Met mijn man spreek ik Nederlands, maar daarkomen steeds vaker vernederlandste Franse woorden in voor. Bijvoorbeeld: "Dan moet je je maar even zien te debrouilleren" of "Is de facteur al langsgeweest?" Geen aanstellerij, eerder luiheid! En soms heb ik echt moeit om op een Nederlands woord te komen. Maar het komt ook voor dat ik het Franse woord niet weet, maar ook spontaan het Nederlande woord vergeten ben.