Ook teruggave van de belasting is tot 300 euro per kas. Wij kregen (net als vele anderen op het forum waarschijnlijk) een cheque omdat we teveel belasting betaald hebben op rente inkomsten en in de brief van de belasting stond keurig dat betalingen tot 750 euro per kas konden. Omdat wij toch langs het belastingkantoor kwamen de cheque niet naar de bank gebracht maar in onze onschuld gewoon even het geld opgehaald. Toen ontstond de discussie. Het was meer dan 300 maar volgens de brief zou het kas uitbetaald worden (minder dan 750). Grote discussie tussen de loketmedewerker, de chef en een andere deskundige). Wat blijkt: de belasting heeft nog heel veel oude formulieren en gaan deze eerst opmaken. Dus blijven ze gewoon post sturen dat jet het tot 750 euro zo op kan halen. Maar om nu gewoon te zeggen sorry, het kan niet. Aanbod gekregen dat zij wilden gaan bellen, andere dingen doen. Niet gedaan want wij kunnen deze ook bij onze bank afgeven maar kwamen toevallig langs de belastingdienst.  In ieder geval weer wat geleerd, merci voor je verhelderende stukje en waar haal je de tijd vandaan om dat steeds weer voor ons uit te zoeken, merci, William

Dank William, prima aanvulling uit de praktijk.

Tijd: simpelweg een combinatie van héél vroeg opstaan, rotweer, (daardoor) geen klanten en geen tuinwerk, betrokkenheid bij het forum en de voortdurende nieuwsgierigheid om alles precies uit te zoeken en op een rijtje te zetten. Plus een abonnement op de nieuwsbrief van de Service Public! 

Ik blijf me er over verbazen dat in Frankrijk wettelijk geregeld is dat je rekeningen van de overheid moet kunnen betalen per overschrijving, maar dat diezelfde overheid je vrijwel nooit voorziet van de benodigde gegevens als IBAN en referentienummer. Op de rekening staat gewoon een regeltje dat het ook mag per 'virement'-klaar.

Ik verbaas me er al jaren over en erger me er dood aan, dat in Frankrijk niemand (zowel overheid als bedrijven) op welke rekening of factuur dan ook zijn bankgegevens vermeldt. Je moet ze nog steeds vragen om een RIB. En als je die vraag durft te stellen, kijken ze je schichtig aan alsof je hun bankgeheimen wilt ontfutselen. Maar een cheque, hoeveel ongedekte er ook worden uitgeschreven, nemen ze zonder aarzeling aan, ook al gaat het om honderden of duizenden euro's.

Ik laat dus zoveel mogelijk alles automatisch afschrijven, dan ben ik van het gezeur af. Maar de waterrekening, die ik twee keer per jaar ontvang, werd vroeger wel automatisch afgeschreven, maar sinds een paar jaar kan dat niet meer. Op mijn vraag waarom luidde het antwoord: verandering van systeem. Ik krijg dus een factuur met een TIPje, zonder bankgegevens. Dat TIPje moet ik uitknippen, samen met een cheque in een gefrankeerde envelop stoppen en naar de onhandig geplaatste brievenbus in ons dorp lopen om hem te posten. Ik kan ook naar het belastingkantoor gaan om de rekening contant of per cheque te betalen, maar daar zijn tig wachtenden vóór u. De hele overheid wordt gedigitaliseerd, maar een simpel IBAN-nummer vermelden kunnen ze niet.

Ook belachelijk is dat ze bij een overschrijving behalve een IBAN-nummer, dat voldoende is, ook altijd een BIC eisen, een onmogelijke combinatie van hoofdletters die nergens toe dient, in ieder geval niet voor de overschrijving. Als ik in Frankrijk een betaling moet doen, doe ik dat (na de RIB te hebben losgepeuterd) via mijn NL bankrekening, want mijn franse bank eist dat ik de crediteur eerst registreer via een achterlijk apparaatje dat mij is uitgereikt. En als je daarop niet snel alles invult wat ze vragen (en mijn vitesse is nu eenmaal niet meer wat zij was), slaat de boel uit en mag ik het de volgende dag opnieuw proberen. Bij de ING vul ik gewoon IBAN-nummer, bedrag en crediteur in en na het opgeven van mijn TAN-code wordt de opdracht uitgevoerd.

Ik vind Frankrijk een heerlijk land en de Fransen die ik ontmoet zijn bijzonder aardig, maar waarom zijn Fransen zo onpraktisch en onlogisch?

tja dat vraag ik mij ook af waarom gaat het hier toch zo moeilijk.

Wij hadden een gast die bloed had laten onderzoeken via de plaatselijke infirmière. De gast wilde direct wel contant betalen, maar dat ging uiteraard niet via de infirmière. De rekening van het 'Labo' kwam toen de gast allang vertrokken was.Wij stuurde de rekening door naar de klant, die vervolgens belde:. Hij kon betalen per cheque of contant. Hij was bij zijn bank geweest, die konden hem niet helpen. Wij het Labo om hun IBAN gevraagd. Nee, dan kon niet, die gegevens waren confidentiel. Mijnheer kon toch een cheque opsturen of contant komen betalen? Na enige uitleg over afstand en het niet bestaan van cheques in NL , toch nog maar eens dringend verzocht om een IBAN nummer. En toen kregen wij het fantastische antwoord: Dit is een laboratorium, geen Internetbedrijf!

ongelofelijk en hoe is dat afgelopen?

Hallo je dat betalen is iets. Maar wist U dat een ondernemer een rekening moet overleggen aan de klant en belasting indien het bedrag de 80 euros overschrijdt!!!!
En het bankn° (RIB) officiel op de rekening moet staan net als het CM/CC n° (KvK n°).
Maar ja we leven in frankrijk

Dag Johannes, aangezien je geen enkele link geeft, ben ik zelf (hoopvol) maar even gaan googelen.

De eisen waaraan een franse factuur moet voldoen vind je o.a. op de site van de Service-Public-Pro. Onder drie verschillende categorieën (1. mentions générales, 2. mentions pour factures adressées à un professionnel en 3. mentions particulières) vind je de talloze wettelijke eisen die aan facturen worden gesteld. Helaas staat daar de vermelding van de bankgegevens van degene die de factuur uitgeeft NIET bij. Ook in de franse wet (artikel L441-3 van de Code de Commerce) wordt de vermelding van bankgegevens niet genoemd.

Dat we in Frankrijk leven is een waarheid als een koe, maar je bewering over de verplichte melding van het bankrekeningnummer is dat dus niet.

Ook het bedrag van 80 euro dat je noemt is niet juist. In principe moet voor iedere prestatie door een "professionnel" een factuur worden uitgeschreven. Alléén wanneer de professionnele prestatie wordt geleverd aan een particulier is een factuur niet nodig zolang het bedrag onder de 25 euro blijft. Zie hier.

ter aanvulling. er zijn tekenen van verandering.. na het invoeren van het sepa systeem vorig jaar zijn er meer bedrijven die hun IBAN en BAC nummer vermelden op hun factuur.

Voorbeeld Prima Gaz en Engie

Citaat: "Ik vind Frankrijk een heerlijk land en de Fransen die ik ontmoet zijn bijzonder aardig, maar waarom zijn Fransen zo onpraktisch en onlogisch?"

Ik heb daar een theorie over, die uiteraard toetsing behoeft. Mijn theorie is het talstelsel wat Frankrijk gebruikt. Een talstelsel is per definitie volkomen logisch en is de basis om te kunnen rekenen.

Frankrijk is echter, voor zo ver ik weet, het enige land wat in staat is om een talstelsel te gebruiken waarin logica ontbreekt. Dus is rekenen in het Frans onlogisch en dan wordt logisch redeneren en calculeren minder vanzelfsprekend.

Talstelsels kennen een basis en aangezien we 10 vingers hebben is de meest gebruikte basis 10. In landen waar op blote voeten werd gelopen is de basis 20, die konden de tenen meetellen. In Frankrijk heeft men beide talstelsels onlogisch door elkaar gemengd.

Zo is 80 overal gewoon acht keer 10, tachtig. Helaas is dat in Frankrijk 4 keer twintig. Dat mag, maar dan is 60 natuurlijk 3 keer twintig. Helaas, in Frankrijk is 60 wel 6 keer 10.

70 is in het Frans 60 plus 10, dat voldoet aan geen enkel talstelsel (niet 10-tallig en niet 20-tallig), net als 75 niet 'gewoon' 5+70 is maar 60+15.

Geen enkele logica in te ontdekken. En als er al geen logica zit in rekenen, hoe kun je dan verwachten dat een maatschappij wel logisch leert denken?

Jako, je maakt een paard nog aan het lachen; mij in ieder geval wel. Maar je roert wel een onderwerp aan waarvan ik het vertoon van stupiditeit ten top (plus mijn moeite ermee als ze telefoonnummers gaan ratelen) al jaren aan Fransen probeer uit te leggen. Het is me in al die tijd slechts één keer overkomen dat een Française zei: "Je hebt gelijk." En Walen gebruiken wel degelijk septante en nonante. 

De toetsing die je theorie volgens jou behoeft leert echter dat Fransen niet vaker op blote voeten lopen en liepen dan andere Europeanen. En ik kan je verzekeren dat in het Swahili, de handelstaal in grote delen van Afrika waar de meeste mensen ter wereld op blote voeten lopen, men tot honderd normaal telt in tientallen. Met de diverse stamtalen aldaar ben ik niet bekend.

Maar waarom Fransen wél zo stupide tellen weet ik ook niet. Ik heb daar zelf ook een theorie over, maar eerst iets anders.

Je theorie brengt me namelijk op een ander thema waar ik me al veel langer het hoofd over breek: waarom leggen de Fransen in hun taal als enige romaanse taal de klemtoon consequent op de laatste lettergreep? Noch in het Spaans, noch in het Italiaans, het Retoromaans of het Swahili (een mengeling van romaanse talen en Arabisch) gebeurt dat. Daar komt bij dat door de dadendrang van Willem de Veroveraar heel veel woorden uit het Frans zijn overgebracht naar Groot-Brittannië, waar de klemtoon op precies dezelfde woorden heel anders ligt.

Betekent dit dat in die tijd (11e eeuw) ook de Fransen een andere klemtoon hanteerden of hebben de nakomelingen van Willem de Veroveraar en zijn volgelingen de klemtoon later aangepast? Ik heb gezocht op internet en gegoogeld tot ik een ons woog, maar het enige wat ik heb kunnen vinden (en ervan heb onthouden) is dat Hongaren consequent de klemtoon op de éérste lettergreep leggen. Maar Hongaars is van oorsprong een aziatische taal, dus daar hebben we niets aan voor dit onderwerp.

Deze franse eigenaardigheid maakt ondertussen dat Fransen heel moeilijk een andere taal kunnen leren, omdat de klemtoon heel belangrijk is in de spreektaal. Vroeger was dat niet zo'n probleem, maar met de toenemende mondialisering gaat dat de Fransen wel degelijk parten spelen.

Mijn theorie: Fransen hebben als basis uitgangspunt: "Waarom makkelijk als het moeilijk kan?" Dat uitgangspunt berust op het idee dat iets belangrijk en voornaam en dus degelijk en betrouwbaar is, wanneer het gecompliceerd is. Want eenvoudig is maar simpel. En simpel is dom en telt niet mee. Daardoor zijn op een gegeven moment adelijke kringen anders gaan tellen (misschien ook vanwege hun niet-geschoolde lijfeigenen) en was het interessant om in die kringen een andere klemtóón te leggen. En het volk, vooral via de handelaren, altijd in om mee te doen en mee te tellen, nam het langzamerhand over.

Ook deze theorie behoeft toetsing. Het is eigenlijk een onderwerp voor een proefschrift. Maar ik heb er geen kunnen vinden. 

Septante, octante en nonante staan wel degelijk in het woordenboek van de Académie Française!

Het systeem (vicésimal) van tellen per twintig  (vingt) stamt uit de tijd van de Celten, en is in de middeleeuwen gedeeltelijk veranderd met tientallen. Uitleg op een leuke site:  http://www.pourquois.com/francais/pourquoi-soixante-dix-quatre-ving...