@ Godfried, wil je alsjeblieft ophouden? Mijn kinderen worden recpectievelijk deze week en volgende week getest. Verder blijkt uit onderzoek dat juist hoogbegaafden zich vervelen. Ik ben al tijden op onderzoek naar wat er aan de hand is en wat hoogbegaafdheid is. Dus volhouden dat een hoogbegaafde zich niet verveelt is onjuist.

Verder :

BO (Bulletin Officiel) 15 du 11 avril 2013 - Préparation de la Rentrée 2013 (Para III.3 - alinéa 6)

"Enfin, une attention particulière devra être accordée aux élèves intellectuellement précoces (EIP), pour qu'ils puissent également être scolarisés en milieu ordinaire"

BO 13 du 29 mais 2012 -Préparation de la rentrée 2012

5. Aménager des parcours scolaires spécifiques

Les élèves intellectuellement précoces doivent bénéficier de réponses individualisées. Dans chaque académie, un référent EIP est l'interlocuteur privilégié pour les parents et la communauté éducative. Pour assurer le suivi et la prise en charge de ces élèves dans les meilleures conditions, il convient de privilégier trois orientations : la formation, la lisibilité des structures et leur développement dans l'enseignement public.

Er word dus wel degelijk aan gewerkt. Er mist alleen nog een stukje opleiding voor de leraren, die wel bestaat maar niet voldoende benut wordt. Als jouw vrouw en stiefkinderen in het onderwijs zitten, mag het voor hun wel waardevol zijn deze eens te volgen en zich te documenteren, want :

(Site EDUSCOL = le portail national des professionnels de l'éducation) PERSONNALISATION DES PARCOURS DES ELEVES INTELLECTUELLEMENT PRECOCES Si la question des élèves intellectuellement précoces n'est pas nouvelle pour l'éducation nationale, elle a été mise en évidence à partir de la problématique particulière des élèves intellectuellement précoces qui sont en difficultés d'apprentissage.

Het blijkt (bron AFEP) dat al sinds 2005 l'Education Nationale er over praat en teksten erover uitschrijft (bijv. BO 18 du 5 mai 2005, BO 31 zelfde jaar, BO 38 uit 2007, BO 45 uit 2009, BO 30 uit 2012)

Mochten leraren hier geen gehoor aan (willen) geven dan zijn het, mijns inziens, slechte leraren die hun plaats niet hebben binnen het onderwijs die voor IEDEREEN is en niet alleen voor de gemiddelde leerling (achterhaald idee).

Louise, hartelijk dank voor de tips en de link. Er zitten ook nog een aantal openbare scholen bij (wat ikzelf prefereer). Het is dus wel mogelijk dat er leraren zijn die zich wel interesseren voor dit soort problematieken in het openbaar onderwijs (die dus de door de overheid uitgegeven teksten en voorschriften volgen). Ik wil hier wel voor knokken. Mijn kinderen hebben hier recht op en dit is goed voor ze. Bijvoorbeeld heeft mijn dochter vandaag voor het eerst in vele maanden een hele mooie tekening gemaakt, waarin ze me zegt dat ze zielsveel van me houd. Alleen dit al is voor het teken dat ik het bij het goede eind heb.

Zoals gesuggereerd door Leroux, zal ik, zodra wij alle testrapporten binnen hebben, de rectorat en académie opnieuw contacteren voor het vervolg.

Janny, hartstikke bedankt! Heeft me heel veel goed gedaan om erover te praten. Ik geef niet op het gaat helemaal goed komen.

Godfried, Hoe kan een leerkracht bedenken dat een kind beter in de leer kan gaan bij een bakker, als hij zelf geen snars van die kinderen begrijpt?

Mag je in Frankrijk je kind van school weg houden? (ik weet het echt niet) Dan kan ik me voorstellen dat je als ouders verantwoordelijk bent, maar als je kind 30 uur per week verplicht is om op school te zijn, dan lijkt het me toch niet meer dan logisch dat die school daar zeker medeverantwoordelijk voor is.

Ben je als ouder ook verantwoordelijk als de school je kind "verziekt"?

Janny

Er zijn in Frankrijk 20.000 kinderen die aan de zijlijn staan omdat ze ondanks de WET niet naar school kunnen. In dit geval gaat het om gehandicapte kinderen die wettelijk ook recht hebben om naar school te gaan en niet kunnen omdat er geen AVS (auxiliaire de vie scolaire) beschikbaar is of betaald kan worden door de plaatselijke overheid! Leraren staan niet te trappelen om voor speciaal onderwijs een cursus te doen, en de leraren die het wel hebben gedaan werken voornamelijk in het speciale onderwijs voor begaafde kinderen.

De psycholoog, volgens Louise Monard-Andries, vermoedt dat…. Wat kan een openbare school met “vermoedens” ?

Na dit “vermoeden” stelt Louise Monard-Andries, gesterkt door Janny & Kees, dat schoolpsycholoog en leerkrachten, die geen gehoor aan het vermoeden geven, totaal geen kaas van leerlingen gegeten hebben en hun onkunde daarbij duidelijk bewezen is. Omdat deze laatsten kennelijk een andere mening toegedaan zijn?

Dit verhaal doet me denken aan de dame die bij de chirurg komt.

“Mijn huisarts vermoedt dat ik galstenen heb. Ik wil volgende week geopereerd worden, dokter want daar heb ik recht op.” Geeft de chirurg hier geen gehoor aan, dan is hij dus een slechte chirurg.

Gezien de agressiviteit waarmee Godfried, een ervaringrijk persoon, gevraagd wordt op te houden, heeft de schoolpsycholoog het misschien toch niet helemaal bij het verkeerde eind aangaande de problemen van beide kinderen en de thuissituatie….

 Augusta

@Augusta, wees gerust, ik ben meer dan ervaringsdeskundige.

En als een psycholoog het vermoedt, dan is er dus wel een aanwijzing.

Dus jij denkt dat een psycholoog het helemaal niet bij het goede eind heeft en de schooljuf, die er in Frankrijk dus niet voor opgeleid lijkt te zijn, het allemaal wel begrepen heeft.

Jammer genoeg heb ik in het onderwijs heel veel vervelende dingen gezien, maar gelukkig kan ik ook putten uit positieve verhalen.

Maar Louise zal het verder met het gegeven moeten doen, dat heel veel mensen het niet meer dan een luxe probleem vinden. Jammer genoeg heb ik nogal wat van die "luxe" kinderen in de goot zien belanden. En als iedereen alles gelezen heeft, blijkt dat Louise wel degelijk bezig is om haar kinderen te laten testen. Maar dan heb ik nog geen antwoord op mijn vraag, wat gebeurt er als ze dus hoogbegaafd getest worden. Kan de school dan wel passend onderwijs aanbieden?

Janny

@Janny en Kees, de ervaring van de één is de ervaring van de ander niet.

Ik denk helemaal niets over de psycholoog. Ik denk dat wel dat je met louter vermoedens geen eisen mag stellen. Een kwestie van pure logica en gezond verstand.

Ook denk ik dat je een ervaren iemand die de moeite neemt om beleefd te antwoorden vanuit ZIJN ervaring niet zomaar tegen de schenen mag schoppen. Een kwestie van opvoeding....

Mijn probleem is het uiteindelijk ook niet, dus houd ik nu ook op.

Augusta

Ik kan me vergissen... aan beide kanten van normaal begaafd heb je een probleem. Nu hebben de meeste ouders  die het overkomt liever een hoog- dan een zwakbegaafd kind terwijl de problematiek omtrent die begaafdheid net zo complex is. Het lijkt me dan ook raadzaam om niet te spreken over vermoedens van een psycholoog (synoniem aan 'ik weet het niet zeker' en ben toch specialist) maar direct af te gaan op een 'ik weet het zeker' uitspraak van een echte deskundige.

Zwak- en hoogbegaafde mensen eindigen wel eens in dezelfde desolate staat van eenzaam onbegrip. Of worden met de juiste begeleiding en tlc gelukkige mensen. Zoek het uit tot op de bodem en wees directief, dat is alles wat je kunt doen.

In mijn optiek zijn ervaringsdeskundigen geen deskundigen maar mensen met ervaring, daar kun je veel aan hebben maar ze zijn niet richtinggevend.

@ Lodewijk Lievendag, je zegt dat "Zwak- en hoogbegaafde mensen eindigen wel eens in dezelfde desolate staat van eenzaam onbegrip"... Normaal begaafde mensen ook.  Ik ken er genoeg die normaal begaafd zijn een tegen bergen onbegrip aanlopen.

Ik geef niemand de schuld hoor dat mijn zoon hoogbegaafd is. Maar gelukkig mocht ik in Nederland wel passend onderwijs eisen.

Volgens Nederlandse sites wordt toch meestal over 2% hoogbegaafdheid gesproken. Van die 1/3e en 2/3e begrijp ik niets. Zijn daar onderzoeken naar gedaan? In Frankrijk of in Nederland?

@ Augusta, er zijn heel duidelijke aanwijzingen. Louis is al maal getest, met als resultaat 129. Daar waar de "norm" zegt dat hoogbegaafdheid begint bij 130. Maar we kunnen blijven twisten.

Dat ik vraag aan Godfried om op te houden, is dat hij maar doorgaat om aan te geven dat mijn kinderen zich maar moeten aan passen en daar ben ik niet mee eens. Dat het een gevecht zal worden met de huidige school, dat snap ik ook wel. Maar het probleem is niet zo simpel als hij het stelt. Daarom geef ik de teksten aan waarop ik mij baseer en aangezien zijn vrouw en zijn stiefkinderen in het onderwijs werken kan dit zeker verrijkend voor ze zijn.

Dat er een (groot) aantal leraren zijn die niet nieuwsgierig zijn en zich niet willen documenteren, vind ik toch echt een groter probleem. Dan worden alle kinderen ook niet geleerd een onderzoekende houding of kritische blik te ontwikkelen, oftewel doe maar wat ik zeg, denk vooral niet na... Mijn oer-nederlandse kant, die zich maar niet aan kan passen aan het Franse systeem?

Ik wil wel knokken om te krijgen waar ik recht op heb, of in dit geval mijn kinderen. Anders heeft Louise(68) mij een heel interessante link gegeven, waar een aantal scholen opstaan die wel geschikt zouden kunnen zijn.

Deze laatsten zijn de optie als de school écht niet mee wil werken, en in dat geval krijgt Godfried natuurlijk gelijk dat alleen "speciaal" onderwijs de optie is. Maar geen eenvoudige aanpassing aan de massa, ze moeten zich kunnen ontwikkelen als volwaardig mens, die zich bewust is van zijn of haar functioneren in de samenleving zodat ze zich kunnen aanpassen ZONDER zich te verloochenen. Ik ga er echter vooralsnog vanuit dat als een leraar wil dat er heel veel mogelijk is, zonder de hele klas te verstoren, dat is mijn positieve kant (misschien utopisch, de toekomst zal het uitwijzen)

dag Louise

Ben je bekend met de internationale vereniging Mensa? De vereniging van en voor hoogbegaafden?

ik ben al 40 jaar lid en ben ook enkele jaren voorzitter geweest van Mensa Nederland.

Kijk maar eens op de website. Ook in Frankrijk bestaat Mensa en daar kunnen ze je wellicht verder helpen.

Succes!

@Godfried  Aanpassen en aanpassen kunnen twee verschillende dingen zijn. Maar een kind hoeft zich niet aan te passen aan het voor hem of haar tergend langzame tempo van een klas. Dat kun jij wel vinden, maar ik echt niet. Daar kan geen kind gelukkig van worden.

Ik vraag me inmiddels wel af of jij en je kinderen zich scharen onder de gelukkig vuilnismannen of de succesvolle zakenmannen die zich morgen willen opknopen. Of is er nog een tussenweg?

En ik heb ook nog even gekeken naar lijstjes met kenmerken van hoogbegaafd en hoogintelligent. Als je nu aan "voorwaarden"van beiden voldoet, hoe ernstig is dat dan?

Janny

Ik ben ook onaangepast, nee niet op alle fronten hoor, ik spreek mensen aan met u, maar ik weiger, ook in Frankrijk één druppel alcohol te drinken. Dat zul je dan ook waarschijnlijk wel onacceptabel vinden.

Godfried, ik ben zelf ook hoogbegaafd, heb mijn hele leven al problemen met mensen, omdat zij mij niet begrijpen (maar ik hun soms ook niet), met als gevolg een zeer zware depressie. Het heeft mij 38 jaar gekost om mijzelf te leren kennen, mijn functioneren, enzovoort. Dit wil ik mijn kinderen voorkomen.

Daarom zijn we met Louis al naar de schoolpsy gegaan toen hij 5 was, omdat hij onaangepast gedrag vertoonde in de klas. In die tijd was ik ziek en was mijn vader (ook hoogbegaafd) net overleden. Ons eerste gedachte was dat hij hierop reageerde en dat was ook zo, want hij is hypergevoelig. Hij had twee jaar voorsprong op taalgebied en 1 jaar op mathematisch inzicht. Zo heeft hij ook een zeer groot rechtvaardigheidsgevoel.

En in de CP zat hij in een sterke klas, waardoor er sneller gewerkt werd. En in de CE1, zat hij in een klas met dubbele niveau (CE1 en CE2). Veel voorkomende klachten van de leraren waren dat hij altijd aan het spelen was met zijn lineaal en een pen (vliegtuigjes maken) tijdens de uitleg van de les en kletsen, en de klas verstoren door grapjes te maken (groot gevoel voor humor). En in deze jaren ging het goed, want voldoende gestimuleerd

Dit jaar is hij uit deze klas gehaald (zonder duidelijke reden), dus ziet hij zijn twee beste vrienden niet meer (waarvan 1 al een klas had overgeslagen) niet meer en een enkel niveau. Omdat de meester erg streng is, zit hij wel stil in de klas, probeert hij niet op te vallen. Maar zodra hij de kans heeft dan "ontploft" hij. Daarom zagen wij thuis niet dat hij zo creatief was, want hij "vloog" alle kanten uit, ondanks de sporten die hij doet. De creativiteit kwam uit het gesprek met de meester.

Bij Pauline zie ik het zelf minder, die heeft zich waarschijnlijk beter "aangepast". Maar ontwikkeld andere gedragsproblemen, waarbij haar leraar de schuld afwijst op een vriendinnetje uit de klas (!?). Maar ze had wel altijd andere reacties, bijvoorbeeld in het laatste jaar van de kleuterschool kreeg ze ruzie met een vriendinnetje, en toen sloeg ze helemaal dicht (weinig acht op geslagen op dat moment).

Als ik het artikel dat je hebt gelinkt lees, lees ik dat 1/3 er goed mee weg komt, 1/3 problemen met zich zelf krijgt en nog 1/3 vroegtijdige schoolverlaters worden. Degene die er goed mee weg komen, geven aan dat dat komt door 3 factoren, stabiel thuis, het tegenkomen van de juiste mensen (vaak medisch) en... (even het artikel terug pakken ;) )  

Als ik zo de bijdragen lees, dan mag ik, gemeend, van geluk spreken. Geboren in een gezin met twee hoogbegaafde ouders, die al vroeg onderkenden, dat ook ik met hetzelfde "probleem" te kampen had. Na een ongelukkige jeugd op de basisschool, hebben mijn ouders mij naar een "speciale" school / internaat in GB gestuurd, mede omdat ik Nederland dreigde te ontsporen, alwaar de docenten getraint waren met mijn "soort" om te gaan. Na drie keer testen heeft men mij daar weer op de rails gekregen. Ik kan zeggen, dat ik eruit gehaald heb  wat er kennelijk in zat,, mede te danken aan de psychodiagnostische tests en de uitstekende begeleiding op psychologisch gebied. In de loop der jaren heb vele discussies gevoerd inzake dit onderwerp en ga het hiet niet nog eens overdoen. Uit ervaring kan ik dus zeggen, dat het vinden van de juiste begeleiding bepalend is voor de toekomst van een mens met dit "probleem. "Men" heeft mij dus het gereedschap aangereikt mij te bewegen in een wereld van mensen van allerlei pluimage. 

Derde factor, het gevoel dat ze begrepen worden en dat iets mee gedaan wordt.

Daarom ben ik zo mee bezig. Het komt niet zo uit de lucht vallen, er zijn (zeker voor Louis) duidelijke aanwijzingen. Op het moment word ik geadviseerd door een externe psycholoog en een leerkracht van een andere school (die zelf een enfant HPI heeft) die ons aangeeft wat een meester of juf kan doen voor ze. Tot nu toe heb ik in ieder geval toegezegd gekregen dat Louis voorzover mogelijk in een klas met dubbel niveau komt. Als we dan, in samenwerking met de school, er toe komen dat hij een beetje differentiatie krijgt zou dat helemaal geweldig zijn.

Volgend jaar gaat hij ook op cursus Robotique, dan kan hij zijn creativiteit kwijt en zijn interesse voor wetenschap verder ontwikkelen. Als familie doen wij dus wel veel voor ze, maar het blijft een geheel. Net als een systeem, als een schakeltje mist of kapot gaat dans werkt de machine niet meer.

Omdat wij in de 3de armste gemeente van Frankrijk wonen, hebben wij nog het geluk van "kleine" klassen van max 25 leerlingen. Helaas met veel leerproblemen. Dan zou het toch een verademing voor de leraar moeten zijn dat hij ook de andere kant van de curve in zijn klas heeft?

@ Ineke, hartelijk dank. Ik ga ernaar kijken! Ik heb ondertussen ook Anpeip gevonden.

Jaaa. Daarom moeten ze leren dat ze anders denken dan de rest, zodat ze zich (ik weet niet zo goed hoe het te zeggen) "gepast" aan kunnen passen aan de meerderheid, zonder zichzelf als individu te vergeten. Tesse geeft wel aan dat ze naar een speciale school is gestuurd, dus heeft onderwijs er wel een rol in te spelen. Dan moet ik ze misschien toch van school veranderen, of een klas laten overslaan.

Trouwens, ik heb andere mensen nooit als raar beschouwd, ik heb mezelf altijd als bizar aangemerkt. Of als "sociaal gehandicapt" (ik denk dat die bewoording het beste weergeeft hoe ik het voel voor mezelf).

Overigens, @Godfried, ik heb niet geleerd mij "normaal" te gedragen, althans als ik uw definitie van normaal in deze begrijp. Men heeft mij de tools aangereikt te accepteren, dat de overgrote meerderheid van het mensvolk nu eenmaal niet denkt, reageert, handelt en wat dies meer zij, zoals ik dat doe. Er is mij aangeleerd dit gegeven te accepteren. Voorts gedraag ik mij naar hetgeen ik als "normaal" beschouw.

Tessa, ik ben juist op zoek naar die juiste begeleiding en hoe die tools aan te reiken aan mijn kinderen. Want het gaat hier om de twee groten, ik heb ook nog een tweeling. Dus moet mijn energie goed verdelen over alle vier... En inderdaad, er wordt aangegeven dat als het zo vroeg mogelijk wordt "ontdekt" dat we beter beslagen ten ijs komen...

Gaan we werken aan dat begrip ;) Ik de wiskundige uitleg aan mijn pa overgelaten, om daarna aan de hele klas (groep 8) te gaan verkondigen dat ze het helemaal bij het verkeerde eind hadden : wiskunde is niet moeilijk, maar juist heel erg logisch (ofwel, hoe kan ik mensen voor idioot uitmaken...)

Dat EQ zal bij mij niet bijster hoog zijn, maar kan daar niet zeker over zijn, want ik weet niet in hoeverre die hypergevoeligheid hier een rol bijspeelt. Want ik kan goed empathie voelen en uitten, en twee seconden daarna de meest domme (voor mij zeer rationele) opmerking maken.

Zo had ik een vriendinnetje op de basischool die een vriendinnetje was verloren aan een hersentumor. Dus leefde ik mee : heel triest, jammer. En toen flapte ik eruit dat dat meisje nu geen pijn meer had, dus was dat misschien wel weer een troost. Toen ze mij dat verweet, antwoordde ik "maar dat is toch zo?"

Zal er voor de kids met de psy over hebben, over de EQ... 

Grappig dat je zegt "Don Quichotte", want zo voel ik mij op het moment. Alsof ik tegen windmolens vecht.

Iedereen bedankt! Ik ga alle tips na, om het beste aan mijn kids te bieden. Nu is het bedtijd, morgen staan de twee kleinsten om zes uur aan het voeteneinde ;)

Ik heb niet geteld hoeveel opmerkingen over die "uitwerkingen" heb gehad. Heel herkenbaar. Mijn natuurkunde examen heb ik gehaald door alleen maar twee of drie basisformules te leren. De rest waren alleen maar afleidingen van deze formules... Tja, kwestie van logica, toch?

Ben daarna talen gaan studeren, weet nog steeds niet waarom. Vond het wel leuk, een beetje afleiding.

Ook de hoogte van mijn EQ  is vaak aan twijfel onderhevig geweest. Dat was overigens begrijpelijk, aangezien ik, in her verleden, alles mathematisch bezag. Daarbij kan ik de gedachte van @ Louise volgen. Omdat de beta wereld toch maar een klein wereldje is ben ik rechten en Nederkandse taal- en letterkunde gaan studeren.

Deze week het bericht, dat onze kleinzoon het etiket: "hoogbegaafd" opgeplakt heeft gekregen. Test volgens een in Nederland gebruikelijke methode gaf het getal 158 aan. Een tweede test volgens een in de USA gebruikelijke methode gaf, naar NL maatstaven omgerekend, het getal 157 aan.  Onze kinderen (en wij ook) gaan een bijzondere tijd tegemoet. Als ik onderken wat mijn ouders met mij te stellen hebben gehad, ga er maar aanstaan..

@ Tessa Wij hebben net de testresultaten van Louis gekregen. Had op de WISC IV een score van 125. Maar krijgt wel het labeltje "hoogbegaafd" (de ondergrens ligt voor de ene psycholoog op 130, voor de ander op 125, maar het gaat om het gehele werk- en denkproces) . Omdat hij halverwege de test het wel gezien had en hij ogenschijnlijk lukraak maar antwoorden gaf. Zoals de psy zegt : je kunt op dit soort testen niet lukraak maar goede antwoorden geven, dan is er iets aan de hand. Met daarnaast zijn gedrag dat heel duidelijk wijst op hoogbegaafdheid. 

Pauline is niet hoogbegaafd, maar zeer intelligent, voornamelijk op het visuele gebied, maar als ze moet praten, slaat ze dicht. Dus moeten we werken aan haar zelfvertrouwen.

En dan de twee kleinsten : met hun 2 1/2 jaar praten ze nog steeds niet en nu moeten we naar de logopedie daarvoor. Maar wel met de waarschuwing dat we ze zeker in de gaten moeten houden en als het kan ook laten testen (vind ik in tikkeltje overdreven).

Heel wat werk in het vooruitzicht.

Heb wel al collèges gevonden die hoogbegaafdheid onderkennen en ermee kunnen omgaan (Ouf!)