De Franse rocker Johnny Hallyday is vanacht op 74-jarige leeftijd overleden. Hij stierf aan de gevolgen van kanker.

Met zijn overlijden is het laatste idool van Frankrijk heengegaan, "la dernière idole de la France s'en va" kopt de Figaro.

Deze Frans-Belgische zanger, geboren als Jean-Philipe Smet in cité Malesherbes (Parijs-9) , was een man van het volk. "Ik ben geboren op straat" zong hij in 1969. Een man voor het volk.

Dat is ook altijd een typerende sociale positionering geweest voor Johnny Hallyday. Hij werd verafschuwd door de kinderen van "Les grands familles" en aanbeden door les banlieusards, les titis parisiennes en de middenstand op het platteland en de kleine steden. De intellectuele elite had ook niet veel met hem op en onthield zich wijselijk (of laf?) van al te veel oordeel.

In Nederland wordt Hallyday wel eens vergeleken met Andre Hazes. Ik persoonlijk denk dat die vergelijking tekort doet aan het rolmodel dat Hallyday was voor de Franse jeugd in de tweede helft van de vorige eeuw. In tegenstelling tot Hazes was Johnny voor de jeugd in Frankrijk een trendsetter en stijlicoon.

Johnny Hallyday niet begrijpen is Frankrijk niet begrijpen. Aan Frankrijk is vannacht een vormend deel van haar identiteit en cultuur ontvallen. Gelukkig heeft "cultuur" de merkwaardige eigenschap om na het ontvallen van de cultuurdrager, zoals Halliday, zichzelf te verduurzamen

Ik nodig deelnemers aan dit forum graag uit om (jeugd-)herinneringen die betrekking hebben op Hallyday en zijn tijdperk (dat soms oneindig leek) hieronder te delen. Youtube filmpjes kunt u met code plakken in de html editor.

Hieronder een opname van het nummer Requiem pour un fou, samen met Lara Fabian (ook van Belgische afkomst) geregistreerd in 1999, althans dat denk ik.

Het melodrama schreeuwt je letterlijk en figuurlijk toe. Deze opname heb ik gekozen vanwege de impact die het op mij maakte toen ik het voor het eerst hoorde maar ook omdat in deze opname zo duidelijk aangegeven hoe diep Hallyday ging om met toen al bijna vernietigde stembanden toch nog het lied tot het einde te gehore te brengen.... bijna!