https://infofrankrijk.com/categorie/geldzaken/plus-value/

Dat dacht ik ook Max.

is hier wel sprake van een 2e huis?

nee, en die onduidelijkheid blijkt ook uit de verdere discussie inclusief welgemeende adviezen die daar weer uit voortvloeien en ...... meestal nergens op slaan...... : 

Er staat nergens dat het huis pas vanaf mei in hun bezit is. Wij hadden ons huis al 17 jaar voor we er gingen wonen en in de loop van de jaren heel veel geïnvesteerd, zoals dat vaak gaat.

waarom niet wachten op antwoord v Anna???

De wet eist voor vrijstelling van de plus-value bij verkoop van een "résidence principale" dat de permanente bewoning "habituel en effectif" is. Dat is in Frankrijk moeilijk te bewijzen. Want Frankrijk kent geen bevolkingsregister en ook voor je tweede huis krijg je gemakkelijk een elektra- en andere nutsaansluitingen. 

De enige zekerheid die de franse belastingdienst (die over de plus-value gaat) heeft, is dat je in Frankrijk aangifte inkomstenbelasting hebt gedaan. Dat is voor de belastingdienst uiteraard gemakkelijk te controleren. Ik vermoed dat daar de genoemde termijnen vandaan komen. Van "even" snel voor de verkoop zogenaamd permanent in een huis gaan wonen kan dus geen sprake zijn.

Wanneer je in Frankrijk woont en een tweede huis hebt, is bij de belastindienst je "résidence principale" bekend. Wanneer je dan verhuist naar je tweede huis en van daaruit (als résidence principale) je belastingaangifte doet, zal er bij verkoop kort daarna zeker een lampje gaan branden bij de belastingdienst. Je moet dan als verkoper van het huis bewijzen dat je er permanent woonde.

Wanneer je alleen een tweede huis hebt in Frankrijk en daarheen verhuist is het nog gemakkelijker voor de fiscus. Heb je voor de verkoop aangifte inkomstenbelasting in Frankrijk gedaan? Zo ja, hoe lang voor de verkoop? Gedurende twee jaar voor verkoop lijkt dan voor de belastingdienst een zeker bewijs te bieden. Zo zullen de genoemde termijnen in de praktijk (en de jurisprudentie?) misschien zijn ontstaan, al staan ze niet letterlijk zo in de wet..

Van wat ik lees voor vrijstelling plus value moet het huis je hoofd woning zijn op het moment van de verkoop en is niet beschreven hoe lang je er al moet wonen. In de meeste gevallen betreft het een Frans ingezetene die nooit in het buitenland heeft gewoond en dus altijd al belastingaangifte heeft gedaan. Maar het doen van aangifte bewijst niet waar je woont, alleen dat je in Frankrijk woont. Volgens deze site: https://www.pap.fr/vendeur/taxe-plus-value/les-cas-dexoneration-de-...

is het verstandig om te zorgen dat de woning al minimaal één jaar je hoofdwoning is, maar er bestaat kennelijk geen harde eis.

Ik was vergeten een link te geven:

http://bofip.impots.gouv.fr/bofip/4307-PGP.html

Zie onder I. Notion de Résidence principale. Over de résidence habituelle staat daar:

"Il s'agit d'une question de fait qu'il appartient à l'administration d'apprécier sous le contrôle du juge de l'impôt."

En over de résidence effective:

"Lorsqu'un doute subsiste, le contribuable est tenu de prouver par tous moyens l'effectivité de la résidence."

Jako, wanneer je in Frankrijk aangifte doet van je inkomen, staan op het aangiftebiljet als eerste je persoonsgegevens vermeld, waaronder je adres. Dat geldt als résidence principale.

Ineke kun je even aangaven wie het over inschrijven heeft gehad? Volgens mij niemand.

Inderdaad Velona, ik heb alleen opgemerkt dat Frankrijk geen bevolkingsregister kent en dat het daarom afhangt van de impôts waar iemand daadwerkelijk woont. Niemand heeft over inschrijven geschreven.

En Anna , kom er maar in......

Jip Theodora, het was dan ook aan Ineke gericht die misschien net uit haar middagslaapje kwam. Anna zit in een nare situatie met heel veel aan het hoofd.

Sterkte Anna ik wens je alle goeds.

tjonge tjonge we rollen weer over elkaar heen hier .

Leuk Bastiaan, maar waar staat dat? Daar gaat het hier om.

Geen idee, ik heb dat van onze Notaris mr L Bevagnani, in Beaumont  Dordogne.

De  meningen en links spatten weer van het scherm ...

Misschien is het handig om eens te beschrijven hoe het werkt in de praktijk. De regels van  de belastingdienst zijn duidelijk: als je winst maakt over je huis betaal je taxe sur la plus-value. Verder legt de belastingdienst uit wat 'winst' precies betekent en welke uitzonderingen er gelden. De uitzondering waar het in deze discussie om gaat is: je betaalt geen taxe sur la plus-value over winst behaald bij de verkoop van je résidence primaire.  

In de praktijk komt het dossier, in de vorm van het aangifteformulier 2048-IMM op het bureau van de Franse notaris te liggen. Hij dient te bepalen of en zo ja hoeveel taxe er betaald moet worden. De notaris wordt bestookt met circulaires en aanwijzingen van de belastingdienst over hoe hij deze taak moet uitvoeren. Daarin zitten dus interpretatieverschillen. De ene notaris is strenger dan de andere. Inmiddels heb ik van een bevriende Franse notaris begrepen dat de belastingdienst een hele afdeling heeft die notarissen controleert op dit gebied. Niet alleen door random controles, maar ook door statistieken. Ze vergelijken de winstbelasting die dit kantoor binnenhaalt (als % van de totale verkoopprijs van alle behandelde verkoopdossiers) met regionale statistieken. Een notaris die minder ophaalt dan het regionale gemiddelde mag op extra aandacht van de belastingdienst rekenen. Er zijn notarissen die het daar op aan laten komen, omdat zij vinden dat ze er in principe voor de klant zijn, niet voor de belastingdienst, maar er zijn ook notarissen die geen gezeur willen hebben met de fiscus.

Dus in elk dossier opnieuw moet de notaris vaststellen of ontheffing van de taxe gegeven mag worden omdat het gaat om verkoop van het hoofdwoonhuis. De notaris kan daartoe informatie opvragen bij de verkoper (een eenvoudige vraag is: is dit uw enige huis, wat natuurlijk in de meeste gevallen simpelweg met 'ja' beantwoord wordt. Slechtst één huis bezitten is nog altijd de norm). Als de notaris het niet vertrouwt vraagt hij gegevens op van het kadaster en kan zo achterhalen of de verkoper nog een ander huis in Frankrijk in bezit heeft. Daarna volgt het onderzoek welke van deze twee huizen dan als résidence primaire  moet worden aangemerkt. Bij buitenlandse kopers kan de notaris niet een eenvoudige kadaster-controle doen. De Franse notaris heeft geen inzage in bijvoorbeeld het Nederlandse kadaster, al kan hij desgewenst wel aan die informatie komen. Dus speciaal bij niet-Franse verkopers worden andere middelen ingezet, waarbij de belangrijkste vraag is: is deze verkoper ingezetene van Frankrijk? Dat kan worden bepaald aan de hand van aangiftes inkomstenbelasting, maar ook het geregistreerd zijn in het Franse systeem voor sociale zekerheid (is er een numéro de sécurité social afgegeven voor deze persoon?). Indien iemand al twee jaar achtereenvolgend aangifte inkomstenbelasting heeft gedaan in Frankrijk dan is het ook voor een notaris zeer aannemelijk dat deze persoon ingezetene is in Frankrijk en dan kan hij aan de hand van het kadaster nagaan of deze persoon mogelijk elders in Frankrijk nog een huis heeft. Het wordt lastig indien de verkoper pas eenmaal of zelfs helemaal geen aangifte inkomstenbelasting heeft gedaan. Dan moet hij naar bevind van zaken handelen.

Ik ben nu bezig met een dossier waarin ik in elk geval de notaris heb kunnen overtuigen (wat nog niet wil zeggen dat de belastingdienst het accepteert, dat is nog afwachten). Deze Nederlanders hebben in januari 2017 een compromis de vente getekend met als ontbindende voorwaarde de verkoop van  hun Nederlandse huis. In de loop van maart is dat inderdaad gelukt en de notaris heeft de Nederlandse verkoopacte gekregen (met een samenvatting in het Frans van mij). In april 2017 is de acte authentique zonder financiering getekend voor de aankoop van het Franse huis en dit stel schrijft zich gelijk uit in Nederland en emigreert naar Frankrijk. In oktober 2017 overlijdt plotseling de vrouw. De man wil niet alleen achter blijven in Frankrijk en wordt door zijn kinderen in Nederland opgevangen. Hij verkoopt het huis aan kennissen die al aan het zoeken waren naar een tweede huis in die regio. Ik heb die verkoop begeleid en het compromis de vente wordt zonder problemen getekend in maart van dit jaar bij dezelfde notaris die ook de aankoop had begeleid. Het kan puur zakelijk zijn, maar ook uit medelijden zijn geboren, maar deze man maakt winst bij de verkoop (het huis stond alleen op zijn naam, dus gelukkig werd dit dossier niet gecompliceerd door erfeniskwesties). Hij heeft nog nooit aangifte inkomstenbelasting gedaan in Frankrijk, maar toch merkt de notaris het pand aan als résidence primaire. Ik heb de notaris er van kunnen overtuigen (met uittrekstel uit het Nederlandse bevolkingsregister) dat de man nu tijdelijk inwoont bij zijn dochter in Nederland en dus niet beschikt over een zelfstandige woonruimte (hij had zijn huis in NL immers vorig jaar verkocht, zoals de notaris heeft kunnen constateren) en dat daarom het Franse huis als hoofdwoonhuis moet worden aangemerkt.

Kortom: elk dossier is anders...de regels zijn redelijk duidelijk, maar de notaris heeft een grote rol in het toepassen daarvan.

Wim 

Goede uitleg, Wim. Dus in eerste instantie is de notaris de beoordelaar en daarna de belastingdienst ter controle. En als je twee achtereenvolgende jaren inkomstenbelasting hebt betaald of een carte vitale kunt laten zien, dan is het voor iedereen zondermeer duidelijk dat je résidence principale zich op het bij de fiscus en de CPAM opgegeven adres bevindt.

Maar dat Jeannette, heb ik ook uit de uitleg van Wim begrepen...