Misschien een Italiaanse schorpioen (euscorpius italicus)? Maar die was je waarschijnlijk ook digitaal al tegengekomen.

Waarschijnlijk de Belisarius Xambeui en dan het vrouwtje. Alleen een beetje lastig te determineren zonder dat de poten duidelijk zichtbaar zijn.

Rob, bedankt maar ik heb echt alles afgespeurd. Geen enkele schorpioen op internet lijkt ook maar in de verste verte op "mijn" schorpioen.

Interessante website, Aramon! Dankjewel, zo kom ik nog eens ergens. Ik ga "La cité des insectes" zeker benaderen en uiteraard houd ik jullie op de hoogte. 

Wat Bo betreft: die jaagt op alles wat beweegt, maar 's zomers is ze overdag altijd buiten. 's Winters zie ik geen schorpioenen. Momenteel gaat Bo wel iedere avond met me mee naar beneden en slaapt ze aan het voeteneinde van m'n bed. Maar als zo'n schorpioen doodstil op de muur zit, ziet ze hem niet. Op een avond liep er een schorpioen over de vloer. Ik zag hem omdat Bo hem zag lopen en er meteen achteraan ging. Ik vind het wrede spel van katten met een ander dier altijd vreselijk zielig en heb hem meteen doodgetrapt.

Ik heb ook al heel wat gekko's uit haar klauwen gered, helaas vaak zonder staart, want die kunnen gekko's afwerpen als ze eraan worden beetgepakt. (De staarten groeien weer aan.) Toch weet Bo ze te vangen, ook zonder staart. Ze brengt ze als trofee mee naar binnen en zet daar haar spel voort. Ik jaag haar weg en als ze nog leven zet ik ze uit, buiten de tuin.

Sequoia, ook "jouw" schorpioen lijkt er niet op:

Belisarius Xambeui

Je hebt een foto van de onderkant genomen Theodora!

Maar toch waarschijnlijk niet de belisarius. Hier komt de foto vandaan klikkerdeklik stukje naar beneden scrollen...

Frappant Sequoia! Ik ben benieuwd hoe je die foto hebt gevonden. Want dat is precies dezelfde tekening als op mijn foto. Toch is er een verschil: op jouw foto is het dier duidelijk dood en ligt het op zijn rug. Je ziet ook de aanhechting van de poten in het midden. Op mijn foto leeft het dier nog, je ziet geen aanhechting van de poten. Bovendien heb ik nog nooit een levende schorpioen rustig op z'n rug zien liggen. Maar het verspreidingsgebied op het kaartje klopt wel, want ik woon in de Gard.

Vreemd dat Google hem niet vindt wanneer je rechtsklikt op mijn foto en kiest voor "Afbeelding zoeken in Google". In ieder geval bedankt! Maar voor de zekerheid zal ik toch nog even Micropolis in de Aquitaine aanschrijven.

Al geruime tijd doet Aramon me trouwens qua schrijfstijl erg denken aan Mertens, die hier een tijdje lid was maar is verdwenen. Zij weigerde echter consequent om hoofdletters te gebruiken, wat Aramon wel doet. Maar ze toonde ook graag hoe ontwikkeld ze was en strooide evenals Aramon met allerlei bekende en onbekende namen. Ze had een huis in de Aquitaine.

Enfin, ik ben jullie beiden dankbaar en zal het resultaat van mijn correspondentie met Micropolis hier nog laten weten.

Ik zie wel duidelijk dezelfde kenmerken in beide foto's Theodora, als je jouw foto vergroot kun je dezelfde witte kammen zien als op "mijn" foto, beide schorpioenen liggen volgens mij op de rug, alleen de houding is een ietwat anders...

Fijne dag!

https://www.youtube.com/watch?v=uK9dtTeYix0

@ Henny, jij vangt schorpioenen met een spinnenvanger? Hier zitten regelmatig exemplaren van een centimeter of 6, daar ga ik echt niet mee stoeien.... en die hoef ik al helemaal niet in mijn huis!

Als je 1 keer gestoken bent door zo'n rakker, dan is het wel gedaan met de liefde..

ik heb al een paar jaar heel veel spinnetjes speldenknopje als lijfje en lange zeer dunnen poten en als je ze wil vangen lopen ze heel hard weg. stofzuiger helpt ook niet en als je dan net weer zit tja daar komen ze weer.

Ik moest vanmorgen al vroeg de deur uit. En alsof de duvel ermee speelt zag ik nét voor ik vertrok op de keukenvloer een dood schorpioentje liggen. Omdat ik het niet helemaal vertrouwde raakte ik voorzichtig een van de tentakels aan. Die schoot meteen uit. Indachtig Sequoia's commentaar maakte ik zowel van de bovenkant als van de onderkant (met twee lepels omgekeerd) een foto. De onderkant leek totaal niet op "mijn" schorpioen, maar je zag wel heel goed hoe de poten aan de onderkant lopen.

Net thuisgekomen vond ik de schorpioen in precies dezelfde houding en op dezelfde plaats als ik hem had achtergelaten. Ik las alle volgende reacties hierboven. Op aanraden van Sequoia heb ik de foto in m'n bericht sterk uitvergroot. En ja, hij heeft gelijk. Evenals later Nico. Ik houd het dus op de Euscorpius flavicaudis, letterlijk de "geelstaartschorpioen", die zich kenmerkt door zijn gele poten en het gele uiteinde van zijn staart. Komt in heel Zuid-Frankrijk en op Corsica voor en is niet agressief (behalve als je hem oppakt...). Jammer dat ik de eerste schorpioen niet heb omgedraaid, want die was waarschijnlijk ook al dood. Is poes dan toch een moordenaar?

Rest nog één vraag: waarom ziet de onderkant van de schorpioen die ik vanmorgen vond er anders uit dan de onderkant van de schorpioen uit mijn bericht? Kwestie van mannetje-vrouwtje?

Vervolgens de vraag van Jeannette en Henny: het is een kwestie van hoe je staat tegenover leven en dood. Voor mij hoort de dood bij het leven, de een gaat vroeg, de ander laat. Wanneer een dier niet lijdt kun je het snel doden. Mij mogen ze ook doodtrappen, maar dat mag niet, want een mensenleven schijnt meer waarde te hebben dan een dierenleven. Dus moeten wij altijd lijden als we doodgaan met tig doktoren en verpleegsters om ons heen en allerlei bubbelende apparaten en toestellen. Wat is een mooier einde dan een snel einde? Maar opzuigen met een stofzuiger doet dieren lijden, dat is nodeloos martelen. Net als mensen die goudvissen door de wc spoelen. Walgelijk.

Alle insecten (ook wespen) die mijn huis binnenvliegen en wanhopig tegen het vensterglas op en neer fladderen zal ik altijd vangen met behulp van een glas plus ansichtkaart en ze naar buiten gooien. Wespen en andere insecten kondigen hun aanwezigheid aan met gezoem of gefladder. Maar schorpioenen zoeken hun schuilplaats altijd in een verborgen hoekje en ik moet er niet aan denken dat ik op een avond in bed stap en een steek in m'n grote teen krijg. Als ze op de muur zitten bij m'n bed kan ik trouwens ook in mijn slaap een onverhoedse beweging maken, die een steek uitlokt. 

Susan, die speldekopspinnen kun je gewoon met je hand vangen buiten zetten. Maar voor iedere spin die je buiten zet komen er tien terug is mijn ervaring.

Een schorpioen pakt men op bij de staart, waar de soms giftige angel zit; het dier begint dan te spartelen maar kan verder niets.

Ooit, in de Ardèche, vond ik een werkelijk groot exemplaar - het at wormpjes e.d. die we hadden gevangen.

@ Robert, nooit gestoken zeker? Als je dat eenmaal hebt meegemaakt, dan kom je er niet meer aan en ga je ze zeker niet bij de staart proberen te pakken..

Heb er honderden op het terrein, en als ik er 1 binnen tegenkom is dat wel zijn laatste dag.

De tips die mensen kunnen geven, ongelofelijk...

@Sequoia

Mijn toenmalige partner, een biologe, heeft mij destijds uitgelegd dat die beestjes wel eens lastige prikjes kunnen uitdelen maar niet dodelijk - soms wel giftig; dus bij nare verschijnselen na een prik direct naar hospitaal maar het oppakken gebeurt op één en dezelfde wijze - oppakken bij de staart. Wij vonden deze dieren erg mooi.

Zij dook ook eens languit het gras in en riep "ik heb 'm!". Ze had een ringslang in haar handen.

Waar zouden wij zijn zonder deze dieren op deze aardbol?

Salut,

Robert

@ Robert, zeker zijn de steken meestal niet dodelijk mits je niet overdreven allergisch bent voor dat soort steken. Maar een steek haalt je wel een aantal dagen uit de roulatie, en ben het helemaal met je eens dat schorpioenen extreem mooi zijn, alleen niet in je kleren, bed enz. Ringslangen doen toch ook niks? Die kun je rustig vastpakken...

@ Henny, beter begin je met respect voor je eigen poezen, je weet wel die beestjes die telkens stroom krijgen in je tuin... hou eens op zeg!

@Henny Uhl - meer dan roerig met jou eens, wat betreft angst...

@Sequoia - tja, die allergie weet men nooit van tevoren... Overigens, wat is dat toch voor een leuk automobiel op uw profielpagina, als ik vragen mag?

@ Robert, Porsche 356 california speedster wide body replica...

@ Sequioa

Wat een heerlijk antiek geval, deze auto!

@ Robert: om de schorpioenen nog even in beeld te houden: zo nu en dan kom je voor verrassingen te staan met uit Californië geïmporteerde klassieke auto's is. Er duiken soms exotische woestijnbewoners op uit de kofferbak die je liever niet beetpakt. De kans dat dit met een replica gebeurt is kleiner. Misschien een vervolgvraag voor Sequioa: what about the wildlife in this speedster?