Hier in mijn stukje Frankrijk is de leegloop al decennia een feit.
De gemeente heeft vaak de epicerie/bar/retaurant in bezit en zo kan die nog jaren noodlijdend openblijven maar in sommige dorpjes is het echt over en sluiten. Er is geen houden aan, vrijwilligerswerk voor een epicerie is toch een beetje ingewikkeld fiscaal gezien en wat betreft de sociale premies en verzekeringen.

Cher Kees,
Bij deze een element van antwoord: in Faux-la-Montagne, een dorp dat werkelijk besloten heeft tegen het leegloop actie te nemen, is het gelukt. Zij hebben echter niet gewacht tot het te laat was...
---
Faux-la-Montagne, petit village de la Creuse profonde, loin de tout.
1962: 695 habitants
1968: 565 habitants
1982: 396 habitants
Et depuis? Le sursaut, la contre-attaque, la mobilisation, le succès.
L'hémorragie est stoppée. Le village revit et offre maintenant à tous les Fallois et Falloises les conditions d'une bonne vie: active, solidaire et saine. Quel est donc le secret de ce qui peut s'appeler une réussite étonnante dans une région frappée par l'exode rural et la détérioration des services publics? Un homme, certes, l'ancien maire François Chatoux, qui il y a quarante ans a décidé de lutter bec et ongles contre le déclin de sa bourgade, mais surtout le fait que tous s'y sont attelés. Sans attendre Paris. En investissant un maximum d'énergie dans la vie associative, en accueillant tous les projets novateurs, sans trier, bref, en créant un terreau propice aux initiatives citoyennes - et en le faisant coude à coude avec ses administrés. Résultat: une scierie coopérative - 26 emplois - une maison médicale, une auberge - rachetée par la commune - devenue le cœur battant du patelin, des facilités de logements pour les nouveaux arrivants, une caserne de pompiers, une association d'éducation populaire, une crêche et une école (trois classes!)... Les jeunes reviennent. Lamairesse actuelle, Catherine Moulin, qui a repris le flambeau, sait qu'il ne faut nullement s'endormir sur ses lauriers, que la survie n'est jamais acquise, qu'il faut lutter, de façon inventive. C'est ce que tous font, et en voici un exemple que je trouve formidable. Ne pouvant trouver de kinésithérapeute, les habitants ont réalisé un petit film - 'On n'a pas d'kiné... - qui montre aux éventuels candidats combien il fait bon vivre dans leur village. Si vous étiez jeune kiné, vous le feriez-vous dire deux fois? Moi, j'y serais déjà!
Film: https://vimeo.com/135799359
NL/ Faux-la-Montagne, een dorpje diep in de Creuse, ver van alles.
1962: 695 inwoners
1968: 565 inwoners
1982: 396 inwoners
En sindsdien? Het wakkerschudden, de tegenaanval, de mobilisatie, het succes.
De bloeding is gestopt. Het dorp leeft weer en biedt nu aan alle Fallois en Falloises de voorwaarden voor een goed leven: actief, verenigd en gezond. Wat is nu het geheim van wat een verbazingwekkend succes kan worden genoemd in een regio die getroffen is door de leegloop van het platteland en de achteruitgang van alle openbare diensten? Een man, jazeker, de voormalige burgemeester François Chatoux, die veertig jaar geleden besloot om met alles wat hij had tegen het verval van zijn dorp te gaan vechten, maar vooral het feit dat iedereen meegetrokken heeft. Zonder op Parijs te wachten. Maar door zoveel mogelijk energie te steken in het verenigingsleven, door alle innovatieve projecten te verwelkomen, zonder te gaan sorteer, kortom door een voedingsbodem te creëren die gunstig is voor het burgerinitiatief - en dit in (h)echte samenwerking met zijn burgers. Het resultaat: een coöperatieve zagerij - 26 banen - een medisch huis, een herberg - gekocht door de gemeente - die het kloppend hart van de stad werd, woongelegenheid voor nieuwkomers, een brandweerkazerne, een populaire onderwijsvereniging, een crèche en een schooltje (drie klassen!)... De jongeren komen terug. Catherine Moulin, die nu de fakkel heeft overgenomen, weet dat je nooit op je lauweren mag rusten, dat overleving een gevecht van elke dag is, dat je op een inventieve manier moet blijven bijsturen. Dat is wat iedereen daar blijf doen: ziehier een voorbeeld dat ik geweldig vind. Omdat ze geen fysiotherapeut konden vinden, hebben de bewoners een korte film gemaakt – ‘Op n'a pas d'kiné...’ – die aan potentiële kandidaten laat zien hoe goed het is om in hun dorp te wonen. Als u een jonge fysiotherapeut was, zou u het zich twee keer laten zeggen? Ik zou er al zijn!
Film: https://vimeo.com/135799359

helaas heeft alle inspanning niet geleid tot afname van de afname van het inwonertal Sylvain, in 2008 nog 364 habitants

Cher Jaap@ : in 2015 was het inwonersaantaal 389, wat betekent dat het al een behoorlijk aantal jaren stabiel is, en er is een school, een bakker, een kruidenier, alles wat een dorp levend houdt. Het verschil is waarschijnlijk toch de inzet van alle bewoners, en niet alleen van een paar. Het zal wel niet mogelijk zijn in een deel van de lijdende dorpen, maar in een aantal wel.

onderstaand de cijfers in "ons" dorp Sylvain:

in 2015 672 inwoners, maar nog steeds veel leegstand en een bar/resto/epicerie(tje) al 2 jaar in de financieële problemen (redressement juricidaire) een gemeente die wel wíl meewerken, maar door hogere overheden niet mag, samenvoeging van gemeentes, overkoepelende interregionale bemoeienis , sterk gelimiteerde PLU's , toenemende vergrijzing en jeugd die wegtrekt,etc.

Laatste stuiptrekking : het Ecaussysteme, eind deze week, in 3 dagen tijd 30000 visiteurs, wég rsust (knipoog)

Mijn dorpje heet een kleine dorpskern kerkje pleintje marie en een oud leegstaand schooltje

nooit een winkel geweest wel tournon d'agenais met een slager, bakker en kleine super(duur) ,bank

in tournon  bastide is wel een restaurant creperie en wat kleine zaakjes vooral voor touristen
het is ook heel mooi ,
voor boodschappen 15 km verder .

En toch kan het anders, voorbeeld mijn dorp Barret sur Meouge, 212 inwoners, veel kleiner dus dan de hiervoor genoemde. De laatste epicerie 3 jaar geleden gesloten, nu is een gebouw van een vroegere vakantiekolonie in gebruik genomen als onthaalcentrum, logiesgebouw ( 80 plaatsen ) centrum voor optredens EN 10 dagen geleden is een schitterende epicerie geopend met veel streekprodukten, verse groenten, brood, gewoon ook voor mij 90% van wat er nodig is. Alles wordt belevendigd door een groep mensen uit de vallei: ECOLOC, hebben nu al 3 salariés in dienst! Het meeste werk wordt echter ook hier door vrijwilligers verricht, anders is dit compleet onmogelijk. Wat wel opvalt, niet enkel hier, maar vrijwel overal waar ik er mensen op aanspreek: de "locals", daar geboren mensen zijn meestal de minst actieve qua inzet, vertonen zich zelden, het zijn meestal de "nieuwelingen", ook al wonen velen daarvan er al tientallen jaren.