Als je de rest van je leven continue dat spul bij je moet hebben voor als je een wijntje drinkt kun je niet van definitieve genezing van alcoholverslaving spreken.

Nu circuleren er op internet meerdere van dit soort uitgebreide verhalen over diverse ongeneeslijke aandoeningen die allemaal dezelfde strekking hebben, het is een wondermiddel, de reguliere wetenschap wil er niets van weten, en een uitvinder waar niemand van gehoord heeft en die bovendien mateloos wordt tegengewerkt. Ik heb zo mijn twijfels.

Herman, je hebt op internet gezocht, maar heb je mijn artikel wel echt goed gelezen? En ook de NL website helemaal bestudeerd? Al mijn links aangeklikt en gelezen? 

Alcoholverslaving houdt in de niet te weerstane drang om alcohol te drinken, in het Engels "craving" genaamd. Wanneer je daarvan bent bevrijd ben je genezen. Je voelt niet meer op elk moment  van de dag de dringende behoefte aan alcohol, omdat je zonder alcohol niet kunt functioneren. Je kunt het drinken dus gemakkelijk laten, zonder "craving". Dat lukt met de traditionele methode nooit.

Maar áls je alcohol wilt drinken, vaak in gezelschap, dan moet je dus altijd eerst de pil nemen. Anders gaat het (versneld) weer mis. Natuurlijk zijn mensen skeptisch over deze methode. Onbekend maakt onbemind. Maar voor probleemdrinkers die al alles hebben geprobeerd is het zeker de moeite van het proberen waard.

Er is over de Sinclair methode ook een film gemaakt, waarvan de trailer op Youtube staat:

John, goede vraag. Wat is verslaving? Ook voor jou geldt: lees mijn links. Aan Herman heb ik geprobeerd uit te leggen (in mijn lekentaal) wat verslaafd is: "craving" naar alcohol, móéten drinken en als je drinkt niet meer kunnen stoppen, maar steeds sneller drinken.

Dat is wat ik heb gezien en meegemaakt in mijn familie en bij mijn vriend. Wanneer je iedere dag meer dan twee glazen drinkt of wanneer je een dagelijkse "sociale" drinker bent vanwege bijvoorbeeld je beroep, dan loop je een risico om verslaafd te raken. 

Dat wil zeggen dat bepaalde hersencellen schreeuwen om alcohol! (Of om drugs of gokspelen, of om een bezoek aan deze website, Facebook of Twitter). Je maakt alles afhankelijk van en richt je leven in naar je behoefte aan welk middel dan ook. Je kunt dus niet meer meedoen met normale sociale activiteiten, want je wilt steeds weg om gehoor te geven aan de steeds luidere roep van je hersenen om (in dit geval) alcohol. Dat is volgens mij verslaving.

Machteld, dank voor je reactie. Ik heb gehoord van een middel dat op dezelfde manier werkt tegen rookverslaving. Ik heb er niet naar gekeken en wilde het in mijn artikel niet noemen, omdat dat de aandacht teveel zou afleiden. Maar eerlijk gezegd is mijn vriend ook zwaar verslaafd aan het roken, waar hij eveneens al jaren vanaf probeert te komen. Dus ik ben blij dat jij het noemt.

Hallo Herman, begrijp je reactie want is medisch onderwerp en dit is geen medische website. en als je zelf of in je naaste omgeving niet met alcoholisme te maken hebt (gehad) ga je je er niet in verdiepen.

Heb zelf heel veel over de Sinclair Methode gelezen. Nee, Sinclair was geen uitvinder maar een wetenschapper en de meeste wetenschappers zijn niet bekend bij naam of ze moeten een wondermiddel uitvinden en dat is dit niet. Het is een wetenschappelijke methode, ontstaan uit wetenschappelijke onderzoeken die hier aan voorafgegaan zijn vanaf begin jaren 60. Inmiddels is de Sinclair Methode de basis voor het officiële behandelingsprogramma van alcoholisten in Finland. In de VS en andere engelstalige landen wordt de methode meer en meer officieel toegepast (door artsen en niet door kwakzalvers waar jij het over hebt). Op dit moment is het voor mensen die afhankelijk zijn van alcohol de enige eventuele hoop op een normaal leven. Dat ze een pilletje moeten nemen? Nou en? Dat moeten zoveel mensen die een ziekte hebben (hartklachten, hoge bloeddruk etc.) dus waarom is dat zo beladen als het om alcohol gaat?

Reactie op John : ja, herkenbaar. Mijn man had geen enkel begrip voor mensen die afhankelijk zijn. Totdat in een discussie hij zei : "dat moet toch wel erg moeilijk zijn om nooit meer een druppel te drinken, wie kan dat eigenlijk? Ik niet en ik zou me vreselijk onder druk voelen staan bij elke "sociale gelegenheid"".

Artsen reageren verbaasd over de methode omdat het medicijn Naltrexone (al 20 jaar op de markt en het patent is dus verlopen) al gebruikt werd voor alcoholverslaving maar zonder veel resultaat. Het is de wijze waarop het in de Sinclairmethode gebruikt wordt die het verschil maakt. 

De twee artsen (1 nederlandse en 1 franse) die ik erover gesproken heb, vonden het na lezing van het boek en de medische documenten zeer interessant en logisch. Ze waren beide bereid om hun patienten hiermee te helpen.

Bedankt Theodora voor je stukje en de mensen die geïnteresseerd zijn kunnen dus het boek lezen en alle andere documenten o.a. de engelse website van de cthreefoundation.org

Ook jij bedankt, Barbara, voor je bijzonder uitgebreide aanvulling!

Klopt Alexander, zoetverslaving is ook verschrikkelijk. Dat zijn alle verslavingen. Toch is de ene verslaving verwoestender dan de andere. En omdat van alcoholisme de verwoestende effecten zowel psychisch, lichamelijk, sociaal zijn en vaak ook anderen treffen (verkeersongelukken, mishandelingen, vernielingen), is het logisch dat daaraan de meeste aandacht wordt besteed.

Zoals Machteld al schreef bestaat er ook een soort Sinclair-methode tegen rookverslaving. Ook van rookverslaving worden anderen medeslachtoffer. Maar van zoet-, gok- en drugsverslaving heeft meestal alleen de verslaafde zelf last, hoewel ze zoals alle verslavingen handenvol geld kosten die aan een eventueel gezin worden onttrokken.

Theodora, interessante ontwikkeling, ik had al wel eens gehoord van Sinclair, maar me er nog nooit in verdiept. Nu even beetje gelezen en wat opvalt in alle onderzoeken is dat je alcohol moet blijven drinken, anders werkt het middel niet (dat is ook de oorzaak dat in diezelfde onderzoeken dat dit middel niet werkt in de controle groep die helemaal niet meer drinkt)

Ook interessant (onderzoek Volpicelli):

During the 12-week study, only 23% of the naltrexone-treated subjects met the criteria for a relapse, whereas 54.3% of the placebo-treated subjects relapsed. (oftewel placebo helpt in 46% van de behandelingen)

Ik vond ook wat andere cijfers o.a. in Huisarts en wetenschap gepubliceerd (22000 onderzochte "patienten"):

https://www.henw.org/artikelen/medicatie-bij-problematisch-alcoholg...

gebaseerd op deze meta-studie

https://effectivehealthcare.ahrq.gov/topics/alcohol-misuse-drug-the...

en als laatste deze, een beetje extra therapie erbij helpt wat beter (maar ook hier opvallend minder slecht scorend placebo)

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11386491

wie trouwde er vandaag dan?

Buitengewoon interessant, Susan!

Jaap, dank voor je links, ik heb ze allemaal gelezen, maar zodra ze met tabellen komen waar ik geen hout van snap, en met N=54 enzovoort ben ik totaal verloren. Echt iets voor medische wetenschappers. Kennelijk begrijp jij het allemaal wel. Mijn hersens beginnen te steigeren.

Ook de wetenschappelijke teksten van Sinclair zijn voor normale mensen niet te lezen. Vandaar dat Roy Eskapa van de methode een boek heeft samengesteld, met een voor iedereen begrijpelijk taalgebruik. Ook de door mij genoemde Frans-, Engels- en Nederlandstalige websites zijn zodanig geschreven dat ze toegankelijk zijn voor een groot publiek. En dat is belangrijk!

Hallo Jaap : je moet blijven drinken in het begin van de kuur als je daar de drang toe voelt. Daarna drink je vanzelf minder en ga je vervolgens dagen inbouwen dat je niet drinkt. De dagen dat je niet drinkt komen steeds vaker voor. Dan komt het moment dat je niet meer bezeten bent van alcohol en je dus kunt kiezen : ik drink of ik drink niet. Een groot aantal mensen kiest voor abstinentie, waarschijnlijk na wat ze allemaal hebben doorgemaakt. Dit is dan ook een echte keuze die op dat moment niet moeilijk is omdat de drankzucht weg is. Mensen die willen blijven drinken kunnen dat mits ze ALTIJD 1 uur tevoren een pilletje nemen. Ook deze mensen drinken niet meer elke dag en ook geen grote hoeveelheden meer, zonder moeite. Je MOET dus niet je hele leven blijven doordrinken... Er zijn bijv. ook mensen die alleen met Kerst en Oud en Nieuw iets willen drinken voor de gezelligheid. Die nemen dan 2x per jaar een Naltrexonepil. Het is een méthode waarbij de patient zelf bepaalt wat hij/zij wil.

ik ben net

Connie Palmen af en toe een glas wit gekoeld en dan ook nog met een grote ijsklont erin ik hou niet van lauw rosé of wit . je voelt je dan ook wat vrolijker wel s'avonds natuurlijk e niet als je moet rijden.

 een biertje in de ochtend  en s'middags zie ik niet zitten. enfin ieder zijn plezier.

Jaap, ik kan alleen maar zeggen: download het boek en lees het.

Piet, veel ongewenst dwangmatig gedrag wordt verslaving genoemd, maar volgens mij kun je pas spreken van verslaving wanneer je de kenmerken vertoont die ik als leek hierboven noemde als antwoord op John's vraag: Wat is verslaving?

Jaap en Piet, ik ben geen arts en geen verslavingsdeskundige. Ik heb hierboven geschreven over de ellende van alcoholisme die ik in mijn familie heb gezien. Ook heb ik het verhaal verteld van mijn vriend. Zijn hele leven werd bepaald door de alcohol en hij kon niet meer normaal functioneren. Ik heb beschreven hoe hij uiteindelijk uit vrije wil werd opgenomen in een kliniek en daar kennismaakte met mensen die steeds weer terugvielen. Hoe hij de Sinclair-methode ontdekte en hoe die bij hem werkte, zodat hij eindelijk de vrijheid heeft herkregen om zelf te kunnen bepalen of hij al dan niet wil drinken.

Ik wilde met dit artikel aangeven dat hopeloos alcoholverslaafden, die vaak zó wanhopig zijn dat ze met zelfmoordplannen rondlopen, misschien baat kunnen hebben bij deze Sinclair methode. In ieder geval wil ik hier niet discussiëren over drop-, koop- en seksverslaving of over welke verslaving dan ook. Het onderwerp is alcoholisme, dat op iemand's leven ernstig ontwrichtend kan werken en het slachtoffer lichamelijk, psychisch en sociaal volkomen te gronde kan richten. En anderen erbij.

Rook-, drugs- en gok-verslaving heb ik ook bewust buiten dit onderwerp gehouden. Alcohol drinken is in onze maatschappij een steeds normaler onderdeel geworden van onze dagelijkse gewoontes. Mensen met een aanleg voor verslaving lopen hierdoor grote risico's. Misschien biedt dit artikel voor hen een uitweg uit de vreselijke ellende en kweekt het wat meer begrip in hun omgeving.

Sorry, mijn laatste reactie is ook bedoeld voor iedereen die tijdens het schrijven ervan heeft gereageerd.

weet je wat ik nu zo grappig vind niemand beweert hier verslaafd te zijn.

Niet meer dan een of twee glazen per dag  voor een vrouw en drie voor een man. Daarbij zou je minstens 2 dagen per week geen alcohol moeten drinken op dat het lichaam weer tot rust komt en om verslaving te voorkomen....

Robert, wanneer je zelf zo gelukkig bent dat je geen aanleg hebt voor verslaving en je het ook in je omgeving niet hebt meegemaakt, hoef je nog niet uit pure onwetendheid de problemen van anderen die dit vreselijke lot treft af te doen als "het zit tussen de oren". Dat valt in dezelfde oliedomme categorie als de mensen die tegen mijn vriend zeiden: "Een kwestie van wilskracht". 

Ik hoopte met dit artikel, waar ik al langer aan heb gewerkt, nu juist iets meer begrip te kweken voor deze slachtoffers, die zoals gezegd uit pure wanhoop vaak rondlopen met plannen tot zelfdoding. Hou je mond, wanneer je niets zinnigs kunt bijdragen. Geen mens is geïnteresseerd in hoeveel jij toevallig drinkt en rookt.

Mariëlle, je hebt gelijk, maar al sinds mijn 24e drink ik iedere dag twee biertjes. In Nederland dronk ik ze 's avonds voor het eten, hier eentje 's morgens en eentje aan het eind van de middag. Het zijn er, behalve bij bijzondere gelegenheden, zoals carnaval, nooit meer geworden.

Gelukkig heb ik totaal geen aanleg voor verslaving. Het lot van mijn zus (en vóór haar mijn oom, die een einde maakte aan zijn leven, en mijn grootvader) had mij ook kunnen treffen. Je weet niet van tevoren waar het toeslaat. Ook kun je zonder verslavingsaanleg toch verslaafd raken door regelmatig meer te drinken dan de regel die jij geeft. Net als met iedere ernstige ziekte is het een soort loterij.

Theodora ik ben blij dat jij reageert op het inderdaad domme "verslaving zit tussen de oren" .Dan hoef ik het niet te doen. Ik heb tien jaar met een alcoholist samengewoond en uiteindelijk het beste gedaan wat ik voor mijzelf kon doen en dat was vertrekken. Na mijn vertrek zijn er nog ettelijke dames in zijn leven geweest die dachten hem te kunnen genezen, maar allen zijn van een koude kermis thuisgekomen. Uiteindelijk heeft mijn expartner nu al weer 9 jaar geleden zich een kogel door het hoofd geschoten. Jouw artikel brengt weer veel herinneringen naar boven. Ik wens jou en jouw vriend veel sterkte.

Mijn excuses; ik heb het domme bericht verwijderd

Dankjewel Christa, voor je verhaal. In mijn geval betreft het niet "mijn" vriend, maar een van mijn vrienden. Ook hij heeft alle relaties die hij heeft gehad, hij is een aantrekkelijke man, stuk zien lopen op zijn alcohol-verslaving. Met een alcoholist is simpelweg niet te leven. Mijn vriend wordt gelukkig niet agressief van alcohol, want dat ook nog gebeuren, maar ook zonder agressie is het leven met een alcoholist een hel. 

Hij kijkt nu wel uit eer hij nog aan een relatie begint. Eerst wil hij er zeker van zijn dat hij "genezen" is.

Robert, dankjewel voor je excuses en voor de verwijdering van je reactie. Ik stel het zeer op prijs wanneer iemand zijn ongelijk durft te bekennen.

Aramon, je ongepaste reactie heb ik verwijderd vanwege het totale gebrek aan respect dat er uit spreekt. Dit vooral tegenover Christa, want zelf ben ik allang gewend aan je hate-reacties naar mij toe. Je kunt je de moeite sparen. Ze glijden me langs m'n koude kleren af.
 

Bedankt Theodora. Gelukkig voor jou is jouw vriend niet jouw "petit ami", maar ook om je vrienden kun je (grote) zorgen heben. Leven met n alcholist is inderdaad ondoenlijk.  En wat die reactie van die mijnheer Heilbron betreft, ik ben niet absoluut niet muzikaal en toch komt er in veel situaties een regel of meer van een liedje in mijn hoofd. Zo ook nu. Robert Long "en dat is allemaal angst, allemaal angst, de allergrootste schreeuwers die zijn vaak het bangst".

Nog even een laatste toevoeging mijnerzijds (en dat stond ook al in de links die ik geplaatst heb) , ik zal het nu even uitschrijven.

Laat ik beginnen met het prachtig te vinden dat er mensen geholpen worden om van welke verslaving dan ook af te komen op welke wijze dan ook. Bv in deze kliniek met 70% succes.Of met Sinclair.

Er bestaan veel misverstanden/volledige onenigheid (zelfs onder gespecialiseerde wetenschappers) over wat nu precies de criteria zijn voor alcoholverslaving (of alcoholist(e) zijn/alcohol-afhankelijkheid/probleemdrinker). 1 drankje elke dag? 5?? 10?? 's morgens al beginnen?  comazuipen?? overdag niet functioneren?? (kan ook zonder alcohol of 1 drankje reeds gebeuren)

De vriend (een vriend) van Theodora had mogelijk - niet door Theodora beschreven - dagelijkse gevolgen van zijn excessieve drinkgedrag, Crista heeft beschreven wat de gevolgen kunnen zijn. Me dunkt dat zelfdoding wel 1 van de ernstigste gevolgen kan zijn van drankgebruik, alhoewel dat onmogelijk wetenschappelijk bewezen kan worden, er zijn immers helaas heel veel mensen die dit verschrikkelijke met zichzelf doen en dat zijn niet allemaal drinkers.

Daarnaast is het zo dat het woord "genezen"  (78%?? van wat) impliceert dat je "beter" bent en dus geen medisch ingrijpen meer nodig hebt. Dat is bij de Sinclair methode dus niet het geval, je zult je leven lang medicatie moeten slikken zolang je een pintje pakt en daarbij kun je discussiëren over het feit of het middel wel effectief genoeg is:

In het geval van de naltrexone behandeling + therapie is één op de 12 behandelde verslaafden (nogmaals de link) van zijn excessieve drinkgedrag af en 1 op 20 drinkt helemaal niet meer.

Uitgebreidere verslaggeving uit een meta-studie in het Engels over naltrexone vind je hier, bv dat het aantal drinkdagen met 4% vermindert en de "zware" drinkdagen met 3%.

ps. ik drink 3-4 dagen in de week een paar biertjes/kirtjes en daarbij doe ik 3-4 weken met een flesje Jägermeister.Ik slaap prima en volgens mijn omgeving functioneer ik ook nog alleraardigst, cholesterol-spiegel  is ietsje te hoog.

en nu komt het allerslechtste nieuws:

zelfs 1 glaasje per dag is slecht voor je hart

Een bijsluiter...

https://db.cbg-meb.nl/Bijsluiters/h24788.pdf

Kennelijk Jaap, heb je nog steeds het boek niet gedownload. Het is maar 6,2 Mb en gratis!

Op pagina 35 (ben nog slechts tot pagina 40 gevorderd) staat een tabel van proeven die David Sinclair heeft gedaan met zowel ratten als met mensen, beide alcohol-verslaafd. Deze tabellen, die zelfs ik goed kan begrijpen, zullen je ongetwijfeld aanspreken, ook al blijkt er niet je gelijk uit. Met veel moeite ben ik erin geslaagd ze te kopiëren en ik geef ze hier weer:

* Means the result is significant and would not have happened by chance one time in twenty.
** Means the result is highly significant and would not have happened by chance one time in a hundred.

De volgende verklarende tekst hoort erbij:

"... in both cases, the medicine (naltrexone in the human trial, nalmefene in the rat study) produced significantly greater benefits than placebo when extinction was possible, that is, when given along with alcohol drinking, but the medicine tended to be worse than placebo when given during abstinence.
The lower part of Figure 6 illustrates the efficacy of the Sinclair Method (Naltrexone + Drinking = Cure) in comparison to the lack of benefits when naltrexone is given along with abstinence. The team in Finland conducted two placebo-controlled clinical trials simultaneously. In one, the patients were allowed to drink, with a goal of controlled drinking. In the other, the patients were told they had to abstain while on the medication.
The results show that naltrexone, taken along with controlled drinking, produces significantly better results than either naltrexone with instructions to abstain or taking a placebo (such as an inactive sugar pill) along with controlled drinking. Those who aim for controlled drinking and are on the placebo have the highest chance of relapsing to heavy drinking.
Thus, just as A.A. says, social drinking is not an attainable or realistic goal for alcoholics—if they are not getting naltrexone. But taking naltrexone together with drinking changes the rules. Controlled drinking then is an appropriate goal; Naltrexone + Drinking is the formula for obtaining benefits from the medication. In the case of pharmacological extinction or the Naltrexone + Drinking formula, patients remain in control of their drinking indefinitely as long as they follow Step Five (in Section Two)—the “Golden Step”—and never drink without the medication. In fact, many patients report that after a month or two of treatment, they are able to abstain altogether, and those who do drink on the medication do so moderately. In the Finnish follow-up study, about three years after the start of treatment, those patients still taking naltrexone before drinking averaged a maximum of only about 1.5 drinking occasions per week, and on those occasions averaged a maximum of four drinks."

Oftewel Naltrexone werkt niet wanneer je helemaal afziet van drinken en zelfs slechter dan wanneer je patiënten een placebo geeft. Maar wanneer je deze zelfde mensen Naltrexone geeft, gecombineerd met alcoholgebruik is het resultaat "highly significant" beter dan bij totale onthouding, zelfs met een placebo.

Wat de "genezing" betreft: daarover heeft Herman al geschreven (eerste reactie), waarop door Barbara (die er kennelijk veel van weet) en door mij afdoende is geantwoord. Want wanneer de "craving" is verdwenen is de patiënt niet meer verslaafd. En dus genezen. Hij heeft de vrije keuze tussen drinken en niet drinken. Wel moet de genezen alcoholist, áls hij kiest voor drinken, eerst een pil nemen. Dat is de enige beperking. Zoals Barbara terecht opmerkte slikken miljoenen gezonde mensen iedere dag pillen (onafhankelijk van wat ze doen of laten).
 

Dankjewel Robert, voor de bijsluiter. Wat ik ervan heb begrepen van alle websites die ik heb gelezen én van mijn vriend, duren eventuele bijwerkingen (zoals bij de combinatie van Naltrexone en alcohol) hooguit enkele dagen. Maar misschien kan Barbara Dumont er iets meer over vertellen.

Theodora, het zijn fantastische tabellen, de ratten studie is overigens een ander vergelijkbaar geneesmiddel.Op een tabel van 0-100 (van wat ?eenheden? percentages? patienten? voordelen?) is het fantastisch, maar als dit 0-10 is is het niets. Net zoals de gegevens (waaruit mijn ongelijk volgens jou blijkt)  die ik gaf (het zijn niet mijn gegevens , maar onafhankelijke studies)

Helaas zegt zo'n plaatje niets als de eenheid van de Y-as niet staat aangegeven.Ik heb inmiddels het boek ingezien en direct naar blz 203 en verder gegaan, en zie daar verwijzingen naar de onderzoeken die ik (op de HenW na) allemaal genoemd heb en daarnaast no vele andere.

Er is een wezenlijk verschil tussen significantie en effectiviteit gelukkig is er ook een mooi plaatje uit het boek en wel deze bv

Hier zie je dus de succes-rate bij behandelen met naltrexone van alcoholisten van heel veel drankjes naar 9 drankjes per week na 450 dagen behandeling

Nogmaals , ik hoop dat iedereen van haar/zijn verslaving afkomt

Machteld, Nalmefene is een middel dat vergelijkbaar is met Naltrexone, maar ik heb me laten vertellen dat het meer bijwerkingen heeft. Maar hét grote nadeel van Nalmefene is dat patiënten het twee uur voordat ze alcohol drinken moeten innemen. Bij Naltrexone is dat één uur, hoewel in het boek (pagina 203 e.v.) staat dat je het ook bij wijze van voorzorg bijvoorbeeld 's morgens al zou kunnen innemen.

Jaap, bedankt voor je toelichting. Voor mij zegt zo'n tabel alles, ook zonder Y-as gegevens. Ik kijk namelijk naar het plaatje. Dat zal wel héél dom zijn, maar ik zie gewoon de enorme verschillen tussen het ene en het andere dubbelblinde onderzoek.

Hetzelfde geldt voor de (onleesbare) grafiek die jij nu plaatst. Het resultaat vind ik verbluffend. Met veel moeite kon ik ontcijferen dat in 1 jaar en drie maanden tijd patiënten van 147 drankjes per week (!) waren teruggegaan naar 9 per week. Zelf drink ik er 14! In de volgende bladzijden staat ook dat de methode bijzonder geschikt is voor mensen die niet geheelonthouder willen worden, maar wel weer controle willen krijgen over hun drankgebruik.

Ik heb nog gekeken of ik je grafiek ergens in het boek kon vinden, maar vond niets. Ik zag wel dat pagina 203 en volgende geschreven zijn voor behandelende medici. (Ben je medicus?) Hoe ze Naltrexone het beste kunnen voorschrijven en welke testen ze eerst moeten doen. Het komt in grote lijnen overeen met de inhoud van de bijsluiter die Robert hierboven plaatste. Mijn vriend was in de kliniek uitentreure lichamelijk onderzocht, zodat de arts al wist dat hij gezond is en geen afwijkingen aan de lever vertoonde.

Pagina 203 van het boek begint zo: "This chapter is intended for the medical doctors who will be prescribing naltrexone. Naltrexone was originally approved by the FDA as an adjunct for use within comprehensive programs of alcoholism treatment. This situation has now
changed. The COMBINE Study - the largest controlled clinical trial in the field of alcohol dependence - found that naltrexone was effective even without intensive counseling. It worked with only minimal medical supervision, similar to what can be provided by general practitioners. This confirmed similar results from Australia and Finland."

Sinclair merkt hierover tijdens een congres zelf humoristisch op dat hij totaal niet verbaasd is dat Naltrexone ook zonder medische begeleiding werkt, want "it worked well with my rats and they have never paid any attention to what I said to them."

Wat de informatie in bijsluiters bij het medicijn Naltrexone betreft staat er:

"They are generally accurate about contraindications and precautions, but to varying degrees in different countries, the package inserts have failed to specify the requirements necessary for positive results. They also do not reflect what has been learned since naltrexone was first approved."

Verder staat er dat de methode niet alleen geschikt is voor mensen die alcoholverslaafd zijn en die weer normaal een glas willen (mee)drinken, maar ook voor degenen die hun drankgebruik terug willen brengen, maar daar op de een of andere manier niet in slagen. De behandeling heeft de meeste kans van slagen bij patiënten die een erfelijke aanleg tot alcoholisme hebben.

Benadrukt wordt dat behandelende artsen de patiënt vooral moeten wijzen op de gevaren van alcohol in het verkeer, omdat Naltrexone dronkenschap niet voorkomt, hoewel er aanwijzingen bestaan dat het bepaalde effecten ervan wel afzwakt.