Dick Dick misschien toch een zware repas achter de kiezen? met vele kleine glaasjes ???

Dick,leuk geschreven.Ik herken hier ook de Franse gendarmerie in.Enig begrip voor een waarom of juist daarom niet is er niet bij."Regels zijn regels"!!!

Geert

Ik heb heel andere ervaringen met de gendarmes. Ben eigenlijk altijd heel vriendelijk bejegend en ik woon hier toch ook al bijna twintig jaar. Heb me ook een paar keer onder een boete vandaan kunnen lullen.
Maar ja, hufters vind je overal, dus ook bij de gendarmes. Ze hebben het ook niet gemakkelijk met de terroristische aanslagen en met de gele hesjes. Maken ook vele overuren. Dat gaat niet in je koude kleren zitten.

Bij een ontmoeting met de politie of met de douane moet je altijd hoogst sjacherijnig en geërgerd kijken. Anders denken ze dat je iets te verbergen hebt. Vaak is dat ook zo. Mensen die grijnzen en uiterst vriendelijk groeten, zijn dikwijls degenen die smokkelen of geen verzekering of rijbewijs hebben.

Hans heeft bovendien gelijk: aan de politie worden buitengewoon hoge eisen gesteld. En de opleiding van die mensen is vaak niet berekend op de taak die ze krijgen te vervullen. Bijna bovenmenselijk als je die wekelijks terugkerende knokpartijen in de grote steden ziet. Vaak vraag ik me af hoe die agenten dat in vredesnaam geestelijk verwerken en of ze niet zwaar overspannen raken. Met alle gevolgen van dien voor hun partners en kinderen, die zich wekelijks ongetwijfeld afvragen hoe hun man en vader deze keer uit de strijd komt, of gewond of niet te genieten.

Het komt ook vaak voor dat ze worden uitgemaakt voor alles wat mooi en lelijk is, uitgescholden en bedreigd, terwijl ze gewoon hun werk doen voor ons aller veiligheid.

Politieagent is wel het allerlaatste beroep dat ik zou kiezen en ik vraag me altijd af hoe ze mensen nog zo gek krijgen dat ze agent worden. Maar gelukkig dat ze er zijn, al ga ik zelf een ontmoeting het liefst uit de weg.

Je hebt gelijk Theodora. Maar uit de weg gaan is wat moeilijk. Controles kun je moeilijk ontlopen. Maar als je vriendelijk vraagt wat je vor ze kunt doen, reageren ze eigenlijk altijd vriendelijk. Ik heb ook eens fraude meegemaakt mt mijn creditcard. Heel vriendelijk en voorkomend behandeld bij de aangifte. Maakten zelfs een afspraak voor me bij de bank.

Vriendelijkheid en beleefdheid worden meestal gelijk beantwoord.

oh ik dacht dat het een grap was , nou ik ben in de 35 jaar 1x aangehouden , ze waren aardig

alleen had ik het verzekeringsvignet op z'n kop in het houdertje geplaatst dat moest ik even veranderen. c'est tout.

Ik herken de situatie zoals Dick deze beschrijft. Zo nu en dan rijd in rond door Frankrijk. In mijn oude bestelbusje. Om de haverklap word ik dan staande gehouden. Echt, om de 100/ 150 km. Vaak zijn de gendarmes ronduit onbeschoft. Je groet ze keurig, geeft hen de papieren enzovoort. Hoe aardig en open jij ook bent, zij van hun kant blijven meest bozig. Alsof ik een crimineel ben! Natuurlijk @Hans van den Bos, er zijn ook aardige agenten. Maar toch, de beginreden van handelen van de Franse politie is nagenoeg altijd onvriendelijk, negatief. Ze gaan uit van het slechte. "Iedereen is een bozerik -zeker deze kale man in zijn oude busje- en ik ga die nu eens lekker pakken". Terwijl zij er toch echt zijn om ons, (brave) burgers te beschermen.

Onlangs was ik in Nederland. Waar ik werd aangesproken door een politieagent: nou zeg, zo aardig, zo behulpzaam. Een verademing.

Echte criminelen pak je niet op door iemand in een oud bestelbusje aan te houden. Zo, dat vind ik.

Ik moet zeggen dat ik ook altijd vriendelijk ben behandeld, de keren dat ik ben aangehouden. Ik begin toch met sjacherijnig te kijken en nauwelijks te groeten. Maar ik probeer me er ook niet uit te lullen als ik fout zit. Fout is fout. En dan hebben ze groot gelijk als ik een bon krijg.

Alle keren dat ik ben aangehouden herinner ik me nog. Ze zijn op de vingers van één hand te tellen. Vaak vormt zo'n aanhouding een leuk verhaal, dat ik af en toe nog wel eens vertel. Maar zowel in Nederland als in Frankrijk waren de agenten altijd beleefd. 

Een mooi onderwerp. Toevallig had ik een paar weken geleden twee keer in 1 week met onze vrienden van de Gendarmerie van doen. De eerste keer zat ik rustig te vissen aan de lokale rivier. Met 2 man kwamen ze aanmarcheren door het weiland. Visvergunning gecontroleerd en toen kwam het: “ heeft u toestemming van de eigenaar van dit weiland om met de auto hierheen te rijden? “ Ik vertelde dat ik de eigenaar niet kende maar dat ik hier al jaren viste zonder problemen. “Dus u heeft geen toestemming?” “Nee, maar het hele dorp vist hier, normaal loopt er een weggetje, maar het gras groeit door de vele regen zo snel dat het niet meer te zien is”. “Ik weet niet wie de eigenaar is, ik vis hier zo vaak en hij is nooit langs geweest”. Dit was niet naar hun zin “Toch moet u toestemming hebben” We geraakten in een soort patstelling. Ander onderwerp dan maar: “Of ik wat gevangen had?” “Ja, twee karpers”. “waar zijn die dan?” klonk het. “Teruggezet in de rivier” antwoordde ik. Nu werd gelijk een stuk van het weiland en de rivier oever afgezocht naar eventueel verstopte karpers. Met tegenzin moesten de mannen het uiteindelijk opgeven en zonder bon te hebben kunnen uitdelen de aftocht blazen. Later bleek dat het land gewoon van de commune was en vrij te betreden voor iedereen.
Een paar dagen later hadden andere gendarmes meer succes. We werden aangehouden met het campertje op een achterafweggetje toen we terugkeerden van een bezoekje aan de Bricomarche. Naar de kant en blazen. Niks gedronken dus verder zoeken. “Rijbewijs graag” klonk het. Terwijl ik in mijn portefeuille zocht werden de stickertjes op de voorruit bestudeerd en ja hoor, eindelijk…kassa! Het verzekeringsbewijs van 2018 zat er nog achter i.p.v. de nieuwe van 2019. “Dat wordt een boete” zei de gendarme blij. Ik zei dat ik vlakbij huis was en het nieuwe bewijsje wel even wilde halen, maar dat was natuurlijk aan dovemans oren gericht. Intussen had ik het rijbewijs gevonden en ook hier was het prijs. “U woont al 3 jaar in Frankrijk en had het na een half jaar al moeten omwisselen voor een Frans exemplaar!” Mijn vrouw haar ogen schoten vuur en ze riep: “dat is niet waar. Het is een Europees rijbewijs, ik weet zeker dat het hier in Frankrijk nog 7 jaar geldig is” Nu was ineens het ego van de adjudant gekwetst. “Allebei uitstappen en meekomen! “
Bij de voiture van de man kregen we vervolgens een langdurige preek. Er moest een foto van het verzekeringsbewijs dezelfde dag nog naar zijn telefoon worden verzonden anders werd de boete verhoogt met 100 euro. Rijbewijzen moesten zo snel mogelijk bij de prefectuur omgewisseld worden en hij liet ons op zijn telefoon lezen in welk artikel dit precies stond (later bleek dit om personen te gaan van buiten de EU) Tegen mijn vrouw die nog tegensputterde zei hij in het Engels (met een sterk Frans accent) “ I am the law, I am the God of the road. Ik laat het deze keer bij een waarschuwing voor wat betreft het rijbewijs. Maak het zo snel mogelijk in orde, want de volgende keer slinger ik u op de bon. U bent nu gewaarschuwd”
Enfin, na een hoop gepraat en gepriegel op zijn smartphone, het invullen van een of ander papier en na het zetten van mijn electronische handtekening voor de boete mochten we eindelijk vertrekken. Tot zover onze ervaringen met de Franse gendarmes.

Grappig. Ik ben mijn hele leven nog nooit aangehouden door de politie. Niet in Nederland en niet in Frankrijk. Mijn vrouw wel achter het stuur van mijn auto omdat ik had gedronken, in beide landen.

Ik wordt zelfs niet staande gehouden bij een fuik met alcoholcontrole, ook in beide landen meegemaakt. Je ziet in de verte de fuik, dus je laat alvast het gas los, begin langzaam af te remmen en naar rechts te sturen in de verwachting  dat oom agent je naar de parkeerplaats zal dirigeren, net als de auto's voor me,  waarna de agent ineens doorrij gebaren maakt. Ik zal wel een erg betrouwbaar gezicht hebben...

Wij zijn al 3x gecontroleerd hier in Frankrijk. De eerste keer 2 motorrijders, mijn man had weer eens zijn gordel niet om, auto piept nu gelukkig als hij het vergeet. Maar de agenten waren zeer aardig, bleef bij een waarschuwing. Later moest ik eens een keer blazen toen wij bij vrienden vandaan kwamen, ze zeiden er niet eens iets van dat een koplamp het niet deed. De laatste keer om 2 uur 's nachts, we waren op weg naar Nederland, 12 km gereden en al controle. Papieren werden grondig gecontroleerd, ze verontschuldigen zich zelfs dat het zo lang duurde en wensten ons een goede reis. Ze bestaan echt wel hoor, de aardige gendarmes. 

een leuk verhaal Robert, maar naar mijn mening voor een heel groot deel verzonnen en aangedikt.

Hans, in het dagelijks leven gebeuren soms wel eens gekke dingen die je niet kunt verzinnen.
Jammer dat je twijfelt aan mijn verhaal, want het is geheel naar waarheid en ook nergens aangedikt. Mijn vrouw en ik hebben achteraf overigens wel erg moeten lachen om die uitspraak van die adjudant: "I am the law" Af en toe roepen we dat nu naar elkaar.

Ik begrijp niet goed Hans, hoe je erbij komt dat Robert's verhaal "voor een groot deel is verzonnen en aangedikt". Leuk verhaal en ik heb er geen moment aan getwijfeld. Dat soort dingen gebeurt soms en het was ook sober beschreven. Je zag het voor je. Dus voor mij echt een raadsel waar je zulke twijfels vandaan haalt.

@Jako, ik weet niet of het te maken heeft met een betrouwbaar gezicht. Voorheen werd ik nooit aangehouden. Tot ik rond ging rijden in mijn oude bestelbusje. Sterker nog, wanneer ik rijd in mijn nieuwste Renault Scénic -dat is zo'n typische 'hoeksteen- auto'- word ik nooit staande gehouden.  Mijn kale kop blijft dezelfde. Een hééél betrouwbare kop, volgens velen.

Ik heb niets met stereotypen. Ambtenaren zijn lui, politiemensen dom, militairen macho's, politici corrupt enzovoorts. En daar lijkt dit verhaal naar mijn mening iets te veel op. Het is een leuk verhaal, en daar houd ik het maar bij.

Het grote probleem is dat Nederlanders nu eenmaal bekend staan als een niet subtiel volk. Ze staan altijd met hun grote mond vooraan en denken alles beter te weten. De politie in Nederland is in de tijd van Joop den Uyl omgevormd tot sociaal werkers. Een aai hier en een aai daar , maar blijf vooral van de boeven af, die hebben het al zo moeilijk. En als je dan in een land komt te wonen waar de politie nog enig gezag uitstraalt dan heb je het daar als Nederlander verrekte moeilijk mee. Dit blijkt duidelijk uit het verhaal van de heer Dick Dijs.

Ik verwonder me vaak, of eigenlijk altijd, over de reacties van “forummers” op de op dit forum geplaatste ‘berichten’. Ik heb van een zeer gewaardeerd lid het advies gekregen daar nooit op te reageren. Ik kan niet zeggen wie dat lid was, want het was Theodora. Maar goed…. Deze keer veront8zaam ik haar raad.

Waar ik me steeds over verbaas, of eigenlijk erger, is dat nogal wat ‘leden’ veronderstellingen uiten en die trakteren als feiten. Wat moet je daar als eerzaam burger nou mee? Niks toch? Dus die tekst niet lezen, zo neem ik me dan voor. In ieder geval niet van reageerders die zich doorgaans aan dit kwaad bezondigen. “Nee, namen noemen we niet!....”

Hier dan mijn reactie op de oogst van reacties op mijn stukje over een hufterige gendarme.

@susan. Vanwaar het idee van een zware maaltijd en die beschuldiging van veel kleine glaasjes? Slaat als k op dirk.

@hans van den bosch. Het zal best hoor, dat u heel andere ervaringen hebt – die heb ik ook. En dat de gendarmerie met aanslagen en gele hesjes (of beter gezegd met het reltuig-van-de-richel dat misbruik maakt van de activiteiten van de hesjes om te slopen en te plunderen) dus dat de gendarmerie het daar zwaar mee heeft: d’accord. Maar dat geeft een motoragent die automobilisten controleert toch niet het recht zich hufterig te gedragen?

Nog een vraagje: waarom nou Robert Naeff zijn ervaringen hebben aangedikt en verzonnen? Zie hier zo’n uit het luchtledige geplukte veronderstelling (zie hierboven) waar ik van gruw. Want ik beschouw dit als een poging iemand te beschadigen.

@Theodora. Je hebt gelijk: het is een moeilijk vak. Misschien zouden zij juist daarom beter moeten worden opgeleid. Nu worden ze na een opleiding van nauwelijks één jaar op het geboefte en de eerzame burgers losgelaten. En ik heb ze gezien hoor: CRS’ers die bij arbeiders-stakingen bloeddorstig met de knuppel in de hand stonden te popelen om eens lekker los te gaan.

@Robert Naef. Inderdaad: als ze niet de overtreding krijgen die ze vooronderstellen, gaan ze zoeken of ze iets anders kunnen vinden - alsof ze provisie krijgen van de boetes die ze opleggen. Ik meen te weten dat zo’n optreden voor de Nederlandse prinsemarij verboden is. Als die iemand tevergeefs aanhoudt op verdenking van overtreding X, mag zij niet gaan zoeken naar overtreding Y. Weinig mensen weten dat en daar maakt de politie dan weer (mis)bruik van.

@alexander. Goed lezen, alstublieft, meneer Alexander. Ik heb niet, zoals u stelt, geschreven dat alle gendarmes thuis niets te zeggen hebben. Ik heb het over veel van zijn collega’s. Uw verwijt dat ik stigmatiseer en kort door de bocht ben gegaan slaat dus ook als k op dirk (zie hierboven, bij susan). En mijn opmerking over onder de plak zittende tuten heb ik niet verzonnen, maar meermaals van serieuze Fransen.

@Bert. Hoera-hoera! Daar hebben we de als almachtig beschouwde Joop den Uyl weer eens in het vizier. Die heeft (in zijn eentje, Bert?) de politie omgevormd tot sociaal werkers. Mooi toch! Ik denk bijvoorbeeld aan onze sociaal werkende wijkagenten. Kom daar eens om in Frankrijk. Ik denk dat die aanpak in de verloederde banlieus gunstiger effect zal hebben dat de vijandig optredende flics die daar nu lopen te provoceren. Nog een gratis goede raad, Bert: abonneer je op een andere krant.

Nou, en dit was het dan. Een mooi opwarmertje op de maandagochtend. Ik ga nu maar weer aan het werk – het schrijven van wat serieuzere dingen.

Wat een lullige reactie van je, Dick!

Om te beginnen stel ik het niet op prijs dat je in het forum dingen lekt uit privé-correspondentie tussen e-vrienden. Dat is tegen alle regels van fatsoen.

Ten tweede gebruik je mijn opmerking totaal verkeerd: ik bedoelde, zoals je heel goed weet, dat ik nooit reageer op mensen die mij willens en wetens beledigen, zonder enig argument. Het was (voorzover ik me herinner) naar aanleiding van iemand die jou vanuit het niets had beschuldigd van "zelf-plagiaat". Daarentegen reageer ik altijd op reacties waarmee ik het niet eens ben, zolang die gewoon de mening plus de argumenten van de reageerder weergeven. Dat is met alle bovenstaande reacties het geval.

Je manier van reageren op mensen die de moeite nemen om je verhaal te lezen en er hun beargumenteerde mening over te geven straalt misplaatste wraakzucht uit en is ronduit kinderachtig.

En waarom al die vette letters?
 

Die ol'Dick maakt het allemaal wel mee zeg... wat een verhaal weer. Zit nog met kippenvel achter de klaptop, niet te doen zo spannend.

Dick maandag ochtend met het verkeerde been uit bed gestapt???