Monsieur Longayroux, ik mis eerlijk gezegd de Hugenoten in uw verhaal en hun diaspora over andere landen in Europa. Er zijn economen die het gebrek aan ondernemerschap in Frankrijk toeschrijven aan de impact die hun vertrek heeft gehad op de Franse economie. De ontvangende landen elders hebben dankbaar gebruik kunnen maken van hun protestantse werkethos en handelsgeest. 

Cher monsieur van de Meulen / Monsieur du moulin :)

Inderdaad zijn Hugenoten de protestante voorgangers van de groep die ik beschrijf. De groep waarvan mijn voorouders deel uit maakten, werden niet gedreven door religieuze vervolging maar door armoede en de zoektocht naar een beter bestaan.

Veelal gaat het hier om R.K mensen die ook in Amsterdam een eigen kerkje hadden waar missen, doopplechtigheden en huwelijken in het Frans werden gehouden.

Dank overigens voor uw reactie.

Die Franse taal werd overigens door heel wat nazaten van de Hugenoten ook thuis en in familiekring lang nog in ere gehouden. Mijn moeder werd als meisje aan tafel geacht ook in het Frans te kunnen converseren: mijn grootmoeder was een Du Crocq. Niet helemaal toevallig dat ik op de lagere school met zachte drang naar de facultatieve Franse les werd gedirigeerd. 

Waarde Rob ( ben zo vrij je te tutoyeren)

 Ook mijn oma sprak Frans en ik herinner mij goed dat ik als kleine jongen gebiologeerd luisterde naar het Onze vader dat zij in de Franse taal hardop voorbad. Zij scheen de Franse taal machtig te zijn geworden op een elite kostschool.

Ik heb dezelfde ervaring op de Lagere school. in de 6e klas waren er toen lessen frans en ik werd steeds met beurten geplaagd." Le chat est sur le piano" was zo'n eerste lesje, maar het beest moest zonodig achter en voor de piano plaatsnemen. Hoe zeg je dat ook al weer ? Toen een hele opgave :)

Ik ga nu dus door het leven met die bijzondere Franse naam en regelmatig krijg ik de vraag: Ben je van Hugenoten afkomst"? Ik heb mijn vrouw maar een mooi Hugenotenkruisje gegeven, wellicht een idee voor St Nicolaas ?

Ook ik miste de Hugenoten in het overigens goed geschreven verhaal, A.L. (Wat is je voornaam? Dat praat wat gemakkelijker.) Ze waaierden trouwens niet alleen uit over Europa, maar vestigden zich ook in onder andere Zuid-Afrika.

Mijn moeder heette met haar familienaam Ledoe, een duidelijk teken van "Wat kan 't mij eigenlijk schelen", toen NL ambtenaren het voor de zoveelste keer verkeerd schreven. Diezelfde eigenschap is karakteristiek voor de familie. Ik heb in Nederland ooit eens iemand ontmoet die nog Ledoux heette. Die familie kon het dus wél schelen. Het lijkt me trouwens knap lastig wanneer je in Nederland, ff kijken, Longayroux heet. 

Mijn familienaam Besse spreekt voor zich, hoewel iemand in Nederland me ook wel eens heeft gewezen op een website waar stond dat de naam Besse al in de 12e eeuw in Noord-Holland voorkwam. In het Occitaans betekent de naam berk. In Frankrijk is het wel gemakkelijk wanneer je Besse heet, al moet je wel steeds je voornaam erbij zeggen, omdat hier veel Besse's bestaan. 't Is in in ieder geval wel veel gemakkelijker (ook hier) dan Longayroux!

Alexander, zie de titel van het artikel.

Ach, wanneer de Fransen in eigen land allemaal gelijk zijn, laten we de term "Fransen" dan ook maar in de Bataafse Republiek als "all inclusive" beschouwen: economische, religeuze en politieke vluchtelingen. En de Hugenoten: ze hadden er alle reden toe indertijd te vluchten.....

Ja Rob, over de verschrikkelijke geschiedenis van de Hugenoten zijn veel boeken geschreven. Ik heb er ook nog een in de kast staan:

Helaas, ik had ze zo mooi naast elkaar geplaatst...

Wat "de" Hugenoten betreft, een term die eigenlijk twee vluchtelingenstromen aanduidt. In het Frans wordt dit de REFUGE genoemd. Tijdens de eerste in de zestiende eeuw vluchtten protestanten uit België en Noord-Frankrijk, zij vreesden de Spaanse bezettingstroepen. Dat waren de WALEN die in Nederland hun kerken stichtten. De tweede kwam in de zeventiende eeuw op gang, nadruk op de periode 1680-1710. Na de nacht van het Bartholomaeusfeest op 24 augustus 1672, toen in Parijs honderden Hugenoten werden vermoord. Wat bijna de lijfspreuk was van Lodewijk de veertiende "une foi, une loi, un roi" liet weinig ruimte voor andersdenkenden. Nu vluchtte men voor de eigen katholieke regering. Deze tweede stroom, de "echte" Hugenoten, ging gedeeltelijk op in de cultuur van de Walen, deels zochten zij hun eigen weg, volledige integratie toen terugkeer naar Frankrijk niet meer mogelijk was. Walen en Hugenoten, begrippen die in het gewone spraakgebruik bijna als synoniemen worden gebruikt, maar toch een andere achtergrond hebben.

Hartelijk dank voor uw reacties Alexander, Rob en Theodora.

In Frankrijk wordt mijn naam , van Ocitaanse origine, foutloos uitgesproken en geschreven

in Nederland is dat even anders. Verschrijvingen zijn legio en ook diploma's heb ik soms opnieuw moeten laten schrijven ! Ik heb altijd een visitekaartje op zak om schrijvers een handje te helpen.

Een jaar of 15 geleden was er in de Temple Neuf in Metz, die andere kerk met forse toren die je vanaf de snelweg kunt zien, een expositie over de Hugenoten. Er zijn er ook veel naar Pruisen gevlucht. Onder hen de voorouders van de latere Bondsminister Thomas de Maziere.

De Temple is overigens gebouwd in de periode dat Metz Duits was, in opdracht van Wilhelm II en de imposante toren zal zeker ook bedoeld geweest zijn, om de kathedraal te overtreffen.

@Louise Meertens:u schrijft Romijnen waar u waarschijnlijk Romeinen bedoelt. En dat voor een classica.