Nederlanders.fr
Juridisch robbertje worstelen in Frankrijk
Beste medelanders,
Ofschoon ik wel voor de kosten van juridische procedures ben verzekerd, had ik in Nederland nooit gebruik behoeven te maken van juridische bijstand. Dat werd even anders in Frankrijk.
Na een paar jaar rustig in Frankrijk te hebben verbleven, kreeg ik plotseling met een merkwaardige claim te maken Een passant meende door mijn hond te zijn gebeten, van zijn fiets te zijn afgetrokken en enige dagen thuis had moeten blijven op aandringen van de arts, die de gedupeerde zou hebben bezocht.
De verzekering( Maif )van de zogenaamde gedupeerde ,claimde bij mij een groot bedrag. Wat te doen?
Ik riep de hulp in van een( slimme) Parijse bovenbuurman met een tweede huis. Ik vertelde hem dat ik wel een hond had maar dat het een lief beest was, geen bijter. Hij kende het dier ook.
Ik had niets van het genoemde en geclaimde voorval gehoord via geblaf of noodkreten. Wat nu ?
De bovenbuurman, hier Monsieur B, meende dat het hier ging om een nepclaim. Een auto met een buitenlands kenteken bij een maison secundair roept bij bepaalde mensen kwalijke ideeën op.
Later bevestigde mijn Franse kennissen deze werkwijze. Sommige van hen hadden ook zelf met een nepclaim te maken gehad. ( Eén ervan, een restauranthouder die zijn hond in de zaak had liggen, werd door een klant gesommeerd een fiks bedrag direct te betalen of een procedure aan zijn broek te krijgen na een vermeende beet van de hond !)
Goede raad is duur en ik stelde samen met Monsieur B een brief op aan de verzekeringsmaatschappij van de zogenaamde dupeerde. In de brief werd gesteld dat mijn hond nooit agressief gedrag had vertoond. Voorts werd gevraagd om een doktersattest om de zogenaamde verwondingen te bewijzen.
De verzekering droop af en liet de claim vallen !
Helaas kreeg ik te maken met een tweede affaire, nu zélf opgestart.
Ik zal u de details van een macaber ongeluk in het ziekenhuis van Cahors maar onthouden, maar na toediening van een gevaarlijk medicijn en gebrek aan surveillance, viel ik uit een openstaand raam en werd gespietst op de metalen punten van een hekwerk, 8m lager !
Dankzij een kennis een Franse advocate en de koelbloedigheid van mijn vrouw, voerde wij met succes een juridische strijd via een rechtbank voor zaken tegen de Staat. Het ziekenhuis was staatsbezit.
Deze speciale rechtbank, het Tribunal administratif, Toulouse veroordeelde, na een lange, taaie procedure, het ziekenhuis voor de letselschade die was geleden.
Het uiteindelijke bedrag bleek na vele administratieve rompslomp, een 'pourboir'.
Verdere procesgang hebben wij laten varen om nog meer stress en spanning te vermijden.
Mijn lichamelijk welbevinden kreeg ik helaas niet terug met een geldbedrag wél de genoegdoening van het 'winnen'van de procedure tegen het ziekenhuis, een orgaan vallend onder van de Franse staat, waarbij met aangedragen feiten werd bewezen dat het hospitaal grote fouten had gemaakt.
Heden ik, morgen gij of ..... een gewaarschuwd mens telt voor twee.
Theodora Besse
Of Al (zo noem ik hem gemakshalve maar) nu wel of niet uit het raam is gevallen en 8 meter lager op een hek met scherpe punten terecht is gekomen, het is een aardig verhaal! En gelukkig heeft hij het overleefd, want ik vind hem een aanwinst voor dit forum!
Maar Al, het is "gespiest", want je werd aan een spies geregen in je val, niet aan een spiets. Dat woord bestaat in het Nederlands niet. We kennen wel spitzen (duits leenwoord), maar dat bedoel je niet.
Mijn buurvrouw van 84 is in het ziekenhuis 's nachts uit bed gevallen, omdat de verpleging had vergeten om het hekje van het bed omhoog te doen. Drie breuken aan beide benen en zes maanden verpleeghuis waren het gevolg. Ze piekerde er niet over om te gaan procederen tegen het ziekenhuis. Om dezelfde reden die ik altijd noem: "Processen zijn menseneters." Je houdt er alleen maar slapeloze nachten aan over.
In Amerika kan het financieel nog de moeite waard zijn, maar in Europa zijn rechters niet zo scheutig, zelfs als je kunt bewijzen dat het de verwijtbare schuld van de ander is. Want dat blijft ook altijd maar de vraag.
Al, ik kijk uit naar je volgende verhaal!
8 Nov 2019
A.L. Longayroux
Beste mensen,
Wederom dank voor alle reacties. Ik kan mij voorstellen dat mijn macabere incident U de wenkbrauwen laar fronsen. Het feit dat ik nu schrijf bewijst dat ik nog leef zij het met blijvende effecten van mijn val en aandoening. Men(lokaal ziekenhuis St. Cere) liet mij transporteren per ambulance naar het Centre Hospitalier( ziekenhuis) in Cahors omdat men een hersenontsteking dacht te constateren. Vermoedelijk was een tekenbeet hiervan de oorzaak. De behandeling met Acyclovir volgde , een medicijn met grote gevaarlijke bijwerkingen (psychoses etc).
Onder het raam van het oude ziekenhuis stond inderdaad een monumentaal hek met lansvormige, stalen punten waarop ik terecht ben gekomen. Elk nadeel heb zijn voordeel. Nadat een passant mij gespietst op het hek bij een grote plasbloed had gevonden, heeft men in het ziekenhuis uren besteed om mij te opereren aan alle verwondingen en breuken. Het ziekenhuis was nabij !
Naast een gebroken heup had in vele verwondingen aan hoofd en onderlichaam. Tenslotte ben ik met hulp van ANWB gerepatrieerd, En na verblijf in een ziekenhuis te Alkmaar ( quarantaine) drie maanden in Heliomare ( Wijk aan Zee, revalidatie) opgenomen. Veel dank ben ik verschuldigd aan het behandelend personeel aldaar.
De krant La Depeche du Midi besteedde de gehele voorpagina aan het voorval, waarbij de directeur van het ziekenhuis werd geïnterviewd. Journalisten vroegen zich af hoe zoiets kon gebeuren.
Antwoord : men kon geen rekening houden met suïcidale patiënten maar een opvangteam voor het geschokte personeel zou worden ingesteld !Ongelovige Thomassen kunnen voor een goed fles wijn, hun hand komen leggen op al mijn littekens." Cahors zien en dan sterven", is aan mij niet besteed !! :)
Mijn vrouw moest zich later bij de Gendarmerie melden om duidelijk te maken dat ik geen zelfmoordkarakter had en dat er geen misdrijf/ poging tot moord ( ! ) in het spel was geweest .Ook werd zij geprest geen maatregelen te nemen tegen het ziekenhuis. Een formulier zou zij moeten hebben ondertekenen. ! Dat heeft zij geweigerd en zodoende konden wij "porte plainte "juridische aanklacht doen, dus tegen de Franse staat ! Voor Franse vrienden een vrijwel onmogelijke opgave op te boxen tegen zo'n moloch !
Na mijn affaire kijken vrienden en kennissen in ziekenhuizen wel, of en hoe ramen kunnen worden geopend !!! U snapt nu wel waarom !!
8 Nov 2019
Henri Bik
Een 'Assurance Assistance Jurdique' is in Frankrijk inderdaad beslist nuttig
8 Nov 2019