Beste medelanders,

Ofschoon ik wel voor de kosten van juridische procedures ben verzekerd, had ik in Nederland nooit gebruik behoeven te maken van juridische bijstand. Dat werd even anders in Frankrijk.

Na een paar jaar rustig in Frankrijk te hebben verbleven, kreeg ik plotseling met een merkwaardige claim te maken Een passant meende door mijn hond te zijn gebeten, van zijn fiets te zijn afgetrokken en enige dagen thuis had moeten blijven op aandringen van de arts, die de gedupeerde zou hebben bezocht.

De verzekering( Maif )van de zogenaamde gedupeerde ,claimde bij mij een groot bedrag. Wat te doen?

Ik riep de hulp in van een( slimme) Parijse bovenbuurman met een tweede huis. Ik vertelde hem dat ik wel een hond had maar dat het een lief beest was, geen bijter. Hij kende het dier ook.

Ik had niets van het genoemde en geclaimde voorval gehoord via geblaf of noodkreten. Wat nu ?

De bovenbuurman, hier Monsieur B, meende dat het hier ging om een nepclaim. Een auto met een buitenlands kenteken bij een maison secundair roept bij bepaalde mensen kwalijke ideeën op.

 Later bevestigde mijn Franse kennissen deze werkwijze. Sommige van hen hadden ook zelf met een nepclaim te maken gehad. ( Eén ervan, een restauranthouder die zijn hond in de zaak had liggen, werd door een klant gesommeerd een fiks  bedrag direct te betalen of een procedure aan zijn broek te krijgen na een vermeende beet van de hond !)

Goede raad is duur en ik stelde samen met Monsieur B een brief op aan de verzekeringsmaatschappij van de zogenaamde dupeerde. In de brief werd gesteld dat mijn hond nooit agressief gedrag had vertoond. Voorts werd gevraagd om een doktersattest om de zogenaamde verwondingen te bewijzen.

De verzekering droop af en liet de claim vallen !

Helaas kreeg ik te maken met een tweede affaire, nu zélf opgestart.

Ik zal u de details van een macaber ongeluk in het ziekenhuis van Cahors maar onthouden, maar na toediening van een gevaarlijk medicijn en gebrek aan surveillance, viel ik uit een openstaand raam en werd gespietst op de metalen punten van een hekwerk, 8m lager !

Dankzij een kennis een Franse advocate en de koelbloedigheid van mijn vrouw, voerde wij met succes een juridische strijd via een rechtbank voor zaken tegen de Staat. Het ziekenhuis was staatsbezit.

Deze speciale rechtbank, het Tribunal administratif, Toulouse veroordeelde, na een lange, taaie procedure, het ziekenhuis voor de letselschade die was geleden.

Het uiteindelijke bedrag bleek na vele administratieve rompslomp, een 'pourboir'.

Verdere procesgang hebben wij laten varen om nog meer stress en spanning te vermijden.

Mijn lichamelijk welbevinden kreeg ik helaas niet terug met een geldbedrag wél de genoegdoening van het 'winnen'van de procedure tegen het ziekenhuis, een orgaan vallend onder van de Franse staat, waarbij met aangedragen feiten werd bewezen dat het hospitaal grote fouten had gemaakt.

Heden ik, morgen gij  of .....  een gewaarschuwd mens telt voor twee.