Hallo Eva, over mijn ervaringen hier is in het januarinummer 2013 van Maison en France een artikel verschenen. Misschien kun je daar ook uit putten. Bij evt publicatie (waar?) lees ik graag eerst je artikel. groeten, Marianne

@Lodewijk: mooie input! Kan ik zeker iets mee. Mag ik eventueel je naam gebruiken?

@Marianne: heb je het artikel voor mij misschien? Ik heb het jan. nr. van Maison en France niet hier. Je kunt het mailen naar eva@beeveedee.com. Ben benieuwd! 

U zou mij kunnen bellen...0033565371459

Ik leef hier beter als in m'n dromen ! Veel meer mogelijk hier in Frankrijk. Minder regels. Dichtbij de natuur. Minder stress. Beter betaald. Eigen huis bouwen na werktijd. Vuurtje stoken in tuin. Het enige wat ik van Nederland mis is dat iedereen op de fiets zit, dus meer sociale connecties en daarbij horende de openheid van de mensen: Je zult in Frankrijk nooit je hond kunnen gaan uitlaten en bij iedereen "naar binnen kunnen kijken". Niet zozeer om te gluren, maar gewoon het gezellige gevoel te laten vieren.   ... Dat zul je in Frankrijk dus nooit meemaken.

Prachtige reacties. Heel fijn. Ik blijf de reacties de hele dag checken...

Ik vind uitdrukkingen als 'leven als god in frankrijk', 'la douce france'..niet echt op de werkelijkheid slaan. Ik woon hier nu 11 jaar maar echt romantisch, geweldig zou ik het niet noemen. Misschien is het dat als je met je nederlands goed pensioentje hier een leuk tweede of nieuw huisje hebt, ergens waar het mooi is en  je niks meer hoeft zeg maar....Maar als je hier gewoon komt als jong afgestudeerde, werk zoekende, gaat werken, je kids naar school moet brengen en je te maken krijgt met de franse bureacratische rompslomp vind ik het toch wel een beetje minder romantisch. Het is dan toch gewoon meer "metro boulot dodo". Ik vind Frankrijk ook geen rotland hoor. Maar je moet er wel aan wennen, het is toch anders. Parijzenaren of mensen daar net omheen zijn niet speciaal  'gezellig'.  Beter betaald is het niet. Iig voor mij niet. Wat me wel beter lijkt is de securite social en de kinderopvang. Als ik dat met het gedoe van mijn zusje in Nederland vergelijk. Ik vind het fijn dat je hier niet telkens overal voor hoeft voor te betalen zoals in Nederland (parkeren, uittreksels)....Maar ik vind Nederland dan wel weer makkelijker (je blijft hier maar kopien en uittreksel geven aan allerlei instanties, telkens weer (drie laatste salarisstrookjes, edf strookjes...kopie van id) etc etc)...Kaas en wijn zijn natuurlijk lekker...Maar fietsen ook....Ik vond de openheid/vrijheid die in Nederland bestond ook fijn....Hier vind ik het toch vrij paternalistisch...In Nederland hebben we lekker Koninginnedag en  Gaypride, Feesten....Hier zie je ze maanden en maanden emmeren over het leven van anderen.....moeilijk doen. Ach dus..het heeft zijn voor en tegens...:-)

Ik ben het eens met Lodewijk en Nienke. Iemand die zich echt serieus heeft voorbereid op het emigreren naar Frankrijk weet dat er dingen zijn die in Frankrijk beter en fijner geregeld zijn, maar ook dat er dingen zijn die juist in Frankrijk lastiger of minder goed geregeld zijn. Hier zijn er net zo goed de instanties of procedures waar je je aan ergert. Overal moet een kopietje bij en werkelijk alle briefjes van school moeten ondertekent worden door (één van) de ouders. Voor fietsen zijn hier te veel hoogteverschillen, maar voor andere sporten zijn er erg veel mogelijkheden en het sporten bij een vereniging is veel goedkoper dan in Nederland. Het is vooral leuk om kennis te maken met een andere cultuur, maar daar moet je je wel zelf voor inzetten. Meedoen dus. Hoe geweldig emigreren is, hangt dus volgens mij heel erg af van je eigen instelling en je bereidheid om te integreren. Vaak hoor of lees je, wanneer het gaat over vakantievieren in Frankrijk, :"leuk land, dat Frankrijk, maar zo jammer dat er Fransen wonen". Dat is nu zo'n instelling waarmee je het hier niet redt. Mijn indruk is juist helemaal anders: als je je best doet om Frans te praten en te integreren, krijg je meestal alleen maar complimenten over je taal (ondanks de duizenden fouten die je maakt) en wordt je overal direct bij betrokken. Veel Fransen vinden het  namelijk geweldig als iemand meerdere talen spreekt, omdat zij dat niet kunnen. Op iedere school wordt nu wel engels onderwezenn en meestal ook Duits en/of Spaans, maar het niveau daarvan ligt beduidend lager dan in Nederland. Onze emigratie naar Frankrijk is enorm goed bevallen. We wonen hier nu bijna 2 jaar en zijn hier allemaal erg gelukkig. 

Je mag mijn naam gebruiken, Eva, maar indien je dat doet, zou ik  het wel fijn vinden om het artikel voor publicatie te mogen lezen.

Ik vind dit een heel interessant onderwerp en lees de reacties met belangstelling. Mijn gedachte hierover is dat emigreren een zoektocht is naar 'beter' en 'anders', maar dat je natuurlijk jezelf meeneemt. Vaak zal het daardoor tegenvallen. Ik ben er gelukkig mee, ik had dit nodig, maar ik denk dat je ook je geluk en je rust in je eigen land (of in jezelf) kunt vinden (of had kunnen vinden)! Mij heeft het veel goeds gebracht. Reizen in het algemeen kan je geest verruimen. Je plekje vinden in het leven is belangrijk en heel persoonlijk en soms is het nodig om daarvoor verder weg te gaan, maar het is ergens anders niet per se beter. Wel anders en dat kan je liggen, of niet. Ik ben hier, nu, gelukkig.

ik denk niet dat voor 'iedereen' de reden om te verhuizen naar frankrijk is dat het zo leuk, geweldig of romantisch is. soms is het gewoon de plek waar je nu eenmaal woont, omdat je er bent blijven hangen door werk of liefde of omdat je er nu eenmaal bent. misschien dat vutters/gepensioneerden dit als reden hebben? ik woon hier omdat ik me hier thuis voel, hier (ook) vrienden heb, een baan heb en omdat mijn vriend hier ook woont. het had net zo goed assen kunnen heten, of salzburg of wat dan ook. er was geen bijzondere reden dat het nu perse frankrijk moest zijn. en soms is frankrijk lastig, net als dat nederland soms lastig is. en soms is frankrijk superleuk, zo als ook nederland dat soms is. en meestal is het gewoon de plek waar je woont, eet, boodschappen doet, kookt en meer van die gewone dagelijkse bezigheden die mensen over de hele wereld doen.

Ik woon in het Noorden, wat nu niet de meest romantische plek van Frankrijk is, maar ik heb het hier prima naar mijn zin. Voor de prijs waar men in Nederland een klein lapje grond voor koopt (inclusief weet-ik-hoeveel buren die in je tuin mogen staren), kan men hier een fantastisch droomhuis bouwen. Ik vind de mensen hier heel aangenaam en vriendelijk, maar daar staat 59 ook bekend om!! Als ik al die dode vinex wijken in Nederland zie, verlang ik weer enorm terug naar de fermettes, boerenweggetjes en zelfs naar de gaten in de weg.

Mooi gesproken allen. Ik blijf het volgen en kom om in de inspiratie en quotes! Super! 

Ik ben weduwe, 63 en  heb alleen de stap gezet in augustus 2008. Als U daar informatie over wilt hebben dan kunt U mij bellen. 0642608141. Succes met het artikel

Bijna 13 jaar geleden dat wij geëmigreerd zijn en nooit één seconde spijt van gehad. Wat een ruimte, een vrijheid, de mogelijkheid om jezelf te kunnen zijn hier en wat een warme contacten met de plaatstelijke bevolking/buren hier op het platteland. Nee, voor ons geen Nederland hier en zien er zelfs tegen op om straks voor een dag of 10 naar Nederland te gaan omdat het toch echt tijd is om onze hollandse kleinkinderen weer eens te zien. Voor ons als gepensioneerden een land met mogelijkheden op ons prachtige Stilteplekje Mazade.

Je mag mijn naam gebruiken maar dan inderdaad eerst even het artikel doorlezen en voor meer vragen kun je me bereiken op tel.nr.: 0563051123 of paradebloem@gmail.com

10 jaar geleden geemigreerd met een prepensioen naar het platteland. Een salaris viel weg, het andere ging naar 75 %. In zijn totaal bijna 60 % inkomen minder dannin NL. Hier veel ruimte en rust, campinkje en gite begonnen voor de lol. Nu door wijzigingen in de wet en terugloop in pensioeninkomsten minder inkomsten zodat de campinginkomsten  een welkome aanvulling zijn. Getracht te integreren, echt gelukt is het niet. Weinig vrienden, nog steeds heel veelmoeite met de franse mentaliteit tav afspraken etc. Toch voor geen goud terug naar NL. Wellicht in de toekomst verhuizen naar een grotere stad. Toch weer een beetje leven in de brouwerij. Zie mezelf hier niet oud zijn met de occitaans spreken de buren. onderstaande link vanaf blz 36 ons verhaal (2011)

http://content.yudu.com/Library/A1swzd/EmigreerMagazineJuli/resourc... 

De goden en godinnen afkomstig uit Nederland moeten hier net zo hard, zo niet harder werken, maar verder JA, het is echt een thuiskomer om hier te wonen en te werken!

Toevallig was begin deze week een uitzending op M6, waarin te zien was hoe een Nederlands echtpaar hun droom heeft verwezenlijkt om in Frankrijk kasteelheer en -dame te worden. Maar dat de realiteit anders is dan ze zich hadden voorgesteld, moge duidelijk zijn. (Misschien zitten ze ook wel op nederlanders.fr?)

Op dit moment te zien in m6 replay, maar of dat buiten Frankrijk mogelijk is, betwijfel ik. Dit is de link in elk geval: http://www.m6replay.fr/#/zone-interdite/11290860-nuits-inoubliables...

Het hangt van je motieven af waarom je emigreert. Heb je het helemaal gehad met Nederland, om wat voor reden dan ook dan is emigratie naar welk land dan ook een vooruitgang. Ga je met overdreven verwachtingen naar Frankrijk dan zal het hier tegenvallen. Veel mensen kennen Frankrijk alleen van de vacanties. Maar hier kan het ook koud zijn en regenen. En van een chambre d'hote alleen kan je echt niet leven!

Als je het doet om je kinderen een beter leven te geven bedenk dan ook dat de werkkoosheid hier doorgaans hoger is dan in Nederland.

Mensen weten meestal heel goed wat ze niet willen, maar doorgaans minder goed wat ze wel willen!

Ik denk dat je niet kunt praten over Frankrijk in het algemeen. iedere streek is anders en je kunt ze niet met elkaar vergelijken. Nederland is administratief veel beter geregeld dan Frankrijk. Je moet je gewoon integreren in de streek waarin je woont en je vooral aanpassen. Dus snel de taal leren en niet uitsluitend met Nederlanders onderelkaar blijven, Nederlands eten over laten komen (daar ergeren de Fransen zich vreselijk aan) alleen Nederlandse kranten lezen en Nedrlandse TV kijken en zeggen dat het in Nederland beter is. Ik denk dat Frankrijk niet romantischer is dan Nederland (behalve misschien als je net 2 flessen wijn op hebt)

Hallo Eva, Ik kom nagenoeg heel mijn leven al in Frankrijk, woon en leef er nu 6 jaar en voor mij het mooiste land van Europa, maar.......... zodra er een probleem op doet verlang je naar Nederland. Lees eerst even mijn blog hierover. http://ohfrancemonamour.wordpress.com/2013/04/19/divide-et-empera-m... Frankrijk is een verdeel en heers maatschappij, in alle lagen van de bevolking. Het leven op het platteland is fantastisch en zou voor geen goud in de grote stad willen wonen. Ooit in Parijs bedreigt door een groep (allochtone) jongeren, geen pretje! Frankrijk is niet te vergelijken met NL. Aanpassen is het sleutelwoord en verwacht niet dat de Fransman zich aan jou aanpast.  Het banksysteem dateert uit de jaren 60 en alle administratieve handelingen zijn dramatisch. Medewerkers van die instanties durven en mogen geen beslissingen nemen, er moet altijd een hoger geplaatste goedkeuring aan geven en het lijkt alsof dit eeuwen duurt. Daartegen is vrijheid, natuur, mentaliteit en het respectvol met elkaar omgaan, als een warm bad. Het idealiseren van een land als Frankrijk is niet goed, want er gaat een heleboel mis. Maar onze weegschaal slaat over naar de Franse kant. Succes met je verhaal. Groet Hans.

Niks romantisch aan, gewoon heel hard werken voor minder geld, moeilijke nieuwe taal leren, heel veel geduld leren hebben als je met overheidsinstellingen te maken krijgt (vaak dus), veel teleurstellingen en moeilijke tijden gehad, maar daar staat een enorme kwaliteit van leven tegenover. Vrijheid in je werk (als zelfstandige dan), natuur om je heen waar ik al meer dan 14 jaar iedere dag van geniet, aardige en behulpzame mensen, geestverruimend, kortom wij zijn nog steeds heel blij dat we hier gekomen zijn.

Alles hangt er vanaf wat men zoekt. Ik zocht meer natuur, meer zon  en plaats voor mijn paard/poneys aan mijn huis bij mijn pensionering.

Ben zeer tevreden want heb het gevonden in de Landes de Gascogne voor een betaalbare prijs. Wat ik hier heb zou ik nooit, noch in Vlaanderen noch in Nederland kunnen vinden hebben.

Als je bijna zeventig bent en tien jaar in Frankrijk woont is het niet eenvoudig in het kort je emigratie naar La Douce te beschrijven. Toch geprobeerd. In Nederland alles gezien en meegemaakt: 2 miljoen autokilometers,in flats  op  2,4en 6  hoog gewoond   in steden en dorpen,  maar ook  een boerderij  in de buurt van de Drentse Hei. De lage Landen zien groeien van elf naar bijna zeventien miljoen medelanders. Geluk gehad bij het kopen van een Maison Secundaire en aldus zes jaar vakantie gehouden in dit land om vervolgens de definitieve stap te zetten. Heb onze emigratie volledig en voor 100% per internet verricht. Contactproblemen, taalproblemen, formulierengevechten ? Pas des problèmes! Internet, Skype, Canaldigitaal ? Mensen wat is het heerlijk in dit verre land zo dicht bij huis te zijn! 

Alleen is  het op de Drentse hei inmiddels niet meer zo rustig en ontspannen als het leven op het Franse platteland. Nous sommes très, très contents.

Ik ben in 1969 naar Frankrijk (Lot) vertrokken en in 1997 weer naar Nederland teruggekeerd, waarbij de kinderen (+ kleinkinderen) als Fransen in Frankrijk zijn blijven wonen en werken. Wat ik tegenkwam was: heerlijk buitenwonen, langdurige ziekte van echtgenoot,(te) krappe beurs en dus heel weinig  leef- en wooncomfort, scheiding, burn-out: terugkeer naar Nederland, behandeling en ervoor gekozen daar te blijven, waar ik ruimte en gelegenheid kreeg mijn schilder/fotografie/ en muzikale talenten te ontwikkelen, die niet aan bod kwamen in mijn Franse leefsituatie. Daar ben ik oprecht blij en gelukkig mee, en neem mijn huidige woonsituatieplek voor lief, waarbij ik wel de  kronkelige, bochtige Franse ruimte mis, me daarbij afvragend hoe groot het aantal Nederlanders is, dat is teruggekeerd.............

Minder regels? Juist veel meer regels, dan waar dan ook. Echter, ze worden niet nageleefd, gehandhaafd of gebruikt door medeburgers. In de praktijk dus : nauwelijks regels. Fransen hebben nauwelijks een sociaal leven, echt 'vrienden' worden, bestaat in de franse cultuur niet. Voordeel is dan weer wel  dat iedereen je met rust laat. Vuurtje stoken in eigen tuin? In NL heb je binnen 3 minuten buren, danwel politie, danwel boa's  op de stoep.  In FR laat iedereen je links liggen, ook als je in het verkeerde seizoen dikke rookwolken produceert.

Eva zal haar oproep niet bedoeld hebben voor het opstarten van een discussie. Maar ik vind alle reacties erg leuk om achter elkaar te lezen. Mijn 'uittreksel' zou zijn 'positief'!!

Als je als Nederlander in Frankrijk gaat wonen en eventueel werken, blijkt dat Nederland heel anders is als dat je denkt. En Frankrijk meer gelijk is aan Nederland.

@Edith zo waar; veel regels, maar in NL worden ze stipt nageleefd door het gebrek aan (levens)ruimte, wat van Frankrijk een 'makkelijk' leefbaar land maakt met toch een onmiskenbaar aantal voordelen boven de ons vertrouwde compacte verzorgingsstaat. 

Mooi gezegd, Martine.

Dag Eva,

Leuk idee. Ik zou in ieder geval aandacht besteden aan Système D. Hieronder een artikel waar je uit kunt putten.

Système D

De clichés voorbij, is het wel zo dat de verschillende volkeren op verschillende manieren waarde toekennen aan de individuele kwaliteiten. Het hoort bij de dominante levenshouding van het land en heeft in de loop der eeuwen zijn stempel gedrukt op taal en cultuur. De punctualiteit, ook in de privé-sfeer, wordt bijvoorbeeld veel meer gewaardeerd in Duitsland dan in Frankrijk. Hetzelfde geldt voor het legendarische Britse vermogen om onder alle omstandigheden kalm te blijven. Maar wees gerust: de Fransen hebben tegen al die superieure eigenschappen van hun buren hun eigen geheime wapen: het „Système D‟! En, zoals vaker bij diepgewortelde culturele trekken, is het woord bijna niet te vertalen.

„D‟ komt uit „Débrouille‟, de capaciteit om – met beperkte middelen - originele doch doeltreffende oplossingen te verzinnen voor allerlei praktische problemen, van het staken van het openbare vervoer tot en met het lekken van het dak. De kwaliteit zelf heet dan de „débrouillardise‟, en „être débrouillard‟ is het mooiste geschenk dat de goede fee aan een Franse pasgeborene kan schenken. Het is een combinatie van handigheid, creativiteit, goede connecties en doorzettingsvermogen die in het leven bijzonder nuttig zal zijn. Het klinkt al zo leuk. Net zoals het achtervoegsel „et‟ of „ette‟ iets kleins en liefs aangeeft, wekt voor de Fransman „ouille‟ een ongecompliceerd, volks, vertrouwd, bijna intiem gevoel. Denk aan de „bonne uille‟ (sympathiek gezicht), aan het bijna liefkozende scheldwoord „Fripouille!‟, of aan „chatouiller‟ (kittelen). Aangezien „brouiller‟ „in de war schoppen‟ betekent, krijgt men bij „débrouiller‟ het beeld van een kundige handeling, zoals een visser die zijn netten uit de knoop haalt. Wel een ervaren hobbyvisser dan, want het mooie aan „la débrouille‟ is dat het niet professioneel is, niet iets geleerds, maar een goed benutte natuurlijke gave.

Alleen het uitspreken van het woord doet de Fransen al genieten. Als u aan een welvarende Franse entre-preneur vraagt hoe de zaken gaan, antwoordt hij met een grijns op zijn gezicht: „On se débrouille…‟, wat letterlijk betekent dat hij het wel „kan volhouden‟, maar eigenlijk duidelijk toont dat het heel goed gaat.

Dus, wanneer u klaar bent met uw - grotendeels eigenhandige - verbouwing, en als u met gepaste trots al dat moois aan uw buren toont, en dat zij zich verbazen over zoveel vernuft en vragen gaan stellen, antwoord dan maar met glanzende ogen “Système D!”. Dan hebt u het echt bij hen gemaakt!

Vriendelijke groetyen en succes 

Wouter

heerlijk stukje leesvoer dat ook nog eens leerzaam is Wouter, merci

@Marianne   oook 'merci' :-)

Man - 32 jaar - Toon - je mag mijn naam gebruiken :)

Bonjour,

Emigreren in niet altijd een keuze, en in mijn geval eerder een samenloop van omstandigheden..

studeren op een nederlandse hogeschool, uitwisseling in Frankrijk met een Sup de Co in het Nice, had ook Canada/Duitsland/Oostenrijk of elders kunnen zijn, kennis maken tijdens de studie met mijn huidige (Franse) droom vrouw en dan toch maar afstuderen in Frankrijk ipv in Nederland. Een baan vinden, trouwen, een huis kopen (huisje - boompje - geen beesje) en je ondertussen aanpassen...  het is nu ong. 10-11 jaar geleden dat in Frankrijk ben beland en na Bordeaux, Tours, Dijon, Paris zijn we eindelijk op de volopige lange termijn bestemming beland in Toulon ==> Zon, Zee, Natuur, Geen files meer... ik heb het er GEWELDIG naar mijn zin, zou eigenlijk niet meer anders willen..

Veel succes met het artikel!

Toon

Vergeten te melden dat ik pas op mijn 65ste hier na toe ben gekomen,  hoofzakelijk om  de huisprijzen, buiten met grote tuin.

Het is hier dan ook fantastisch.

Maaike

Lieve 'lotgenoten' danwel ervaringsdeskundigen, danwel levensgenieters in Frankrijk:

ik wil jullie danken voor de overweldigende input. Morgen ga ik het nog eens rustig doornemen allemaal, om vervolgens het artikel aan te vullen. Ik schrijf voor deze opdracht voor VROUW Magazine van de Telegraaf. Ik weet niet precies wanneer het uitkomt en...het moet uiteraard nog worden geaccordeerd. Ik zal grotendeels een 'ik-verhaal' schrijven, want dat is de opdracht die ik heb gekregen. Maar leuke quotes in een kadertje erbij van andere Nederlanders in Frankrijk lijkt mij een leuke aanvulling. Verwacht geen lange citaten die ik letterlijk overneem, maar her en der een leuke onliner. Ik zal, denk ik, totaal geen namen gebruiken, dus ieders privacy is gegarandeerd. Maar als ik mij daarin bedenk neem ik netjes contact op met degene van het citaat om te checken of hij/zij daarmee akkoord is. 

Voor nu wil ik zeggen: merci duizend fois! En zodra het concreet gepubliceerd zal worden, kom ik nog op de lijn.

Bonne soiree,

Eva

De dromers en denkers zitten nog steeds in Nederland. Ze komen zeer vaak tijdens hun vakantie op bezoek bij de vrienden die zijn gegaan. De vraag is dus niet of het leuk is zoals iedereen denkt in Nederland, maar of het de moeite waard was de STAP te nemen. En dan maakt het niets uit: Drente, Limburg of Dordogne. Er is overal romantiek en plezier, ik heb het hier gevonden. 

Ik woon sinds eind augustus 2012 in Frankrijk (omgeving Lille) en sprak bij geen woord Frans. Ja een beetje Frans nog van de MAVO. Ik vind Frankrijk een mooi land, maar de Fransen (niet allemaal) zijn mijn optiek nogal stug. Zeker als je de taal niet goed machtig bent. Ze zullen zich niet makkelijk openstellen /  aanpassen. Misschien heeft het ook te maken in welke regio je woont. Voor mij is er een groot verschil qua werken en leven in Frankrijk. Qua werk kost het mij heel veel moeite terwijl het normale dagelijkse leven stukken minder moeite. Je moet als buitenlander binnen een Frans bedrijk enorm vechten voor een plekje. Ook het leren kennen van mensen en maken van vrienden kan moeilijk zijn als je de Franse taal niet goed machtig bent. Maar ik heb een lieve Franse vrouw die samen met haar familie ervoor zorgen dat ik toch graag in Frankrijk wil blijven wonen. Ik mis Nederland wel enorm....maar dat komt deels ook de regels voor aanvragen verzekering e.d. soms een administratieve nachtmerrie kan zijn.