Dag Allemaal,
Gisteren was het zover en werden er foto's van Choupette haar poot gemaakt om te kijken waarom er geen vooruitgang was. Haar pootje was niet gebroken, maar uit de foto kwam dat er een infectie zat en ze moest dus in de kliniek blijven voor verdere onderzoeken.
Dat je geit wordt aangevallen door een onbekende hond is al hartverscheurend... maar het telefoontje van vandaag heeft ons echt de grond onder de voeten weggeslagen. We moesten een onmenselijk moeilijke beslissing nemen.
Er waren twee opties: Choupette laten inslapen, of haar poot laten amputeren vanwege de infectie in haar bot.
We bespraken het samen en ik heb nog even mijn hart uitgestort bij mijn lieve vriendin Laura, die altijd voor ons klaar staat
Uiteindelijk hebben we besloten haar een kans te geven — juist omdat Choupette zelf zó’n ongelooflijke levenslust en kracht liet zien.(zie foto hierboven)
Voor een geitje dat al een te korte voorpoot had, was dit allesbehalve een makkelijke keuze. Wij geloven er heilig in dat een dier een waardig en gelukkig leven moet kunnen leiden — kunnen liggen, opstaan en vrij bewegen. Een leven in een klein weilandje, zonder echt te kunnen doen wat ze wil, dat gunnen we haar niet.
Maar toen ik in haar ogen keek, zagen we iets… een dosis strijdlust, vertrouwen, hoop. En dat maakte de keuze voor ons duidelijk: we moesten haar die kans geven.
Dus ja — haar pootje is geamputeerd.
Het was doodeng, want vorig jaar kon ze niet eens goed verdoofd worden bij een eerdere operatiepoging. Maar vandaag… vandaag ging alles goed. De operatie verliep zoals gehoopt — en wat er daarna gebeurde, bezorgde iedereen kippenvel: Choupette werd wakker… en ze stond op!
We hebben nog een lange weg te gaan. We nemen het dag voor dag, week voor week, en zullen goed kijken of ze nog steeds onze vrolijke, blije meid is.
Om haar te helpen, zullen we(hopelijk) samen met Orthopia een verlengstukje(prothese) laten maken voor haar te korte pootje. Later vertel ik daar meer over — eerst moet ze aansterken en moeten wij dit allemaal even laten bezinken.
Choupette eet alweer, staat, en loopt zelfs wat rond. Op de terugweg naar huis lag ze rustig op de achterbank, met haar neusje lief in onze nekken — alsof ze wilde zeggen: “Het komt goed.”
Het blijft moeilijk, en ons hart is zwaar. Maar we geloven erin dat deze dappere meid ons allemaal gaat verbazen. En mochten we ooit merken dat het écht niet meer gaat, dan zullen we ook dan het beste voor haar doen.
Maar nu… nu kiezen we voor hoop en leven.
We willen iedereen bedanken voor de lieve berichten, donaties, steun, gebeden en positieve energie die jullie naar Choupette hebben gestuurd. Jullie woorden en betrokkenheid betekenen zó ontzettend veel voor ons — meer dan we ooit in woorden kunnen uitdrukken.
Lieve groet
Henk, Laurenca van dierenparadijs
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr