Inhouding ziektekosten op AOW

ik hoop dat iemand mij e.e.a. kan uitleggen. Deze maand is voor de 1e maal 135 euro ingehouden op onze AOW, zijnde ziektekostenverzekering. We krijgen nu een verdragsformulier 121 toegestuurd.......wij betalen hier echter ook al 150 Euro aan ziektekostenverzekering, dat is dus dubbel. Hoe gaat dat werken?

Bij voorbaat dank als iemand mij kan helpen,

met vr. gr.

Olga Arendse

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20180425, Geldzaken, Overheid

Reactie van Antoine op 29 April 2018 op 11.26: Hallo Theodora,
...mijn nieuwsgierigheid is sterker dan mijn bescheidenheid. Dus Theodora, waarom « moest jij dan in 2012 praten als Brugman om het voor elkaar te krijgen dat je toch bij de RSI werd verzekerd » terwijl je Antoine Maréchel aanraadde zich wel tien keer te bedenken ?
Groetjes en een goed weekend ondanks de regen,
Antoine (24)

Reactie van Theodora Besse op 29 April 2018 op 12.51: Die logische vraag had ik al verwacht. Kijk Antoine, toen ik hier in 2009 kwam wist ik van niks. Toch had ik mijn emigratie goed voorbereid. Mijn twee oudste kinderen woonden en werkten hier al en in mijn EU-optimisme dacht ik dat vanwege de vrijheid van personenverkeer, ook ik hier gemakkelijk basisverzekerd zou kunnen worden. Tot mijn stomme verbazing bleek dat niet het geval. Voor het eerst hoorde ik van verdragsgerechtigdheid, E121 enzovoort. Ik was daar zeer pissig over, want als ik ben geëmigreerd naar een ander land wil ik niet nog vastzitten aan Nederland.

Later hoorde ik dat het in de EU zo is geregeld omdat de zuidelijke landen kampen met een overvloed aan veel zorg behoevende gepensioneerden, die voor het klimaat komen. Maar hoe Nederland deze EU-regel uitlegt en toepast is typisch nederlands. Verdragsplichtigen hebben processen gevoerd, maar uiteindelijk is de NL praktijk door het EHvJ en de CRvB goedgekeurd. Mij ging het destijds niet om het geld. Ik at er geen boterham minder om en bovendien kreeg ik (eveneens tot mijn verbazing) zorgtoeslag, net als voorheen in Nederland.

Het ging mij puur om het principe plus om het feit dat ik er de pest aan heb om voor twee landen met administratieve rompslomp te maken te hebben (belasting in FR; ninbi en zorgtoeslag in NL). Ik besloot dus om daar iets tegen te doen. Omdat mijn huis toevallig aan een GR ligt en ik veel wandelaars met zware rugzakken voorbij zag sjouwen, leek het me wel leuk om een chambre d'hôte d'étape te beginnen. Dat ik door mijn bedrijfje CSG, CRDS enzovoort verschuldigd was, kon me niet schelen. Bovendien was dat toen nog 6,3%, per 2018 is het 8,1%.

Toen ik eenmaal bezig was en ik steeds meer gasten kreeg (hoewel ik nauwelijks reclame maak), vond ik het bovendien wel gezellig. Wandelaars zijn in het algemeen leuke gasten. Ook houd ik er een klein zakcentje aan over, al is het veel werk om mensen voor één nacht te ontvangen en een maaltijd en een ontbijt voor hen klaar te maken. Als ze weer zijn vertrokken moet ik niet alleen alles afwassen maar ook hun beddegoed en handdoeken wassen en de kamer weer klaarmaken voor de volgende gasten. Mijn huisje is maar klein en omdat ik mijn eigen slaapkamer verhuur, moet ik bovendien ieder voorjaar naar beneden verhuizen naar de tot tuinkamer omgetoverde garage en in de herfst weer terug. Ook veel werk, maar wel leuk om in je eigen huis de hele zomer met vakantie te zijn.

Nu de CSG door Macron is verhoogd tot 8,1% en ik over een paar maanden 78 word, heb ik serieus overwogen om ermee te stoppen. Ik weet het nog niet. Ik moet het vele werk, de voldoening en het zakcentje (plus de gezelligheid) afzetten tegen het principe en de administratieve rompslomp met Nederland. Eens zal het er toch van moeten komen. Maar dit jaar nog niet. Zo Antoine, nu weet je alles. Hopelijk begrijp je het en zo niet, jammer dan.

De meeste verdragsgerechtigden die een eigen bedrijfje beginnen doen dat puur om geld te besparen. Hun raad ik aan, zoals jouw naamgenoot, om zich tien keer te bedenken alvorens je te begeven in de niet gemakkelijke procedure om een micro-entreprise te starten. De verdragsbijdrage stijgt, maar de sociale lasten in Frankrijk ook. En is het dan nog al die moeite en kopzorgen die een bedrijfje meebrengt waard? Dat moet ieder voor zich bepalen en uitrekenen.