Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
|| PLAATS BERICHT || PLAATS ADVERTENTIE ||
Het is weer zover; de eerste schooldag. Ook voor onze jongste van 3,5. Gisteravond samen de schooltasjes ingepakt, koekje, drankje en natuurlijk de lievelingsknuffel. Altijd erg spannend, zowel voor de kindjes als voor de ouders. Toen ik ze allebei met hun rugzakje het schoolplein op zag lopen, kreeg ik weer een brok in mijn keel. Al die kleine hummeltjes stonden nog een beetje onwennig bij elkaar, stevig de hand vasthoudend van hun papa of mama.
Voor onze oudste was het niet nieuw, zij gaat al drie jaar naar deze school, en heeft nog steeds dezelfde juf als vorig jaar. Maar voor onze kleine jongen begint een heel nieuw avontuur. Frans spreekt hij nagenoeg niet, en hij is nog nooit in een crèche geweest. Maar hij hield zich ontzettend goed toen we de klas binnengingen. Hij was er al éen keertje geweest voor de vakantie, voor een paar uurtjes, zodat het niet helemaal onbekend zou zijn. Hij voelde zich direct weer thuis en begon druk te tekenen met de stiftjes die de juf voor hem neerzette.
Even dacht ik dat het wel eens moeilijk kon gaan worden; éen jongetje was zo verdrietig en terwijl hij zich stevig aan zijn mama vasthield, brulde hij de hele boel bij elkaar. Dit had vervolgens een soort domino-effect op een paar andere kindjes, die even geestdriftig begonnen mee te huilen. Gelukkig was onze jongen te zeer verdiept in het spelen met de garage die hij uit de kast had gehaald, om hier veel van mee te krijgen.
Zoals elk jaar waren de burgemeester en zijn vrouw ook aanwezig. De burgemeester praat met de leerkrachten en de ouders, en zijn echtgenote maakt foto's voor in de krant. Want La Rentrée is voor de dorpjes toch éen van de belangrijkste gebeurtenissen.
Iedereen zegt steeds; "geniet maar van de rust als de kinderen naar school zijn!" Wie weet komt dat nog, maar nu vind ik het toch nog wel even héel erg stil in huis, té stil..Ik heb beloofd om vanmiddag pannekoeken te bakken, dat vonden we wel een toepasselijk feestmaal voor de eerste schooldag. Mét appeltjes en rozijnen. Maar eerst is het nog even aftellen tot 12 uur..Fijne dag gewenst iedereen!
Weergaven: 1147
_____________________________
☑️ Beste plaatser van dit bericht,
fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.
_____________________________
Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.
Ik schoot vol, Nathalie, bij het lezen van je verhaal. Prachtig beschreven! De herinneringen aan mijn eigen kinderen en hun eerste schooldag kwamen met kracht naar boven. Het is een goed teken dat je zoontje niet ging brullen, dat betekent dat hij zelfvertrouwen heeft. En dat is voor een groot deel aan zijn mama en papa te danken. Bedankt voor je verhaal en geniet samen met de kids van de pannenkoeken!
Bedankt voor je lieve berichtje Caro. Jij ook een hele fijne dag gewenst!
Inmiddels zit de eerste halve schooldag erop. Volgens de juf heeft ons zoontje toch even een paar traantjes gelaten toen wij weg waren, maar dat ging weer vlug voorbij. Hij vond het erg leuk in de klas, er werd een verhaaltje voorgelezen, ze mochten tekenen en tijdens het speelkwartiertje heeft hij op een fietsje gereden. Ook onze dochter vond het weer leuk om terug te zijn op school, en vooral omdat ze weer bij kon kletsen met haar beste vriendin. Ze baalt er alleen van dat ze nu naast een "stomme jongen" moet zitten en er vanmiddag al weer een wiskunde-les is, niet haar favoriete vak. Ik ben enorm trots op allebei, de kinderen passen zich zo ontzettend goed aan hier. En ik moet er met nog meer trots bij vermelden dat onze dochter de beste van haar klas is, zelfs in de franse taal! Wie had dat ooit gedacht...Soms wel eens vreemd, dat je kind de taal beter beheerst dan jezelf. Ik betrap mezelf er weleens op dat ik met open mond verbaasd sta te luisteren als ze in het Frans aan het ratelen is tegen haar vriendjes of onze buren. Ik krijg dan ook regelmatig op m'n donder als ik weer eens een taalblunder maak. Tja, kinderen stormen hun ouders vaak voorbij met dit soort dingen..
Nathalie, wat een heerlijk verhaal !
Je kunt gerust stellen dat in heel Frankrijk, en dus niet alleen in de kleine dorpjes, la rentrée een geweldig belangrijke gebeurtenis is. Toen ik nog in Parijs woonde had ik vanaf mijn apartementje op de 3e verdieping uitzicht op een schoolplein EN de "wachtplaats" voor de school. De eerste schooldag nam ik altijd mijn ontbijt voor het raam enkeek naar de kindjes en de ouders. De ouders, net zo zenuwachtig als de kids, probeerden hun kinderen toch op hun gemak te stellen met min of meer succès. Ik heb menig ouder zien staan huilen naast de andere ouders als ze hun kroost eenmaal gedropt hadden ... het was heerlijk om te zien ! Wat ik het allerleukste vond ? Elke schooldag als het speelkwartier was of de school uit ging, kwam de hele zwerm kinderen die school uitgerend, schreeuwend alsof ze door een bende monsters achterna gezeten werden !! Vreselijk indrukwekkend, maar zo heerlijk om te zien ...
Bonne rentrée aan alle "frollandertjes" ...
Ik kan me nog mijn eerste schooldag herinneren ,toen ik aan de hand van mijn Franse vader en mijn Nederlandse moeder het klaslokaal in de Franse "maternelle" binnentrad.Het gehuil van sommige kinderen klinkt nog in mijn oren,het was zo triest die eerste schooldag in september(het regende ook nog ,althans dat staat er in mijn herinnering geschreven)en ik vond het zo fijn de tijd dat ik thuis kon spelen met de hond en de poes en mijn jongere zusje.Ineens klap,boem was het afgelopen.Ik begrijp nog steeds niet,nu ik zo langzamerhand tegen de 30 jaar loop ,dat ouders zo opgewonden kunnen zijn over deze eerste schooldag ofwel "Rentrée" in Frankrijk
Mijn kinderen (10 en 8 jaar oud) zijn vandaag voor het eerst naar de Franse school gegaan... ik geloof dat ik er meer moeite mee had als zij...
Wat dachten jullie van deze moeder die haar dochter vorige week naar Parijs heeft gebracht? Als de dag van gisteren staat me nog bij hoe ze in 2000 naar de Maternelle ging, bijna 3 jaar oud. Tot de Kerst inderdaad voor halve dagen, maar vanaf januari wilde ze zelf graag 's middags weer terug. Ik heb haar elke dag 2x gebracht en 2x opgehaald, want ik wilde toch vooral dat ze Nederlands met haar ouders bleeft praten. En dat is grotendeels gelukt! Het is onvoorstelbaar hoe makkelijk ze switcht tijdens een Frans telefoongesprek om in het Nederlands iets aan mij of haar vader te vragen, en daarna weer verder in het Frans afspreekt. En het klinkt oubollig maar geniet er maar van nu ze nog tamelijk klein zijn, het is echt zo voorbij! Genieten doe ik gelukkig nog steeds, ook al woont ze nu 'op kamers'....
Ja, die eerste schooldag, alweer 25 jaar gleden ging mijn zoon naar de maternelle, hij sprak 5 woordjes frans dus ze vroegen me zelfs tijdens de recré te komen, 't ging niet zo goed, dus na 'n half jaar weer opnieuw geprobeerd, toen ging 't veel beter, alhoewel hij wel vond na 5 dagen dat hij alles wel kende op school dus wel weer thuis kon blijven, nee, hij heeft nooit van school gehouden, maar gelukkig toch t/m BTS doorgegaan, voor de 3 meisjes erna was 't gemakkelijker, 't frans zat er al meer in. En nu, nu gaat de laatste volgende week in Bordeaux met studie beginnen en de rest werkt al, ze leven bij hunzelf helemaal op z'n frans, zijn tweetalig, en ja, ze spotten ook wel eens met ons als wij de uitspraken niet helemaal voor elkaar krijgen, maar wij lachen ook wel om hun leuke letterlijke vertalingen vanuit frans naar nederlands. Ja, 't blijft idd. altijd 'n belangrijke dag, de rentrée,maar misschien in nederland toch ook wel? Het enige jammere vind ik dat in nederland er meer leuke dingen zijn echt voor de kinderen en hier zijn 't eerst de volwassenen die tellen en de kinderen moeten ingepast worden, maar dat i 't verschil in mentaliteit. en monique, ik vind 't niet oubollig hoor, ik zeg ook: geniet van je kinderen want de tijd vliegt.
Het valt me op dat er bijna alleen maar moeders reageren. Voor de vaders is het net zo belangrijk; daarom hier een "vaderreactie". Gisteren was het inderdaad voor onze zoon ook zo ver: la rentrée, maar dit jaar collège! En hij is nog maar 9.
Zoontje van een franse moeder en nederlandse vader is hij volkomen franstalig met een klein beetje kennis van het nederlands; Ik ben echt de enige met wie hij nederlands zou kunnen praten en dat is helaas steeds meer verwaterd. De voertaal thuis is frans met zijn franse moeder en franse halfbroer en halfzus; een franse opa en oma, franse vriendjes en vriendinnetjes enz.
Het is een slim mannetje en vindt het altijd erg leuk op school. De CP heeft hij overgeslagen en omdat hij laat in het jaar is geboren gaat hij nu dus op 9 jarige leeftijd naar collège. Ik vond het best een gek idee want hij is natuurlijk wat kleiner dan de rest maar zelf had hij er totaal geen probleem mee; hij had zin om te gaan. Het was even een tegenvaller dat hij niet in de zelfde klas zat als zijn vriendjes maar ook daaar was hij gelukkig gauw overheen. Ik heb er vertrouwen in.
Gelukkig is het collège hier ook niet zover vandaan zodat ik hem tussen de middag kan halen om samen te eten. Dat doen we al sinds de maternelle. Zijn moeder is overdag niet thuis en ik ben juist 's avonds weg voor mijn werk zodat we allebei blij zijn met dat moment samen. Lekker samen eten zodat hij kan vertellen over school en als er tijd over is nog een spelletje en als het zomers mooi weer is gaan we tussen de middag picknicken in het park en eendjes voeren. Het gaat al zes jaar zo en ik hoop dat het nog heel lang zo doorgaat!!
Caspar.
Hoi Caspar,
Bedankt voor je reactie. Het is inderdaad leuk om ook eens een verhaal van een vader te kunnen lezen. Fijn dat het zo goed gaat met jullie zoontje! Veel groetjes, Nathalie
Je reactie hieronder, dit zijn de huisregels.
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.
Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
Je moet lid zijn van Nederlanders.fr om reacties te kunnen toevoegen!
Wordt lid van Nederlanders.fr