Smakeloos goed en ambachtelijke produktie

Hallo beste lezer,

Al ruim 8 maanden reis ik door Frankrijk met mijn hond en camper. Hier en daar pluk ik wat werk op, mede dankzij deze website. Ik ben op veel plaatsen geweest en heb veel dingen mogen zien. Ik heb geen vaste woonplek, weinig bezittingen en des te meer voel ik mij met mijn voeten op de aarde. Vandaag is het weer een stukje minder dus dat doet filosoferen. Zo'n twee weken geleden ben ik voor een paar dagen terug gegaan naar Nederland om zakelijke redenen. Hoewel ik nog geen jaar weg ben geweest was dit een cultuurshock voor mij. Mensen wonen in woonwijken waar elk huis er hetzelfde uitziet, gaan op hetzelfde tijdstip in de file staan om met dezelfde auto naar hetzelfde werk te gaan. De vrouwen blijven thuis en laten tegelijk de hond uit en doen tegelijk boodschappen terwijl de kinderen een fantasiewereld creëren met alle elektronische rotzooi die niet aan te slepen is. Ik voelde de benauwende sfeer en de paniek die van de gezichten af te lezen was. Mijn hond mocht nergens los lopen en hoewel ze er erg vriendelijk uitziet liepen veel mensen er met een grote bocht omheen. Teruggekomen in Frankrijk sta ik in een agrarisch gebied, veel landbouw. Al jaren gaat het niet goed met de lokale boeren en kunnen nog net met de nodige subsidie het hoofd boven water houden. Het glorie rijke land met alle Artisanale pottenbakkers, imkers, ateliers en kunstenaars dreigt verloren te gaan. Het kweken van groeten en fruit gebeurd op grote schaal in kassen. Dieren worden op elkaar gestapeld en tegen de tijd dat het vlees in een pakje in de supermarkt ligt, mag het niet eens vlees meer worden genoemd. Groenten is smakeloos, de dagelijkse proteïnen zijn meer taaie chemische experimenten. De meerwaarde van ambachtswerk is gedaald tot het minimale en kan niet opboksen tegen zielloze massaproductie. De mens die zich laat leiden door de standaard module heeft het zicht op kwaliteit verloren. Het blijft allemaal braaf in de auto zitten om dag in dag uit op de a10 vast te staan. Als er bij thuiskomst maar hetzelfde smakeloze maal op tafel staat. We praten niet meer over automatisering van productieprocessen, maar over automatisering van de mens. We hebben onze kracht om te kunnen overleven overgegeven aan een uitgestippeld leven zonder kleur, geur en smaak. Feitelijk leven wij, net als de kinderen achter de computer, in een fantasiewereld. Het enigste dat de mens uiteindelijk in leven zal houden is ambachtelijke vakmanschap. Fabrieken hebben geen eeuwig leven, olie zal ooit op zijn en geld zal ooit zijn waarde verliezen. Ambachtelijke vakmanschap heeft de mens eeuwen op de been gehouden en zal essentieel zijn in tijden van schaarste. De sleutel tot overleven is de mogelijkheid om zelfvoorzienend te zijn.

Als ik de tekst zo terug lees zit er een negatieve ondertoon in. Echter zie ik het positief in. Terwijl Frankrijk grote problemen heeft met de stakingen en Nederland ook vandaag weer 150 km file telt, eten wij elke dag eerlijke verse producten, geniet ik van de natuur, doe mij tegoed aan de individuele kennis van kleinschalige producenten en kan mijn hond lekker rondbanjeren. Je moet genoegen nemen met minder om de kwaliteit van het leven tegemoet te komen en volgens mij komen steeds meer mensen tot het besef naarmate de problemen op economisch gebied zich opstapelen. Het zal nog wat erger worden maar uiteindelijk zal de vraag naar eerlijke productie weer toenemen en de ambachtelijke meerwaarden weer in ere hersteld worden.

Groet Simon

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

Werk Algemeen

< Vorige bijdrage

Reactie van Heleen Brands op 26 Oktober 2010 op 21.11: Dat heb je mooi verwoordt Ed.
Heleen

Reactie van ilonka reinking op 27 Oktober 2010 op 10.41: tof dit soort discussies !

goede reis Simon.

Reactie van Heleen Brands op 27 Oktober 2010 op 13.32: Susan, ik denk dat het met Simon wel goed zit en goed komt. Mocht je eens afreizen richting St-Jalle altijd welkom.
Lieve groet Heleen.

Reactie van ed deelen op 27 Oktober 2010 op 15.16: @ Susan
Zo ingewikkeld is dat toch niet om een profiel te bekijken? Gewoon op de naam klikken. Bij Heleen zie je bijvoorbeeld 'La Drome' staan, dus het departement is dan geen echt kunstje meer ;-). Even in je googlebalkje rammelen en je ziet dat St Jalle zo'n 17 km van Nyons af ligt (overigens een erg aardig stadje). Succes met je zoektocht (in alle opzichten) verder!

Reactie van Gerrit Roseboom op 27 Oktober 2010 op 15.37: Heb je nog plaats in je camper......? Want ik ben het wel met Metty eens er is niet veel verschil met Nederland...(als je in de regio Parijs woont of andere grote steden) maar ja mijn schoonvader woonde in de buurt van Domfront aan de rand van Bretagne. Vanuit Poissy zo'n 300 km. als ik dan aankwam deden mijn oren pijn van de stilte...even wennen...de buren, 5km. verder, hadden een grote boerderij dat van buiten leek op een bouwval...maar de grote verassing...van binnen een supermoderne melkinstallatie compleet ge-autimatiseerd.....waar de melk aan de andere kant van de melk plaats gepasteuriseeerd in pakjes automatisch op pallets gestapeld werd....Maar Fransen zijn kunstenaars in het behouden van het landschap........zowel in stad als op het land.....groetjes Gégé

Reactie van Heleen Brands op 27 Oktober 2010 op 18.33: He Susan, misschien heeft Simon nog wel een warm plekje voor je in de winter over. Volgens mij zit hij alweer in NL hoor! Ik hoor niks meer van hem. Ben je der nog Simon!!!!!
Groet van de man van Heleen, Leonard. Ik heb vandaag ons hout gekloofd, je krijgt der wel 10 keer warmte van. Ook nog de markt op geweest, het was heerlijk weer, zondag krijgen we de buien weer, daarna weer even de Mistral derover heen en hoppa het is zo weer winter.... heerlijk met een snorrend kacheltje. Ik hou echt van ons leven hier, heel anders dan in Nederland waar het altijd zo winderig waterig koud kan zijn in deze (aankomende) periode.

Reactie van Heleen Brands op 27 Oktober 2010 op 20.06: Suzsan volgens mij ben je een vrijheidsmens en geniet je met volle overtuiging van het leven des levens. Dat is mooi want niemand kan jou ervaring van je afpakken want die is helemaal voor jezelf. Je lijkt een godin van het leven des levens, dat is mooi en ik hoop voor jou dat je er niet in verstrikt raakt dat zou een drama worden en zijn. Leef zoals jij wilt dat het hoort en zo te lezen ben jij een levensmens, een vrijheidsdier. Pluk de dag, dat ben jij, ga jouw weg en mocht God bestaan dan zal hij met je zijn, zeker weten. Mocht je God zoeken en nog niet gevonden hebben, wees geduldig want heel misschien zal hij denken dat jij het wel even zonder hem kan of dat hij even niet gevonden wilt worden. Jij bent een bijzonder mens Susan, ik voel het. Blijf ook met beide benen op de grond Susan ook dat verdien je, voor minder hoef je niet te gaan.
Groet Leonard.

Reactie van Rd op 13 Januari 2011 op 2.26: In bepaalde mate geldt die enorme saaiheid, voorspelbaarheid voor meerdere volkeren, maar Nederlanders spannen in zekere zin de kroon.

Als de meest efficiente (lees ''gestressde'') werkmieren besteedden ze dagelijks de meeste auto-uren aan werk-huis vervoer van Europa. (jawel, die grauwe files van 2 a 3 uur per dag).

Daarnaast heeft Wim Kok (zelf een ambtenaren-CAO) ervoor gezorgd dat vaste banen in het bedrijfsleven in ras tempo verdwenen zijn.

2 1/2 Miljoen werkenden werken inmiddels voor een uitzendbureau of als ZZP'er d.w.z. geen pensioenopbouw, geen mogelijkheid tot hypotheeke en natuurlijk veel lagere lonen dan voorheen.

Daarbovenop weten ze dat ze alle nukken van collega's en baasje moeten accepteren, want de ontslagtermijn voor hen is vaak minder dan 2 dagen.

Al die onzekerheden lijden op veel werklocaties tot een gespannen werkssfeer, veel haat en nijd, wantrouwen, apathie (ik heb bij een viertal bedrijven de ellendig onderling werksfeer aanschouwd).

Velen van onder de 30 heb ik al hun dagelijkse hoge-bloeddruk pilletjes zien slikken, hun overspannen thuiszitperiode aanschouwd etc.

Nogmaals, ik zeg niet dat alles in andere landen beter zou zijn. Maar Nederland is als meest overbevolkte land, dankzij een bizarre bevolkingspolitiek, een vervelend overkokend pannetje geworden, waar men met alle macht de mensen in een dwangbuisachtig bestaan dwingt omdat de ruimte tot een boeiender levenswandel de mensen niet meer is gegunt.

De machinatie bedacht door economen, politici, speculanten, juristen, advocaten en de bedrijfskoningen houdt alles hier nauwgezet in de greep.