Ik wil graag wonen en werken in Frankrijk

Beste Nederlanders in Frankrijk,

Om te beginnen schaam ik me dat ik op deze wijze een bericht moet plaatsen via deze website. Of het mag, weet ik niet. Per abuis kwam ik terecht op een forum en las dat deze website zich richt op Nederlanders in Frankrijk. Ik wil heel graag wonen en werken in Frankrijk.

Helaas heb ik een bijzonder moeilijke jeugd gehad in mijn geboorteland. Dit heeft mij getekend en ik heb helaas mijn opleiding recht niet kunnen afronden. Nu ik geen contact heb met mijn familie heb ik dit nooit gewild noch durf ik het (als ik even eerlijk mag zijn) om zo'n oproep te plaatsen, maar uit wanhoop moet het. Tijdens mijn studie heb ik drie jaren niet gestudeerd en ik heb volop mijn lening geleefd. Helaas zit ik met een wezenlijke studieschuld en ik loop soms met het gevoel rond alsof ik ga stikken. Ik zit heel erg hiermee. In 2006 ben ik voor het laatst in Frankrijk geweest en wat heb ik bijzonder veel rust gehad daar en het heeft me goed gedaan. Ondanks het feit dat ik geen Frans spreek, wil ik dan ook graag wonen en werken in Frankrijk.

Mijn probleem is dat ik qua financiën weinig heb. Mijn echte naam durf ik nog niet te plaatsen op deze website. Dat wil ik zeker wel doen als ik u persoonlijk ontmoet/ken. Mocht u dit lezen en u heeft werk en een woonplek waar ik (desnoods tegen huur) mag verblijven, wilt u dit mij laten weten?

Over mezelf kan ik vertellen dat ik een bijzonder respectvolle persoon ben. Ik ga amper uit huis en probeer thuis zoveel mogelijk te doen. Daarom kent vrijwel niemand mij in m'n huidige dorp waar ik op kamers woon. Daarom ben ik geen last voor een ander. Ik heb het helaas zo moeilijk op financieel gebied en ga het per februari niet meer redden. Op dit moment verkoop ik voor een appel en een ei mijn bezittingen om aan eten te komen. Voor mij zijn alle middelen uitgeput en ik weet dat ik naar alle waarschijnlijkheid via het Leger des Heils aan tijdelijk onderdak moeten komen. Nu ik dit bericht uittyp schaam ik me zo erg en besef ik in wat voor problemen ik terecht ben gekomen.

Van mij mag u verwachten dat ik bijzonder hard werk en ik zou u mijn hele leven dankbaar zijn als u mij kunt helpen. Helaas is mijn dankbaarheid één van de weinige kostbaarheden dat ik u mee kan geven. En mijn hoop is dan ook dat iemand mij serieus kan helpen. Ik heb echt alle routes al bewandeld, daar mag u op vertrouwen maar ik heb ook mijn persoonlijke eer en integriteit. Daarom hoop ik erg op de oprechtheid van iemand.

Mocht mijn bericht niet op deze website komen, spijt het mij zo erg. Maar ik hoop iemand te bereiken in Frankrijk.

Groet,

Ryan

_____________________________

☑️ Beste plaatser van dit bericht,

fijn dat je gebruik maakt van dit forum. Doe alsjeblieft mee met de discussie die volgt op je bericht! Reageer zelf op de reacties die anderen geven. Dat mag ook best een bedankje zijn.

_____________________________

Rubrieken,

Klik hieronder voor meer berichten in dezelfde rubriek.

20141128, Werk Gevraagd

Reactie van KOEN & KATRIEN op 30 November 2014 op 20.02: Als iedereen die dit verhaal heeft gelezen nu eens vijf euro zou storten aan Ryan. Daarmee zou hij al een heel eind komen , zijn studie kunnen afmaken en een volledig ander toekomstbeeld hebben dan dat hij nu heeft. Ik kan me niet voorstellen dat iemand die dit verhaal heeft gelezen een boterham minder zal moeten eten door die vijf euro. Wij zijn alvast bereid. Laat dus maar komen dat rekeningnummer.

http://detweekaas.blogspot.fr/

Reactie van Ryan op 1 December 2014 op 1.55: - Marianne de Haan: Ik stuur over enkele ogenblikken een e-mail.

- Robert van der Waaij: Dank voor jouw reactie. Ik heb daar ook zo over (na)gedacht. Als ik bijv. in NL aan een uitkering kom, kan ik niks opzij leggen en niet sparen om mijn studie op te pakken. Daar komt nog bij dat je niet mag studeren wil je een uitkering ontvangen. Dat is een worst- case scenario. Maar ik geloof zelf niet in uitkeringen, want een individu hoort te werken en een uitkering sluit (vaak) participatie aan de samenleving uit. Daarom ben ik juist op zoek naar die zekerheid van werk en onderdak elders anders raak ik dieper in de problemen in Nederland en dat wil ik vermijden. Jouw omgeving ken ik niet, maar ik kan me het gedrag van de mensen wel voorstellen.

-Koen & Katrien: Ik weet niet hoe ik daarover moet denken, omdat mijn eerste focus gericht is op het vinden van onderdak na februari. Met een simpele donatie los je weinig op, denk ik, maar ik waardeer het meedenken van je. Een combinatie met psychische problemen en studie is heel lastig. Laat staan een bijbaan erbij nemen. Dat laatste heb ik gedaan, maar helaas kon ik het niet volhouden. Maar ik heb een campuscontract, dus als ik ga werken (en dus geen student ben) moet ik mijn kamer verlaten. Dat maakt het dus gecompliceerd. Dank voor jouw reactie.

- Sanlam: Ook dank voor jouw reactie. Ik richt daarom mijn pijlen op het vinden van werk en een onderdak als beloning bijvoorbeeld. Dan hoop ik meer opzij te kunnen leggen. Maar een Engelstalig land zou ook niet slecht zijn en dan moet ik aan Engeland denken. Lastig, dan komen meer opties en wordt het niet meer overzichtelijk voor mij waar ik met mijn zoektocht moet beginnen. Daarom probeer ik Nederlanders in Frankrijk te bereiken om een idee te krijgen wat Frankrijk kan bieden. Daarna moet ik een afweging maken.

- Wim Douw: Beste Wim, toen ik mijn oproep begon uit te typen, was mijn angst dat 90% van de reacties overeen zouden komen met de jouwe. Godzijdank dat het niet zo is gegaan en er mensen zijn die zich (oprecht) interesseren in mijn oproep en meedenken. Dat doet mij deugd. De terughoudendheid om iemand te helpen, ook als zou dit financieel zijn, vind ik persoon onmenselijk. We zijn allen één en geloof mij dat ik hard werk. Helaas zit het soms niet alles mee en ik probeer mijn zaken op orde te krijgen. Daarom betreur ik jouw reactie en zeker de woordkeuze, maar ergens kan ik het begrijpen. Ik wil voorlopig anoniem blijven uit angst dat mensen mij zouden herkennen. Geloof mij maar dat is angstaanjagend en zeker als je in een benarde situatie zit.

- Edith Janzen: Ik herken deels wat je meent te bedoelen met jouw reactie. Een tijdje heb ik in Den Haag gewoond, maar niet in de jaren 1955-1990, en er is veel veranderd. Veel mensen zijn individualistisch en dat maakt het lastig als je loopt met een "bagage" (uit het verleden). Mijn kijk op de wereld is anders en de wereld hoort niet met landgrenzen te bestaan omdat wij bewoners van de aarde zijn. Dat betekent dat 'n ieder evenveel recht heeft op een stuk land zonder dat daarachter belangen schuil gaan. "The world has enough for everyone's need, but not enough for everyone's greed.". Juist door elkaar te helpen scoor je meer respect, maar ik ga niet te filosofisch reageren. Ik kreeg zo'n gevoel bij jouw reactie, hopelijk kun je mijn antwoord/reactie daarop volgen. Mijn waardering gaat enorm uit naar de mensen die hebben gereageerd en mij hebben gemaild, het doet mij goed. Bedankt daarvoor.

Reactie van Ryan op 1 December 2014 op 2.28: @Michael: ook bedankt voor jouw bemoedigende woorden. Sinds mijn veertiende heb ik geworsteld met mezelf en soms nog steeds, omdat ik niet op een normale wijze (vreemde omgeving, onbekend land ect.) ouder ben geworden. Heel gaaf dat jij naar Australië bent gegaan, dat kan geestverruimend zijn en volgens mij heb je dat ook zo ervaren. Ik probeer hetzelfde te doen, maar dan op een kleinschalige en voor mij haalbare manier. Maar het effect is hetzelfde: ook datgene ervaren zoals jij hebt gedaan. Ik beloof je dat ik mijn best blijf doen en me altijd laat inspireren door alles wat op mijn pad komt. Dankjewel!

Reactie van Marijke op 1 December 2014 op 10.18: @ Ryan, hoop dat jij je zaakjes weer onder controle krijgt. Zou best goed zijn als je ( tijdelijk) in Frankrijk aan de slag kan gaan, even uit de sores. Maar waar je ook heengaat, de studie schuld die je hebt opgebouwd zal je altijd blijven achtervolgen, rente op rente enz... daar zal je toch een regeling voor moeten vinden. Het beste zou toch zijn om je studie af te kunnen ronden. Succes!

Reactie van Inge van der Sande op 20 November 2018 op 14.16: Goedendag,
Sinds twee maanden wonen mijn man en ik permanent in Frankrijk. Graag zou ik, op parttime basis, mijn oude beroep weer oppakken (docent Engels). Mijn vraag is of iemand mij duidelijkheid zou kunnen verschaffen over het hoe en wat omtrent dit voornemen.
Bij voorbaat hartelijk dank voor het meedenken.